Ο έλεγχος των πρωταθλητών: 7.Βασίλης Σπανούλης

«Ουσιαστικά περιμένουμε την ομάδα να τη δούμε και εμείς στο γήπεδο. Και εμείς οι παίκτες ανυπομονούμε να παίξουμε στα φιλικά όλοι μαζί σαν ομάδα. Παίξαμε μερικά φιλικά, αλλά δεν ήμασταν όλοι μαζί. Θέλουμε ουσιαστικά να κάνουμε αυτό που είπε και ο κόουτς. Να οριοθετήσουμε τους στόχους μας μέσα από την απόδοσή μας, μέσα από το παρκέ. Να δώσουμε δηλαδή σε όλους να καταλάβουν ποιοί είναι οι στόχοι μας, μέσα από την απόδοσή μας. Σίγουρα γι’ αυτό χρειάζεται λίγος χρόνος, αλλά παράλληλα, όσο έχουμε αυτή την πίστωση χρόνου, σίγουρα θέλουμε και πρέπει να παίρνουμε και τα παιχνίδια. Με τόσα ταλαντούχα παιδιά που έχουμε και έτσι όπως είναι στημένη η ομάδα, όλα θα αρχίζουν και θα τελειώνουν από την άμυνά μας. Σίγουρα χρειαζόμαστε μεγαλύτερη υπομονή στην επίθεση και να βρούμε τις κατάλληλες επιλογές. Δεν χρειάζεται να παρουσιάσουμε κανένα ίχνος βιασύνης και πιστεύω ότι η ομαδικότητα θα είναι αυτή που θα μας δώσει πολλά και στην άμυνα και στην επίθεση. Πάντα ήμουν έτοιμος στη ζωή μου. Σε όποιον ρόλο μού ανατίθεται από τους προπονητές μου. Πιστεύω ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας μου, αυτός είμαι… Με τη βοήθεια όλων των παιδιών, των προπονητών και μέσα από το πρόγραμμα που θα δουλέψει αυτή η ομάδα, πιστεύω πως θα κάνουμε τον κόσμο του Ολυμπιακού περήφανο».

Διαβάζω τι είχε δηλώσει στην αρχή της χρονιάς...Πόσο δίκιο είχε...

Δυο πράγματα θυμάμαι πιο πολύ στην περσινή pre season σχετικά με τον Βασίλη Σπανούλη.

Ένα ότι δεν του προτάθηκε καμία μείωση στο συμβόλαιο του αν και ο ίδιος είχε αφήσει κάποια σημάδια διάθεσης διαπραγμάτευσης. Καθόλου τυχαίο, δείγμα του σεβασμού αλλά και των απαιτήσεων που είχε η ομάδα από τον Μπιλ για το μέλλον...

Και δεύτερο, την ευτυχή συγκυρία να φιξάρει το πρόβλημα του στους κοιλιακούς με εγχείριση τον Ιούλιο και να μην το κουβαλήσει την επόμενη σεζόν. Ήδη από το τέλος της σεζόν 2010-2011 είχε τις ενοχλήσεις, σαν πιστός στρατιώτης έκανε την προσπάθεια να πάει στην Λιθουανία με την Εθνική αλλά δεν μπόρεσε. Κακό για την Εθνική που τα κατάφερε μια χαρά πάντως και χωρίς αυτόν, πολύ καλό-ευεργετικό για τον Ολυμπιακό που είδε τον Σπανούλη υγιή να προλαβαίνει και κάποιο κομμάτι της προετοιμασίας.

Στην αρχή της χρονιάς πολλοί έλεγαν για τον "ξενερωμένο" Σπανούλη που είδε την επιλογή καριέρας που έκανε να πηγαίνει στα σκουπίδια κατ'ευθείαν, που προδόθηκε από την ομάδα, από τις επιλογές της διοίκησης, που είδε το οικοδόμημα που ήρθε να στηρίξει να καταρρέει...

Τίποτα από όλα αυτά! Ο Σπανούλης ξεκίνησε την χρονιά αποφασισμένος να ηγηθεί του Ολυμπιακού, δεν είχε δεύτερες σκέψεις. Πίστευε στο πρόγραμμα για το οποίο μιλούσε στην αρχή της χρονιάς και το πρώτο δύσκολο δίμηνο πήρε την ομάδα από το χεράκι και την βοήθησε να κάνει τα πρώτα της βηματάκια στη σεζόν. Και αν δεν έπεσε ο Ολυμπιακός το πρώτο δίμηνο σε μεγάλο βαθμό το όφειλε στον αρχηγό του!

