Red Zone: Ολυμπιακός 1997-98: ζήτημα ατυχίας

Αν ο μπασκετικός Ολυμπιακός ήταν μυθιστόρημα τότε το τελείωμα της περασμένης σεζόν θα ήταν ο ιδανικός επίλογος ενός βιβλίου με τις προσπάθειες ετών να ευοδώνονται και το Ευρωπαϊκό, για το όποιο τόσοι κόποι και λεφτά ξοδεύτηκαν, να είναι πια στην κατοχή της ομάδας του Πειραιά μαζί με τους τίτλους του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου Ελλάδος. Όμως καλώς ή κακώς ο αθλητισμός δεν σταματάει ποτέ και ο Ολυμπιακός έπρεπε να υπερασπιστεί τα σκήπτρα του με ενισχυμένους αντίπαλους όπως ο Παναθηναικός των Ράτζα, Σκοτ, η ΑΕΚ των Πρέλεβιτς, Πιρς, Αλεξάντερ, ο ΠΑΟΚ των Σάκλεφορντ, Στογιάκοβιτς και ο Άρης των Πάσπαλι, Σοκ και Χοσέ «Πικουλίν» Ορτίθ μεταξύ των άλλων. Και όχι μόνο αυτό αλλά ο Ολυμπιακός έμελλε να έχει αρκετές αλλαγές στο ρόστερ του αν και όχι τόσο ριζικές όπως έκανε και ο, επίσης πρωταθλητής Ευρώπης, Παναθηναϊκός ένα χρόνο πιο πριν…

Αδιαμφισβήτητα το γεγονός του καλοκαιριού ήταν ότι το ελληνικό δυναμικό της ομάδας άρχιζε να αποψιλώνεται όπως έδειξαν οι περιπτώσεις των Σιγάλα και Παπανικολάου. Πιο αναλυτικά, εκείνο το καλοκαίρι ο Σιγάλας περιπλανήθηκε μεταξύ Αμερικάνικου ονείρου, Ευρώπης και Ολυμπιακού αλλά στην πραγματικότητα ο αρχηγός του Ολυμπιακού υπολόγιζε ότι βάσει των αγωνιστικών κατορθωμάτων και του υψηλού status του στον Ολυμπιακό θα έβρισκε τις υψηλές αποδοχές που ήθελε. Καταμεσής της χρονιάς υπήρχαν φήμες που τον ήθελαν να μετακομίζει στον Παναθηναϊκό, κάτι που σε συνδυασμό με τις ραγισμένη σχέση του με τον Ίβκοβιτς είναι πράγματα που μπορεί να έπαιξαν ρόλο όπως και το γεγονός ότι ο Σιγάλας αρνήθηκε την προσφορά των 150 εκατομμύριων δραχμών που του έγινε τον Απρίλη του '97 από τον Ολυμπιακό. Όπως και να εξελίχθηκαν τα πράγματα, ένας παίκτης ο όποιος ήταν για πολλά χρόνια η καρδιά του μπασκετικού Ολυμπιακού, που του χάρισε τρόπαια με την άμυνα του και ήταν ο αρχηγός που σήκωσε και τις τρεις κούπες το '97 θα φορούσε και πάλι ερυθρόλευκα αλλά αυτά της Στεφανέλ Μιλάνο.

Ο Σιγάλας όμως δεν ήταν η μόνη περίπτωση Έλληνα που οι σχέσεις του με τον Ίβκοβιτς δεν ήταν τέλειες, στο ίδιο κλαμπ ήταν και ο Δημήτρης Παπανικολάου! Ο Φον Δημητράκης είχε παράπονα για τον χρόνο συμμετοχής του αλλά και γιατί έπαιζε κυρίως ως τεσσάρι, ενώ ο Ίβκοβιτς από την πλευρά του δεν εκτιμούσε την μπασκετική παιδεία των Παπανικολάου και Σιγάλα και πίστευε πως είχαν επιρροή από τον προηγούμενο προπονητή τους, τον Ιωαννίδη, αλλά και από τον τότε προπονητή της Εθνικής Παναγιώτη Γιαννάκη. Ο νεαρός και αγαπητός τότε στους φιλάθλους σμόλ-φόργουορντ παρόλο που συνδεόταν με ιδιωτικό συμφωνητικό μέχρι το Φεβρουάριο του 1998 φλέρταρε έντονα με την μετακόμιση στην Κίντερ Μπολόνια, όμως ο Ολυμπιακός δεν το άφησε το θέμα και οι δυο πλευρές οδηγήθηκαν στα δικαστήρια όπου μετά από αρκετές δικαστικές μάχες ο Ολυμπιακός κέρδισε την υπόθεση. Έτσι ενώ αρχικά ο Παπανικολαου θα ήταν εκτός ρόστερ, στην πορεία της σεζόν αμφότερες οι πλευρές θα υποχωρούσαν και ο Έλληνας φόργουορντ θα επανεντασσόταν στον Ολυμπιακό…

Τα σίριαλ όμως δεν είχαν τέλος και ο Ρίβερς δεν έμεινε πίσω στο…σπορ της σκληρής διαπραγμάτευσης

Φυσικά ήταν αναμενόμενο ότι μετά το φανταστικό τελείωμα της περιόδου 1996-1997 θα είχε όλα τα χαρτιά υπέρ του στο πόκερ των μεταγραφών, όμως οι άνθρωποι του Ολυμπιακού αν και προετοιμασμένοι μπορούμε να πούμε ότι έπεσαν από τα σύννεφα όταν άκουσαν από τον μάνατζερ του Ρίβερς τις υψηλότατες απαιτήσεις για συμβόλαιο ενός χρόνου με 2,3 εκατομμύρια δολάρια. Η πρώτη εντύπωση έδειχνε πως οι δύο πλευρές πήγαιναν για διαζύγιο αλλά δεν τελείωσε τόσο γρήγορα το θέμα διότι αμφότεροι προσπάθησαν να συμβιβάσουν τα πράγματα ώστε να παραμείνει ο Αμερικάνος πόιντ-γκάρντ στον Ολυμπιακό. Όμως ενώ οι εξελίξεις σταδιακά διαμορφώνονταν πιο θετικές σε σύγκριση με την αρχή των πολυημέρων αυτών διαπραγματεύσεων, η φυγή του Ρίβερς στην Αμερική και η νέα αξίωση του για κλειστό τριετές στον ήδη 32χρονο Ντέιβιντ έδωσαν το χαριστικό χτύπημα στις διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών με τον Ρίβερς να καταλήγει τελικά στην Τιμσίστεμ Μπολόνια για να κάνει παρέα στον Ντομινίκ Γουίλκινς σε ένα Ιταλικό πρωτάθλημα το όποιο ήθελε να ξαναπάρει τον τίτλο του πιο χλιδάτου πρωταθλήματος στην Ευρώπη.

