Ένα προδιαγεγραμμένο τέλος

Η ιστορία της φετινής Α1 έμοιαζε ξανά σαν ταινία που ξέρεις το τέλος της από πριν. Ολυμπιακός και Παναθηναικός θα πιαστούν χέρι-χέρι και θα δώσουν τη μάχη των τελικών για μια ακόμα φορά, το μόνο που έμενε να μάθουμε είναι η έδρα του ενός τελικού έξτρα που εξασφαλίζει αυτός που τερματίζει πρώτος στην κανονική περίοδο. Η κατάσταση δεν είναι άγνωστη, στα τέλη της δεκαετίας του '80 οι πάντες ήξεραν ότι στο τέλος θα έχει Άρης-ΠΑΟΚ  στους τελικούς μόνο που  στις μέρες μας οι αιώνιοι έχουν γράψει τα δικά τους ακατάρριπτα ρεκόρ, θα είναι η 8η σερί φορά που θα βρεθούν αντιμέτωποι σε τελικούς. Ο Ολυμπιακός θα έχει το πλεονέκτημα έδρας για τέταρτη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια μόνο που  ο Παναθηαικός ανέτρεψε δύο φορές αυτό που ξέραμε χρόνια... ότι το πλεονέκτημα έδρας δίνει και το πρωτάθλημα. Φυσικά κάθε φορά δεν είναι η ίδια όμως.

Πέρσι τα δεδομένα ήταν πιο καθαρά. Ο Ολυμπιακός εξέφραζε τα νιάτα, την ενέργεια και τον ενθουσιασμό και ο Παναθηναικός την σοφία και την κλάση. Αγωνιστικά αυτό μεταφραζόταν στην προσπάθεια του Ολυμπιακού να κλέψει μπάλες και να τρέξει στον αιφνιδιασμό και από την άλλη πλευρά, στην διάθεση του Παναθηναικού να κρατήσει τον ρυθμό χαμηλά και να ακουμπήσει στην υπεροχή του σε σετ παιχνίδι.

Οι ομάδες δεν είναι ίδιες φέτος. Ο Ολυμπιακός μάλλον έχασε σε αθλητικά προσόντα φέτος αλλάζοντας τους Ντόρσευ, Κέσελ με τους Πάουελ, Περπέρογου ενώ ο αεικίνητος Βαγγέλης Μάντζαρης λείπει εδώ και καιρό. Ο Παναθηναικός αντικατέστησε παίχτες σαν τον Γιασικεβίτσιους, τον Μπατίστ, τον Περπέρογλου και τον Μάριτς (μάστορες στο σετ) με άλλους, σαν τον Μπράμος, τον Μασιούλις, τον Γκιστ και τον Λάσμε. Τα περσινά δεδομένα έχουν μπασταρδευτεί αρκετά, ο Παναθηναικός μπορεί να να κοντράρει τον Ολυμπιακό σε ενέργεια, ριμπάουντς και ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι και καλύτερος εναντίον οργανωμένης άμυνας. Παρόλα αυτά οι τελικοί έχουν κάποια δεδομένα που δεν αμφισβητούνται.

Το πρώτο δεδομένο είναι ο ρυθμός. O Ολυμπιακός θα επιδιώξει να τρέξει και να βγάλει γρήγορους και άκοπους πόντους στον αιφνιδιασμό και ο Παναθηναικός να χαμηλώσει το τέμπο. Χωρίς να πολυλογώ ο Ολυμπιακός ήταν 4ος σε κατοχές ανά παιχνίδι στην Ευρωλίγκα (73.9) και ο Παναθηναικός 24ος και τελευταίος (69.1), αριθμοί χαρακτηριστικότατοι για την διάθεση των ομάδων.

Το δεύτερο δεδομένο είναι το rotation. Ο Ολυμπιακός παίζει με 11 παίχτες σίγουρα σε κάθε παιχνίδι με προοπτική για 12 και ο Παναθηναικός με 9 με προοπτική για 11. Σε μια σειρά αγώνων το πλεονέκτημα το έχει αυτός που φορτώνει λιγότερο τους παίχτες του με κούραση. Το πλεονέκτημα το έχει ο Ολυμπιακός σε όλη την σεζόν, ο Παναθηναικός έκανε μια προσπάθεια να το ισοσκελίσει με την απόκτηση δύο παιχτών πριν τα πλέιοφ.

Ας δούμε κάποια πιο συγκεκριμένα πράγματα από φετινά ματς των ομάδων με άξονα πάντα τον Ολυμπιακό:



ΑΜΥΝΑ

Κλειδί για τον Ολυμπιακό αμυντικά και μεγάλο ερώτημα ταυτόχρονα είναι η αντιμετώπιση των δύο βασικών δημιουργών του Παναθηναικού, του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Ρόκο Λένι Ούκιτς.
Στα μέχρι τώρα φετινά παιχνίδια δεν είχε διαφορές ο τρόπος που τους έπαιξε ο Ολυμπιακός που άφηνε τον ψηλό μέσα στα pick n'roll ενώ ο παίχτης που τους μάρκαρε πέρναγε πάνω από το σκριν. 

