Oλυμπιακός 1993-94: το νταμπλ και ο Κορνήλιος
Το πρωτάθλημα της σεζόν 1992-93 ανέδειξε με τον πιο σαφή τρόπο τους στόχους για την επόμενη και πρακτικά ανέβασε τον πήχη.
Σαφώς, η διατήρηση των κεκτημένων στο Ελληνικό πρωτάθλημα ήταν βασική επιδίωξη του Ολυμπιακού αλλά μια άλλη κορυφή είχε ήδη αρχίσει να απασχολεί έντονα, η Ευρωπαική! Αυτό ήταν πλέον και το μεγάλο μεράκι της διοίκησης και του κόσμου.
Ο Γουόλτερ Μπέρι είχε πολλές συμπάθειες στον Ολυμπιακό αλλά όταν βρέθηκε ο τρόπος να έρθει στην ομάδα ο Ρόι Τάρπλει τα πάντα ήταν προδιαγεγραμμένα. Ο Ρόι ήταν για έναν ακόμα χρόνο αποκλεισμένος από το ΝΒΑ και ο Ιωαννίδης δεν φοβήθηκε τον χαρακτήρα του. Ο Ολυμπιακός έφτιαξε ένα συμβόλαιο γεμάτο ασφαλιστικές δικλίδες που θα είχαν την ομάδα καλυμμένη σε κάθε πιθανό παραστράτημα του Τάρπλει αλλά κατά δήλωση του ίδιου δεν του το έδειξε από την πρώτη μέρα αλλά όταν είχε ήδη υπογράψει, δεν χρειάστηκε πάντως να χρησιμοποιηθεί κάτι από όλα αυτά. Την μέρα που ο Ρόι Τάρπλει έφτασε στην Αθήνα, φορώντας εκείνη την γαλάζια γυαλιστερή φόρμα και τα μαύρα γυαλιά, και στο αεροδρόμιο ξεστόμισε εκείνο το θρυλικό "i hope we gonna kick some butt" όλοι κατάλαβαν ότι δεν ήρθε στον Ολυμπιακό για πλάκα.
άφιξη Τάρπλει |
Tο καλοκαίρι του 1993 ήταν επίσης το καλοκαίρι των προσφυγών από αρκετούς Έλληνες διεθνείς εναντίον των ομάδων τους, ο νόμος 1958/91 μπορεί να είχε ψηφιστεί προ διετίας αλλά από ότι φάνηκε οι ομάδες δεν είχαν καταλάβει τις συνέπειες του. Με αυτόν τον τρόπο, μέσω του ΕΕΟΔΑΚ, έμειναν ελεύθεροι και τελικά άλλαξαν ομάδα ο Κώστας Παταβούκας (...με ψήφους 4-1) που κατέληξε στον Παναθηναικό, ο Νάσος Γαλακτερός (...μέσω του ΑΣΕΑΔ) που κατέληξε στον ΠΑΟΚ, ο Παναγιώτης Γιαννάκης (...με ψήφους 3-2) που πήγε στον Πανιώνιο (...μαζί με Φάνη, Τέρνερ και Στόουκς ήταν ο καλύτερος Πανιώνιος ever μάλλον) και ο Παναγιώτης Φασούλας (...με ψήφους 5-0) που κατέληξε στον Ολυμπιακό (...νωρίτερα, είχαν προηγηθεί οι Αργύρης Πεδουλάκης και Γιώργος Δοξάκης). Τώρα αν εκπληρώθηκε ο βασικός λόγος της ύπαρξης του νόμου, η εξόφληση των οφειλομένων στους αθλητές διαφορετικά οι ομάδες θα έπρεπε να υποβιβαστούν στην Α2 αυτόματα, το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω.
Όταν ο Φασούλας έμεινε ελεύθερος τα πάντα έδειχναν ότι η τελική του κατάληξη θα ήταν ο Ολυμπιακός αλλά δεν ήταν και τόσο απλό. Ο μύθος της εποχής έλεγε ότι ο Παναθηναικός ήταν σε θέση να επικρατήσει στον πλειστηριασμό αλλά η υπόθεση κόλλησε στην άρνηση του Ζέλικο Παβλίσεβιτς να πάρει τον Φασούλα την στιγμή που ήδη είχε έναν παρόμοιο παίκτη στο ρόστερ του, τον Στόγιαν Βράνκοβιτς.
Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος γάμου έκλεισε με τον Φασούλα να υπογράφει στον Ολυμπιακό και τον Γιάννη Ιωαννίδη να κάνει πράξη το όνειρο του για μια πολύ δυνατή γραμμή ψηλών με Τάρπλει, Τάρλατς και Φασούλα που θα μπορούσε να οχυρώσει την ομάδα αμυντικά αλλά και να εξασφαλίσει το αμυντικό ριμπάουντ που θα επέτρεπε στον Ολυμπιακό να τρέχει αμέσως στην επίθεση.
Η τρίτη μεταγραφή ήταν ο Θύμιος Μπακατσιάς που κάθε καλοκαίρι πήγαινε στον Άρη αλλά όλο στο Παγκράτι έμενε, μέχρι που τον πήρε ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό. Ψηλό πλέι μέικερ που θα μπορούσε να πιέσει στην άμυνα αλλά και να τρέξει γρήγορα την ομάδα στον αιφνιδιασμό. Το αντίθετο δρομολόγιο από τον Μπακατσιά ακολούθησε ο Σταύρος Ελληνιάδης που πήγε στο Παγκράτι και εκείνη την χρονιά κατέκτησε μια πολύ τιμητική πρωτιά, πρώτος πασέρ στην Α1 ο Σταύρος!
Ήδη μετά τον σχηματισμό του ρόστερ ο Ολυμπιακός παρουσιαζόταν ως το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του Ευρωπαικού πρωταθλήματος από τους περισσότερους, μια ταμπέλα που θα την κουβαλούσε ως το τέλος του ταξιδιού.
Στον άσο ο Τόμιτς και ο Μπακατσιάς (...με τον Μπακατσιά να τρέχει και τον Τόμιτς να είναι για πιο αργά), στο 2 ο Σιγάλας και ο Σταμάτης (...ο Γιώργος και πάλι θα αναλάμβανε τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο, ο Αντώνης προσέφερε σουτ και σκορ), στο 3 ο Ζάρκο (...ο φυσικός ηγέτης του Ολυμπιακού που έμπαινε στον τελευταίο χρόνο του τριετούς συμβολαίου που είχε υπογράψει το καλοκαίρι του 1991) και ο Νάκιτς, στους ψηλούς οι Τάρπλει, Τάρλατς, Φασούλας με τον Καμπούρη τέταρτο.
Στο τουρνουά του Λεγκράν, αρχές Σεπτεμβρίου, ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει τον τίτλο του φαβορί κάνωντας πολύ καλά παιχνίδια εναντίον Λιμόζ και Μπάκλερ, αλλά ο λόγος που αναφέρω αυτό το τουρνουά είναι από την μία, ότι πρόκειται για την πρώτη και μοναδική φορά που ο Ιωαννίδης έβαλε στην ίδια πεντάδα Τάρπλει, Τάρλατς και Φασούλα για ελάχιστο χρόνο (...δεν γινόταν ούτε λεπτο να παίξουν και οι τρεις μαζί και δεν έπαιξαν ποτέ σε επίσημο ματς) και από την άλλη γιατί είναι το τουρνουά από τον οποίο υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες με τον Τάρπλει να φορά το νούμερο 16! Το 15 ήταν στα μέτρα του Αντώνη Σταμάτη από την προηγούμενη χρονιά ακόμα φαίνεται.
Αξιοσημείωτο επίσης ότι ο Ιωαννίδης έριξε την ομάδα σε ένα τόσο δυνατό και μεγάλο τουρνουά, δεν το συνήθιζε για λόγους κατασκοπείας. Λέγετε ότι πάντα σε αντίστοιχες περιπτώσεις εξασφάλιζε ότι δεν θα υπάρχει τηλεοπτική μετάδοση από την Ελληνική τηλεόραση και ίντερνετ δεν υπήρχε τότε...
Η ζημιά έγινε λίγο πριν αρχίσει η σεζόν όμως.
Η ρήξη χιαστού του Ντράγκαν Τάρλατς λίγο πριν το τέλος ενός αδιάφορου φιλικού με την Μινσκ στο ΣΕΦ, Σεπτέμβρη μήνα λίγο πριν το ξεκίνημα, έθεσε τον Τάρλατς εκτός για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν και έβαλε τέλος πριν καλά-καλά αρχίσει στο όνειρο του ξανθού για τους τρεις ισάξιους ψηλούς. Αυτή ήταν μια από τις καθοριστικότερες στιγμές της σεζόν!