Αυτές οι τρανταχτές 2 και ½ αποχωρήσεις είχαν ως αποτέλεσμα να περάσει σχεδόν απαρατήρητη αυτή του Βέλπ για την πρωταθλήτρια Γερμανίας Άλμπα τον όποιο ευχαρίστησε ο Ολυμπιακός για την προσφορά του, ενώ και ο Βέλπ ανταπέδωσε με ανάλογου ύφους ευχαριστίες για την συνεργασία τους. Όσο για τον Νάσο Γαλακτερό είναι κατόρθωμα με δύο ολόκληρα χρόνια στον Ολυμπιακό να μην αφήσει ούτε μισή αξιομνημόνευτη στιγμή…

Οι παραπάνω εξελίξεις οδηγούν στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι έπρεπε να πέσει δουλειά στο μεταγραφικό παζάρι και οι πρώτες μεταγραφές του Ολυμπιακού για τις θέσεις των φόργουορντς ήταν πραγματικά πολύ καλές. Στη θέση του σμόλ-φόργουορντ προστέθηκε ο Αρτούρας Καρνισόβας που δεν ήταν υπερβολή ότι ήταν ίσως το καλύτερο τριάρι της Ευρώπης τότε, κάτι που δικαιολογούταν και από τα μπασκετικά προσόντα του με: ι)το καλό περιφερειακό σουτ του, ιι) την ικανότητα του στην δυείσδυση , και την ιιιι) άνεση στο τελείωμα του πρωτογενούς και δευτερογενούς αιφνιδιασμού, επιπλέον το γεγονός ότι ήταν ψηλότερος από τον μέσο όρο για τριάρι και ήταν διαθέσιμος για να παίξει και στις δύο θέσεις των φόργουορντς ολοκλήρωναν το πολύ ελκυστικό πακέτο του Κάρνι.

Ο συνοδοιπόρος του Λιθουανού στις θέσεις των φόργουορντς θα ήταν ο Τζόνι Ρότζερς που αν και Αμερικανός είχε κοινοτικό διαβατήριο αφού είχε παντρευτεί Ισπανίδα και ερχόταν ως ένας 34χρονος πάουερ φόργουορντ με πάρα πολλές εμπειρίες σε Ιταλία και Ισπανία και με τους ατομικούς τίτλους του καλύτερου Ισπανού και του πρώτου σκόρερ για το Ισπανικό πρωτάθλημα της περιόδου 1996-1997. Αν και αρκετές Ισπανικές ομάδες ήθελαν τον συγκεκριμένο παίκτη η επιθυμία του να αγωνιστεί στον πρωταθλητή Ευρώπης υπερίσχυσε για αυτό εξαγόρασε ο ίδιος το υπόλοιπο του συμβολαίου του με την Παμέσα Βαλένθια (700.000 δολάρια) με τον Ολυμπιακό να μένει αφανής, και στην συνέχεια ανακοινώθηκε η απόκτηση του από την ομάδα του Πειραιά. Σαν αγωνιστικά χαρακτηριστικά ήταν πολύ διαφορετικός από τον Βέλπ ένας σαφώς πιο ευέλικτος και γρήγορος παίκτης από τον Γερμανό με πολύ καλό σουτ, που μπορούσε πιο άνετα να προσαρμοστεί στο μπάσκετ των 24 δευτερολέπτων που θα ερχόταν λίγα χρόνια αργότερα.

Ποιος όμως θα αντικαθιστούσε τον Ρίβερς; Αν και κατά την μεταγραφική περίοδο ακούστηκαν μεγάλα ονόματα όπως αυτά των Ζντόβντς, Ροντ Στρίκλαντ ή και γηγενείς υποψήφιοι με τον Άγγελο Κορωνιό, στην πράξη ο Ολυμπιακός έδειξε ότι δεν έψαχνε να πάρει μεγάλο όνομα αλλά ήθελε να βρει λαβράκι κάτι στο όποιο θα συντελούσε και η καθυστέρηση στο θέμα Ρίβερς. Ο Ολυμπιακός κατέληξε αρχικά στην επιλογή του Έλμερ Μπένετ , ο όποιος θα γινόταν ένας από τους κορυφαίους πλέι-μεικερ που θα έπαιζαν στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, αλλά δυστυχώς τραυματίστηκε και ο Ολυμπιακός έπρεπε να τον αφήσει (αν και ίσως βιαστήκαμε...) και να τον αντικαταστήσει με έναν άλλον άγνωστο, τον Μαικλ Χόκινς που σαν στυλ πλέι-μεικερ θα ήταν ένας πιο passing first και ομαδικός guard σε σύγκριση με τον Ρίβερς.

Τέλος, ο αντικαταστατής του Σιγάλα ήταν ο Nτούσαν Βούκσεβιτς από τον Απόλλωνα Πατρών που διέθετε περισσότερο έμφυτο επιθετικό ταλέντο από τον Σιγάλα, αλλά ασφαλώς σε γενικότερο επίπεδο έπρεπε να καλύψει και αυτός ένα μεγάλο κενό. Για τις υπόλοιπες μεταγραφές οι Μίχαλος και Καραπλής δεν είχαν ελπίδες για κάτι περισσότερο από το να συμπληρώνουν το ρόστερ και να βοηθάνε στις προπονήσεις, όσο για το ποιοι παρέμειναν από την περσινή ομάδα αυτοί ήταν οι δύο πύργοι Φασούλας και Τάρλατς, ο Μπακατσιάς, και οι υπόλοιποι ελληνοποιημένοι του Ολυμπιακοί Τόμιτς, Νάκιτς, Ζεβροσένκο, Ζουρμπένκο.

