Βελτιώνοντας την συνταγή

Έχεις ένα πολύ γευστικό φαί, ας πούμε ένα παστίτσιο. Ο μάγειρας έχει κουραστεί να το φτιάξει, να μαζέψει τα υλικά, να τα τοποθετήσει στις σωστές ποσότητες, να μαγειρέψει καλά το φαγητό και στο τέλος το αποτέλεσμα είναι έξοχο. Και έρχεται ένας άλλος μάγειρας που με μια πολύ απλή κίνηση, αφαιρώντας για παράδειγμα το μακαρόνι του παστίτσιου και προσθέτοντας τις μελιτζάνες ετοιμάζει κάτι ακόμα πιο γευστικό. Ο πρώτος μάγειρας έχει κάνει όλη τη δουλειά, ο δεύτερος έρχεται να βελτιώσει την συνταγή και να την μετατρέψει σε κάτι ακόμα καλύτερο. Αυτό μου θυμίζει ο φετινός Ολυμπιακός! Ο νέος μάγειρας δεν χρειάζεται να κάνει και πάρα πολλά, δεν δημιουργεί από το μηδέν αλλά απλά πατάει στην παλιά συνταγή και τροποποιεί λίγο το φαγητό. Βέβαια αυτό μπορεί να έχει κινδύνους γιατί η παραμικρή διαφοροποίηση μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες αλλά όταν γίνεται με προσοχή και στοχευμένα τότε ο μάγειρας έχει κάθε δικαίωμα να αισιοδοξεί για την επιχτυχία του εγχειρήματος.

Το ταξίδι στην Ιταλία περιέλαμβανε μόνο νίκες για τον Ολυμπιακό. Πρώτα το εντυπωσιακό 106-87 με τους γηπεδούχους της Σάσαρι και ύστερα οι δύο κολητές νίκες με ΤΣΣΚΑ και Σιένα.

Όμως αν με την "τρίποντη" και τρελούτσικη Σάσαρι είδαμε το γνωστό παιχνίδι ενέργειας στην άμυνα με γρήγορη μεταφορά στο επιθετικό transition ειδικά στο καλό τελευταίο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού (...ή καλύτερα οκτάλεπτο), στο χθεσινό παιχνίδι με την Σιένα τόσο τα στατς όσο και το βίντεο του ματς προδίδουν την εικόνα ενός διαφορετικού παιχνιδιού. Πιο σκληρό, χωρίς πολλές ευκαιρίες για αιφνιδιασμούς, με περισσότερα φάουλς και χαμηλότερα ποσοστά, μικρότερος αριθμός συνολικών σουτ. Έχω την αίσθηση ότι με την Σιένα ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία για το καλύτερο του τεστ μέχρι τώρα, είδε σε ποιο σημείο βρίσκεται η αποτελεσματικότητα του στο 5 εναντίον 5 και πώς ανταπόκρινεται αυτή την στιγμή σε ένα παιχνίδι που δεν πάει στον ρυθμό που τον βολεύει. Έχω και μια ιντριγκαδόρικη σκέψη στο μυαλό μου, ότι ο Βασίλης Σπανούλης δεν έμεινε έξω από το ματς μόνο για να ξεκουραστεί αλλά και για να τεσταριστεί περισσότερο η πρόοδος των παιχτών και της ομάδας γενικότερα σε αυτό το στυλ, αν ήταν ο Βασίλης θα είχε την δυνατότητα να ξεκολήσει την ομάδα χωρίς πολλά-πολλά.

Προς το παρόν μου αρκεί που ο κόουτς έχει εντοπίσει σωστά τα πράγματα που χρειάζονται βελτίωση και προσπαθεί να τα αλλάξει. Δεν προσφέρει ξαναζεσταμμένο φαγητό, δεν μένει προσκολλημένος στην περσινή σούπερ επιτυχημένη ομάδα αλλά τολμά κατ'ευθείαν να βάλει καινούρια πράγματα.

