Οι επιστροφές και η ανάγκη για νίκη
Το δεύτερο εντός έδρας ματς του Ολυμπιακού για το φετινό top-16 επιφυλάσσει μια αναμέτρηση πολλαπλά σημαντική, όχι μόνο εξαιτίας της επιστροφής των Παπανικολάου και Ντόρσει η οποία δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει την ομάδα ή για τους αυτονόητους βαθμολογικούς λόγους, αλλά ίσως γιατί αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή είναι πάνω από όλα να ανακτήσει τη χαμένη του ψυχολογία.
Μετά την απαράδεκτη εμφάνιση στο Μιλάνο, μια νίκη απέναντι στην Μπαρτσελόνα θα επανέφερε την αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα δεν θα έκανε το μεθεπόμενο παιχνίδι με την Λαμποράλ να είναι ένα πρόωρο ματς ζωής και θανάτου όσο μπορεί να το πει κανείς από τώρα με το περσινό παράδειγμα της Σιένα αλλά και τα αντίστοιχα των Ολυμπιακού και Μακάμπι από την αντίστροφη, να δείχνουν ότι ένα καλό (ή αντίστοιχα κακό) ξεκίνημα δεν εξασφαλίζει αυτόματα παρουσία στα προημιτελικά.
Μετά την απαράδεκτη εμφάνιση στο Μιλάνο, μια νίκη απέναντι στην Μπαρτσελόνα θα επανέφερε την αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα δεν θα έκανε το μεθεπόμενο παιχνίδι με την Λαμποράλ να είναι ένα πρόωρο ματς ζωής και θανάτου όσο μπορεί να το πει κανείς από τώρα με το περσινό παράδειγμα της Σιένα αλλά και τα αντίστοιχα των Ολυμπιακού και Μακάμπι από την αντίστροφη, να δείχνουν ότι ένα καλό (ή αντίστοιχα κακό) ξεκίνημα δεν εξασφαλίζει αυτόματα παρουσία στα προημιτελικά.
Κατά την περσινή περίοδο Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός, αν και αντιμετώπισαν δυο εκ διαμέτρου αντίθετες σε αγωνιστικό στυλ ομάδες στους τελικούς των εγχώριων πρωταθλημάτων τους, τις Ρεαλ και Παναθηναϊκό, είχαν ένα κοινό σημείο...
Και αυτό ήταν οι απώλειες και οι ατυχίες που σημάδεψαν βασικούς παίκτες που λόγω τραυματισμών και…γαστρεντερίτιδας δεν επέτρεψαν στους αυριανούς μονομάχους να παραταχθούν όπως ήθελαν και τελικά οδήγησαν σε απώλεια των τελικών.
Όσον αφορά την φετινή σεζόν τώρα, οι Καταλανοί δεν ξεκίνησαν φουριόζοι (όπως συνέβη και πέρσι) κάτι που όμως δεν τους στοίχισε ουσιαστικά μέχρι τώρα.
Γιατί είναι 3οι στην Ισπανία παρά τις 5 ήττες τους και ξεκίνησαν με 2 στα 2 στο top-16 δείχνοντας ότι θέλουν να επαναλάβουν την καθιερωμένη συνέπεια τους σε φάση ομίλων και ότι η 3η θέση στο γκρουπ του θανάτου με Φενέρ και Μπαρτσελόνα στη 1η φάση ήταν απλά μια παρένθεση.
Και αυτό ήταν οι απώλειες και οι ατυχίες που σημάδεψαν βασικούς παίκτες που λόγω τραυματισμών και…γαστρεντερίτιδας δεν επέτρεψαν στους αυριανούς μονομάχους να παραταχθούν όπως ήθελαν και τελικά οδήγησαν σε απώλεια των τελικών.
Όσον αφορά την φετινή σεζόν τώρα, οι Καταλανοί δεν ξεκίνησαν φουριόζοι (όπως συνέβη και πέρσι) κάτι που όμως δεν τους στοίχισε ουσιαστικά μέχρι τώρα.
Γιατί είναι 3οι στην Ισπανία παρά τις 5 ήττες τους και ξεκίνησαν με 2 στα 2 στο top-16 δείχνοντας ότι θέλουν να επαναλάβουν την καθιερωμένη συνέπεια τους σε φάση ομίλων και ότι η 3η θέση στο γκρουπ του θανάτου με Φενέρ και Μπαρτσελόνα στη 1η φάση ήταν απλά μια παρένθεση.