Βάση των αποκτημάτων το γενικότερο πλάνο του Ολυμπιακού ήταν να εξασφαλίσει τα ριμπάουντς με τα ψηλά κορμιά που είχε, με πιο ευέλικτα σχήματα (Ρότζερς αντί για Βέλπ), τρέχοντας αιφνιδιασμούς με κατάλληλα εργαλεία όπως ο Βούκσεβιτς και ο Καρνισοβας και σε σύγκριση με Ολυμπιακούς παλιότερων ετών θα ήταν μια ομάδα καλύτερη στο σουτ όπως δείχνει μια απλή ανάγνωση των βασικών παικτών από τις θέσεις 1 έως με 4 με Χόκινς, Βούκσεβιτς, Καρνισόβας, Ρότζερς, διατηρώντας όμως παράλληλα και την παραδοσιακή ισχύ μέσα στην ρακέτα. Κατά συνέπεια στη θεωρία ο Ολυμπιακός του 1997-1998 παρά τις αλλαγές έδινε την εντύπωση μιας πιο ορθολογικά χτισμένης ομάδας ακόμα και από αυτήν του τρεμπλ!

Ένα σοβαρό πρόβλημα θα ήταν όμως η έλλειψη Ελλήνων. Με τον Παπανικολάου μετέωρο και με μόνους Έλληνες τους Φασούλα, Μπακατσιά και τους νεαρούς Καραπλή, Μίχαλο έμειναν όλοι και όλοι τέσσερις, με τον Φασούλα ουσιαστικά ως το μόνο βασικό στέλεχος. Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία ελληνοποιημένων αφού ο Ολυμπιακός πάντα εμπιστευόταν ομογενείς, εντός και εκτός εισαγωγικών, με Ελληνοαμερικάνους παλιότερα ή παιδιά από την πρώην Γιουγκοσλαβία και την πρώην Σοβιετική Ένωση μετέπειτα, αλλά την περίοδο 1997-98 ο αριθμός τους ήταν όπως και να το κάνεις υπερβολικός (6: Τάρλατς, Τόμιτς, Βούκσεβιτς, Ζεβροσένκο, Ζουρμπένκο, Νάκιτς).

Michael Hawkins
1.83-25

Μίλαν Τόμιτς
1.91-24

Arturas Karnisovas
2.03-26

Johnny Rogers
2.08-34

Ντράγκαν Τάρλατς
2.10-24

Ευθύμης Μπακατσιάς
1.96-29

Ντούσαν Βούκσεβιτς
2.02-22

Φράνκο Νάκιτς
2.01-25

Δημήτρης Παπανικολάου
2.01-20

Παναγιώτης Φασούλας
2.13-34

Νίκος Μίχαλος
1.91-20

Νίκος Πέττας
1.92-17

Δημήτρης Καραπλής
2.04-19

Ανατόλι Ζουρπένκο
2.11-22

Αλεξέι Ζεβροσένκο
2.13-18
*οι ηλικίες αναφέρονται με σημείο αναφοράς την αρχή της σεζόν, το καλοκαίρι του '97.

Ντούσαν Ίβκοβιτς (2η σεζόν)

Ο Ολυμπιακός καθάρισε πολύ γρήγορα, άμεσα, τα όποια ερωτήματα είχαν προκύψει για την δυναμικότητα του. Με 16 σερί νίκες (8 στην Α1, 6 στην Ευρώπη, 2 στο Κύπελλο) από την αρχή της σεζόν μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου έκανε τους πάντες να σεβαστούν τον εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης έστω και αν αυτός είχε περάσει ένα ελαφρύ ...λίφτινγκ. Στα σημαντικότερα ματς του σερί ήταν το διπλό στο ΟΑΚΑ επί της ΑΕΚ την 2η αγωνιστική της Α1. Η ομάδα του Ιωαννίδη λογιζόταν, όχι άδικα, σαν ισότιμη διεκδικήτρια του τίτλου από Ολυμπιακό και Παναθηναικό εκείνη την χρονιά αλλά ο Ολυμπιακός νωρίς-νωρίς έδειξε ότι συνεχίζει να είναι το αφεντικό. Ο Καρνισόβας πέτυχε 20 και ο Τάρλατς 16 σε εκείνο το ματς. Στην Ευρώπη ξεχώρισε η διπλή νίκη επί της Εφές, η άλωση του Γιαντ Ελιάου κόντρα στην Μακάμπι (29 Κάρνι, 20 Χόκινς) αλλά και το μεγάλο διπλό στην Μαδρίτη επί της Ρεάλ με τον Τάρλατς να κάνει πλάκα στους ψηλούς της "βασίλισσας". Αν κάτι σκίασε το οργιαστικό διάστημα των πρώτων μηνών ήταν ο τραυματισμός του Παναγιώτη Φασούλα στο ματς με τη Λιμόζ στο ΣΕΦ. Ένας τραυματισμός που θα κρατούσε τον ψηλό κοντά δύο μήνες εκτός γηπέδων αλλά το χειρότερο ήταν ότι ο Φασούλας στα 34,5 χρόνια του ήταν δύσκολο να επανέλθει σε πολύ καλή κατάσταση για όλη την υπόλοιπη χρονιά. Εντάξει υπήρξε μια ήττα του Ολυμπιακού τον Οκτώβρη αλλά ήταν σαν νίκη, ή ακόμα σαν πρωτάθλημα περισσότερο. Το ματς με τους Μπουλς στο Παρίσι (είχε προηγηθεί η νίκη με την Ατένας στον ημιτελικό), αλλά για αυτό τα έχουμε πει αναλυτικότερα στο Ολυμπιακός vs.NBA αφιέρωμα.

