Ολυμπιακός 1995-1996: φύλαγε το καλύτερο για το τέλος
από τους Weekendman & Morrison
Καλοκαίρι του 1995 ένα ακόμα καυτό αλλά και ενδιαφέρον καλοκαίρι, είτε με το Ευρωμπάσκετ που τελείωσε σε ένα κλίμα που δεν το έλεγες και…παιχνίδι της αγάπης , είτε με το Μουντομπάσκετ εφήβων του 1995 που αν κάποιος ήθελε να απεικονίσει τον τότε παροξυσμό των Ελλήνων για το μπάσκετ θα τον έβρισκε στις βραδιές που οι Έλληνες έκαναν sold out στο ΟΑΚΑ με 20.000 άτομα για να παρακολουθήσουν αγώνες Έφηβων, μα πάνω όλα το μεγαλύτερο γεγονός και αυτό που ενδιέφερε πιο πολύ τον Ολυμπιακό ήταν ο ερχομός στον Παναθηναϊκό του μεγαλύτερου ίσως ονόματος που θα έπαιζε μπάσκετ στην Ευρωπαϊκή ήπειρο: του Ντομινίκ Γουίλκινς, που έβαζε πολύ ψηλά τον πήχη για τον Ολυμπιακό και έδειχνε ότι ο Παναθηναικός όσο έχανε τους τίτλους τόσο πιο πολλές μεταγραφές και λεφτά θα έριχνε για να αποκτήσει αυτά που ποθούσε…
Ο οποίος Παναθηναικός μαζί με τον Γουίλκινς απέκτησε τον Τζον Κόρφα, τον Τζανη Σταυρακόπουλο, τον Βαγγέλη Βουρτζούμη και last but not least τον κόουτς που σκάρωνε στον Ιωαννίδη τους περισσότερους πονοκεφάλους από όλους με την ομάδα της Λιμόζ και αυτός ήταν φυσικά ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, με απολογισμό 6 νίκες και μόλις 1 ήττα σε 7 αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό τα τελευταία 3 χρόνια!
Ο Ολυμπιακός από την άλλη, αφού εξασφαλίστηκε η συνέχιση της συνεργασίας με τον Γιάννη Ιωαννίδη, διατήρησε φυσικά τον βασικό κορμό με τους Τόμιτς, Μπακατσιά, Σιγάλα, Νάκιτς, Τάρλατς, Φασούλα αλλά ταυτόχρονα προχώρησε σε περισσότερες προσθήκες από την περσινή χρονιά.
Το δίδυμο των ξένων δεν μπορούσε να διατηρηθεί για διαφορετικούς λόγους, είτε λογω μέσης (Βολκόφ), είτε γιατί οι ομάδες του ΝΒΑ πίστευαν ότι η γριά η κότα που ονομαζόταν Έντι Τζόνσον είχε το ζουμί, αλλά το πιο βασικό το σεμιναριακό σουτ που τους χρειαζόταν και που έμελε να εξασφαλίσει στον ήδη υπερήλικα μπασκετικά Έντι επιπλέον 4 χρόνια μπασκετικής ζωής!
Ο Μπακατσιάς είχε ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς και δεν είχε μια χρονιά ανάλογη της πρώτης του στον Ολυμπιακο, ο Τόμιτς ήταν ως γνωστόν καλύτερος στο 5 εναντίον 5 αλλά ο Ιωαννίδης ήθελε αυτήν την φορά κάποιον σε αυτήν την θέση που να κάνει την διαφορά, ακούστηκαν μεταξύ των άλλων και οι Μαρτσουλιόνις, Τέρι Πόρτερ, Σκάιλς(που θα ερχόταν έναν χρόνο αργότερα με άλλη φανέλα όμως…) ,και ενώ όλα έδειχναν ότι τελικά ο Ολυμπιακός θα κατέληγε στον Ντοκ Ρίβερς, όπως είχε αφήσει να εννοηθεί ο Σαλονίκης λέγοντας ότι θα φέρει παίκτη ποταμό, ένας άλλος Ρίβερς μας προέκυψε και ήταν ο Ντέιβιντ που τον είχαν δει οι Έλληνες φίλαθλοι στα ματς του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου με τον Ηρακλή την περασμένη χρονιά ενώ κατέκτησε το πρωτάθλημα Γαλλίας και μάλιστα ως ο πολυτιμότερος ξένος παίκτης του πρωταθλήματος.
Βέβαια αν υπολογίσουμε ότι την ίδια περίοδο ο Παναθηναϊκός έφερνε τον Ουίλκινς στήνοντας υποδοχές και φιέστες όπως άξιζαν στην περίσταση συν ότι είχαν ακουστεί μεγάλα ονόματα για την θέση του πόιντ-γκάρντ στον Ολυμπιακό, ήταν φυσιολογικό να υπάρχει μια ψιλογκρίνια καθώς ο Ντέιβιντ Ρίβερς από πλευράς ονόματος δεν εντυπωσίαζε, ούτε είχε ιδιαίτερα μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ μη εκμεταλευόμενος την μεγάλη ευκαιρία να παίξει στους τελικούς του ΝΒΑ το 1989 με τους Λέικερς λόγω του τραυματισμού του Μάτζικ Τζόνσον τότε.
Αλλά αυτό δεν αναιρούσε ότι είχε ορισμένα +, καθώς ο Ντέιβιντ Ρίβερς ήταν ένας απίστευτα γρήγορος παίκτης που έκανε ακόμα και τον Μπακατσιά να μοιάζει χελώνα και σε συνδυασμό με την ικανότητα του στην ντρίμπλα γινόταν ένας παίκτης που ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί και να τον σταματήσεις καθώς ήταν και ικανός σκόρερ μέσω διεισδύσεων και τζάμπ-σουτ και το βασικότερο, ήταν ο καταλληλότερος για να εκδηλώσει τους αιφνιδιασμούς σήμα κατατεθέν για τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη. Όσο για την άλλη αγάπη του Ιωαννίδη, την άμυνα, οι εξαιρετικές επιδόσεις του Αμερικάνου στα κλεψίματα υπόσχονταν πολλά…
Κατά συνέπεια ο Ολυμπιακός μετά από 4 χρόνια που είχε ξένο σμόλ-φόργουορντ απόφασισε να εμπιστευτεί εγχώριες λύσεις, αυτό ήταν μια ευκαιρία για τον Νάκιτς να παλέψει με μεγαλύτερες πιθανότητες για την θέση βασικού και να μην είναι μόνο ένας ρολίστας πολυτελείας όπως μέχρι τώρα, οι ανταγωνιστές του θα ήταν νεοφερμένοι αλλά ο ένας από αυτούς δεν θα ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου με τον οποίο έκανε χοντρό παιχνίδι ο Ολυμπιακός αλλά τελικά η ιστορία κόλλησε στα ανταλλάγματα των Νάκιτς και Μπακατσιά που ήθελε ο Πανιώνιος (υπάρχει και η άλλη εκδοχή της διαφωνίας: η μηχανή) και έτσι ο Φάνης δεν έφυγε ούτε και εκείνη την χρονιά από τον Πανιώνιο…
Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει ο Νάσος Γαλακτερός που είχε χάσει την θέση του στην Εθνική και ήταν σε μια καθοδική, ή στην καλύτερη περίπτωση στάσιμη, πορεία παρόλο που διατηρούσε ακόμα το καλό του σουτ, σίγουρα ο ΠΑΟΚ έχοντας ήδη δει την περασμένη περίοδο τα πρώτα δείγματα του άγουρου ακόμα αλλά και μεγάλου ελληνοποιημένου ταλέντου του που δεν ήταν άλλος παρά ο Πέτζα Στογιάκοβιτς δεν στεναχωρήθηκε και πολύ που ξεφορτώθηκε τον Νάσο…
Βέβαια η ρύθμιση, στα πλαίσια της μεταγραφής Γαλακτερού, του χρέους που ακόμα όφειλε ο ΠΑΟΚ προς τον Παναγιώτη Φασούλα προκάλεσε αρκετές φήμες για τα κίνητρα της μεταγραφής. Οι ίδιες φήμες έλεγαν ότι ο Ολυμπιακός προσπάθησε να πάρει τον Πρέλεβιτς αλλά τελικά επέστρεψε από την Θεσσαλονίκη απλά με τον Γαλακτερό. Το πόσο αυτοί οι δύο καλοί σουτέρ θα μπορούσαν να πλησιάσουν την εξίσωση: Νάκιτς+Γαλακτερός=Τζόνσον ήταν αμφίβολο, για αυτό υπήρχε και ένας τρίτος στην παρέα, ο όποιος δεν ήταν τόσο κλασσικός σουτέρ όσο οι άλλοι αλλά είχε μόλις διαπρέψει στο Μουντομπάσκετ των Εφήβων και γενικότερα στις μικρές Εθνικές, είχε ήδη εμπειρία μιας χρονιάς στην Α1 με τον Σπόρτινγκ, είχε πολύ καλά αθλητικά προσόντα για Έλληνα παίκτη, θράσος στο παιχνίδι του, έφεση στα ριμπάουντ, θέληση για άμυνα και αυτός ήταν ο Δημήτρης Παπανικολάου, αρχικά θα ήταν πίσω από Νάκιτς και Γαλακτερό και θα ήλπιζε με την πάροδο του χρόνου ότι θα έπαιρνε όλο και μεγαλύτερο χρόνο, βέβαια εκτός ότι μπορούσαν οι Νάκιτς και Γαλακτερός να παίξουν σούτινγκ γκαρντ σε ψηλά σχήματα, οι τραυματισμοί που θα έπλητταν τον Ολυμπιακό θα έφερναν τον Παπανικολάου πιο εύκολα στο προσκήνιο από ότι ίσως φανταζόταν…
Και ενώ για την πρώτη θέση του ξένου ο Ολυμπιακός κινήθηκε σε ριζικά διαφορετικά πλαίσια από ότι συνήθως, την θέση του άλλου ξένου την εμπιστεύτηκε σε έναν παλιό γνωστό του: τον Γουόλτερ Μπέρι. Μια επιλογή που έδειχνε πραγματικά τέλεια για να συμπληρώσει την φρόντ-λαιν του Ολυμπιακού και αν η σεζόν που είχε πραγματοποιήσει με την φανέλα του ΠΑΟΚ ήταν ήδη πολύ καλή, αυτά που έκανε με τον Ηρακλή το 1994-1995 ακόμα και με την χρήση λέξεων όπως εκπληκτική, μαγική, εξαιρετική, εξωπραγματική ,φοβερή δεν ήταν δυνατό να αποδοθούν πλήρως... Διότι πραγματικά έσυρε σχεδόν μόνος του (και ας υπήρχε ένας μεγάλος πλέι-μεικερ όπως ο Γιούρι Ζντόβντς στην ίδια ομάδα) τον Ηρακλή στην τρίτη θέση της Α1 που οδηγούσε στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα και στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου…
Και ήταν τόσο χαρακτηριστική η εκτίμηση του Ιωαννίδη ως προς το πρόσωπο του Μπέρι που φαινόταν και στην δήλωση του στην παρουσίαση της ομάδας: "ας είχαμε στα χέρια μας πιο νωρίς τον Φασούλα και θα σας έλεγα αν θα έφευγε ο Μπέρι". Την εποχή που ήρθε ο Ρόι Τάρπλει στον Ολυμπιακό αυτή η δήλωσε λέει όλα από μόνη της! Ο Truth ήταν κοντά στον Ολυμπιακός και τα δύο προηγούμενα χρόνια που προτιμήθηκαν οι Τάρπλει και Βολκόφ αλλά αυτή την φορά ήταν ξανά η σειρά του...