Ακόμα όμως και να έχαναν από την Φενέρ την περασμένη αγωνιστική είναι γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα είναι με διαφορά η πιο ψημένη ομάδα κορυφής από όλες όσες βρήκε στον φετινό δρόμο του ο Ολυμπιακός έχοντας ένα ρόστερ που 8 στους 12 παίχτες έχουν εμπειρία από αγώνες Final Four και όντας μια ομάδα που έδωσε το παρόν στα 4 από τα 5 τελευταία κορυφαία ραντεβού.
Παράλληλα φέτος δεν άφησε τα πράγματα μόνο στις δάφνες του παρελθόντος φέρνοντας τους Παπανικολάου, Λάμπε, Ντόρσει, Νάχμπαρ, Πούλεν, παίρνοντας έτσι τον τίτλο της πρωταθλήτριας των μεταγραφών με ό,τι λογικές ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς, π.χ. για το αν υπερτιμολογήθηκε ο Παπανικολάου, αν είναι ψυχικά ισορροπημένος ο Ντόρσει ή για το αν ο Χουέρτας μπορεί να βγει μπροστά αγωνιστικά από την μη απόκτηση ενός μεγάλου πλέι-μεικερ..
Παράλληλα φέτος δεν άφησε τα πράγματα μόνο στις δάφνες του παρελθόντος φέρνοντας τους Παπανικολάου, Λάμπε, Ντόρσει, Νάχμπαρ, Πούλεν, παίρνοντας έτσι τον τίτλο της πρωταθλήτριας των μεταγραφών με ό,τι λογικές ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς, π.χ. για το αν υπερτιμολογήθηκε ο Παπανικολάου, αν είναι ψυχικά ισορροπημένος ο Ντόρσει ή για το αν ο Χουέρτας μπορεί να βγει μπροστά αγωνιστικά από την μη απόκτηση ενός μεγάλου πλέι-μεικερ..
Άσχετα όμως από τις αλλαγές στο ρόστερ, η Μπαρτσελόνα παραμένει μια από τις πιο ισχυρές ομάδες στο pick n roll παιχνίδι κυρίως μέσω των Χούερτας, Ναβάρο, Όλεσον και με τη βοήθεια ψηλών που είναι εξαιρετικοί σκρίνερς, ταυτόχρονα έχει την δυνατότητα για διάφορες παραλλαγές.
Οι Καταλανοί δεν περιορίζονται μόνο στις άμεσες pnr συνεργασίες των Χουερτας, Ναβάρο με Τόμιτς, Ντόρσει, Λάμπε και των αντίστοιχων pick n pop με τους Λόρμπεκ και Λάμπε αλλά επεκτείνονται και με πάσες προς τα μέσα ύστερα από pnr, με τον Τόμιτς να παίζει εξαιρετικά τον ρόλο του δημιουργού/σκαλοπάτι σε τέτοιες περιπτώσεις ενώ ταυτόχρονα είναι πιθανό και το κόψιμο από τη weakside με Παπανικολάου και Αμπρίνες.
Οι Καταλανοί δεν περιορίζονται μόνο στις άμεσες pnr συνεργασίες των Χουερτας, Ναβάρο με Τόμιτς, Ντόρσει, Λάμπε και των αντίστοιχων pick n pop με τους Λόρμπεκ και Λάμπε αλλά επεκτείνονται και με πάσες προς τα μέσα ύστερα από pnr, με τον Τόμιτς να παίζει εξαιρετικά τον ρόλο του δημιουργού/σκαλοπάτι σε τέτοιες περιπτώσεις ενώ ταυτόχρονα είναι πιθανό και το κόψιμο από τη weakside με Παπανικολάου και Αμπρίνες.
Η αποτελεσματικότητα και η σημασία των σκρινς στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα φαίνεται και σε άλλα πράγματα, όχι μόνο πάνω στην μπάλα ώστε οι Ολεσον, Χουέρτας, Ναβάρο να αποτελέσουν κίνδυνο με mid-range και τρίποντο, αλλά και μακριά από αυτή όπου η Μπαρτσελόνα είναι αναμφίβολα η πιο επικίνδυνη ομάδα που έχει αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός. Κυρίως οι Ναβάρο και Όλεσον, μαζί με τους Αμπρίνες και το 4αρι Νάχμπαρ, συνθέτουν ένα κουαρτέτο που πρέπει να προσεχθεί πολύ με τους περιφερειακούς του Ολυμπιακού να πρέπει να είναι κολλημένοι πάνω στους παίχτες τους και τους ψηλούς να είναι έτοιμοι αν χρειαστεί να αλλάξουν στα σκρινς και να πάνε στον περιφερειακό. Σε κάθε περίπτωση ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι σαφής στη στρατηγική του στα σκρινς μακριά από την μπάλα, ένα μάθημα που το έχει πάρει καλά από τη περσινή χρονιά ακόμα.
Ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός, ακόμα και αν καταφέρει να περιορίσει το pnr και pnp παιχνίδι και τα off the ball screens, οφείλει να έχει διδαχθεί από το ματς με τον Παναθηναϊκό και να μην την πάθει ξανά από τα ποσταρίσματα γιατί ναι μεν στις θέσεις 1 έως 3 δεν πολυποστάρουν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα αλλά, αν εξαιρέσουμε τον Ντόρσει, όλοι οι υπόλοιποι ψηλοί των Καταλανών είναι πάρα πολύ καλοί με Τόμιτς, Λάμπε, Λόρμπεκ, ακόμα και Νάχμπαρ.
Οι Τόμιτς και Λόρμπεκ μπορούν ταυτόχρονα να δημιουργήσουν από το low-post, με τους Λάμπε, Νάχμπαρ, Λόρμπεκ να μπορούν να απειλήσουν και από κοντά αλλά και από μακριά δίνοντας απεριόριστες επιλογές στην γραμμή των ψηλών της Μπάρτσα, την ίσως καλύτερη σε όλη την Ευρώπη.
Οι Τόμιτς και Λόρμπεκ μπορούν ταυτόχρονα να δημιουργήσουν από το low-post, με τους Λάμπε, Νάχμπαρ, Λόρμπεκ να μπορούν να απειλήσουν και από κοντά αλλά και από μακριά δίνοντας απεριόριστες επιλογές στην γραμμή των ψηλών της Μπάρτσα, την ίσως καλύτερη σε όλη την Ευρώπη.
Από την άλλη πλευρά μπορεί το pnr παιχνίδι της Μπαρτσελόνα να είναι σε καλό επίπεδο αλλά βασίζεται πολύ σε δύο μόνο από τα γκαρντς, τους Χουέρτας και Ναβάρο.
Δεδομένα οι Σάδα και Αμπρίνες δεν είναι τόσο ικανοί…πικενρολίστες και ο Ολεσον μόλις επανήλθε εδώ και μερικές εβδομάδες από τραυματισμό.
Όμως ακόμα και από τους βασικούς ballhandlers ο Χουέρτας είναι ασταθής σε απόδοση και ευστοχία σε σουτ και ο Ναβάρο είναι και φέτος εύθραυστος σε θέματα υγείας δημιουργώντας ένα ερωτηματικό στο backourt.
Ενδεχομένως ο X-factor που μπορεί να ανακατέψει και να βελτιώσει τα πράγματα είναι ο Πούλεν που δεν βρίσκει εύκολα χρόνο συμμετοχής αλλά είναι ένας γρήγορος γκαρντ που μπορεί να απειλήσει επιθετικά αλλά και να δημιουργήσει μέσω pnr και διεισδύσεων.
Το ζήτημα όμως είναι αν μπορεί να το κάνει και στα πραγματικά δύσκολα ματς για να ελαφρώσει το βάρος της δημιουργίας από τους Όλεσον, Ναβάρο, Χουέρτας.
Δεδομένα οι Σάδα και Αμπρίνες δεν είναι τόσο ικανοί…πικενρολίστες και ο Ολεσον μόλις επανήλθε εδώ και μερικές εβδομάδες από τραυματισμό.
Όμως ακόμα και από τους βασικούς ballhandlers ο Χουέρτας είναι ασταθής σε απόδοση και ευστοχία σε σουτ και ο Ναβάρο είναι και φέτος εύθραυστος σε θέματα υγείας δημιουργώντας ένα ερωτηματικό στο backourt.
Ενδεχομένως ο X-factor που μπορεί να ανακατέψει και να βελτιώσει τα πράγματα είναι ο Πούλεν που δεν βρίσκει εύκολα χρόνο συμμετοχής αλλά είναι ένας γρήγορος γκαρντ που μπορεί να απειλήσει επιθετικά αλλά και να δημιουργήσει μέσω pnr και διεισδύσεων.
Το ζήτημα όμως είναι αν μπορεί να το κάνει και στα πραγματικά δύσκολα ματς για να ελαφρώσει το βάρος της δημιουργίας από τους Όλεσον, Ναβάρο, Χουέρτας.
Οι δύο πρώην του Ολυμπιακού ανταποκρίνονται αρκετά καλά μέχρι τώρα.