Έφτασε 12 Νοεμβρίου για να κάνει την πρώτη του ήττα ο Ολυμπιακός, στην παραδοσιακά αφιλόξενη έδρα της ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα, όμως το ντέρμπι με τον Παναθηναικό που ακολουθούσε αποτελούσε σοβαρή δικαιολογία για το αποτέλεσμα. Τρεις μέρες μετά ο Ολυμπιακός έχασε με τα χέρια κάτω και στο ΟΑΚΑ και οι δύο σερί ήττες μέσα σε μια εβδομάδα με συνολική διαφορά 39 πόντων μάλιστα προκάλεσαν κάποια σύννεφα στην ομάδα. Το νερό όμως είχε ήδη μπει στο αυλάκι στην Ευρώπη και αυτό φάνηκε στο τέλος, παρά τις όποιες γκέλες (ήττα στην αδύναμη Λιμόζ και από την Μακάμπι στο ΣΕΦ) η ομάδα τερμάτισε πρώτη στον προκριματικό γύρο της Ευρωλίγκας και θα έμπαινε από θέση ισχύος στην επόμενη φάση. Highlight η εμφάνιση του παροπλισμένου Φράνκο Νάκιτς στο ματς με την Ρεάλ στο ΣΕΦ εκείνη την περίοδο...

Πριν από το ξεκίνημα της δεύτερης φάσης στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός μέτρησε μια απώλεια αλλά και μια σχετικά απροσδόκητη επιστροφή. Έχασε μεν τον Ντράγκαν Τάρλατς που πήρε την σκυτάλη στους τραυματισμούς των ψηλών πάνω που είχε επιστρέψει ο Παναγιώτης Φασούλας αλλά είδε ξανά στην ομάδα τον Δημήτρη Παπανικολάου. Για τον Τάρλατς ήταν πολύ κρίμα αυτός ο τραυματισμός...Θα τον κρατούσε για αρκετό καιρό εκτός σε ένα σήμειο που ο Τάκι ήταν πάρα πολύ καλός, θυμηθείτε τι έκανε στο McDonald's, στην ουσία τον Τάρλατς του Οκτωβρίου δεν τον ξαναείδαμε μέσα στη χρονιά. Ο Παπανικολάου είδε και αποείδε ότι στην Κίντερ δεν πρόκειται να παίξει και ήρθε σε συμβιβασμό με τον Ολυμπιακό. Θα έπαιρνε λίγο καιρό μόνο στον κόσμο του Ολυμπιακού να ανοίξει ξανά την αγκαλιά του στο πρώην "μαύρο πρόβατο" αλλά με αυτά που θα συνέβαιναν αργότερα η προσθήκη του ήταν πολύ χρήσιμη.

Στην Ευρώπη ο καλός πρώτος γύρος και το βατό ζευγάρωμα με ομάδες σαν την Πόρτο, την Τέλεκομ ή την Κροάσια επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να έχει μια ήσυχη πορεία μέχρι τα πλέι οφς. Η ομάδα τερμάτισε πρώτη και θα είχε διπλό πλεονέκτημα έδρας μέχρι το τέλος στο δρόμο για το φάιναλ φορ της Βαρκελώνης. Όμως στην Α1 το πρώτο δίμηνο του 1998 συνοδεύτηκε από την απώλεια του πλεονεκτήματος έδρας για πρώτη φορά ύστερα από αρκετά χρόνια. Για να γίνει αυτό όμως χρειάστηκε πρώτα ο Φασούλας να ξαναμπεί στα πιτς (...σε συνδυασμό με την απώλεια του Τάρλατς αυτό σήμαινε ότι βασικός σέντερ θα ήταν ο άπειρος Ζεβροσένκο) και ύστερα η ομάδα να πληγωθεί ξανά από τον τραυματισμό του Αρτούρας Καρνισόβας.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να ξανακέρδισε την ΑΕΚ στο ΣΕΦ με τον Καρνισόβας να έχει 19 και τον Ζεβροσένκο να παίζει 28 λεπτά αλλά οι ήττες σε Αλεξάνδρειο από τον Άρη, Νέα Σμύρνη από Πανιώνιο και στο Λίντο από το Ηράκλειο, έβαλαν τέλος στο κυνήγι της πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο της Α1.

Την ίδια περίοδο χάθηκε και ο στόχος του Κυπέλλου. Σε ένα πολύ ενδιαφέρον φάιναλ φορ στο Αλεξάνδρειο με Άρη, Παναθηναικό και ΑΕΚ (εντωπωσιακή η παρουσία του κόσμου του Ολυμπιακού) ένα καταστροφικό πρώτο ημίχρονο στον ημιτελικό με την ΑΕΚ έκρινε τα πάντα. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε να χάνει 37-13 μόλις στο 16' και η αντεπίθεση του δευτέρου ημιχρόνου με Χόκινς και Τόμιτς δεν ήταν αρκετή. Μέχρι το 46-42 μείωσε ο Ολυμπιακός σε εκείνο το ματς αλλά κλάταρε μετά.

Στον μικρό τελικό ο Ίβκοβιτς έστειλε πίσω στο σπίτι τους Τόμιτς, Καρνισόβας, Ρότζερς (με την απουσία του Τάρλατς μιλάμε για τα 4/5 της πεντάδας) αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Ολυμπιακό να διαλύσει τον πλήρη Παναθηναικό με 80-56 σε ένα ματς χωρίς σημασία μεν αλλά που φανέρωνε το ψυχολογικό πλεονέκτημα που είχε ο Ολυμπιακός σε εκείνα τα ματς δε. Αλλά απλά παρηγοριά στον άρρωστο ήταν αυτό...

Και αυτό απεδείχθη μόλις μπήκε ο Μάρτης στα ματς με την Παρτίζαν...Οι Σέρβοι δεν ήταν καλύτεροι από την προηγούμενη χρονιά που αποκλείστηκαν από τον Ολυμπιακό αλλά βρήκαν άλλο Ολυμπιακό φέτος μπροστά τους. Πληγωμένος από τραυματισμούς (Τάρλατς-Καρνισόβας στο πρώτο ματς, προστέθηκε και ο Χόκινς στο παιχνίδι του Βελιγραδίου) και ψάχνοντας αρκετό καιρό να βρουν οι παίχτες την καλή τους φόρμα και η ομάδα τους ρυθμούς της από τα μπες-βγες, ο Ολυμπιακός έχασε με 0-2 την σειρά και αποκλείστηκε από την συνέχεια της Ευρωλίγκα. Και αμέσως ερχόταν Παναθηναικός στο ΣΕΦ αλλά γι'αυτό το ματς θα τα πούμε παρακάτω.