Από την άλλη θα υπήρχαν μερικά μειονεκτήματα, όπως η γνωστή ραθυμία του Μπέρι στην άμυνα ή ότι δεν θα έτρεχε και πρώτος να πάει στην Σπορτίλια για την σκληρή και απαιτητική προετοιμασία του Ιωαννίδη, όπως είχε δείξει και στην προηγούμενη θητεία στον Ολυμπιακό, κάτι που επιβεβαιώθηκε και αυτήν την σεζόν και έφερε τον Ιωαννίδη τόσο στα όρια του, που ήθελε να τον θέσει εκτός ομάδας από τον Αύγουστο. Επικράτησε η λογική όμως και ο Ολυμπιακός του προληπτικού προπονητή χτυπούσε ξύλο για να είναι υγιείς και οι τρείς βασικοί ψηλοί και να μην υπάρξουν οι ατυχίες των δύο περασμένων ετών…
Από αποχωρήσεις πλην των δύο ξένων δεν είχαμε σπουδαία πράγματα παρά μόνο σε μία περίπτωση του Αργύρη Καμπούρη, ο όποιος μπορεί τα τελευταία χρόνια να ήταν περισσότερο για άμυνα, ξεκούραση των υπόλοιπων ψηλών και κανένα δίποντο που και που αλλά ήταν αυτός που έζησε τα δύσκολα χρόνια του Ολυμπιακού και εκτός από Εθνικό μπασκετικό σύμβολο λόγω των νικητήριων βολών του Ευρωμπάσκετ 1987 θα παραμείνει για πάντα ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στα βιβλία ιστορίας του Ολυμπιακού και ας μην ήταν ποτέ ο παίκτης που ξεχείλιζε από μπασκετική κλάση…Ο Ολυμπιακός του ζήτησε να σταματήσει, ο Αργύρης ήθελε έναν ακόμα χρόνο και κατέληξε στο Περιστέρι με τον Ολυμπιακός να πληρώνει το συμβόλαιο σαν ένδειξη σεβασμού και τιμής.
Οι υπόλοιπες αποχωρήσεις ήταν των Λημνιάτη, Παπαδάκη και Σταμάτη αλλά έμεινε ο Γιώργος Παπαδάκος με τα γνωστά προβλήματα στη μέση που τον είχαν καταδικάσει να μην μπορεί να ακολουθήσει ουσιαστικά μπασκετική καριέρα υψηλού επιπέδου παρά το μπόλικο ταλέντο του. Παρέα στους ψηλούς θα τους έκανε και ο Βασίλης Σούλης που προβιβάστηκε στους μεγάλους του Ολυμπιακού μαζί με έναν ακόμα από τους πολλούς Ελληνοποιημένους που συνήθιζε να φέρνει ο Ολυμπιακός, τον Ανατόλι Ζουρμπένκο που κατά το Ιωαννίδη ευαγγέλιο όταν τον πρωτοείδε στα 15 του ήταν καλύτερος του Φασούλα...
Στα αξιοσημείωτα εκείνου του καλοκαιριού και η επιλογή του Ντράγκαν Τάρλατς στα ντραφτς του ΝΒΑ στο νούμερο 31 από τους πρωταθλητές Σικάγο Μπουλς γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στον Ιωαννίδη να προτάξει σαν αντεπιχείρημα της μεταγραφής Ντομινίκ το γεγονός ότι εμείς θα στείλουμε παίκτες στο ΝΒΑ, δεν θα τους πάρουμε από αυτό. Ο Τάκι σε συνέντευξη τύπου πάντως κατά την διάρκεια του Ευρωμπάσκετ της Αθηνάς ανακοίνωσε ότι θα μείνει στον Ολυμπιακό.
David Rivers 30-1.86 |
Γιώργος Σιγάλας 24-2.00 |
Φράνκο Νάκιτς 23-2.01 |
Ντράγκαν Τάρλατς 22-2.10 |
Παναγιώτης Φασούλας 32-2.13 |
Μίλαν Τόμιτς 22-1.92 |
Ευθύμης Μπακατσιάς 27-1.96 |
Δημήτρης Παπανικολάου 18-2.00 |
Walter Berry 31-2.04 |
Γιώργος Παπαδάκος 30-2.14 |
Νάσος Γαλακτερός 26-2.00 |
Βασίλης Σούλης 19-2.07 |
Ανατόλι Ζουρπένκο 20-2.12 |
*οι ηλικίες παρουσιάζονται με σημείο αναφοράς το ξεκίνημα της σεζόν, το καλοκαίρι του 1995 δηλαδή.
Γιάννης Ιωαννίδης |
Πρώτη αγωνιστική, τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη του 1995 και στο ΣΕΦ έρχεται ο ΠΑΟΚ. Αντίπαλος με εμπορικό όνομα, το γήπεδο γεμίζει ασφυκτικά αλλά ...στραπάτσο. Ο ΠΑΟΚ πιάνει τον Ολυμπιακό στον ύπνο, προηγείται ακόμα και με +16, 11-27, ενώ στο ημίχρονο η διαφορά είναι στους 13. O Πρέλεβιτς με τον Ράφιν πυροβολούν από τα 6.25 και ο Ολυμπιακός έχει τον Ρίβερς να έχει έρθει λίγες μόλις μέρες πριν και εμφανώς να μην έχει προσαρμοστεί ακόμα στην ομάδα. Ο Ολυμπιακός μαζεύει το ματς στο δεύτερο ημίχρονο αλλά τελικά χάνει με 1, 76-77. Τα άσχημα από αυτήν την ήττα αρκετά. Πέρα από το ψυχολογικό, πρώτο ματς-μέσα στο γήπεδο σου...και βαθμολογικά, αυτό το ματς μπορούσε να κοστίσει πάρα πολύ στο κυνήγι της 1ης θέσης της κανονικής περιόδου. Το άλλο άσχημο είναι ότι στην αμέσως επόμενη αγωνιστική ο Ολυμπιακός έπρεπε να πάει στο Ιβανώφειο να αντιμετωπίσει τον Ηρακκλή σε ένα ματς που παραδοσιακά είχε προβλήματα τα προηγούμενα χρόνια. Ο Ηρακλής στην αρχή της σεζόν φιγουράριζε σαν πρώτο φαβορί για την 3η θέση, η ίδια ομάδα που βγήκε στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα απλά στην θέση του Μπέρι είχε έρθει ο Eξέιβιερ ΜακΝτάνιελ, ένα πολύ μεγάλο όνομα από το ΝΒΑ. Αργότερα όταν τραυματίστηκε ο Ζντοβτς στην θέση του ήρθε ο Ρόι Τάρπλει και ο Ηρακλής έφτιαξε το πιο ονομαστό δίδυμο που έχει φτιαχτεί ποτέ στο Ελληνικό μπάσκετ αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μπροστά στον κίνδυνο του 0-2 τις πρώτες δύο αγωνιστικές ο Ολυμπιακός περνά από το Ιβανώφειο μετά από σκληρό ματς και κερδίζει την πρώτη μάχη επιβίωσης νωρίς-νωρίς. Ήδη ο Νάσος Γαλακτερός που υπολογιζόταν για βασικός στο 3, κάνει σεφτέ στις ατυχίες, γύρισε στα τέλη της χρονιάς αλλά ήταν δύσκολο να πάρει χρόνο.
Στο ξεκίνημα του Ευρωπαικού πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός νικά την Μπένετον Τρεβίζο με τον Ιωαννίδη να έχει "πενταδάτους" τους Μπέρι-Τάρλατς-Φασούλα, για να έρθει η εντός προγράμματος ήττα στην Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ την δεύτερη εβδομάδα.
Το ταξίδι της επιστροφής από την Μόσχα διήρκεσε δέκα ολόκληρες ώρες και καπάκι...ο εξαιρετικός Πανιώνιος του Ίβκοβιτς, του Πάσπαλι και του Ντίνκινς στο ΣΕΦ. Οι κυανέρυθροι προηγήθηκαν για μεγάλο διάστημα του ματς αλλά ο Ολυμπιακός βρήκε τον τρόπο για κερδίσει με 69-61.
