Back to Greek Reality



Θρυλέ ολέ Θρυλ’ ολέ, παραμιλάω, και μ’ έχεις κάνει τρελό… Κάπως έτσι νιώθουν όλοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού μετά τον άθλο της Κυριακής. Δεκαπέντε χρόνια είναι πολλά εξάλλου, οπότε είναι απολύτως δικαιολογημένοι οι πανηγυρισμοί. Διότι αυτή η ομάδα το αξίζει.


Όμως οι αγωνιστικές υποχρεώσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί. Την Πέμπτη το βράδυ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ξεκινάει ο πρώτος τελικός. Η ψυχολογία θα είναι στα ύψη, ο κόσμος αναμένεται να κατακλύσει κάθε γωνιά του Σ.Ε.Φ.  προκειμένου να αποθεώσει τους πρωταθλητές Ευρώπης. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός  έρχεται απογοητευμένος από την έκβαση του Final Four, αλλά και πολύ συσπειρωμένος καθώς ξέρει ότι του δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να χαλάσει την γιορτή και παράλληλα να δείξει πως είναι ακόμα δυνατός. Αυτό σημαίνει ότι το ματς της Πέμπτης θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα για την ομάδα. Θα μπορέσει να διαχειριστεί η ομάδα μια σειρά αγώνων με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό; Οι παίκτες θα έχουν την απαιτούμενη συγκέντρωση ώστε να ανταπεξέλθουν στους τελικούς ή θα λυγίσουν από την πίεση;; Υπάρχουν ακόμα δυνάμεις ή η ομάδα έχει «αδειάσει» ψυχο-πνευματικά μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκα; Ακόμα και σε ένα ενδεχόμενο break από πλευράς πρασίνων, θα μπορέσει να υπάρξει η κατάλληλη αντιμετώπιση ώστε να μην εγκαταλειφθεί η προσπάθεια όλης της χρονιάς;



 Προσωπική άποψη είναι ότι υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία λέει ότι η ομάδα θα κατέβει με φούρια από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τίτλου και θα παρασύρει στο διάβα της τα πάντα, φτάνοντας στο πολυπόθητο πρωτάθλημα. Η άλλη δεν είναι τόσο αισιόδοξη και λέει ότι τα νέα αυτά παιδιά θα παρασυρθούν από τον ενθουσιασμό και θα χάσουν την συγκέντρωσή τους ενόψει των τελικών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε εξάλλου ότι για τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, αυτές είναι οι πρώτες τους εικόνες σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Όμως ο φετινός Ολυμπιακός έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία καθιστώντας οποιαδήποτε πρόβλεψη και προγνωστικό αδύνατα. Οπότε αυτό που έχουμε  να κάνουμε είναι να στηρίξουμε την ομάδα μέχρι το τέλος, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.

Περισσότερα και ουσιαστικότερα, την Πέμπτη, μετά τον πρώτο τελικό. Μέχρι τότε : Πρωτάθλημα θα πάρω εγώ, ξανά θα τρελαθώ…
...από τον Sacarame