Με χαμένο κύπελλο, με αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα και με απώλεια της 1ης θέσης στην Α1 η ομάδα πλέον είχε λίγο χρόνο μέχρι τα πλέιοφς από την μία να δει τους παίχτες της να επιστρέφουν υγιείς και από την άλλη να βρεθεί μαζί μέσα στο γήπεδο ξανά αλλά τελικά θαύματα δεν γίνονται στο μπάσκετ...

Μετά από ένα εύκολο 2-0 κόντρα στον Απόλλωνα Πάτρας (...με την επιστροφή του Τάρλατς ο Ολυμπιακός θα έπαιζε για πρώτη φορά πλήρης μέσα στην σεζόν συμπεριλαμβανομένου του Δημήτρη Παπανικολάου) αλλά κόντρα στον ΠΑΟΚ φάνηκε το προφανές. Ότι ούτε για τους παίχτες θα ήταν εύκολο να είναι σε καλή κατάσταση, ούτε η ομάδα θα μπορούσε να βρει την φόρμα του Οκτωβρίου τόσο εύκολα. Μετά από δύο κλειστά ματς ο ΠΑΟΚ έκανε το 2-1 μέσα στο ΣΕΦ χάρη στο επικό σουτ του Πέτζα Στογιάκοβιτς στο τέλος. Ο Ολυμπιακός θα έχανε το πρωτάθλημα μετά από 5 χρόνια αλλά του απέμενε ο μικρός τελικός με την ΑΕΚ με την πρόκριση στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν να είναι το ζητούμενο. Ο Ολυμπιακός πήρε την σειρά με 3-1 και έδειξε ότι μπορεί και να ήταν ζήτημα χρόνου και παιχνιδιών απλά για να βρει λίγο ρυθμό στα πλέιοφς έστω. Είχε καλή εικόνα (μην ξεχνάμε ότι η ΑΕΚ ήταν φιναλίστ Ευρωλίγκας εκείνη τη χρονιά) και αυτό που θα θυμόμαστε από εκείνα τα ματς είναι τα 7/7 τρίποντα του Μίλαν Τόμιτς στο τρίτο ματς στο ΣΕΦ.

Γενικότερα:

- Η σεζόν 1997-98 θεωρείται ότι είναι η πιο άτυχη στην ιστορία της ομάδας και έτσι είναι. Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε ξανά όλες τις απώλειες αλλά νομίζω ότι η ταυτόχρονη απουσία των Καρνισόβας-Τάρλατς το διάστημα Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου ήταν η στιγμή που γονάτισε εν τέλει την ομάδα. Φυσικά ο Ολυμπιακός έπαιξε όλα σχεδόν τα κρίσιμα ματς λειψός ενώ όταν επέστρεψαν όλοι για ένα καλό run στα πλέιοφς αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός έδειξε τις δυνατότητες του στην αρχή και έκανε πολλές υπερβάσεις μέσα στην χρονιά.

- Πέρα από την ατυχία αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα ήταν πολύ διαφορετική από την ομάδα που πήρε το τρεμπλ την προηγούμενη χρονιά. Ο Ρίβερς έγινε Χόκινς, ο Σιγάλας Βούκσεβιτς και ο Βελπ Ρότζερς. Προστέθηκε βέβαια ο Καρνισόβας αλλά οι προσωπικότητες και το δέσιμο μεταξύ των παιχτών που ήταν το κλειδί στο 1996-97 έλειψαν. Ο Ντούντα πήγε σε ένα στυλ που του ταίριαζε περισσότερο με πιο νέους/ταλαντούχους παίχτες σε ελεύθερο μπάσκετ και εκ του αποτελέσματος δεν δικαιώθηκε αν και είπαμε...είχε πολλά ελαφρυντικά στο τέλος της ημέρας.

- Η αποτυχία της σεζόν αντιμετώπιστξκε με ψυχραιμία από τον κόσμο. Οι επιτυχίες ήταν πολλές τα προηγούμενα χρόνια και το story της χρονιάς έπειθε ότι αυτό που συνέβη ήταν απλά μια συγκυρία που δεν θα επαναληφθεί.

- Για τους παίχτες: ο Μπακατσιάς έμενε όλο και πιο πίσω στην τελευταία του σεζόν με την ομάδα, το ίδιο και ο Νάκιτς που έμεινε και εκτός δεκάδας κάποιες φορές. Ο Τόμιτς έκανε αρκετά ηρωικά όντας αναβαθμισμένος, το ίδιο και ο Ρότζερς. Ο Καρνισόβας όσο ήταν υγιής έβαζε χωρίς να το καταλάβεις την 20αρα του και ήταν πολύ καλός, το ίδιο και ο Τάρλατς αλλά και οι δύο απέτυχαν να επανέρθουν πολύ καλά στο τέλος. Ο Φασούλας στα 35 του ταλαιπώρηθηκε αρκετά από τραυματισμόυς και ήταν δύσκολο να επανέρθει πια. Ο Βούκσεβιτς ήταν καλός για πρώτη χρόνια και ο Παπανικολάου βοήθησε αρκετά από την στιγμή που ήρθε.

Tips:

Το οξύμωρο της απονομής του κυπέλλου του προηγούμενου πρωταθλήματος πριν από το ματς με τον Απόλλωνα Πατρών της 1η αγωνιστική. Το κύπελλο που δεν ήταν εφικτό να εμφανιστεί στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ αλλά που το είδαμε στην παραγωγή/αφιέρωμα του ΤΑΚ Ολυμπιακός για το 1996-97 εμφανίστηκε στο ΣΕΦ μόνο που η αμηχανία των παιχτών που δεν ήταν εδώ πέρσι ήταν λογική. Τότε νομίζαμε ότι στο τέλος της σεζόν θα έχουν και δικά τους να σηκώσουν αλλά δεν ήταν έτσι όπως αποδείχθηκε...