Ο Κώστας Παπανικολάου ανεβαίνει τελευταία και δεν προσφέρει μόνο τα γνωστά στοιχεία στην άμυνα και στην επίθεση (spot shoots - baseline cuts- fast breaks).
Αλλά έχει εμπλουτίσει το ρεπερτόριο του βοηθόντας αρκετά και μέσω διεισδύσεων, είτε εκτελεστικά ως τρίτος καλύτερος πίσω από Χουέρτας και Ναβάρο, είτε δημιουργικά ως ο πρώτος πασέρ της Μπαρτσελόνα μετά από drive αξιοποιώντας πολύ με αυτόν τον τρόπο και τον Ντόρσει προσπαθώντας κατά κάποιον τρόπο να διαψεύσει όσους δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση το παιχνίδι του με κάτω τη μπάλα.
Ο Ντόρσει από την πλευρά του παίζοντας 15 λεπτά περίπου ανά μέσο όρο τροφοδοτείται και αυτός με pnr και high-low πάσες, προσφέρει εντυπωσιακές τάπες, είναι ευρωπαϊκά ασυνήθιστα εύστοχος για τα δικά του δεδομένα από τη γραμμή των βολών με 61,9% και μαζεύει πολλά επιθετικά ριμπάουντς όπως πάντα αποτελώντας μαζί με τους Τόμιτς και Λάμπε έναν ακόμα παίχτη που πρέπει να προσεχθεί.
Ο Κώστας Παπανικολάου ανεβαίνει τελευταία και δεν προσφέρει μόνο τα γνωστά στοιχεία στην άμυνα και στην επίθεση (spot shoots - baseline cuts- fast breaks).
Αλλά έχει εμπλουτίσει το ρεπερτόριο του βοηθόντας αρκετά και μέσω διεισδύσεων, είτε εκτελεστικά ως τρίτος καλύτερος πίσω από Χουέρτας και Ναβάρο, είτε δημιουργικά ως ο πρώτος πασέρ της Μπαρτσελόνα μετά από drive αξιοποιώντας πολύ με αυτόν τον τρόπο και τον Ντόρσει προσπαθώντας κατά κάποιον τρόπο να διαψεύσει όσους δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση το παιχνίδι του με κάτω τη μπάλα.
Αμυντικά η Μπαρτσελόνα διαθέτει πράγματι soft ψηλούς (αν εξαιρέσει κανείς τον Ντόρσει) με αποτέλεσμα να διαθέτει την 8η καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας στην πρώτη φάση των ομίλων (downgrade σε σχέση με πέρσι) ενώ δέχτηκε χωρίς να μεσολαβήσει παράταση 98 ολόκληρους πόντους από την Ρεάλ στην Μαδρίτη.
Αλλά το να θεωρήσει ο Ολυμπιακός ότι θα τα βρει εύκολα με την άμυνα των Καταλανών θα ήταν εξαιρετικά αφελές και υπάρχουν λόγοι που δεν περιορίζονται μόνο στο ότι η Μπάρτσα είναι η 3η άμυνα του Ισπανικού πρωταθλήματος.
Γιατί η Μπαρτσελόνα, εκτός από τις αμυντικές βοήθειες του Παπανικολάου και την άμυνα του ψηλά, αν επιλέξει να παίξει με τους σέντερ μέσα στην ρακέτα έχει ένα σέντερ 2 μέτρα και 16 εκατοστά να περιμένει στο ζωγραφιστό με Τόμιτς και ένα πολύ καλό μπλοκέρ όπως ο Ντόρσει. Ενώ αν ακολουθήσει την τακτική των τελευταίων αγώνων με Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε, επιθετική άμυνα δηλαδή από τα 5αρια στον περιφερειακό, έχει έναν γρήγορο σέντερ στο πρόσωπο του Ντόρσει και την άνεση σε σχήματα με Λάμπε ως τεσσάρι να κρατάει τον Πολωνό στην ρακέτα για να καλύψει τους Τόμιτς και Ντόρσει όταν κάνουν hedge out.
Παράλληλα η αστοχία του Γιώργου Πρίντεζη από το τρίποντο φέτος δεν βοηθά τον Ολυμμπιακό να τιμωρήσει αυτή την τακτική.
Και αν και η ομάδα του Πασκουάλ διαθέτει βαριά 4αρια με Λόρμπεκ και Λάμπε, ταυτόχρονα δεν έχει πρόβλημα να ακολουθήσει τον Ολυμπιακό σε περίπτωση που ο Περπέρογλου επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα του ως ελαφρύ 4αρι ματσάροντας τον με τον Νάχμπαρ ή ακόμα και με τον Κώστα Παπανικολάου.