Ευθύμης Μπακατσιάς 1.96-25 |
Γιώργος Σιγάλας 2.00-22 |
Zarko Paspalj 2.08-27 |
Roy Tarpley 2.10-29 |
Παναγιώτης Φασούλας 2.13-30 |
Μίλαν Τόμιτς 1.92-20 |
Αντώνης Σταμάτης 1.94-28 |
Φράνκο Νάκιτς 2.00-21 |
Αργύρης Καμπούρης 2.07-31 |
Ντράγκαν Τάρλατς 2.10-20 |
Γιώργος Λημνιάτης 1.92-22 |
Μπάμπης Παπαδάκης 2.01-26 |
Παναγιώτης Καρατζάς 2.05-28 |
Γιώργος Παπαδάκος 2.14-28 *οι ηλικίες παρουσιάζονται με σημείο αναφοράς το ξεκίνημα της σεζόν, το καλοκαίρι του 1993 δηλαδή. |
Γιάννης Ιωαννίδης Ξεκίνημα με τον νεοφώτιστο Μίλωνα στο ΣΕΦ για τη νέα χρονιά και με την πρώτη φάνηκε πόσο πολύ πίστευε ο κόσμος του Ολυμπιακού την ομάδα. Οι 8-9 χιλιάδες θεατές που πήγαν στο ΣΕΦ εκείνο το απόγευμα έδειξαν ότι αυτή η σεζόν θα ήταν διαφορετική από την προηγούμενη της υπέρβασης, ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί πια σε Ελλάδα και Ευρώπη και δεν άργησε να το επιβεβαιώσει...
Μετά από δύο εύκολες νίκες με Λεβερκούζεν και Γκίλφορντ Κινγκς ήρθαν τα δύο διπλά σε Μαδρίτη και Τρεβίζο, απέναντι σε ομάδες του περσινού φάιναλ φορ δηλαδή, και ο Ολυμπιακός ήταν ήδη αφεντικό του ομίλου.
με τους Άγγλους των Γκίλφορντ Κινγκς το παρκέ του ΣΕΦ ένοιωσε και τον θρυλικό Τρέισι Πίρσον
Είχε ήδη τρεις εκτός έδρας νίκες σε τέσσερα συνολικά ματς και η αίσθηση της κυριαρχίας που έβγαζε ήταν επίσης σημαντική. Το αήττητο 5-0 μετά και από τη νίκη με τους Βέλγους της Μάες Πιλς θα χαλάσει εκτός έδρας με την Μπαρτσελόνα για να έρθει μια εβδομάδα αργότερα και η πρώτη εντός έδρας ήττας από τη Λιμόζ του Μάλκοβιτς που ακόμα και αν είχε χάσει λίγο την δύναμή της με την φυγή του Ζντοβτς είχε αρχίσει να εξελίσσεται σε κακό δαίμονα του Ολυμπιακού. Ας είναι όμως, στην Ευρώπη το νερό είχε μπει στο αυλάκι...
Κάτι που δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να κάνει κουμάντο στην Α1 με τον ίδιο τρόπο και ήταν απορίας άξιο πώς γίνεται η ομάδα που έχει κάνει παράσταση για έναν ρόλο τον όμιλο στην Ευρώπη να χάνει σχεδόν εύκολα και τα τρία δύσκολα ματς εκτός έδρας του πρώτου γύρου στην Α1. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι ήττες από Πανιώνιο, ΠΑΟΚ και Παναθηναικό ήταν με σεβαστές διαφορές με συνέπεια ο Ολυμπιακός να χρειάζεται όχι απλά την νίκη αλλά και την κάλυψη της διαφοράς στο δεύτερο γύρο για να είναι σίγουρος.
Επιστρέφωντας στην Ευρώπη ο δεύτερος γύρος δεν έκρυβε σκαμπανεβάσματα. Η ομάδα πήρε τα ματς που έπρεπε με το παιχνίδι με την Ρεάλ να κλειδώνει ουσιαστικά την πρώτη θέση του ομίλου ενώ στην τελευταία αγωνιστική ήρθε η παραδοσιακή, αδιάφορη όμως, ήττα από την Λιμόζ. Σαν πρώτοι στον όμιλο οι ερυθρόλευκοι θα αντιμετώπιζαν στα προημιτελικά την Κίντερ Μπολόνια που ήταν τέταρτη στον άλλο όμιλο.