Τρίτη - Πέμπτη έπαιξε τα ματς με την Παρτιζάν ο Ολυμπιακός αλλά την Κυριακή είχε ντέρμπι με τον Παναθηναικό στο ΣΕΦ. Την Πέμπτη τα χαράματα η ομάδα γύρισε από το Βελιγράδι αποκλεισμένη αλλά την περίμενε αρκετός κόσμος εκεί για να την στηρίξει (...Θρύλε σ' αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες...) και να ζητήσει την νίκη στο ντέρμπι. Άλλα χρόνια σίγουρα... που η ομάδα είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου έτσι και αλλιώς. Ένα ντέρμπι που δεν θα έκρινε πολλά καθώς η διαφορά των 20 πόντων που είχε κερδίσει ο Παναθηναικός στο πρώτο ματς του έδινε αβαντάζ στην ισοβαθμία αλλά ήταν από θέμα πρεστίζ κάτι ιδιαίτερο καθώς ο Παναθηναικός ερχόταν στο ΣΕΦ σαν φαβορί και ο Ολυμπιακός με 3ο ματς μέσα στην εβδομάδα, κουρασμένος, αποκλεισμένος από την Ευρώπη άρα και ψυχολογικά φορτισμένος και με απώλειες παιχτών να είναι μάλλον το αουτσάιντερ. Στην μόνιμη απουσία του Τάρλατς ήρθε να προστεθεί εκείνη του Μάικλ Χόκινς αλλά για τον Ολυμπιακό θα επέστρεφε στο ματς ο Αρτούρας Καρνισόβας που όμως η κατάσταση του θα ήταν ένα θέμα πριν το παιχνίδι. Ο Παναθηναικός παρατάχθηκε πλήρης.

Σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ, ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τον αποκλεισμό από την Παρτίζαν, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με Τόμιτς, Βούκσεβιτς, Καρνισόβας, Ρότζερς, Φασούλα (με τους Μίχαλο, Μπακατσιά, Παπανικολάου, Ζουρπένκο, Ζεβροσένκο να κλείνουν την δεκάδα) ενώ ο Λευτέρης Σούμποντιτς για τον Παναθηναικό έριξε τους Κοχ (...έκπληξη), Σκοτ, Αλβέρτη, Οικονόμου και Ράτζα (Καλαιτζής, Παταβούκας, Βουρτζούμης, Φάνης Χριστοδούλου, Φώτσης). Τα πρώτα μαρκαρίσματα ήταν φυσιολογικά για τον Ολυμπιακό, Τόμιτς στον Κοχ, Βούκσεβιτς στον Σκοτ, Καρνισόβας στον Αλβέρτη, ενώ ήταν φανερό ότι ο Ίβκοβιτς προσπάθησε να τεστάρει αρκετά τον "γιαλαντζί" πλέι μεικερ Κοχ έχοντας τον Τόμιτς να πιέζει πάρα πολύ στο κατέβασμα της μπάλας. Ο Σούμποντιτς από την άλλη προτίμησε να συνεχίσει το τρικ προηγούμενων ετών με τον Οικονόμου πάνω στον Φασούλα αλλά σίγουρα το μαρκάρισμα του Ράτζα πάνω στον κινούμενο περιφερειακά πολύ συχνά Τζόνι Ρότζερς προκαλούσε ερωτηματικά.

Νευρικό ξεκίνημα για τις δύο ομάδες σε ένα παιχνίδι που είχε όλα τα στοιχεία του ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός δείχνει διάθεση για γρήγορο επιθετικό transition ενώ όντως το μαρκάρισμα του Ρότζερς είναι μπελάς για τον Ράτζα που δίνει απόσταση στον αντίπαλο του και αναγκάζει τους συμπαίχτες του να τρέξουν να τον καλύψουν, δημιουργώντας αμυντική ανισορροπία. Ο Κοχ παίζει καθαρά διεκπαιρεωτικά τον ρόλο του πλέιμεικερ κατεβάζοντας την μπάλα απλά αφήνοντας μετά την δημιουργία για τους άλλους. Πιθανώς η επιλογή του Γερμανού να έχει να κάνει με τον έλεγχο του ρυθμού στην αρχή του ματς για τον Παναθηναικό, 4-6 ο Παναθηναικός στο πρώτο τρίλεπτο.

Ο Ολυμπιακός όμως αρχίζει να εξαργυρώνει και σε σκορ την καλύτερη εικόνα του στα πρώτα λεπτά, κάρφωμα του Φασούλα σε pick n'roll με τον Τόμιτς και τρίποντο από την γωνία του αμαρκάριστου Ρότζερς μετά από baseline drive του Καρνισόβας και πάσα, 9-6. O Παναθηναικός μένει χωρίς καλάθι για 4.5 λεπτά, 13-6 με τον Βούκσεβιτς να κόβει χαμηλά και να σκοράρει μπροστά στον Κοχ.

Οι πρώτες αλλαγές στο ματς έφεραν τον Καλαιτζή στην θέση του Αλβέρτη για να βάλει σε τάξη την επίθεση του Παναθηαικού που μέχρι τότε στηρίχτηκε σε ατομικές προσπάθειες του Σκοτ και του Οικονόμου, και τον Μπακατσιά στη θέση του Τόμιτς για τον Ολυμπιακό για μεγαλύτερη ακόμα πίεση και αναζήτηση πιο γρήγορου ρυθμού. Οι ερυθρόλευκοι με όπλο την πίεση στην άμυνα φθάνουν την σερί στο 15-0 (19-6 στο δεκάλεπτο) πριν ο Κοχ σκοράρει τρίποντο.