Στο πρώτο μεγάλο ντέρμπι της χρονιάς, 19 Νοεμβρίου με τον Παναθηναικό στο ΟΑΚΑ, ο Ντομινίκ κάνει την δουλειά και οδηγεί τον Παναθηναικό στο 66-61. Ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει το ματς αλλά τα 5 φάουλ του Σιγάλα άλλαξαν λίγο την ροή. Δεύτερη ήττα αρκετά νωρίς λοιπόν στο πρωτάθλημα και τα πράγματα δεν έδειχναν και πολύ καλά.
Με την Ούλκερ στο ΣΕΦ κρατάμε δύο πράγματα...Ένα τον τραυματισμό του Τάρλατς που τον κράτησε πάνω από 1 μήνα εκτός και δύο, την τρομερή εμφάνιση του Μπέρι που έβαλε 39 στους Τούρκους στο ρεκόρ του για την χρονιά.
Eίναι η περίοδος που ο Truth έχει ανεβάσει πολύ την απόδοση του, ξεκίνησε χωρίς προετοιμασία την χρονιά μην ξεχνάτε, και με τον Τάρλατς εκτός πέρα από το γεγονός ότι οι ευθύνες του ήταν αυξημένες βρήκε και τον χώρο να παίξει πιο κοντά στο καλάθι. Νωρίτερα ο Ιωαννίδης προσπαθούσε να δώσει χρόνο σε σχήματα με τον Μπέρι στο 3 αλλά πλέον ούτε λόγος, ο Νάκιτς γίνεται starter και ο Παπαδάκος μπαίνει στην δεκάδα. Με τον Μπέρι σε κέφια λοιπόν, ο Ολυμπιακός καθαρίζει το Περιστέρι του Πριστ Λοντερντέιλ που είχε νικήσει τον Παναθηναικό λίγο νωρίτερα, αλλά και νικάει εύκολα και την Ουνικάχα Μάλαγα στο ΣΕΦ.
Λίγες μέρες μετά και την προηγούμενη από το ματς με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο ο Μπέρι εισάγεται στο νοσοκομείο με έντονα συμπτώματα γρίπης, παίζει στο ματς με τον Ολυμπιακό να παίρνει πολύ σημαντική νίκη όπως και στην ήττα από την Αντίμπ στην επιστροφή του Ρίβερς στο γήπεδο που μεγαλούργησε την προηγούμενη σεζόν. Και κάπου εκεί έρχεται ένα ακόμα ΣΟΚ...
Σοκ στον Ολυμπιακό. Τα προβλήματα για τον Γιάννη Ιωαννίδη και την πειραϊκή ομάδα δεν φαίνεται να έχουν τελειωμό. Τελευταίο θύμα ο Ουόλτερ Μπέρι, που σύμφωνα με την γνωμάτευση των γιατρών πάσχει από ηπατίτιδα Β. Η λέξη και μόνο ηπατίτιδα Β προκαλεί ανατριχίλα. Ολοι γνωρίζουν ότι είναι μια από τις πιο δύσκολες ασθένειες ως προς την θεραπεία της. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, η ηπατίτιδα Β είναι μία ασθένεια η οποία μπορεί να μην θεραπευθεί και ποτέ σε έναν ασθενή. Η χειρότερη μορφή της, είναι η κίρρωση του ήπατος (καρκίνος) που προκαλεί και θάνατο. Αναφορικά τώρα με τον Γουόλτερ Μπέρι, οι πιθανότητες για κάτι πιο δυσάρεστο είναι ελάχιστες, αφού ως αθλητής διαθέτει ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Ο γιατρός του Ολυμπιακού κ. Χρήστος Δάρας, που είχε υπό την επίβλεψή του τον Γουόλτερ Μπέρι από το Σάββατο, οπότε εισήχθη στο ιατρικό κέντρο του Παλαιού Φαλήρου, δήλωσε: "Ο Γουόλτερ Μπέρι πάσχει από ηπατίτιδα Β, κάτι που διαπιστώθηκε από τις εξετάσεις στις οποίες τον υποβάλλαμε. Οι πρώτες προβλέψεις μου, είναι ότι θα λείψει τουλάχιστον 2-3 μήνες από τους αγωνιστικούς χώρους. Στη συνέχεια θα δούμε...". Οι τελευταίες λέξεις του Χρήστου Δάρα, ίσως σημάνουν το άδοξο και πρόωρο τέλος της καριέρας του Γουόλτερ Μπέρι. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη της ηπατίτιδας Β σε έναν ασθενή. Μπορεί ο Μπέρι να παραμείνει φορέας της ηπατίτιδας Β και να εκδηλώνεται η ασθένεια ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στον Αμερικανό άσο.Πάντως, ο κ. Δάρας συνέστησε στον Μπέρι να αποφεύγει κάθε σωματική άσκηση, να τρέφεται όσο γίνεται πιο υγιεινά και να αποφεύγει τις εξόδους από το σπίτι του. Προς το παρόν και για τις επόμενες δέκα ημέρες, ο Αμερικανός θα παραμείνει για νοσηλεία και αναλυτικές εξετάσεις στο ιατρικό κέντρο. Τα δυσάρεστα νέα σίγουρα σόκαραν τους πάντες στην πειραϊκή ομάδα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν πίστευε στα αφτιά του. Ηταν ακόμη και στις προπονήσεις αμίλητος και φανερά απογοητευμένος από τις δυσάρεστες εξελίξεις. Βλέπετε μετά τους Νάσο Γαλακτερό και Ντράγκαν Τάρλατς, ήρθε άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα να προστεθεί...Αυτά ως προς το ιατρικό τμήμα του ρεπορτάζ. Στον αγωνιστικό τομέα τώρα, ο Γουόλτερ Μπέρι, όπως είναι δεδομένο, θα χάσει τις υπόλοιπες αγωνιστικές υποχρεώσεις του Ολυμπιακού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Εκεί όμως, αρχίζουν τα προβλήματα για την ομάδα. Συγκεκριμένα, δεν μπορεί πλέον να αντικαταστήσει τον Γουόλτερ Μπέρι για τους αγώνες του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ετσι, ο Ντέιβιντ Ρίβερς θα μείνει μόνος του θα προσπαθήσει μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο φάιναλ - φορ του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 9-11 Απριλίου στο Παρίσι. Ηδη τα πρώτα σενάρια για την αντικατάσταση του Γουόλτερ Μπέρι, αλλά μόνο για το ελληνικό πρωτάθλημα, άρχισαν να διαφαίνονται. Το όνομα του Ρόι Τάρπλεϊ, που πρόπερσι είχε φορέσει την "ερυθρόλευκη" φανέλα, ήδη αρχίζει να συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη προτίμηση. Βλέπετε ο Ρόι Τάρπλεϊ αποκλείσθηκε δια βίου από το ΝΒΑ, επειδή οι γιατροί σε συνεχόμενες φορές τον βρήκαν "θετικό" σε αλκοτέστ. Το ΝΒΑ, σε επικοινωνία που υπήρξε μεταξύ των Ελλήνων δημοσιογράφων και του γραφείου τύπου του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ του κόσμου, ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση για τη μεταγραφή του Ρόι Τάρπλεϊ στον Ολυμπιακό. Οι επαφές πάντως αναμένεται να συνεχισθούν και τις επόμενες μέρες, αφού ο πρόεδρος του ΤΑΚ Ολυμπιακός κ. Σωκράτης Κόκκαλης απουσιάζει στο εξωτερικό και αναμένεται να επιστρέψει σήμερα, οπότε θα υπάρξουν και κάποιες ουσιαστικές εξελίξεις. πηγή:http://www.hyper.gr/makthes/951212/51212c26.html
Τι να πεις μετά από αυτό; Για τις συνέπειες στον ψυχολογικό τομέα ή στον αγωνιστικό; Μια μέρα μετά, 13 Δεκεμβρίου, ο Ολυμπιακός παίζει με τον Ηρακλή στο ΣΕΦ για το Ευρωπαικό πρωτάθλημα. Με τον Παπαδάκο βασικό και τον 18χρονο Δημήτρη Παπανικολάου να "γεμίζει" τα παπούτσια του Truth, 18 πόντοι-7 ριμπάουντς και άμυνα στον ΜακΝτάνιελ νικά με 76-62.
Ο Γενάρης είναι μήνας που κρίνει πολλά. Ο Τάρλατς έχει γυρίσει και ο Ολυμπιακός περνά από το Αλεξάνδρειο και πάλι με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ αυτή τη φορά παίρνοντας και ρεβάνς για την ήττα του πρώτου γύρου. Ο Παναθηναικός έχει γκελάρει και στο Σπόρτινγκ πριν και ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει ήδη την κατάσταση. Στην Ευρώπη όμως η ήττα στο Τρεβίζο αλλά ειδικά το χαμένο ματς με την ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ μπορεί να κοστίσουν...Ο Ολυμπιακός όμως μένει ζωντανός στο κυνήγι μιας από τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου που έδιναν το πλεονέκτημα έδρας στους προημιτελικούς με μια επική νίκη μέσα στη Μάλαγα για την οποία όμως θα πούμε παρακάτω...
Σε αυτό το ματς κάνει την επιστροφή του ο Γουόλτερ Μπέρι μόλις 1,5 μήνα μετά την ασθένεια αλλά τίποτα δεν ήταν εύκολο. Μπορεί ιατρικά να ήταν καλά αλλά όπως φάνηκε και στην συνέχεια δεν ήταν απλή υπόθεση να αναρρώσει ο οργανισμός του, σε κάθε περίπτωση όχι ώστε να φτάσει σε καλό επαγγελματικό/αθλητικό επίπεδο.
