Παίρνει το αίμα του πίσω

Aπό τον Σεπτέμβριο ακόμα η όλη συζήτηση για τα προβλήματα του Ολυμπιακού περιστράφηκε γύρω από την άμυνα. Κράτησε αρκετό καιρό το θέμα, όσο χρειάστηκε η ομάδα να κάνει τις κατάλληλες προσαρμογές και να το διορθώσει. Το διόρθωσε πάντως...

Άρα ο λόγος πέρασε στην επίθεση. Μεμιάς η ομάδα διόρθωσε τα προβλήματα που συνάντησε νωρίτερα μέσα στην χρονιά επιθετικά, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε τα δυο ματς με την Ζαλγκίρις. Πλέον είμαστε στην αρκετά ευχάριστη θέση ο Ολυμπιακός να αποδίδει εξαιρετικά και στις δύο πλευρές του παρκέ και να κάνει πολύ γεμάτα παιχνίδια γενικότερα.

Μιλώντας για το ματς με την Ζαλγκίρις, αν και πέρασαν έξι μέρες από αυτό, η πρώτη φάση ήταν ενδεικτική του τι θα ακολουθούσε. Ο Σπανούλης αντιδρά άμεσα στην δυναμική έξοδο του Φουτ και δίνει άμεσα την μπάλα στον Παπανικολάου, η αντίθετη κίνηση Μάντζαρη και Πρίντεζη δημιουργεί μισματς του Πρι με τον Κάουκενας, ο Παπανικολάου του περνά την μπάλα και όλη η άμυνα της Ζαλγκίρις μπατάρει προς εκείνη την πλευρά ενώ η κίνηση προς τα μέσα του Πάουελ δημιουργεί υπεραριθμία της επίθεσης σε βάρος της άμυνας. Ο Πρίντεζης βγάζει την μπάλα στην απέναντι πλευρά για ένα ελεύθερο σουτ στον Μάντζαρη που μπορεί κάλλιστα να δώσει και στον Σπανούλη παίζοντας το παιχνίδι της έξτρα πάσας όμως δεν χρειάστηκε, απλά ευστόχησε για το 0-3.

Αυτό μπορούσε να το κάνει όλο το βράδυ ο Ολυμπιακός. Ο Σπανούλης διάβαζε καλά τις παγίδες πριν στηθούν και αυτομάτως έβγαζε την άμυνα των Λιθουανών σε μειονέκτημα. Τα φτερά είχαν άπλετο χώρο να δράσουν και ο Ολυμπιακός είχε καλά ποσοστά από το τρίποντο. Ένα υποτιμημένο τρικ του συγκεκριμένου αγώνα ήταν η κίνηση του Σπανούλη αντίθετα από το σκριν. Το έχει, το κάνει δύο-τρεις φορές σε κάθε ματς (...ή και η προσπάθεια να περάσει μέσα από το πικ ακόμα) αλλά εκείνη την ημέρα πρέπει να το δοκίμασε τουλάχιστον επτά ή οκτώ φορές. Με αυτόν τον τρόπο απέφευγε την εμπλοκή του σε παγίδες ενώ με την πάροδο του χρόνου έβαζε δεύτερες σκέψεις στους ψηλούς της Ζαλγκίρις για το πόσο δυναμικά θα έπρεπε να συμπεριφερθούν στα πικς του Ολυμπιακού καθώς δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι ο ball handler θα πάει προς την πλευρά τους.

_________________________________________________________________________________

Από το Δευτεριάτικο ματς με τον Άρη θα κρατήσω δύο πραγματάκια. Το ένα είναι ο Μαρτίνας Γκετσεβίτσιους αν και η πραγματική είδηση για αυτόν ήταν περισσότερο το παιχνίδι της Παρασκευής και οι πρώτοι του πόντοι στη φετινή Ευρωλίγκα. Προσωπικά δεν έπαιρνα στα σοβαρά την όλη καούρα που είχε πιάσει τους πάντες στην αρχή της χρονιάς. Πού είναι ο Γκέτσε; Γιατί δεν βάζει τον Γκέτσε; Έχει αποδειχθεί από πέρσι ότι ο Λιθουανός είναι αυστηρά ρολίστας με συγκεκριμένο ρόλο. Το γεγονός ότι η ομάδα δεν έπαιζε καλά αμυντικά και επιθετικά, εξέθετε ακόμα περισσότερο τις αμυντικές του αδυναμίες και έκανε πιο δύσκολο να αναδειχθούν τα επιθετικά του χαρίσματα. Βάλτε και λίγο την πίεση της αρχής, με την ομάδα να ρετάρει και τον Μπαρτζώκα να μην έχει την υπομονή να τον περιμένει μετά από τα πρώτα λεπτά και έδενε το γλυκό. Έχει ένα καλό ο Γκετσεβίτσιους όμως...Το ότι μπορείς να τον βγάλεις από την ναφθαλίνη είτε μετά από πολλά ματς, είτε μέσα στο ίδιο ματς αν τον ενεργοποιήσεις αργά και να είναι ζεστός. Αν δεν παίξει καθόλου τρία-τέσσερα ματς συνεχόμενα μην τον ξεγράφετε πάντως.