Στον δεύτερο γύρο της Α1 ο Ολυμπιακός πήρε τις νίκες που ήθελε, κράτησε αλώβητη την έδρα του παίρνωντας και τις διαφορές και η πρώτη θέση θα παιζόταν στο ντέρμπι με τον Παναθηναικό στο ΣΕΦ την τελευταία αγωνιστική, όμως πριν...είχε Μπολόνια!
Σε μια σειρά που εξελίχθηκε πιο δύσκολα από αυτό που θα περίμενε κανείς, ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση στο αγχωτικό τρίτο παιχνίδι με το κόψιμο του Φασούλα στον Μορέτι και το πρώτο φάιναλ φορ της ιστορίας της ομάδας ήταν γεγονός.
Το preview του ημιτελικού του Τελ-Αβίβ έγινε λίγες μέρες πριν στο ΣΕΦ. Ο Παναθηναικός ήλεγχε το ματς στο μεγαλύτερο διάστημα αλλά στο τέλος μίλησαν οι προσωπικότητες των Πάσπαλι και Τάρπλει. Ο Ολυμπιακός πήρε την πρώτη θέση αλλά ταυτόχρονα έγινε σαφές ότι ο ημιτελικός που ακολουθούσε δεν θα ήταν καθόλου εύκολος και ας έλεγαν οι πάντες ότι ο Παναθηναικός της Ευρώπης είναι χειρότερος με Σοκ και Κουούσμα να μην έχουν δικαίωμα συμμετοχής.
Στο διάστημα που ακολούθησε πέρα από τα ματς προπόνησης σχεδόν με την ΑΕΚ για τους προμιτελικούς της Α1 τα πάντα έδειχναν φάιναλ φορ. Ήταν απίστευτη η προσμονή του κόσμου για εκείνα τα παιχνίδια... Ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί και είχε και έναν Ελληνικό εμφύλιο με τον αιώνιο αντίπαλο στον ημιτελικό. Πραγματικά όποιος έχει ζήσει εκείνες τις μέρες θα συμφωνήσει ότι ήταν το πρώτο θέμα που απασχολούσε όλο τον κόσμο, χρυσές μέρες του Ελληνικού μπάσκετ πραγματικά.
Τον ημιτελικό τον καθάρισε το 15-0 του δευτέρου ημιχρόνου, οι Ζάρκο και Τάρπλει ανέβηκαν την κρίσιμη στιγμή και ο Σιγάλας αφού κλέιδωσε τον Γκάλη έβαλε και το κατιτίς του στην επίθεση, από τον Παναθηναικό έμεινε να παλεύει μόνος του ο Σασα Βολκόφ. Ο Ιωαννίδης ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου και ο Ολυμπιακός ήταν αγκαλιά με το κύπελλο. Το τι έγινε στον τελικό θα το δούμε παρακάτω αλλά ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που θα έπαιζε τελικό στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης.
Μετά τον τελικό, οι ερυθρόλευκοι ήταν με την πλάτη στον τοίχο πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι το μέγεθος της ευκαιρίας που χάθηκε ήταν αντίστοιχο με το σοκ από την ήττα. Στο πρώτο ματς μετά την Μπανταλόνα, στον πρώτο ημιτελικό με τον Πανιώνιο στο ΣΕΦ, τα πράγματα ήταν πολύ περίεργα. Ο κόσμος όμως ήρθε στο γήπεδο και βοήθησε την ομάδα να ξεπεράσει όσο γίνεται την ψυχολογική φόρτιση και να φτάσει στο 1-0. Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές που θυμάμαι εκείνη την μέρα, υπήρχαν αμφιβολίες αν η παρουσία του κόσμου θα ήταν πολυπληθής ή αρκετά θερμή αλλά ήταν από τις στιγμές που νοιώθεις ότι κόσμος και ομάδα γίνονται ένα και παίρνει δύναμη ο ένας από τον άλλον.
Μεγάλη Πέμπτη ο Ολυμπιακός περνά από την Νέα Σμύρνη για το κύπελλο Ελλάδας στον νοκ άουτ ημιτελικό εναντίον του Πανιωνίου με τους Νεοσμυρνιώτες να παίζουν και να χάνουν τρεις ημιτελικούς σε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη, όλους μέσα στην έδρα τους.
Άλλες δυο νίκες επί του Πανιώνιου έκλεισαν την σειρά του πρωταθλήματος με σκούπα.