Μέσα σε όλες τις αναταράξεις η ομάδα καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώνει αλλά και να κατακτά τους στόχους της. Σε μια πολύ σημαντική δυάδα αγώνων, πρώτα νικά με 72-69 μέσα στη Νέα Σμύρνη τον Πανιώνιο στον οποίο είχε επιστρέψει και ο Φάνης Χριστοδούλου και μετά διαλύει τον Παναθηναικό με 81-60 στο ΣΕΦ, καλύπτει και την διαφορά του πρώτου ματς και ουσιαστικά τελειώνει από νωρίς την υπόθεση 1η θέση. Μέχρι το τελείωμα της κανονικής περιόδου ο Ολυμπιακός δεν έχασε άλλο ματς και το 24-2 εκείνα τα χρόνια ήταν ένα ρεκόρ πραγματικά θαυμαστό ιδιαίτερα όταν έχει γίνει μέσα σε τόσα προβλήματα.
Λίγες μέρες μετά βέβαια ο Ολυμπιακός χάνει από τον Παναθηαικό στο ΟΑΚΑ για το Κύπελλο με εξίσου εύκολο τρόπο αλλά μικρότερη τελική διαφορά σε έναν πρόωρο τελικό.
Γυρνώντας στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός έχει την 2η θέση στα χέρια του και δεν δείχνει να θέλει να την αφήσει. Με πολύ καλές εμφανίσεις κλείνει τον όμιλο με 5 σερί νίκες αλλά η σίγουρα 1η ΤΣΣΚΑ παίζει άσχημο παιχνίδι στον Ολυμπιακό, μανιάτικο το φύλαγαν οι Ρώσσοι το περσινό ...
Η ήττα των Ρώσσων στην Αντίμπ την τελευταία αγωνιστική ρίχνει και την ΤΣΣΚΑ στην ισοβαθμία Ολυμπιακού και Μπένετον, εκεί μετρούν οι δύο ήττες του Ολυμπιακού με τους Ρώσσους και η ομάδα καταλήγει 3η. Μειονέκτημα έδρας λοιπόν και αντίπαλος στον προημιτελικό η Ρεάλ Μαδρίτης...
Μετά από ένα καταπληκτικό αμυντικό ματς ο Ολυμπιακός κερδίζει στο ΣΕΦ με 68-49, η Ρεάλ έχει μόνο 4 σκόρερς στο ματς και η αίσθηση υπεροχής της ομάδας αφήνει ελπίδες για ένα διπλό στην Μαδρίτη σε ένα από τα δύο επόμενα ματς.
Όμως σε κανένα από τα δυο παιχνίδια ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να επαναλάβει την ίδια αμυντική επίδοση, οι 80+80 πόντοι της Ρεάλ αποδείχθηκαν βουνό για την ομάδα. Διεκδίκησε τα ματς αλλά οι ψηλοί δεν τα κατάφεραν με τον Αρλάουκας και η Ρεάλ σε γενικές γραμμές επέβαλε τον ρυθμό της και κέρδισε δίκαια. Χαρακτηριστικό είναι ότι η στατιστική υπηρεσία χρεώσει στο ζευγάρι των αγώνων της Μαδρίτης 24 ασίστς για την Ρεάλ και μόλις 4 για τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν σε άσχημη κατάσταση εκείνη την εποχή αλλά δεν ήταν και εύκολο για μια ομάδα που δεν έχει βρει τον εαυτό της ολόκληρη χρονιά να μεταμορφωθεί σε μια στιγμή, βέβαια ο Ολυμπιακός στην ουσία πλήρωσε την απώλεια του πλεονεκτημάτος έδρας που προήλθε από τις ανισορροπίες που πέρασε κατά την διάρκεια της χρονιάς και εκφράστηκαν κυρίως στην ήττα από την Αντίμπ στη Γαλλία και έπειτα από την εντός έδρας απώλεια από την ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ.
Η στεναχώρια του κόσμου ήταν μεγάλη. Αλλιώς είχε συνηθίσει τα πράγματα τα προηγούμενα χρόνια, ο Ολυμπιακός μετά από δυο σερί τελικούς έμενε εκτός final four και τα πράγματα τα έκανε χειρότερα η πρόκριση του Παναθηναικού. Την ώρα όμως που ο Παναθηναικός σήκωνε το πρώτο Ευρωπακό πρωτάθλημα Ελληνικής ομάδας στο Παρίσι έχω την αίσθηση ότι ο Ιωαννίδης και οι παίκτες του πείσμωναν και ετοίμαζαν την δική τους απάντηση...
Μετά τις τυπικές προκρίσεις απέναντι σε Απόλλωνα Πατρών(2-0) και ΠΑΟΚ (2-1) σε προημιτελικό και τελικό αντίστοιχα ήρθε και η ώρα του πολυαναμενόμενου τελικού αιωνίων.
Μετά από δυο κλειστά παιχνίδια στα οποία επικράτησαν οι γηπεδούχοι (67-63 ο Ολυμπιακός στο Φάληρο, 65-63 για τον Παναθηναικό στο ΟΑΚΑ) το 3ο ματς άλλαξε λίγο τα δεδομένα. Ο Παναθηναικός άντεξε για ένα ημίχρονο μόνο και ο Γουόλτερ Μπέρι έκανε την καλύτερη του εμφάνιση από τότε που επέστρεψε. Και όλο αυτό ήταν αρκετά συγκινητικό μετά την περιπέτεια που πέρασε, σαν να ήθελε να αποχαιρέτησει τον κόσμο σαν κανονικός Μπέρι, φοβερό πάθος από τον Truth εκείνη την ημέρα...Το άλλο μεγάλο θέμα ήταν ότι ο Ντομινίκ Γουίλκινς έπαιξε μόνο 8 λεπτά μετά από ενοχλήσεις στον αχίλειο τένοντα. Ο Ολυμπιακός νίκησε με 72-65 και έκανε το 2-1 αλλά το θέμα ήταν πλέον ο Νικ...
Στον Παναθηναικό επικρατούσε η άποψη ότι αν έσφιγγε τα δόντια θα μπορούσε να παίξει αλλά ο ίδιος δεν ήθελε να ρισκάρει σκεπτόμενος μάλλον την επόμενη σεζόν στο ..ΝΒΑ. Και παρά τις διαβεβαιώσεις της διοίκησης του Παναθηναικού ότι θα βρίσκεται κοντά στην ομάδα, στον πάγκο έστω, στα ματς που απομένουν αυτός έβγαλε εισητήριο μόνος του και έφυγε χωρίς άδεια. Φινάλε στην ιστορία η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του μάνατζερ του Γουίλκινς στην Ελλάδα Γιάννη Τάρκα για να πάρει πίσω τα 7 εκατομμύρια δραχμές που ισχυριζόταν ότι είχε δανείσει στον Ντομινίκ μέσα στην χρονιά.
Ο Ολυμπιακός πήγε αποφασισμένος να κερδίσει στο 4ο ματς και για ένα ημίχρονο έδειχνε έτοιμος να το κάνει. Ο Παναθηναικός έδειξε χαρακτήρα όμως και έμεινε ζωντανός. 79-74 και για ακόμα μια χρονιά ..πέμπτο ματς.
Γι'αυτό το παιχνίδι τα ξέρετε ήδη όλα όμως...Ο Ολυμπιακός έπνιξε τον Παναθηναικό στην άμυνα και ήταν εύστοχος από το τρίποντο χωρίς όμως να πιάσει το μεγάλο επιθετικό παιχνίδι. Το κοντέρ έγραψε μεν 73-38 αλλά δεν ήταν καν η μεγαλύτερη διαφορά του ματς (+37 στο 38') ενώ στο 28' ο Ολυμπιακός είχε πιάσει ήδη τους 30, το ύψος της διαφοράς θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο όσο περίεργο και να ακούγεται...
Το +35 δεν ήταν καν η μεγαλύτερη νίκη ever του Ολυμπιακού εναντίον του Παναθηναικού αλλά σίγουρα είναι η πιο τραγουδισμένη. 'Εγινε πανό, μπλουζάκι, σύνθημα και ο Παναθηναικός έκανε χρόνια να την ξεπέρασει, όχι πως την ξεπέρασε και ποτέ βασικά.
Πρακτικά ο Ολυμπιακός εξιλεώθηκε για μια ως τότε κάκιστη χρονιά πετυχαίνοντας έναν εκκωφαντικό θρίαμβο που έμεινε στην ιστορία και κράτησε τα σκήπτρα στο Ελληνικό μπάσκετ με τρόπο πειστικό κατακτώντας το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Το δε ξέσπασμα του κόσμου εκείνη την ημέρα ήταν κάτι το ανεπανάληπτο... Η περίφημη καρδιά του πρωταθλητή είχε μιλήσει!
Συμπερασματικά:
Σε αυτό το ματς κάνει την επιστροφή του ο Γουόλτερ Μπέρι μόλις 1,5 μήνα μετά την ασθένεια αλλά τίποτα δεν ήταν εύκολο. Μπορεί ιατρικά να ήταν καλά αλλά όπως φάνηκε και στην συνέχεια δεν ήταν απλή υπόθεση να αναρρώσει ο οργανισμός του, σε κάθε περίπτωση όχι ώστε να φτάσει σε καλό επαγγελματικό/αθλητικό επίπεδο.
Μέσα σε όλες τις αναταράξεις η ομάδα καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώνει αλλά και να κατακτά τους στόχους της. Σε μια πολύ σημαντική δυάδα αγώνων, πρώτα νικά με 72-69 μέσα στη Νέα Σμύρνη τον Πανιώνιο στον οποίο είχε επιστρέψει και ο Φάνης Χριστοδούλου και μετά διαλύει τον Παναθηναικό με 81-60 στο ΣΕΦ, καλύπτει και την διαφορά του πρώτου ματς και ουσιαστικά τελειώνει από νωρίς την υπόθεση 1η θέση. Μέχρι το τελείωμα της κανονικής περιόδου ο Ολυμπιακός δεν έχασε άλλο ματς και το 24-2 εκείνα τα χρόνια ήταν ένα ρεκόρ πραγματικά θαυμαστό ιδιαίτερα όταν έχει γίνει μέσα σε τόσα προβλήματα.