Ο Ρότζερς συνεχίζει να τραβάει τον Ράτζα έξω με συνέπεια ο Ολυμπιακός να βρίσκει πεδίο δράσης στην ρακέτα, όχι με τον Φασούλα όμως όσο με τα drives των Μπακατσιά, Βούκσεβιτς και Καρνισόβας, 22-11. Η είσοδος του Δημήτρη Παπανικολάου αντί του Ρότζερς στέλνει τον Ράτζα πάνω στον Φασούλα αλλά την ίδια ώρα ο Μπακατσιάς σκοράρει για τρεις τιμωρόντας την άμυνα του Παναθηναικού που τον άφησε προκλητικά ανενόχλητο, 25-13.

Ο Παναθηναικός γυρίζει σε ζώνη και με τον Ράτζα στην βάση να ελέγχει την εναέρια κυκλοφορία μπερδεύει αρκετά τον Ολυμπιακό, 25-19 χάρις σε καλάθι και φάουλ του Σκοτ και τρίποντο του Φάνη.

Ο Βούκσεβιτς τρυπάει την ζώνη με drive για το 28-19, πρώτο καλάθι του Ολυμπιακού απέναντι σε αυτή την άμυνα. O Παναθηναικός έχει κόψει τον επιθετικό ρυθμό του Ολυμπιακού αλλά δεν μπορεί να μαζέψει την διαφορά καθώς συνεχίζει να έχει κακές επιλογές στην επίθεση, σε μια από τις ελάχιστες φορές που ο Ράτζα πήρε την μπάλα χαμηλά, το double team που ήρθε τον ανάγκασε να στείλει την μπάλα στην γραμματεία και στην αμέσως επόμενη επίθεση πρώτο τρίποντο του Ολυμπιακού απέναντι στη ζώνη πάλι από τον Βούκσεβιτς, 31-20.

Πρώτο ημίχρονο 33-24 για τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός έχει λίγο καλύτερα ποσοστά και προβάδισμα στα ριμπάουντς αλλά την διαφορά κάνουν τα 9 λάθη του Παναθηναικού (έναντι 4 του Ολυμπιακού).

Δεύτερο ημίχρονο με πεντάδες, Τόμιτς-Βούκσεβιτς-Καρνισόβας-Ρότζερς-Φασούλα για τον Ολυμπιακό και Καλαιτζή-Σκοτ-Αλβέρτη-Φάνη-Ράτζα για τον Παναθηναικό. Πρώτο καλάθι στο δεύτερο ημίχρονο από τον Βούκσεβιτς (13π.) σε ένα απελπισμένο drive με τον χρόνο επίθεσης να τελειώνει, μεγάλο ματς από τον γκαρντ του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός αρχίζει να βλέπει περισσότερο το μισματς του Φασούλα με τον Φάνη μέσα στο καλάθι, 37-27. Καλάθι και φάουλ από τον Ράτζα και ξανά τρίποντο του Βούκσεβιτς από δημιουργία από μέσα προς τα έξω του Φασούλα, 40-30.

Όσο περνάει το ματς ο παράγοντας κόπωση του Ολυμπιακού αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του. Η ενέργεια του πρώτου μέρους έχει χαθεί και αυτό επιδρά τόσο στην άμυνα όσο και στην επιθετικότητα/αποφασιστικότητα στο επιθετικό κομμάτι, μετά από ασίστ του Καλαιτζή 40-34 με καλάθι του Ράτζα.

Ο Ντούντα προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα επαναφέροντας τον Παπανικολάου αντί του Καρνισόβας και επιστρατεύοντας για πρώτη φορά τον Ζουρπένκο αντί του εξαντλημένου Φασούλα, τρίποντο του Ράτζα με τον χρόνο να λήγει 42-40 στα 8.5 για το τέλος.

Ο Ολυμπιακός είναι πολύ στατικός στην επίθεση ενώ κάθε διάθεση για αιφνιδιασμό έχει φύγει, ίσα ίσα εκδηλώνει επιθέσεις στα τέλη της επίθεσης χαμηλώνοντας πολύ και το τέμπο του ματς. Με νέο εύστοχο τρίποντο της απελπισίας, από τον Φάνη αυτή τη φορά, 44-43. Oι ομάδες πήγαν χέρι-χέρι για λίγο (..50-47 στο τετράλεπτο μέχρι το τέλος) μέχρι οι πράσινοι να ξαναγυρίσουν σε ζώνη στην άμυνα ενώ σημαντικό στην οικονομία του ματς το 5ο φάουλ του Ράτζα την ίδια στιγμή. Ο Ολυμπιακός δοκίμαζε με drives σε αυτό το διάστημα του ματς κυρίως στο τέλος της επίθεσης αν και ο Παπανικολάου δεν ήταν πολύ εύστοχος στις βολές ενώ ο Παναθηναικός με άξονα τον Χριστοδούλου που σκόραρε και δημιουργούσε ήταν πάντα κοντά, 51-50 με τρίποντο του Κοχ.

Δύο λεπτά πριν το τέλος ο Παναθηναικός περνάει με δύο βολές του Οικονόμου, 53-54.

Στα 33'' ο Καλαιτζής παίρνει φάουλ με το σκορ στο 57-56, βάζει μία από τις δύο και η μπάλα στον Ολυμπιακό με το σκορ ισόπαλο. Ο Παπανικολάου τρακάρει με τον Αλβέρτη κάτω από το καλάθι και το ματς λήγει 57-57.

Παράταση λοιπόν με τον Παναθηναικό να συνεχίζει στην άμυνα ζώνης και τις δύο ομάδες να τελειώνουν τις επιθέσεις του σουτάρωντας βολές κυρίως εξ'αιτίας την προσπάθειας των διαιτητών να κρατήσουν το ντέρμπι σφυρίζοντας κάθε επαφή. Χαμηλά σχήματα και από τους δύο (Αλβέρτης-Οικονόμου οι ψηλοί του Παναθηαναικού και Παπανικολάου-Ρότζερς για τον Ολυμπιακό) και μετά από το 7ο άστοχο τρίποντο του Μπάιρον Σκοτ σε οκτώ προσπάθειες ένα coast to coast του Βούκσεβιτς γράφει το 62-59. Ακολουθεί η διαδοχική αποβολή των Βούκσεβιτς και Παπανικολάου με 5 φάουλς (Μπακατσιάς-Ζουρπένκο στις θέσεις τους) και το σκορ στο 62-62.