Στον τελικό περίμενε ο ΠΑΟΚ, η ομάδα που ήταν η πιο ανταγωνιστική στην κανονική περίοδο, που είχε αποκλείσει τον Παναθηναικό στον ημιτελικό αλλά και που φιγούραρε σαν Κυπελλούχος Κόρατς ξεπερνώντας το εμπόδιο της ισχυρής Στεφανέλ Τριέστε των Τάνιεβιτς, Τζεντίλε και Μποντιρόγκα.
Oι τελικοί κινήθηκαν στα γνωστα πλαίσια όπως πολλές φορές ακόμα μέσα στα 90ς. Οι έδρες επικρατούσαν και ο εκάστοτε ηττημένος προετοίμαζε το επόμενο ματς με μια σειρά από διαμαρτυρίες για την διαιτησία.Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να παρουσιάσει κάποια ίσθηση ανωτερότητας και τα πάντα θα κρίνονταν στο πέμπτο ματς.
Στο πιο κλειστό ματς της σειράς το κλέψιμο του Σιγάλα στον Πρέλεβιτς και το αντιαθλητικο φάουλ του Μπέρι στην συνέχεια εκτός ότι τελείωσαν το ματς πυροδότησαν μια σειρά από γεγονότα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ξέσπασαν, άλλοι μπήκαν μέσα στο γήπεδο νομίζοντας ότι το ματς τελείωσε και άλλοι άναψαν τα πυροτεχνήματα κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική, ο δε ΠΑΟΚ έφυγε για τα αποδυτήρια διαμαρτυρόμενος για την διαιτησία. Μετά από αρκετή ώρα και με την βοήθεια του διοίκησης του Ολυμπιακού που έκανε τα πάντα για να τελειώσει το ματς (...ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε κίνδυνο σοβαρής τιμωρίας αν επέμενε στην απόφαση για απόσυρση) οι παίχτες του ΠΑΟΚ επέστρεψαν έστω και ξεκάλτσωτοι για να κυλήσουν τα διαδικαστικά τελευταία δευτερόλεπτα. Ο Ολυμπιακός για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά Πρωταθλητής Ελλάδος!
Έμενε όμως και ο τελικός Κυπέλλου...
Σε ένα ματς που αγωνιστικά έμοιαζε πολύ στον τελικό με την Μπανταλόνα ο Ολυμπιακός βρήκε τις απαντήσεις. Στα αξιοσημείωτα το τρίποντο του Φασούλα στο τέλος, το κάκιστο ματς του Ρόι Τάρπλει που δεν ενδιαφέρθηκε και τόσο για τις τελευταίες εντυπώσεις αν και λένε ότι είναι οι σημαντικότερες και το κλείσιμο της καριέρας του ανθρώπου που πέτυχε το πρώτο τρίποντο στην Ελλάδα, του Νίκου Σταυρόπουλου, που στα τελευταία δευτερόλεπτα σκόραρε...με τρίποντο. Νταμπλ για τον Ολυμπιακό λοιπόν, 16 χρόνια μετά, σε μια σεζόν αξέχαστη από όλες τις απόψεις.
Γενικότερα:
Τips:
Μετά την επική νίκη στην Πόλη πολλοί είπανε ότι το Τελ Αβίβ και η Μπανταλόνα δεν μας πειράζει πια. Ότι την ξεπεράσαμε, ότι την αφήσαμε πίσω μας. Αηδίες!
Ξεχνιέται η πίκρα/στεναχώρια εκείνης της ημέρας; Αν, χτύπα ξύλο, αποτύχουμε του χρόνου θα έχει ξεχαστεί η χαρά του 2012;
Ο αθλητισμός έχει χαρές και πίκρες, είναι γεμάτος με στιγμές, με συναισθήματα, που όλα όμως έχουν την δική τους αξία. Αν ήταν να συνψηφίζονται στο ψυχογράφημα του καθένα από εμάς και να έρχονται σε μια ουδέτερη ισορροπία τι νόημα θα είχε;
Πώς θα εκτιμούσες την χαρά αν πριν δεν είχες νοιώσει και το συναίσθημα του ηττημένου;
Αν κάτι έγινε στην Κων/πολη είναι ότι η ιστορία μας ξεχρέωσε για αυτό που μας είχε δώσει πριν 19 χρόνια. Αν δεχτούμε ότι η ιστορία οφείλει να κάνει κύκλους και να αποδίδει δικαιοσύνη...