Λίγες μέρες μετά βέβαια ο Ολυμπιακός χάνει από τον Παναθηαικό στο ΟΑΚΑ για το Κύπελλο με εξίσου εύκολο τρόπο αλλά μικρότερη τελική διαφορά σε έναν πρόωρο τελικό.
Γυρνώντας στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός έχει την 2η θέση στα χέρια του και δεν δείχνει να θέλει να την αφήσει. Με πολύ καλές εμφανίσεις κλείνει τον όμιλο με 5 σερί νίκες αλλά η σίγουρα 1η ΤΣΣΚΑ παίζει άσχημο παιχνίδι στον Ολυμπιακό, μανιάτικο το φύλαγαν οι Ρώσσοι το περσινό ...
Η ήττα των Ρώσσων στην Αντίμπ την τελευταία αγωνιστική ρίχνει και την ΤΣΣΚΑ στην ισοβαθμία Ολυμπιακού και Μπένετον, εκεί μετρούν οι δύο ήττες του Ολυμπιακού με τους Ρώσσους και η ομάδα καταλήγει 3η. Μειονέκτημα έδρας λοιπόν και αντίπαλος στον προημιτελικό η Ρεάλ Μαδρίτης...
Μετά από ένα καταπληκτικό αμυντικό ματς ο Ολυμπιακός κερδίζει στο ΣΕΦ με 68-49, η Ρεάλ έχει μόνο 4 σκόρερς στο ματς και η αίσθηση υπεροχής της ομάδας αφήνει ελπίδες για ένα διπλό στην Μαδρίτη σε ένα από τα δύο επόμενα ματς.
Όμως σε κανένα από τα δυο παιχνίδια ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να επαναλάβει την ίδια αμυντική επίδοση, οι 80+80 πόντοι της Ρεάλ αποδείχθηκαν βουνό για την ομάδα. Διεκδίκησε τα ματς αλλά οι ψηλοί δεν τα κατάφεραν με τον Αρλάουκας και η Ρεάλ σε γενικές γραμμές επέβαλε τον ρυθμό της και κέρδισε δίκαια. Χαρακτηριστικό είναι ότι η στατιστική υπηρεσία χρεώσει στο ζευγάρι των αγώνων της Μαδρίτης 24 ασίστς για την Ρεάλ και μόλις 4 για τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν σε άσχημη κατάσταση εκείνη την εποχή αλλά δεν ήταν και εύκολο για μια ομάδα που δεν έχει βρει τον εαυτό της ολόκληρη χρονιά να μεταμορφωθεί σε μια στιγμή, βέβαια ο Ολυμπιακός στην ουσία πλήρωσε την απώλεια του πλεονεκτημάτος έδρας που προήλθε από τις ανισορροπίες που πέρασε κατά την διάρκεια της χρονιάς και εκφράστηκαν κυρίως στην ήττα από την Αντίμπ στη Γαλλία και έπειτα από την εντός έδρας απώλεια από την ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ.
Η στεναχώρια του κόσμου ήταν μεγάλη. Αλλιώς είχε συνηθίσει τα πράγματα τα προηγούμενα χρόνια, ο Ολυμπιακός μετά από δυο σερί τελικούς έμενε εκτός final four και τα πράγματα τα έκανε χειρότερα η πρόκριση του Παναθηναικού. Την ώρα όμως που ο Παναθηναικός σήκωνε το πρώτο Ευρωπακό πρωτάθλημα Ελληνικής ομάδας στο Παρίσι έχω την αίσθηση ότι ο Ιωαννίδης και οι παίκτες του πείσμωναν και ετοίμαζαν την δική τους απάντηση...
Μετά τις τυπικές προκρίσεις απέναντι σε Απόλλωνα Πατρών(2-0) και ΠΑΟΚ (2-1) σε προημιτελικό και τελικό αντίστοιχα ήρθε και η ώρα του πολυαναμενόμενου τελικού αιωνίων.
Μετά από δυο κλειστά παιχνίδια στα οποία επικράτησαν οι γηπεδούχοι (67-63 ο Ολυμπιακός στο Φάληρο, 65-63 για τον Παναθηναικό στο ΟΑΚΑ) το 3ο ματς άλλαξε λίγο τα δεδομένα. Ο Παναθηναικός άντεξε για ένα ημίχρονο μόνο και ο Γουόλτερ Μπέρι έκανε την καλύτερη του εμφάνιση από τότε που επέστρεψε. Και όλο αυτό ήταν αρκετά συγκινητικό μετά την περιπέτεια που πέρασε, σαν να ήθελε να αποχαιρέτησει τον κόσμο σαν κανονικός Μπέρι, φοβερό πάθος από τον Truth εκείνη την ημέρα...Το άλλο μεγάλο θέμα ήταν ότι ο Ντομινίκ Γουίλκινς έπαιξε μόνο 8 λεπτά μετά από ενοχλήσεις στον αχίλειο τένοντα. Ο Ολυμπιακός νίκησε με 72-65 και έκανε το 2-1 αλλά το θέμα ήταν πλέον ο Νικ...
Στον Παναθηναικό επικρατούσε η άποψη ότι αν έσφιγγε τα δόντια θα μπορούσε να παίξει αλλά ο ίδιος δεν ήθελε να ρισκάρει σκεπτόμενος μάλλον την επόμενη σεζόν στο ..ΝΒΑ. Και παρά τις διαβεβαιώσεις της διοίκησης του Παναθηναικού ότι θα βρίσκεται κοντά στην ομάδα, στον πάγκο έστω, στα ματς που απομένουν αυτός έβγαλε εισητήριο μόνος του και έφυγε χωρίς άδεια. Φινάλε στην ιστορία η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του μάνατζερ του Γουίλκινς στην Ελλάδα Γιάννη Τάρκα για να πάρει πίσω τα 7 εκατομμύρια δραχμές που ισχυριζόταν ότι είχε δανείσει στον Ντομινίκ μέσα στην χρονιά.
Ο Ολυμπιακός πήγε αποφασισμένος να κερδίσει στο 4ο ματς και για ένα ημίχρονο έδειχνε έτοιμος να το κάνει. Ο Παναθηναικός έδειξε χαρακτήρα όμως και έμεινε ζωντανός. 79-74 και για ακόμα μια χρονιά ..πέμπτο ματς.
Γι'αυτό το παιχνίδι τα ξέρετε ήδη όλα όμως...Ο Ολυμπιακός έπνιξε τον Παναθηναικό στην άμυνα και ήταν εύστοχος από το τρίποντο χωρίς όμως να πιάσει το μεγάλο επιθετικό παιχνίδι. Το κοντέρ έγραψε μεν 73-38 αλλά δεν ήταν καν η μεγαλύτερη διαφορά του ματς (+37 στο 38') ενώ στο 28' ο Ολυμπιακός είχε πιάσει ήδη τους 30, το ύψος της διαφοράς θα μπορούσε να ήταν και μεγαλύτερο όσο περίεργο και να ακούγεται...
Το +35 δεν ήταν καν η μεγαλύτερη νίκη ever του Ολυμπιακού εναντίον του Παναθηναικού αλλά σίγουρα είναι η πιο τραγουδισμένη. 'Εγινε πανό, μπλουζάκι, σύνθημα και ο Παναθηναικός έκανε χρόνια να την ξεπέρασει, όχι πως την ξεπέρασε και ποτέ βασικά.
Πρακτικά ο Ολυμπιακός εξιλεώθηκε για μια ως τότε κάκιστη χρονιά πετυχαίνοντας έναν εκκωφαντικό θρίαμβο που έμεινε στην ιστορία και κράτησε τα σκήπτρα στο Ελληνικό μπάσκετ με τρόπο πειστικό κατακτώντας το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Το δε ξέσπασμα του κόσμου εκείνη την ημέρα ήταν κάτι το ανεπανάληπτο... Η περίφημη καρδιά του πρωταθλητή είχε μιλήσει!
Συμπερασματικά:
Ο Ολυμπιακός δεν έδειχνε τόσο καλά σχεδιασμένος όπως άλλες χρονιές, Φυσικά ακόμα και έτσι ήταν στις τοπ ομάδες της Ευρώπης και αν δεν είχε τόσες ατυχίες ίσως να έφτανε σε ένα ακόμα final four αλλά ακόμα και στην αρχή δεν έδειχνε πολύ καλά. Ο Ρίβερς με τον Μπέρι δεν έκαναν καν προετοιμασία, ο Γαλακτερός που ήταν προσωπικό στοίχημα του Ιωαννίδη έπαιξε ελάχιστα, μετά ο τραυματισμός του Τάρλατς, η ασθένεια του Μπέρι, ύστερα η επιστροφή του όντας όμως φυσιολογικά σε κακή κατάσταση, μόλις προς το τέλος η ομάδα βρέθηκε κάπως μαζί.
Όμως έτσι και αλλιώς, ο παίχτης-κούμπωμα που ήταν ο Βολκόφ έλειπε, το σουτ του Τζόνσον επίσης ενώ κάτι έμοιαζε να μην πηγαίνει καλά στο σήμα κατατεθέν της ομάδας τα προηγούμενα χρόνια: την αμυντική αποτελεσματικότητα. Συν τοις άλλοις η ομάδα δεν έδειχνε σαν κλίμα να βγάζει την υγεία άλλων ετών...
Ότι και να λέμε όμως ο Ολυμπιακός πέρασε την χρονιά δια πυρός και σιδήρου χάνοντας παίκτες, αλλάζοντας rotation κάθε λίγο και λιγάκι οπότε δεν είναι για πολύ σκληρή κριτική το πράγμα. Σε τελική ανάλυση έρχεται αυτό το 73-38 και τα σβήνει όλα. Αξιοσημείωτο είναι ότι για δεύτερη σερί χρόνια ο Ολυμπιακός έχει με σοβαρό πρόβλημα τον έναν ξένο του (Βολκόφ-Μπέρι) και για τρίτη πολύ βασικό παίκτη εκτός, αν υπολογίσουμε την απώλεια του Τάρλατς το 1993-1994. Αυτά για να τελειώνει η δικαιολογία περί απόντα Ντομινίκ στον πέμπτο τελικό...