Το ωραίο ξέρετε ποιο είναι; Όλο το καλοκαίρι συζητούσαμε τους τομείς που θέλουμε βελτίωση και ανάλογα με το πώς βλέπει το θέμα ο καθένας προτείναμε λύσεις. Άλλος ήθελε τον ψηλό με το ποστ παιχνίδι, άλλος τον φόργουορντ που θα ήταν πιο πλήρες πακέτο ή τον γκαρντ με το ανεπτυγμένο scoring ability. O Mπαρτζώκας θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι μπορεί να βελτιώσει τον Ολυμπιακό στον τομέα που πονάει χωρίς να αλλάξει σημαντικά κάτι στο ρόστερ, μόνο την μελιτζάνα που είναι οι παίχτες που ήρθαν και τα στοιχεία που προσθέτει. Είτε η εμπλοκή στο passing game των ψηλών, είτε το ποστάρισμα από τα 3άρια, είτε η καλύτερη κίνηση και το σωστό spacing στην επίθεση, είτε η ατομική προπόνηση που θα κάνει τους σέντερς μας να είναι πιο αποτελεσματικοί στο ποστ, είτε τα διαφορετικά plays που δίνουν καλύτερους διαδρόμους στον Σπανούλη...Δεν ξέρω τι από όλα αυτά θα προχωρήσει αλλά αν ο Ολυμπιακός τα καταφέρει να βελτιώθει σημαντικά στο 5 με 5 μέσα στην χρονιά ο Μπαρτζώκας θα αξίζει όλο το χειρόκροτημα του κόσμου γιατί θα το έχει κάνει χωρίς να αλλάξει τα υλικά σημαντικά αλλά τον τρόπο, και αυτό θα είναι ένα τεράστιο συν στον λογαριασμό των τεχνικών του επιτευγμάτων.

Όμως τα τεχνικά στοιχεία δεν θα κρίνουν τα πάντα στο αποτέλεσμα στο τέλος της χρονιάς για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα είναι ήδη μέσα στις τοπ ομάδες της Ευρώπης και αυτό θα συνεχίσει να είναι μέχρι τους κρίσιμους μήνες που θα παιχτούν όλα. Όταν τα γάλατα σφίξουν θα φανεί πόσο κίνητρο, δίψα έχει ο Ολυμπιακός φέτος από την μία και τι χαρακτήρα έχει, από τι είναι φτιαγμένος από την άλλη.

Έχω ακούσει αρκετές φορές τον Σπανούλη να μιλά για το κίνητρο που πρέπει να έχουμε φέτος. Πέρσι είμασταν ακόμα χρόνια μακριά από τίτλους και ερχόμασταν στα ματς σαν αουτσάιντερ, φέτος είμαστε εμείς οι πρωταθλητές και το μάτι των αντιπάλων θα γυαλίζει για να μας γκρεμίσουν. Έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα σε αυτό το κομμάτι όμως, ξέροντας τους χαρακτήρες εννοώ. Κατ'αρχήν έχοντας τον πιο ανταγωνιστικό ηγέτη που κυκλοφορεί δεν μας φοβάμαι.

Πέρσι χτίσαμε τον χαρακτήρα μας μέσα στην χρονιά. Τα άσχημα αποτέλεσματα μας ένωσαν, οι κάμποσοι τελικοί που παίξαμε από νωρίς μας έδωσαν την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν ενώ πάντα η προσωπικότητα του Ντούντα ήταν εκεί για να λειτουργήσει σαν κυματοθραύστης σε οποιαδήποτε φορτούνα. Ο κόσμος έχει πολλές προσδοκίες από την φετινή χρονιά όμως αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο. Ο Ολυμπιακός δεν έχει την ποιότητα του ρόστερ που θα μπορέσει να κάνει πασαρέλα σε δύσκολες έδρες, χρειάζεται να μοχθήσει σε κάθε ματς, να βγάλει ενέργεια και να επιβάλλει ρυθμό  και πιθανότατα το ταξίδι του μέχρι το τέλος να έχει και παροδικές φορτούνες. Στο τέλος πιστεύω ότι ο χαρακτήρας της φετινής ομάδας θα διαμορφωθεί από τον τρόπο που θα διαχειριστεί τις επικίνδυνες στροφές μέσα στην χρονιά. Εμείς σαν κόσμος ας βοηθήσουμε τα σαμαράκια να είναι όσο γίνεται πιο ανώδυνα για φέτος...

Αυτά τα λίγα προς το παρόν, πάμε Νυρεμβέργη τώρα και ελπίζω εκεί να έχουμε καλύτερη (...και περισσότερη) εικόνα.