Ο Ούκιτς έκανε το καλύτερο του ματς στον τελικό κυπέλλου μόνο που αυτό οφειλόταν περισσότερο στην καλή ημέρα του Κροάτη παρά σε κάποια τακτική μεταβολή. Η βασική συμπεριφορά του δεν άλλαξε από παιχνίδι σε παιχνίδι, προτιμά να σουτάρει περισσότερο παρά να πασάρει και η άμυνα του Ολυμπιακού του έδωσε σουτ.

Στην εικόνα που βλέπουμε ο Ούκιτς έχει δύο ξεκάθαρες πάσες. Πίσω από την πλάτη του Μαυροειδή μπορεί να υψώσει στον Λάσμε και στην γωνία για τον Τσαρτσαρή. Παρ'όλα αυτά επιλέγει να σουτάρει. Ο Ολυμπιακός θέλει την μπάλα στα χέρια του Κροάτη για αυτό δεν βλέπω λάθος που ο Ολυμπιακός δεν τον αντιμετωπίζει πολύ δυναμικά στα pick n rolls, μια δυναμική έξοδος από τον ψηλό θα του έβγαζε την μπάλα από τα χέρια. Αυτό που θα ήθελα να δω από τον Ολυμπιακό είναι να είναι καλύτερα προετοιμασμένος για το σουτ από τα 5 μέτρα του Ούκιτς. Στην συγκεκριμένη εικόνα θα μπορούσε να είχε κλείσει περισσότερο από την αδύνατη πλευρά ο Λο ώστε να μπορούσε να βγει ο Μαυροειδής ένα βήμα προς τα έξω πάνω στο σουτ. Η πιθανότητα να δει την πάσα στην αδύνατη πλευρά ο Ούκιτς είναι μικρότερη από το να τελειώσει την φάση μόνος του άρα ο Ολυμπιακός δεν έχει λόγο να φοβάται να περιστρέφεται όταν έχει την μπάλα στα χέρια.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι μια άλλη ιστορία. Κοιτάζει περισσότερο να πασάρει πρώτα στην αδύνατη πλευρά και μετά στο ρολάρισμα του Λάσμε (ή όποιου ψηλού κόβει), δεν πάει μέχρι το drive συχνά, στέκεται και σουτάρει κυρίως όταν κινείται προς τα δεξιά. 
Η τακτική του Ολυμπιακού να αφήνει τον χώρο στον Διαμαντίδη είναι λογική όμως παίρνει βελτιώσεις.

Το κλείσιμο του Παπανικολάου στο ρολάρισμα του αλήστου μνήμης Χίλτον Άρμστρονγκ φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που, με βάση την επιλογή της τακτικής του, ζητάει ο Ολυμπιακός. Ο Παναθηναικός είναι ομάδα που μπορεί να ψάχνει καλά αυτά τα σουτ από τις πάσες του Διαμαντίδη (...και τώρα ένας λόγος παραπάνω που στους Μπράμο, Μασιούλις, Γκιστ, Τσαρτσαρή προστέθηκε και ο καλός σουτέρ Ραμέλ Κάρι) και να κυκλοφορεί σωστά την μπάλα. Θα ήθελα ο Ολυμπιακός να περιστρέφεται λιγότερο όταν τρέχει το play o Διαμαντίδης και να αφήνει περισσότερο ένα πιο καθαρό δύο εναντίον δύο στο pick n roll. Οι επιλογές του Διαμαντίδη θα είναι πολύ περιορισμένες γιατί πέρα από το ψάξει τον ψηλό δεν θα έχει παρά να αναγκαστεί να κοιτάξει το καλάθι περισσότερο, πράγμα που δεν του αρέσει να κάνει και πιθανότατα να κουραστεί περισσότερο από ένα συνηθισμένο του ματς. Ο Διαμαντίδης μπορεί να σκοράρει πιο πολύ και μαζί να φτιάξει τον Λάσμε στα pick n roll όπως έγινε ήδη στα φετινά ματς του Φεβρουαρίου αλλά αυτό που έχει νόημα για τον Ολυμπιακό είναι από τη μία να βγάλει από το παιχνίδι τους σουτέρ του Παναθηναικού και από την άλλη να κουράσει τον αρχηγό που θα πρέπει να υπερβάλλει εαυτό ειδικά όταν μιλάμε για σειρά αγώνων.