Αν για κάποιον στεναχωριέμαι που δεν παίζει είναι ο Δημήτρης Κατσίβελης όμως. Δεν έχει πατήσει καθόλου παρκέ ο μικρός ακόμα στην Ευρώπη και αυτό είναι άσχημο γιατί θα περίμενε κανείς εξέλιξη με γεωμετρική πρόοδο για ένα παιδί στην δική του ηλικία. Δεν γίνεται διαφορετικά πάντως προς το παρόν αν και τουλάχιστον στην Α1 νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια για πιο πολύ χρόνο. Πάντως το να πάει κάποιος δανεικός δεν είναι πανάκεια, υπάρχουν περιπτώσεις που έχει βγει κάποιος μένοντας στην μεγάλη ομάδα. Η φάση με το coast to coast που έκανε την Δευτέρα πάντως θύμισε έντονα μια αντίστοιχη δική του σε φιλικό του καλοκαιριού, έκλεψε-έτρεξε όλο το γήπεδο και τελείωσε με το αριστερό.

_________________________________________________________________________________

Στο Ολυμπιακό τουρνουά του Πεκίνου άρεσε στους Αμερικάνους να αποκαλούν την εθνική τους ομάδα "redeem team", ήταν η ομάδα που είχε στόχο να αποκαταστήσει το πληγωμένο γόητρο από τις αποτυχίες των περασμένων ετών. Ο Ολυμπιακός του δεύτερου γύρου μοιάζει με μια Ευρωπαική redeem team παίρνοντας το αίμα του πίσω από τις ομάδες που τον πλήγωσαν στα πρώτα ματς. Η Εφές ένοιωσε πρώτη την οργή για εκδίκηση και ύστερα πληρώθηκε το γραμμάτειο της Ζαλγκίρις. Η Τσεντεβίτα δεν νίκησε τον Ολυμπιακό όμως τον έφερε σε τόσο δύσκολη θέση στο ΣΕΦ (...είδαμε το Χάρο με τα μάτια μας σε εκείνο το ματς) που δεν θα ήταν άσχημη μια αποκατάσταση των ισορροπιών σήμερα έστω και αν το ματς  δεν έχει βαθμολογικό ενδιαφέρον.

Άλλωστε το πιο σημαντικό ή αισιόδοξο στοιχείο της φετινής χρονιάς μέχρι τώρα δεν ήταν ούτε οι νίκες, ούτε το καλό μπάσκετ...αυτά ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα ότι θα συμβούν. Ήταν ο τρόπος που η ομάδα ξεπέρασε την κρίση του Οκτωβρίου...Αντιγράφω το κείμενο της 16ης Σεπτεμβρίου σαν επίλογο:

Όμως τα τεχνικά στοιχεία δεν θα κρίνουν τα πάντα στο αποτέλεσμα στο τέλος της χρονιάς για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα είναι ήδη μέσα στις τοπ ομάδες της Ευρώπης και αυτό θα συνεχίσει να είναι μέχρι τους κρίσιμους μήνες που θα παιχτούν όλα. Όταν τα γάλατα σφίξουν θα φανεί πόσο κίνητρο, δίψα έχει ο Ολυμπιακός φέτος από την μία και τι χαρακτήρα έχει, από τι είναι φτιαγμένος από την άλλη.Έχω ακούσει αρκετές φορές τον Σπανούλη να μιλά για το κίνητρο που πρέπει να έχουμε φέτος. Πέρσι είμασταν ακόμα χρόνια μακριά από τίτλους και ερχόμασταν στα ματς σαν αουτσάιντερ, φέτος είμαστε εμείς οι πρωταθλητές και το μάτι των αντιπάλων θα γυαλίζει για να μας γκρεμίσουν. Έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα σε αυτό το κομμάτι όμως, ξέροντας τους χαρακτήρες εννοώ. Κατ'αρχήν έχοντας τον πιο ανταγωνιστικό ηγέτη που κυκλοφορεί δεν μας φοβάμαι.Πέρσι χτίσαμε τον χαρακτήρα μας μέσα στην χρονιά. Τα άσχημα αποτέλεσματα μας ένωσαν, οι κάμποσοι τελικοί που παίξαμε από νωρίς μας έδωσαν την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν ενώ πάντα η προσωπικότητα του Ντούντα ήταν εκεί για να λειτουργήσει σαν κυματοθραύστης σε οποιαδήποτε φορτούνα. Ο κόσμος έχει πολλές προσδοκίες από την φετινή χρονιά όμως αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο. Ο Ολυμπιακός δεν έχει την ποιότητα του ρόστερ που θα μπορέσει να κάνει πασαρέλα σε δύσκολες έδρες, χρειάζεται να μοχθήσει σε κάθε ματς, να βγάλει ενέργεια και να επιβάλλει ρυθμό  και πιθανότατα το ταξίδι του μέχρι το τέλος να έχει και παροδικές φορτούνες. Στο τέλος πιστεύω ότι ο χαρακτήρας της φετινής ομάδας θα διαμορφωθεί από τον τρόπο που θα διαχειριστεί τις επικίνδυνες στροφές μέσα στην χρονιά. Εμείς σαν κόσμος ας βοηθήσουμε τα σαμαράκια να είναι όσο γίνεται πιο ανώδυνα για φέτος...