Ο ορισμός του leadership ήταν αυτά που έκανε ο Σπανούλης στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκα. Στην πιο δύσκολη στιγμή για φέτος (...τα υπόλοιπα ήταν εύκολα που λέει και ο Ντούντα) το 20/5 σε πόντους και ασίστς που έγραψε ο Μπιλ δεν φτάνει, δεν τα λέει όλα...Ήταν πολύ περισσότερα...

Στην Ελλάδα την ίδια περίοδο το ματς με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο ήταν η επιτομή αυτών που έκανε ο Σπανούλης εκείνη την εποχή...

Μέχρι που η ατυχία μας χτύπησε και πάλι την πόρτα...Βαρύ διάστρεμμα και ο δαιμονισμένος Μπιλ εκτός από τρία κρισιμότατα εκτός έδρας ματς, οριακά για την συνέχεια. Αυτό ήταν το x-factor σημείο της χρονιάς για πολλούς. Το supporting cast όρθωσε ανάστημα, εξασφάλισε την ομαλή συνέχεια της ομάδας και το σημαντικότερο, ξέραμε ήδη ότι ο Μπιλ δεν είναι μόνος του- ότι ο Ολυμπιακός μπορεί και χωρίς αυτόν. 

Τόσο στο top16 όσο και στους προημιτελικούς με την Σιένα αυτό ήταν η διαφορά του Ολυμπιακού σε σχέση με την ομάδα του Νοεμβρίου. Μπορεί ο Σπανούλης να ήταν πάντα ο ηγέτης και ο αρχηγός αλλά είχε από πίσω μια ομάδα που και ποιότητα είχε (..είχαν προστεθεί στην πορεία και οι Λο, Ντόρσει), και τον τρόπο προκειμένου να πετύχει θα έβρισκε με τον καιρό. Τα νούμερα του Μπιλ έπεσαν λίγο σε σχέση με το πρώτο δίμηνο όμως πάλι στα κρισιμότερα παιχνίδια ήταν αυτός που θα έκανε την διαφορά...Στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα, στα δύσκολα πρώτα 25 λεπτά του τελικού με την ΤΣΣΚΑ, στον 5ο τελικό με τον Παναθηναικό... Πιστεύω ότι ο Σπανούλης ήταν το ίδιο και καλύτερος μετά τον Γενάρη συγκριτικά με το πρώτο κομμάτι της σεζόν απλά ήταν περισσότερο προσαρμοσμένος σε αυτό που είχε ανάγκη η ομάδα. Δεν έπαιρνε τις προσπάθειες που έπαιρνε πριν, δεν σκόραρε πάντα όσο πριν αλλά ήταν εκεί για να βάζει το κερασάκι στην τούρτα, να κάνει την διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας.

Η σούμα τελικά έγραψε : μέλος της all Euroleague team, Final Four MVP, MVP για τον μήνα Φερουάριο για την Ευρωλίγκα. Μέλος της καλυτερης πεντάδας και MVP για την Α1. Βέβαια όλα αυτά  τα ατομικά βραβεία δεν είναι τίποτα μπροστά στις δυο κούπες που έφερε στον Ολυμπιακό μετά από 15 χρόνια αναμονής...Η καλύτερη χρονιά της καριέρας του, η δικαίωση που έψαχνε στην απόφαση καριέρας που πήρε το καλοκαίρι του 2010.

Ο Βασίλης Σπανούλης έχει ένα ακόμα χρόνο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Μετά το καλοκαίρι του 2013 θα διαπραγματευτεί με την ομάδα σε νέα βάση. Ήρθε στα δύσκολα και δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερη επιλογή και για τις δυο πλευρές από την συνέχιση της συνεργασίας μέχρι τα βαθιά μπασκετικά γεράματα του παίχτη...Γιατί όπως λέει και ο ίδιος ο Μπιλ, ''ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου''.

extra

Tα στατιστικά του Βασίλη Σπανούλη σε Ελλάδα και Ευρώπη