Ατομικά, ο Ρίβερς έκανε καλή σεζόν αλλά δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του όταν έπρεπε όπως έκανε στην Αντίμπ ενώ είναι σίγουρα στα πλην του Ξανθού ότι δεν σκέφτηκε το κόλπο με έναν δεύτερο γκαρντ δίπλα του όπως ο Ίβκοβιτς μια χρονιά μετά. Συνεπώς ταυτόχρονα υποβίβασε δυο παίκτες που αποτελούσαν κορμό του Ολυμπιακού τα προηγούμενα χρόνια, τον Μπακατσιά και τον Τόμιτς.
Ο Σιγάλας έκανε πάρα πολύ καλή σεζόν βάζοντας επιθετικά στοιχεία στο παιχνίδι του, το ίδιο και ο Νάκιτς που έκανε μάλλον την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Ο Παπανικολάου επωφελήθηκε από τον τραυματισμό του Γαλακτερού και πήρε χρόνο που δεν μπορούσε να φανταστεί στα 18 του.
Ο Τάρλατς και ο Φασούλας στάθηκαν στο ύψος τους αλλά ήταν πολύ μόνοι για ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν.
(Olympiacos B.C Ελληνικό πρωτάθλημα 1995-96)
Ο χωρισμός με τον Ιωαννίδη
Αμέσως μετά το τέλος του πρωταθλήματος οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο Γιάννης Ιωαννίδης προγραμματίζει συνέντευξη τύπου και η φημολογία ότι θα ανακοινώσει την αποχώρηση του έχει φουντώσει. Θυμάμαι ότι ήλπιζα να γίνει κάτι μαγικό, να μπει μέσα ο Κόκκαλης και από κοινού να ανακοινώσουν την συνέχιση της συνεργασίας αλλά μάταια, κάτι προσωπικό αυτό.
Μπροστά σε δεκάδες φίλους του Ολυμπιακού και σε κλίμα συγκίνησης δημοσιεύει τις επιστολές που αντάλλαξε με τον πρόεδρο και αναφέρει σαν αφορμή το περιστατικό κατά την διάρκεια της παραμονής της ομάδας στην Μαδρίτη με τον Κόκκαλη να εκνευρίζεται με την ερώτηση του Ιωαννίδη για την "μαυρόγατα" στο ξενοδόχειο του Ολυμπιακόυ. Η μαυρόγατα ήταν ο γνωστός δημοσιογράφος Κώστας Βερνίκος για την ιστορία...
Μετά από αυτό το περιστατικό ο Ιωαννίδης είπε ότι δεν είχε καμία επαφή με τον πρόεδρο, ούτε κατά την διάρκεια των τελικών αλλά η αλήθεια είναι ότι σε όλη την χρονιά οι σχέσεις τους ήταν ψυχρές. Ο Κόκκαλης ήταν έτοιμος να διώξει τον Ιωαννίδη και το προηγούμενο καλοκαίρι, μετά το Τελ-Αβίβ κάτι είχε σπάσει μέσα του, κρατήθηκε αλλά το κακό ήταν ότι η ψυχρότητα αυτή έβγαινε και στην ομάδα, δεν γινόταν αλλιώς.
Εκείνες τις μέρες ο κόσμος του Ολυμπιακού στήριξε σε μεγάλο ποσοστό τον Ξανθό, στο μυαλό όλων είχε χαραχθεί μια face to face Κόκκαλης vs. Ιωαννίδης αντιπαράθεση.
Πέντε χρόνια, 4 πρωταθλήματα-1 κύπελλο-2 τελικοί Ευρώπης και το χτίσιμο από το μηδέν μιας ομάδας που κυριαρχούσε ήδη αλλά είχε και αρκετά χρόνια μπροστά της, αυτά ήταν τα επιτεύγματα της χωρίς άλλο πετυχημένης παρουσίας του Γιάννη Ιωαννίδη στην πρώτη θητεία του στον Ολυμπιακό. Όμως βλέποντας το πράγμα αποστασιοποιημένα μετά από τόσα χρόνια η σχέση Ιωαννίδη-Ολυμπιακού μάλλον είχε κάνει τον κύκλο της, ο ίδιος ο Ξανθός έλεγε τότε ότι έτυχε να παίξουμε σούπερ στο τελευταίο παιχνίδι, αν δεν είχε γίνει αυτό δεν θα γινόταν τίποτα από τις αντιδράσεις του κόσμου. Μπορεί και να είχε δίκιο...
Ασφαλώς η πιο ένδοξη στιγμή της χρονιάς ήταν το 73-38 επί του Παναθηναϊκού αλλά το διπλό στην Μάλαγα ήταν η πιο ηρωική, με φοβερή ανατροπή και εχθρική ατμόσφαιρα. Στο συγκεκριμένο ματς ο Ολυμπιακός θα προσπαθούσε στην έδρα της δευτεραθλήτριας Ισπανίας της περασμένης σεζόν να διατηρήσει τις ελπίδες του για την δεύτερη θέση στον όμιλο του, ο Τάρλατς ήταν ξανά στις επάλξεις και ο Ολυμπιακός ένιωθε σχετικά πλήρης με εξαίρεση την σχεδόν μόνιμη απουσία του Γαλακτερού συν ότι ο Μπέρι ήταν μεν παρών αλλά ακόμα προσπαθούσε να συνέλθει από την περιπέτεια της ηπατίτιδας Β.
Η Μάλαγα από την άλλη συμμετείχε για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και είχε διατηρήσει τα βασικά στελέχη που την είχαν οδηγήσει στα Ευρωπαϊκά σαλόνια, η μεγαλύτερη δύναμη της Ισπανικής ομάδας ήταν το δίδυμο των Αμερικάνων ψηλών της Άνστλει και Μίλερ, με τον Άνστλει να ήταν ο ψηλός που κινούταν και έξω χωρίς να σημαίνει ότι δεν είχε ρεπερτόριο μέσα στην ρακέτα . Όσο για τον ο Μίλερ ήταν πιο κλασσικός παίκτης ρακέτας και ο καλύτερος ριμπάουντερ από τους δύο. Συμπλήρωμα τους ο τότε διεθνής Ισπανός και αδερφός του Φελίπε Ρέγες, Αλφόνσο ένας σκληροτράχηλος παίκτης, γνωστός και σαν ρόμποκοπ.
Στην περιφερειακή γραμμή της Μάλαγα ήταν διαθέσιμοι ο έτερος διεθνής και γρήγορος όπως κάθε Ισπανός πλέι-μεικερ που σέβεται τον εαυτό του Νάτσο Ροντρίγκεθ μαζί με τον Αβάλος και τον Ρουίς στα φτερά αλλά όχι ο πιστολέρο Σεργκεί Μπαμπκοφ για τον απλούστατο λόγο ότι δεν επιτρεπόταν ακόμα παραπάνω από δύο ξένοι (οι κοινοτικοί και το άνοιγμα των συνόρων θα ερχόταν την επόμενη σεζόν) στην Ευρώπη σε αντίθεση με την Ισπανική λίγκα που επιτρεπόταν τρεις ξένοι. Η πορεία της Μάλαγα ευρωπαϊκά χαρακτηριζόταν από μεγάλη δύναμη στην έδρα της στην όποια είχε υποτάξει την ΤΣΣΚΑ με 81-70 και είχε χάσει μόνο από την Μπενετόν και εκεί δύσκολα, αντιθέτως έχανε πολλή από την δύναμη της εκτός έδρας καθώς είχε ήδη 5 ήττες και μόνο 1 νίκη στο Λεβερκούζεν ,αλλά με τρία εντός έδρας παιχνίδια να απομένουν ήλπιζε βάσιμα για την είσοδο της στα προημιτελικά…
(Μάλαγα-Ολυμπιακός 1996 - ολόκληρο το ματς)
Έτσι σε αυτό το ματς παιζόντουσαν πολλά Οι πεντάδες που ξεκινούν το παιχνίδι είναι για την Μάλαγα: Νάτσο Ροντρίγκεθ, Αβάλος, Ρουις, Άνστλει, Μίλερ ενώ για τον Ολυμπιακό: Ρίβερς, Σιγάλας, Νάκιτς, Τάρλατς, Φασούλας.