Ο Ολυμπιακός του '94 και η ΤΣΣΚΑ του 2012 μοιάζουν πολύ. Φαβορί όλη την χρονιά, με ρόστερ και σούπερ-σταρς από αυτούς που ο αντίπαλος τρομάζει, έφτασαν στον τελικό, είχαν εικόνα νικητή στο τελευταίο ματς αλλά τσουπ...κάτι περίεργο έγινε και το κύπελλο γλίστρησε...
Το κλείσιμο του κύκλου όμως δεν σημαίνει καμιά διαγραφή, καμία εξιλέωση. Γιατί το 1994 (..όπως και το 2012) είναι από τις στιγμές που δεν γίνεται να ξεχάσεις. Ξέρω και έχω δει γραμμένα στο διαδίκτυο πολλά, τελικά ο καθένας από εμάς (...όσοι τουλάχιστον το πρόλαβαν) έχουν να πουν μια ιστορία για το Τελ-Αβίβ. Πού το έζησαν, τι έκαναν τις επόμενες μέρες, ποια ήταν η αντίδραση...Οι αναμνήσεις αυτές δεν θα σβήσουν ποτέ γιατί αυτές εν τέλει όρισαν την σχέση και την αγάπη μας για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, ακόμα και η ήττα από την Μπανταλόνα στον τελικό του Τελ-Αβίβ το 1994.
21 Απριλίου 1994 λοιπόν, ημέρα Πέμπτη - τρεις μέρες πριν την Μεγάλη εβδομάδα.
Ο Ολυμπιακός είναι το μεγάλο φαβορί και τίποτα δεν μπορεί να φρενάρει τον ενθουσιασμό του κόσμου, ούτε η παράδοση που δεν ευνοεί τα φαβορί, ούτε το επεισόδιο μεταξύ Τάρπλει και Μπάμπη Παπαδάκη στο ξενοδόχειο για ασήμαντη αφορμή που ίσως χάλασε λίγο το καλό κλίμα στην ομάδα. Ο φυγάς, κατά τις μαρτυρίες Τάρπλει, βρέθηκε...και ο Ολυμπιακός πήγε στον τελικό πλήρης.
Λογικές πεντάδες στο ξεκίνημα, Ράφα Γιοφρέσα (...ο μεγάλος από τα αδέρφια), Βιγιακάμπα, Μάικ Σμιθ (...ο Αμερικάνος που μετά Ισπανοποιήθηκε και έπαιξε στην Εθνική Ισπανίας), Κορνίλιους Τόμπσον και Φεράν Μαρτίνεθ για την Μπανταλόνα. Μπακατσιάς, Σιγάλας, Ζάρκο, Τάρπλει και Φασούλας για τον Ολυμπιακό. Αναμενόμενα μαρκαρίσματα και για τους δύο.
Το ξεκίνημα είναι εικόνα από το μέλλον και παραπέμπει στο τέλος του ματς. Ο Ολυμπιακός έχει 0/6 σουτ και ο Μπακατσιάς πετυχαίνει το πρώτο καλάθι δείχνοντας διάθεση να τρέξει και να τελειώσει φάσεις. Η Μπανταλόνα είναι το ίδιο νευρική σε αυτό το διάστημα
.
Το κοντέρ έχει φτάσει στα 1/9 για τον Ολυμπιακό, ο Τάρπλει δεν πολυασχολείται με τον Τόμπσον (...άλλη μια εικόνα από το τέλος) του δίνει χώρο για το σουτάκι από τα 5 μέτρα, 5-2 η Μπανταλόνα.
Γρήγορα 2 φάουλς ο Σιγάλας πράγμα που δυσκολέυει το δύσκολο έργο του στο μαρκάρισμα του Βιγιακάμπα. Τόμιτς αντί του θετικού Μπακατσιά από το 4ο λπετό, 7-4 η Μπανταλόνα.
9-4 από ελεύθερο σουτ του Φεράν από τα 4-5 μέτρα, το πρώτο πρόβλημα αρχίζει να φαίνεται και είναι ότι οι ψηλοί του Ολυμπιακού δεν ακολουθούν έξω τους αντίστοιχους της Μπανταλόνα που σουτάρουν καλά.
Τάρλατς στην θέση Φασούλα, ο Τάκι φορά για πρώτη και τελευταία φορά στα τόσα χρόνια του στον Ολυμπιακό το νούμερο 14 γιατί η φανέλα με το 12 είχε εξαφανιστεί, κακό σημάδι...
Η Μπανταλόνα επιτείθεται από την περιφέρεια και έχει δυσκολέψει αρκετά την άμυνα του Ολυμπιακού, 10-10 με 4 πόντους του Τάρπλει.