Μεγάλο τρίποντο του Τόμιτς στο 2.30 για το τέλος, 65-62. Ο Ίβκοβιτς βλέπει ότι ο Ζουρπένκο δεν ταιριάζει στο χαμηλό σχήμα του Παναθηναικού και περνάει για πρώτη φορά τον Νίκο Μίχαλο στο ματς στο δίλεπτο για το τέλος. Το 5ο φάουλ του Μπακατσιά όμως τον αναγκάζει να ξαναπέρασει τον Ζουρπένκο, ο Ολυμπιακός είχε πεντάδα τους Τόμιτς-Μίχαλο-Καρνισόβας-Ρότζερς-Ζουρπένκο. Μια βολή του Αλβέρτη γράφει το 65-65 στο 1.25 για να ακολουθήσει το κλέψιμο του Κοχ στον Τόμιτς και το άστοχο τρίποντο του Αλβέρτη από την γωνία, με το σκορ στο 65-65 όλα ο Ολυμπιακός ξεκινά επίθεση στα 34'' για το τέλος. Ο Παναθηναικός επιλέγει να κάνει φάουλ στον Μίχαλο, ο μικρός χάνει και τις δύο βολές αλλά ο Ολυμπιακός παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ και την μπάλα στα 14''. Και πάλι οι πράσινοι αφήνουν απροκάλυπτα ελεύθερο τον Μίχαλο, όμως πάλι εκείνος αστοχεί, επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Καρνισόβας στα 2''. Τέλος παράτασης, Ολυμπιακός-Παναθηναικός 67-65!

Συμπερασματικά:

-Ο Ολυμπιακός μπήκε με τρομερή θέληση αλλά και συγκέντρωση στο ματς. Κατάφερε στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου ημιχρόνου να εκμεταλευτεί το ατομικό παιχνίδι του Παναθηναικού και πιέζοντας πολύ να κλέψει μπάλες και να τρέξει στο ματς. Τα δώρα του Λευτέρη Σούμποντιτς, η χρησιμοποίηση του Κοχ σαν πόιντ και οι βόλτες του Ράτζα στο τρίποντο για να μαρκάρει τον Ρότζερς πράγμα που έκανε την ρακέτα του αφύλαχτη διάβαση, τα εκμεταλεύτηκε στο ακέραιο. Ο Παναθηναικός άρχισε να μαζεύει το ματς όταν γύρισε την άμυνα του σε ζώνη με την παρουσία του Ράτζα μέσα στην ρακέτα και πολύ περισσότερο όταν στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έμεινε εμφανώς από δυνάμεις, οι Φασούλας και Καρνισόβας ήταν σε κακή κατάσταση γιατί μόλις είχαν επιστρέψει από τραυματισμούς και οι υπόλοιποι είχαν και τα δύο ματς με την Παρτίζαν στην καμπούρα τους.

Από το δεύτερο ημίχρονο και μετά έγινε πολύ κακό παιχνίδι ποιοτικά, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε σωματικά και έχανε με φάουλς τον έναν παίχτη μετά τον άλλον ενώ ο Παναθηναικός μόλις έχασε τον Ράτζα στηρίχτικε στον Αλβέρτη και στον Σκοτ που ήταν σε κακή μέρα. Στο τέλος της ημέρας μίλησε η προσωπικότητα παχτών όπως ο Τόμιτς ή ο Καρνισόβας ενώ απεδείχθη ότι ο ψυχολογικός αέρας που είχε ο Ολυμπιακός κόντρα στον Παναθηναικό μπορούσε να κρίνει ακόμα τέτοια ματς.

(click to enlarge)

τα στατιστικά του ματς

βαθμολογία κανονικής περιόδου Α1

ταμπλό πλέιοφ

18.09.1997 Efes Pilsen-Olympiakos BC 67 - 70 Ayhan Sahenk
25.09.1997 Olympiakos BC-CSKA 86 - 74 Peace and Friendship Stadium
02.10.1997 Olympiakos-BCLimoges CSP 69 - 57 Peace and Friendship Stadium
09.10.1997 Real Madrid Teka-Olympiakos BC 77 - 78 Arena of Real Madrid Teka
23.10.1997 Maccabi-Olympiakos BC 73 - 87 Yad Eliyahu Sport Palace
06.11.1997 Olympiakos BC-Efes Pilsen 61 - 60 Peace and Friendship Stadium
12.11.1997 CSKA-Olympiakos 77- 58 CSKA Sport Hall
20.11.1997 Limoges CSP-Olympiakos BC 66 - 60 Palais des Sport de Beaublanc
11.12.1997 Olympiakos BC-Real Madrid Teka 82 - 75 Peace and Friendship Stadium
18.12.1997 Olympiakos BC-Maccabi 71 - 76 Peace and Friendship Stadium
07.01.1998 FC Porto-Olympiakos BC 63 - 92 Arena of FC Porto
15.01.1998 Olympiakos BC-Split Croatia Insurance 90 - 79 Peace and Friendship Stadium
22.01.1998 Türk Telekom SC-Olympiakos BC 80 - 82 Atatürk Spor Salonu
04.02.1998 Olympiakos BC-FC Porto 73 - 54 Peace and Friendship Stadium
12.02.1998 Split Croatia Insurance-Olympiakos BC 60 - 53 Arena of Split Croatia Insurance
19.02.1998 Olympiakos BC-Türk Telekom SC 64 - 60 Peace and Friendship Stadium
03.03.1998 Olympiakos BC-Partizan 74 - 78 Peace and Friendship Stadium
05.03.1998 Partizan-Olympiakos BC 72 - 60 Pionir Arena

1η φάση Ευρωλίγκα

2η φάση Ευρωλίγκα

Κύπελλο Ελλάδας:

14/09/1997, Β' φάση: Ολυμπιακός - Ηρακλής 62-48
18/09/1997, Προημιτελικός: Σπόρτιγκ - Ολυμπιακός 58-76
31/01/1998, Ημιτελικός: AEK - Ολυμπιακός 63-49
01/02/1998, Μικρός Τελικός: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 80-56