Τα παραπάνω συμπεράσματα φυσικά δεν αλλάζουν όταν ο Παναθηναικός ξεκινά την επίθεση σε horns offence σχηματισμό απλά το αναφέρω σαν ένα πολύ συνηθισμένο τρόπο επίθεσης του Παναθηναικού. 

Φυσικά ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που περιστρέφεται αρκετά φέτος, όταν δε έχει ενέργεια και συγκέντρωση στην εφαρμογή τότε το κάνει καλά. Οπότε χωρίς να είναι πρώτη επιλογή θα έβλεπα αρκετά και την δυναμική έξοδο του ψηλού στα pick n rolls, ο Ούκιτς θα μπορούσε να κάνει αρκετά λάθη σε μια αλά Τεόντοσιτς αντιμετώπιση και ο Διαμαντίδης να κουραστεί εξίσου. Υπάρχει και η μεσοβέζικη λύση ο Ολυμπιακός να μην αφήνει τόσο πίσω τον ψηλό όπως έκανε στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού Κυπέλλου μόνο που τότε η ομάδα κυνήγαγε να μαζέψει το σκορ. Άρα κατά διαστήματα και σε ειδικές καταστάσεις περιμένω με ενδιαφέρον να εντείνει λίγο την πίεση του, για παράδειγμα μέσα στο ΣΕΦ για να αλλάξει τον ρυθμό ή σε ένα ματς που βρίσκεται πίσω στο σκορ.

Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στο παιχνίδι του Παναθηναικού. Ο Μπαρτζώκας έφερε από παντού τις βοήθειες στο πρώτο ματς του ΟΑΚΑ όταν ο Σόφο ήταν στα ντουζένια του αλλά στα δύο υπόλοιπα ματς προσέγγισε το μαρκάρισμα πιο συντηρητικά με έναν δεύτερο παίχτη να έρχεται πάνω του απλά. Στην ουσία προτίμησε να δεχτεί τους πόντους του Σοφοκλή παρά να μπει στην διαδικασία να κυνηγά τους σουτέρ του Παναθηναικού στην περιφέρεια συνεχίζοντας κατά κάποιο τρόπο την τακτική που προσπαθεί να πετύχει στα pick n roll. Αυτό που δεν πήγε καλά στο δεύτερο και τρίτο ματς ήταν όμως που μάτσαρε τον Γκιόργκι Σερμαντίνι με τον Σχορτσανίτη ο οποίος παρά το ύψος του αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να κρατήσει τον σέντερ του Παναθηναικού. 
Θα προτιμούσα ένα ζευγάρωμα με τον Τζος Πάουελ για πολλούς λόγους:
α) ο Πάουελ είναι καλός ποστ αμυντικός με δυνατό πάνω μέρος του σώματος,
β) είναι πιο αναλώσιμος σε σχέση με τον Σερμαντίνι που θα χρειαστεί...
γ)...περισσότερο κόντρα στον Λάσμε και στις δειυσδύσεις των Διαμαντίδη / Ούκιτς (που πιθανώς να δώσουμε) γιατί είναι γρήγορος και καλός μπλοκέρ,
δ) με τον Σόφο στο παρκέ ο Παναθηναικός παίζει ελάχιστα pick n roll άρα ο Πάουελ θα εμπλακεί σε τέτοιες φάσεις λιγότερο πράγμα που ίσως το θέλουμε όλοι.




ΕΠΙΘΕΣΗ

Άλλη μια μέρα στη δουλειά για τον Βασίλη Σπανούλη με τον Παναθηναικό να έχει σχεδιάσει πάνω του το αμυντικό του πλάνο. Ο ψηλός πηγαίνει παράλληλα με αυτόν στο pick n roll και όλος ο στόχος είναι να κλείσουν οι διάδρομοι για drives και οι passing lanes για τους αμαρκάριστους στην περιφέρεια.

Στην εικόνα από τον τελικό Κυπέλλου, ο Ούκιτς και ο Σόφο είναι οι εμπλεκόμενοι στο pick n roll, ο Διαμαντίδης έχει πάρει το ρολάρισμα του Χάινς, ο Γκιστ έχει καλύψει στην αδύνατη πλευρά τον Σλούκα και ακόμα και ο Μασιούλις έχει γυρίσει την πλάτη στον Περπέρογλου και κοιτάζει τον Σπανούλη. Ο Σπανούλης έχει την ωριμότητα να γυρίσει το σώμα του να βρει τον χαρακτηριστικά ελεύθερο Πρίντεζη και αυτό είναι και το κλειδί στο παιχνίδι του. Δύσκολα θα βρει δρόμο να πάει μέχρι το καλάθι εναντίον οργανωμένης άμυνας ( ακόμα περισσότερο με την πιθανότητα να έχει προσωπικό αντίπαλο τον Γκιστ σε κάποιες φάσεις και με τον Λάσμε να παραμονεύει στα pick n roll) αλλά θα βρει σουτ αρκεί να έχει υπομονή. Το σημαντικότερο είναι να πάρει τις σωστές αποφάσεις όταν πασάρει, όταν δε αυτό γίνεται από μέσα προς τα έξω, όπως στην εικόνα, ακόμα καλύτερα.

Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να περιμένει αυτές τις πάσες προς τα έξω μόνο από τον Σπανούλη όμως. Φέτος με την προσθήκη του Στράτου Περπέρογλου έχει αναπτύξει το παιχνίδι στο ποστ και το εντυπωσιακό είναι ότι στα ματς με τον Παναθηναικό ο Στράτος έχει τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση (...και ο Μπαρτζώκας δείχνει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτό το παιχνίδι) που δοκιμάζει να ποστάρει ακόμα και τον ψηλότερο και δυνατότερο Γιόνας Μασιούλις. Μόνο που δεν θα πρέπει να κοιτά το καλάθι αποκλειστικά, το ποστ παιχνίδι είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για την δημιουργία ευκαιριών και χώρων και από την περιφέρεια.

Ένα ακόμα κομμάτι που μπορεί να κοιτάξει περισσότερο ο Ολυμπιακός είναι την ολοκλήρωση του pick n roll απ'ευθείας από τον ψηλό που ρολάρει. Ο ψηλός του Παναθηναικού παίζει παράλληλα τον ballhandler (ιδιαίτερα τον Σπανούλη) και μένει ψηλά μέχρι να επιστρέψει ο παίχτης που τον μαρκάρει. Αυτό δημιουργεί καλές ευκαιρίες για πάσα ιδιαίτερα σε πρώτο χρόνο πριν κουμπώσουν οι περιστροφές του Παναθηναικού. Πάνω στον Σχορτσιανίτη ειδικά ίσως η ευκαιρία να είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Συνεχίζοντας την αναζήτηση των πασών που θα βγάλουν καθαρά σουτ από τον Ολυμπιακό εναντίον οργανωμένης άμυνας αξίζει να αναφερθεί ένα play που παίχτηκε αρκετά από την ομάδα στο τελικό Κυπέλλου. Το παιχνίδι με το διπλό σκριν πάνω στην μπάλα (πάνω στον Σπανούλη συγκεκριμένα) και με τον πρώτο screener να είναι ο αποδέκτης της πάσας έδωσε καλά looks στον Πέρο Άντιτς (που είναι και σε ρέντα τελευταία στο σουτ) απλά και πάλι...ο Σπανούλης πρέπει να πάρει άμεσα και αποφασιστικά την επιλογή της πάσας για να αξιοποιηθεί ο χώρος που δημιουργείται για τον πρώτο screener.

Για το τέλος ο Ολυμπιακός χρειάζεται κίνηση και καλή κυκλοφορία κόντρα στην πιθανότητα ζώνης από τον Πεδουλάκη. Στο πρώτο φετινό ματς στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναικός επιστράτευσε μια ζώνη προσαρμογής με τους παίχτες του Παναθηναικού να ακολουθούν τα κοψίματα και ο Ολυμπιακός έδειξε να μπλοκάρει. Όμως γενικά νομίζω ότι ο Ολυμπιακός έχει δείξει καλό πρόσωπο φέτος εναντίον ζώνης  και το παιχνίδι αυτό έγινε αρκετά νωρίς για την φετινή σεζόν.

Σε παιχνίδια μεγάλης έντασης / ντέρμπι θα είναι δύσκολο για τον Ολυμπιακό να ανοίξει τον αριθμό των κατοχών σε διάρκεια. Το πιο πιθανό είναι να έχει ξεσπάσματα που προφανώς θα του δώσουν άλλον αέρα ειδικά μέσα στο ΣΕΦ αλλά ίσως και να μην είναι αρκετά συνολικά για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Άρα θα χρειαστεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στα ματς τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά ώστε η ομάδα να βγάλει την υπεροχή που στα χαρτιά έχει πριν τους τελικούς. Η αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού εναντίον οργανωμένης άμυνας ίσως είναι το κλειδί των τελικών για την ομάδα.
Φυσικά όμως η έκβαση των αναμετρήσεων δεν έχουν προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα όπως η πορεία των δύο ομάδων στην Α1 μέχρι τους τελικούς. Σίγουρα ο Ολυμπιακός ξεκινά από τη θέση του φαβορί αλλά αυτό που ψάχνει είναι να βγάλει στο παρκέ και να μετατρέψει σε παραπάνω πόντους την δεδομένη ποιότητα και το πλεονέκτημα των παραπάνω επιλογών που μοιάζει να έχει ακόμα και σε κλειστά ματς.