Αδιαμφισβήτητα αμφότερες οι ομάδες διέθεταν δυνατές φροντ-λαιν και θα ήταν λογικό να ξεκινήσουν με αυτούς ως αιχμές και πράγματι μεγάλο μερίδιο των πόντων προέρχεται από τους ψηλούς με 8 πόντους από τον Μίλερ (κατανικώντας τον Τάρλατς) και 6 πόντους από Τάρλατς και Φασούλα με ανάλογα ισορροπημένο να είναι και το σκορ 11-11, εν τω μεταξύ τα πνεύματα έχουν ήδη ανάψει με την αψιμαχία Σιγάλα-Ροντρίγκεθ για την ματωμένη μύτη του Αβάλος …
Στη συνέχεια οι περιφερειακοί παίρνουν τα ηνία, ο Ολυμπιακός με δυναμικό μπάσιμο του Παπανικολάου (+κερδισμένο φάουλ), μαζί με το follow του Σιγάλα μετά από άστοχη διείσδυση του Ρίβερς στον αιφνιδιασμό κάνει το 11-16, πριν γίνει το 17-16 με 2 τρίποντα από τον Αβάλος και ας ήταν υπεύθυνος για το μαρκάρισμα του ο Σιγάλας. Ο Άνστλει προσπαθεί ξεκινώντας από έξω να μπει μέσα ή να σουτάρει μακριά από την ρακέτα αλλά ο Φασούλας έχει την κατάσταση υπό έλεγχο, χαρακτηριστικό οι δύο τάπες που δέχεται ο Άνστλει σε μια φάση από τον σέντερ του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός μένει κοντά στο σκορ και καταφέρνει να ανακτήσει το προβάδισμα με τρίποντο του Ρίβερς ,υπό πίεση αντιπάλου και χρόνου, και εντυπωσιακό κάρφωμα του Παπανικολάου για το 23-24…
Μα η χαρά δεν κρατάει πολύ, και ο βασικός λόγος είναι η εκμετάλλευση του ύψους και του όγκου από τον 19χρονο Γκιγιέν έναντι του ακόμα πιο μικρού σε ηλικία Παπανικολάου, εδώ ούτε οι βοήθειες από τους καλύτερους αμυντικούς του Ολυμπιακού Φασούλα και Σιγάλα δεν αποτρέπουν τον Γκιγιέν στο να κερδίζει φάουλ ή να δίνει πάσες "πάρε βάλε" στον Ρέγες. Ο Ιωαννίδης προσπάθησε στο τέλους του πρώτου μέρους με τον Σιγάλα πάνω στον Γκιγιέν να αλλάξει τα πράγματα αλλά δεν κατάφερε άμεσα κάτι, αποτέλεσμα η Μάλαγα είχε ένα +7 με το τέλος του ημιχρόνου 32-25.
Τα πράγματα δεν βελτιώνονται ούτε στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, η Μάλαγα όπως και στις αρχές του πρώτου ημιχρόνου παίζει με τους ψηλούς και οι Άνστλει, Μίλερ προκαλούν προβλήματα σε Φασούλα και Τάρλατς, από την άλλη μόνο ο Νάκιτς σκοράρει, κατά συνέπεια ο Ολυμπιακος δεν μπορεί να αποφύγει την διψήφια διαφορά εις βάρος του: 40-29...
Ο Ιωαννίδης βλέπει τις δυσκολίες και βάζει τον Μπέρι για επιθετικό οξυγόνο αλλά δυστυχώς ο Μπέρι απέχει πολύ από τα συνηθισμένα στάνταρ όπως αυτά που επέτρεψαν να σκοράρει 28 πόντους εναντίον της Μάλαγα στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης και το γεγονός ότι πρόλαβε να σκοράρει μόλις 2 πόντους στο λίγο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε δεν ήταν τόσο τρομακτικό, σίγουρα όιχ όσο το ότι χρεώθηκε 3 φάουλ πάνω στον Άνσλει και ότι ο Μπέρι έμοιαζε χωρίς υπερβολή με φτερό στον άνεμο, αποτέλεσμα το 44-34 που πέτυχε ο Άνστλει με καλάθι και φάουλ (αν και δεν μπήκε η επιπλέον βολή) να γίνει η χαριστική βολή και η αφορμή που ο Γουόλτερ θα έβγαινε από το παιχνίδι…
Τι επιλογή όμως θα ακολουθούσε ο Ιωαννίδης; Ο Φασούλας στο δεύτερο ημίχρονο είχε προβλήματα από τον Άνστλει και δεν εκμεταλλευόταν την διαφορά ύψους επιθετικά οπότε η ιδέα που ήρθε στον Ξανθό είναι να κάνει πιο πιεστική την άμυνα του Ολυμπιακό και να βρει ένα παίκτη στις θέσεις των ψηλών που να είναι ευέλικτος μα και δυνατός ταυτόχρονα, ποια θα ήταν η λύση;
Η απάντηση ήταν ο Σιγάλας, που μπορεί η στιγμή που θα γινόταν με τα χρόνια τεσσάρι με την φανέλα του Άρη να απείχε αρκετά ακόμα αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να αναλάβει την δύσκολη αποστολή να μαρκάρει τον Άνστλει κυρίως και όποιους άλλους ψηλούς χρειαζόταν, μοναδικός καθαρός ψηλός στην πεντάδα του Ολυμπιακού έμεινε ο Τάρλατς απέναντι στους Μίλερ, Ανστλει και Αλφονσο Ρέγες , αλλά ούτε ο «Τάκι» δεν μπορεί να καλύψει την κακή άμυνα του Ρίβερς πάνω στον Ροντρίγκεθ και την διείσδυση του τελευταίου που κάνει το σκορ 46-34 υπέρ της Μάλαγα…
Το καλό νέο σε αυτήν την άσχημη κατάσταση έρχεται από τον Νάκιτς που του κόβει τον τσαμπουκά, ο Γκιγιέν δεν έχει την θετική επίδραση στο παιχνίδι της Μάλαγα όπως στο πρώτο ημίχρονο και τα καλύτερα έρχονται. Ο Σιγάλας πιέζει παντού τον Άνστλει και όταν ο Αμερικάνος πλησιάζει κοντά στο καλάθι είναι εξαντλημένος, σε συνδυασμό με την μυϊκή δύναμη του Σιγαλα δεν τον βοηθάει στο να ολοκληρώσει επιτυχημένα τις προσπάθειες του, έτσι ο Ράμπο του Ολυμπιακού υποχρεώνει τον Άνστλει σε βήματα και χρεώνεται με τεχνική ποινή η Μάλαγα.
Ο Μίλερ μπαίνει στην θέση του Άνστλει και αυτό ήταν μια έμμεση παραδοχή της αποτελεσματικής άμυνας του Σιγάλα που θα συνεχιζόταν το ίδιο καλά μέχρι τέλους εναντίον των ψηλών της Ισπανικής ομάδας, σημαντικό επίσης ο Τάρλατς παίζει επιτέλους λίγο καλύτερα αμυντικά πάνω στον Μίλερ και την ίδια ώρα ο Ολυμπιακος με ένα σερί 8-0 πλησιάζει στο 46-42 με τρίποντο Τόμιτς, εκμετάλλευση αργών ποδιών Ρέγες από Σιγάλα, και ικανότητα ποστ του Τάρλατς.
Την αντεπίθεση του Ολυμπιακού φαίνεται προσωρινά να την διακόπτει ο Αβάλος που ρίχνει τον Μπακατσιά στο έδαφος, δεν χρεώνεται τίποτα και ελεύθερος πετυχαινει ένα ακόμα τρίποντο διαμορφώνοντας το 49-42. Ο Φασούλας ξαναμπαίνει στην θέση του Σιγάλα και ο Ρίβερς στην θέση του Μπακατσιά. Εκείνη την στιγμή το παιχνίδι εκ μέρους Ολυμπιακού γίνεται προσωρινά υπόθεση για δύο: Τόμιτς και Τάρλατς. Τόμιτς πασάρει μέσα στον Τάρλατς που κερδίζει το πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό τέταρτο φάουλ του Μίλερ, σκριν Τάρλατς στον Τόμιτς ο τελευταίος κερδίζει ένα φάουλ από τον Άνστλει και μαζί δύο βολές με τις όποιες έκανε το 49-44.
Ο Φασούλας συνέχιζε να μην συνεισφέρει τρομερά στο σκοράρισμα με το σκορ στο 50-44 και ο Σιγάλας ξαναμπαίνει. Η επαναφορά σε κοντό σχήμα έχει αποτέλεσμα και στο 50-49 ο Σιγάλας είναι έτοιμος να ισοφαρίσει με την δεύτερη βολή που κέρδισε από τον Αλφόνσο Ρέγες, αστοχεί όμως και ο Ροντρίγκεθ ξεχύνεται στον αιφνιδιασμό αναγκάζοντας τον Παπανικολάου ,που με τα ριμπάουντ, τους πόντους του και την ενέργεια του βοηθάει πολύ τον Ολυμπιακό, να κάνει το τέταρτο φάουλ που ήταν πιο επώδυνο από τις βολές που ακολούθησαν και έκαναν το 52-49.
Ο Ρίβερς απαντάει άμεσα διαβάζει την αδυναμία του Μίλερ με τα 4 φάουλ, τροφοδοτεί τον Τάρλατς και ο τελευταίος μειώνει σε 52-51 ενώ λίγο αργότερα μετά από μια περιπετειώδη φάση ο Παπανικολάου νικάει τον Μίλερ, βάζει καλάθι και φάουλ και βγάζει έξω τον Αμερικάνο της Μάλαγα με 5 φάουλ. Το 55-56 υπέρ του Ολυμπιακού είναι γεγονός αλλά ο Ολυμπιακός δεν ήταν απαλλαγμένος από προβλήματα με τα φάουλ καθώς εκτός από τον Παπανικολάου και ο Σιγάλας ήταν φορτωμένος με τέσσερα φάουλ και επρόκειτο για δύο βασικούς παράγοντες που κρατούσαν τον Ολυμπιακό στο ματς…
Ο Ολυμπιακός περιμένει, με δεδομένο ότι ο Μπέρι είναι σαν να μην υπάρχει, περισσότερες λύσεις από τον άλλο ξένο του: τον Ρίβερς, που προσπαθούσε οπότε έβρισκε ευκαιρία να ανοίξει τον ρυθμό, να μαρκάρει κάποιες φορές στην ντρίμπλα τον ψηλό της Μάλαγα που πόσταρε τον αντίστοιχό του Ολυμπιακού ώστε να τον μπερδέψει ή να ψάχνει τους ψηλούς του Ολυμπιακού (τον Τάρλατς βασικά) στην ρακέτα, όμως μέχρι τα δύο λεπτά πριν το τέλος έχει σκοράρει μόνο 2 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και συνέχιζε στους ίδιους αρνητικούς ρυθμούς, πρώτα με επιθετικό φάουλ και ενώ στην επόμενη επίθεση φαίνεται να κάνει το σωστό (ξανά)πασάροντας μέσα στον Τάρλατς, ο Ελληνοποιημένος σέντερ του Ολυμπιακού δεν του κάνει την χάρη αστοχώντας. Το κλέψιμο στην συνέχεια που κάνει ο Ρίβερς χρεώθηκε με φάουλ πάνω στον Ροντρίγκεθ, ο όποιος με βολές κάνει το 61-56, παράλληλα αποβάλλονται με 5 φάουλ οι Παπανικολάου και Σιγάλας.