Η Μπανταλόνα φτάνει γρήγορα στο μπόνους για τις 1+1 βολές, 7 φάουλς Ολυμπιακός έναντι μόλις 2 Μπανταλόνα στα 11.49 για την λήξη του ημιχρόνου και όλα αυτά με τους Ισπανούς να σουτάρουν από μέση απόσταση.
Ο Σιγάλας πετυχαίνει το πρώτο τρίποντο για τον Ολυμπιακό που αρχίζει να βρίσκει έναν ρυθμό στην επίθεση, 6/15 δίποντα και 1/3 τρίποντα σε εκείνο το σημείο.
Ο Ζάρκο με τα επιθετικά του ριμπάουντς, δύο σουτ του Τάρπλει από τα 5 μέτρα και οι πόντοι του Σιγάλα φέρνουν τον Ολυμπιακό στο μεγαλύτερο προβάδισμα του σε όλο το ματς, 16-24 με 9 πόντους του Ζάρκο, 7 του Σιγάλα και 6 του Τάρπλει. Ο Ολυμπιακός έχει εικόνα νικητή και δείχνει να βάζει το νερό στο αυλάκι για να ξεφύγει όμως από την μία οι αμυντικές απερισκεψίες (...ιδιαίτερα του Τάρπλει) και από την άλλη οι βολές που κερδίζει η Μπανταλόνα εκτός φάσης πολλές φορές, την κρατάνε στο ματς, σε μια απόσταση γύρω στους 5 πόντους. Ο Πάσπαλι κάνει εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο και κρατάει τον Ολυμπιακό, 28-33.
Ο Ολυμπιακός δεν κλείνει καλά το ημίχρονο όμως, το τρίποντο του Σμιθ στο τελευταίο δευτερόλεπτο γράφει το 39-39 σκορ ημιχρόνου. Έχουν προηγηθεί το ξύπνημα του Βιγιακάμπα που μέχρι τότε ήταν εγκλωβισμένος στις δαγκάνες του Σιγάλα και η συνεχιζόμενη κυριαρχία του Φεράν εναντίον του Φασούλα (14π.5ρ. ο Φεράν- 0π.2ρ. ο Παναγιώτης στο ημίχρονο)
Ξεκίνημα δεύτερου ημιχρόνου με τον Πάσπαλι να αστοχεί σε ένα ζευγάρι ελεύθερων βολών και τον Ιωαννίδη να ξεκινά τον Τόμιτς αντί του Μπακατσιά σε σχέση με την πεντάδα που ξεκίνησε το ματς. Τα pick n'pop της Μπανταλόνα είναι σε καθημερινή βάση και ο Ολυμπιακός στηρίζεται στους Σιγάλα και Τόμιτς. Ο Ολυμπιακός διατηρεί ένα μικρό προβάδισμα αλλά το αγχος είναι πλέον φανερό, ο Πάσπαλι είναι πολύ άστοχος και κάνει λάθη ενώ η ομάδα χάνει σίγουρα καλάθια ακόμα και σε τρεις με έναν αιφνιδιασμό.
Οι ομάδες σκοράρουν με το σταγονόμετρο, την ίδια στιγμή και η Μπανταλόνα δυσκολεύεται πολύ στην επίθεση της.
Με Τόμιτς στην λήξη της επίθεσης και καλάθι και φάουλ του Τάρλατς, ο Ολυμπιακός μπροστά 49-53 στα 9.30 για το τέλος.
Ο Τάρλατς συμπληρώνει 5 φάουλς μέσα σε ελάχιστα λεπτά ενώ ο Σιγάλας με τρίποντο κάνει το 52-56 στο τελευταίο εντός παιδιάς καλάθι του Ολυμπιακού , 8:05 για το τέλος.
Η μια βολή του Τόμιτς στα 6:40, είναι ο τελευταίος πόντος του Ολυμπιακού, 52-57.
Ακολουθεί ένα εφιαλτικό εξάλεπτο στο οποίο ο Ολυμπιακός, αστοχεί με όλους τους τρόπους, η Μπανταλόνα με δυο τρίποντα, πρώτα του Βιγιακάμπα και στο τέλος του Τόμπσον περνάει με 59-57 και η τελευταία επίθεση των ερυθρολεύκων ολοκληρώνει με τον πιο κατάλληλο, για την περίσταση, τρόπο το εφιαλτικό φινάλε, αστοχία του Ζάρκο στις 1+1-το χρονόμετρο που κολάει-τρίποντο του Τόμιτς από τα 10 μέτρα νομίζωντας ότι ο χρόνος τρέχει-επιθετικό και άστοχο σουτ του Πάσπαλι-άστοχο σουτ του Τάρπλει μάλλον εκτός χρόνου. Όλα αυτά μέσα σε 10 δευτερόλεπτα!
Ο Ολυμπιακός χάνει τον τελικό!
Κλειδιά:
Το ματς για τον Ολυμπιακό χάνεται, ο Σιγάλας μέσα στο κλάμμα του είναι αυτός που καλεί τους συμπαίκτες του για ζντο στα σποδυτήρια σηματοδοτώντας ότι η ζωή συνεχίζεται αλλά το χτύπημα ήταν πολύ μεγάλο για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Ο Κορνίλιους Τόμπσον σύμφωνα με το γνωστό πανό στο Αλεξάνδρειο γίνεται επίτιμο μέλος Σ.Φ ΠΑΟΚ Καλαμαριάς (αν θυμάμαι καλά...) και ο Γιάννης Ιωαννίδης σε μια συνέντευξη που δεν έχω δει να κυκλοφορεί πουθενά στο ίντερνετ (...δυστυχώς) εμφανίζεται στην κρατική τηλεόραση φιλοξενούμενος του Βασίλη Σκουντή λίγες μέρες μετά. Σε μια θρυλική εμφάνιση ο Ξανθός λέει ότι η ήττα ήταν θέλημα Θεού μην μπορώντας να εξηγήσει τι έγινε. Να ξέρεις πάντως ότι θα κερδίζαμε την Μπανταλόνα 99 φορές στα 100 ματς, όπως είπε, δεν απαλύνει καθόλου τον πόνο. Στην πραγματικότητα ο ισχυρογνώμων Ξανθός δεν ήταν σε θέση να παραδεχτεί ότι έχασε την πιο μεγάλη ευκαιρία της καριέρας του για το μόνο τρόπαιο που του έλειπε και το ήθελε τόσο πολύ. Λογικό αν σκεφτεί κανείς τον χαρακτήρα του Ιωαννίδη συν ότι τα γεγονότα ήταν ακόμα πολύ φρέσκα....
|
28.10.93 TSV Bayer 04-Olympiakos BC 53 - 70 Wilhelm-Dopatka-Halle
4.11.93 Olympiakos BC-Guilford Kings 96 - 51 Peace and Friendship Stadium
24.11.93 Real Madrid Teka-Olympiakos BC 57 - 58 Arena of Real Madrid Teka
02.12.1993 Benetton-Olympiakos BC 73 - 79 Palaverde
09.12.1993 Olympiakos BC-WATCO 71 - 63 Peace and Friendship Stadium
15.12.1993 FC Barcelona-Olympiakos BC 73 - 69 Arena of F.C. Barcelona
06.01.1994 Olympiakos BC-Limoges CSP 59 - 67 Peace and Friendship Stadium
13.01.1994 Olympiakos BC-TSV Bayer 04 92 - 70 Peace and Friendship Stadium
19.01.1994 Guildford Kings-Olympiakos BC 51 - 71 Surrey Sports Park
26.01.1994 Olympiakos BC-Real Madrid Teka 75 - 73 Peace and Friendship Stadium
02.02.1994 Olympiakos BC-Benetton 80 - 65 Peace and Friendship Stadium
10.02.1994 WATCO -Olympiakos BC 70 - 86 Sporthal Arena
16.02.1994 Olympiakos BC-FC Barcelona 82 - 64 Peace and Friendship Stadium
23.02.1994 Limoges CSP-Olympiakos BC 67 - 59 Palais des Sport de Beaublanc
10.03.1994 Kinder Pall. Bologna-Olympiakos BC 77 - 64 Futurshow Station
15.03.1994 Olympiakos BC-Kinder Pall. Bologna 89 - 69 Peace and Friendship Stadium
17.03.1994 Olympiakos BC-Kinder Pall. Bologna 65 - 62 Peace and Friendship Stadium
19.04.1994 Olympiakos BC-Panathinaikos BSA 77 - 72 Tel Aviv, ISR
21.04.1994 Olympiakos BC-Pinturas Bruguer 57 - 59 Tel Aviv, ISR
Κύπελλο Ελλάδας 1993-94 |
κανονική περίοδος Α1 |