Ο Ολυμπιακος δεν έχει άλλη επιλογή, με τέσσερις περιφερειακούς και τον Τάρλατς πιέζει σε όλο το γήπεδο κάνει φάουλ αλλά με τον Τόμιτς να τα βάζει με τον Ισπανό κάμεραμαν στην διάρκεια του ταιμ-αουτ και τον Ρουίς να αυξάνει με βολές στο +6 την διαφορά για την Μάλαγα με κάτι από λιγότερο από ένα λεπτό, πλέον ελάχιστοι θα ήταν σε θέση να ποντάρουν στον Ολυμπιακό.
Εκεί όμως παράλληλα με τα φάουλ που έστελναν την Μάλαγα στις βολές αφυπνίστηκε το ένστικτο του Ρίβερς που ένα drive και ένα τρίποντο του σε συνδυασμό με ένα τρίποντο του Νάκιτς μετά από προσποίηση συν μερικές χαμένες βολές από την Μάλαγα έφεραν το σκορ στο 67-65 από εκεί που έμοιαζε χαμένος ο Ολυμπιακός…
Απέμεναν 13 δευτερόλεπτα και την ευκαιρία για να ισοφαρίσει ή να κερδίσει τον ματς ο Ολυμπιακός φαίνεται να την σπαταλά ο απρόσεκτος Ρίβερς που δεν βλέπει τον Ροντρίγκεθ που έρχεται από πίσω και παραλίγο να του κλέψει την μπάλα, αλλά η αλληλουχία των συναισθημάτων δεν σταματάει, ο Ρίβερς απτόητος ξαναπαίρνει την πρωτοβουλία με 7 δευτερόλεπτα διεισδύει και στέλνει το παιχνίδι στην παράταση.
Και αν και απέμενε μόνο 1 δευτερόλεπτο ,θα μπορούσε μάλιστα να κερδίσει το ματσάκι ο Ολυμπιακός, αν μετά την γκάφα και την λάθος επαναφορά που έκαναν οι παίκτες της Μάλαγα, ο Νάκιτς ήταν εύστοχός στο σουτ που επιχείρησε…
Υπάρχει μια θεωρία που λέει ότι αυτός που ήταν πίσω στο σκορ αν οδηγήσει το ματς στην παράταση έχει ψυχολογικό πλεονέκτημα, το πόσο ισχύει δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ, αλλά εδώ η θεωρία επιβεβαιωνόταν, αφού με τους Ρίβερς και Τάρλατς πρωταγωνιστές ο Ολυμπιακός μπαίνει μπροστά στην παράταση με 70-76 με την φάση που έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον αγώνα να ήταν αυτή στο 70-73 που ο Τόμιτς αστοχεί σε δύσκολο σουτ, ο γρήγορος Ροντρίγκεθ εκδηλώνει τον αιφνιδιασμό, αστοχεί σε λέι-απ, παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ αλλά του κλέβει την μπουκιά από το στόμα και την μπάλα ο Ρίβερς ο όποιος σκοράρει ο ίδιος λίγα δευτερόλεπτα μετά στον δικό του αιφνιδιασμό στα 35 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. 'Ετσι ο αφανής σε μεγάλο μέρος του αγώνα Ρίβερς είχε γίνει ο ήρωας. Η Μάλαγα όμως εξαντλεί και τις τελευταίες πιθανότητες της, οι Άνστλει και Ροντρίγκεθ μειώνουν σε 76-77 αλλά ο Τόμιτς μετά το τρίποντο του Ροντρίγκεθ αφήνει τον υπόλοιπο χρόνο να κυλήσει χωρίς να επαναφέρει την μπάλα όπως έκαναν οι παίκτες της Εθνικής μας στο τέλος του προημιτελικού του Ευρωμπάσκετ 1995 με τους Ισπανούς, ο Ολυμπιακός έφευγε με το ροζ φύλλο του αγώνα στα αποδυτήρια την στιγμή που προπονητής και παίκτες της Ισπανικής ομάδας έπεσαν να διαμαρτυρηθούν εντονότατα πάνω στους διαιτητές και οι φίλαθλοι της Μάλαγα μιμούνταν Ελληνικές συνήθεις ρίχνοντας κέρματα.
Μπορεί τελικά η νίκη αυτή να μην χάρισε τελικά την δεύτερη θέση του ομίλου και να μην έφτασε καν στο final four ο Ολυμπιακός αλλά έμεινε στην ιστορία του Ολυμπιακού και έδειξε την ψυχή πρωταθλητή που διέθετε ο Ολυμπιακός.
Mέσα στη χρονιά αυτή η ψυχή έπαιξε τον ρόλο της να ξεπεραστούν απουσίες όπως αυτές του Μπέρι και του Τάρλατς. Χάρις σε αυτό το στοιχείο ο Ολυμπιακός κατάφερε να διατηρήσει το πλεονέκτημα έδρας στο Ελληνικό Πρωτάθλημα που εκείνα τα χρόνια ήταν μισός τίτλος, σε μια ανταγωνιστικότατη και γεμάτη δύσκολες έδρες ελληνική Α1.
26.10.1995 Olympiakos BC-Benetton 83 - 72 Peace and Friendship Stadium
02.11.1995 CSKA-Olympiakos BC 96 - 91 CSKA Sport Hall
23.11.1995 Olympiakos BC-Ülker SC 92 - 76 Peace and Friendship Stadium
29.11.1995 Olympiakos BC-UNICAJA 82 - 59 Peace and Friendship Stadium
07.12.1995 Olympique d'Antibes-Olympiakos BC 97 - 89 Arena of Olympique d'Antibes
13.12.1995 Olympiakos BC-Iraklis BC SA 76 - 62 Peace and Friendship Stadium
21.12.1995 TSV Bayer 04-Olympiakos BC 72 - 81 Wilhelm-Dopatka-Halle
04.01.1996 Benetton-Olympiakos BC 83 - 77 Palaverde
11.01.1996 Olympiakos BC-CSKA 72 - 78 Peace and Friendship Stadium
18.01.1996 Ülker SC-Olympiakos BC 60 - 72 Atatürk Spor Salonu
24.01.1996 UNICAJA-Olympiakos BC 76 - 77 Palacio Municipal
01.02.1996 Olympiakos BC-Olympique d'Antibes 98 - 83 Peace and Friendship Stadium
07.02.1996 Iraklis BC SA-Olympiakos BC 63 - 69 Ivanofio
14.02.1996 Olympiakos BC-TSV Bayer 04 73 - 69 Peace and Friendship Stadium
07.03.1996 Olympiakos BC-Real Madrid Teka 68 - 49 Peace and Friendship Stadium
12.03.1996 Real Madrid Teka-Olympiakos BC 80 - 77 Arena of Real Madrid Teka
14.03.1996 Real Madrid Teka-Olympiakos BC 80 - 65 Arena of Real Madrid Teka
Κύπελλο Ελλάδος:
προημιτελικός 22/2/1996 Παναθηναικός-Ολυμπιακός 85-72
ΝΕΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ(έκδοση του ερ.ΟΣΦΠ)-ΙΟΥΛΙΟΣ&ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1995-ΤΕΥΧΟΣ 2
σύνοψη της καλοκαιρινής δραστηριότητας
μεταγραφή Νάσου Γαλακτερού
Ντράγκαν Τάρλατς και ΝΒΑ
συνέντευξη Αργύρη Καμπούρη
ακαδημίες μπάσκετ του Ολυμπιακού
αφοί Σούλη
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ SPORTIME-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1995
αφιέρωμα στον Ολυμπιακό 1995-96 (Γ.Ψαράκης)
συνέντευξη τύπου-παρουσίαση ομάδας
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΥΡΑ 7-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1995-ΤΕΥΧΟΣ 42
εξώφυλλο
συνέντευξη Ουόλτερ Μπέρι στον Αλέξανδρο Κουλούρη
συνέντευξη Ντέιβιντ Ρίβερς ( Α.Κουλούρης, Π.Λώλης)
παρουσίαση της ομάδας 1995-96 (Τζ.Στεφανέλης)
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ '96(έκδοση του περιοδικόυ ΘΥΡΑ 7)-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1995
παρουσίαση ομάδας
ιστορία
αφιέρωμα στους αντιπάλους εκείνης της χρονιάς
(ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ)
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΥΡΑ 7-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1996-ΤΕΥΧΟΣ 48
συνέντευξη Ευθύμη Μπακατσιά (Α.Κουλούρης)
η σειρά των προημιτελικών για το Ευρωπαικό πρωτάθλημα εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης (Τζ.Στεφανέλης)
η συνολική πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη για το 1995-96 (Τζ.Στεφανέλης)
τα παιχνίδια με Άρη, Παπάγου, ΑΕΚ και Αμπελόκηπους για το Ελληνικό πρωτάθλημα (Τζ.Στεφανέλης)
Ωχ Μπέρι-Μπέρι (Τζ.Στεφανέλης)
συνέντευξη Στάθη Γαβάκη (Τζ.Στεφανέλης)
Χωρίς φόβο αλλά με πάθος (Ν.Μορτάκης)
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ-21 ΜΑΙΟΥ 1996-ΤΕΥΧΟΣ 393
Ολυμπιακός-Παναθηναικός 73-38 (Η.Δρυμώνας)
ρεπορτάζ και πανηγυρισμοί για τον τίτλο (Γ.Βαλαβάνης)
τέταρτος τελικός Παναθηναικός-Ολυμπιακός (Π.Παναγιωτόπουλος)
(προσέξτε τις εμφανίσεις που φορά ο Ολυμπιακός)