Σε αρκετές κρίσιμες οι στιγμές επίσης η Μπαρτσελόνα έχει ως επιπλέον καβάντζα ένα σχήμα που είναι πάντοτε καλό στην άμυνα με Σάδα, Παπανικολάου και Ντόρσει μαζί στην ίδια πεντάδα, τρείς παίχτες που έχουν βοηθήσει τις ομάδες τους σε κορυφαίο επίπεδο να κερδίσουν τίτλους με την άμυνα τους.
Αυτή η τριάδα δε (Σάδα-Παπ-Ντόρσει) είναι ταυτόχρονα μέσα στη 3η και 4η πιο αποτελεσματικήςπεντάδα από όλες όσες δοκίμασε η Μπαρτσελόνα σε +-, με Αμπρίνες και Νάχμπαρ στην μία και Ναβάρο, Λάμπε στην άλλη.
Αλλά το να θεωρήσει ο Ολυμπιακός ότι θα τα βρει εύκολα με την άμυνα των Καταλανών θα ήταν εξαιρετικά αφελές και υπάρχουν λόγοι που δεν περιορίζονται μόνο στο ότι η Μπάρτσα είναι η 3η άμυνα του Ισπανικού πρωταθλήματος.
Γιατί η Μπαρτσελόνα, εκτός από τις αμυντικές βοήθειες του Παπανικολάου και την άμυνα του ψηλά, αν επιλέξει να παίξει με τους σέντερ μέσα στην ρακέτα έχει ένα σέντερ 2 μέτρα και 16 εκατοστά να περιμένει στο ζωγραφιστό με Τόμιτς και ένα πολύ καλό μπλοκέρ όπως ο Ντόρσει. Ενώ αν ακολουθήσει την τακτική των τελευταίων αγώνων με Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε, επιθετική άμυνα δηλαδή από τα 5αρια στον περιφερειακό, έχει έναν γρήγορο σέντερ στο πρόσωπο του Ντόρσει και την άνεση σε σχήματα με Λάμπε ως τεσσάρι να κρατάει τον Πολωνό στην ρακέτα για να καλύψει τους Τόμιτς και Ντόρσει όταν κάνουν hedge out.
Παράλληλα η αστοχία του Γιώργου Πρίντεζη από το τρίποντο φέτος δεν βοηθά τον Ολυμμπιακό να τιμωρήσει αυτή την τακτική.
Και αν και η ομάδα του Πασκουάλ διαθέτει βαριά 4αρια με Λόρμπεκ και Λάμπε, ταυτόχρονα δεν έχει πρόβλημα να ακολουθήσει τον Ολυμπιακό σε περίπτωση που ο Περπέρογλου επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα του ως ελαφρύ 4αρι ματσάροντας τον με τον Νάχμπαρ ή ακόμα και με τον Κώστα Παπανικολάου.
Σε αρκετές κρίσιμες οι στιγμές επίσης η Μπαρτσελόνα έχει ως επιπλέον καβάντζα ένα σχήμα που είναι πάντοτε καλό στην άμυνα με Σάδα, Παπανικολάου και Ντόρσει μαζί στην ίδια πεντάδα, τρείς παίχτες που έχουν βοηθήσει τις ομάδες τους σε κορυφαίο επίπεδο να κερδίσουν τίτλους με την άμυνα τους.
Αυτή η τριάδα δε (Σάδα-Παπ-Ντόρσει) είναι ταυτόχρονα μέσα στη 3η και 4η πιο αποτελεσματικήςπεντάδα από όλες όσες δοκίμασε η Μπαρτσελόνα σε +-, με Αμπρίνες και Νάχμπαρ στην μία και Ναβάρο, Λάμπε στην άλλη.
Πέρσι στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός πήρε άριστα στο φόρτωμα των ψηλών της Μπαρτσελόνα με φάουλς αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Φέτος δεν μοιάζει το timing να είναι ιδανικό για τους ερυθρόλευκους ψηλούς με τον Σίμονς να είναι μεν σε ανοδική τροχιά, αλλά τον Πέτγουει να είναι θεατής, τον Ντάνστον να περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος και τον Μπέγκιτς να καλείται να δείξει και με την φανέλα του Ολυμπιακού ότι μπορεί να δυσκολέψει τον Τόμιτς σε ένα ματς που είναι ίσως η τελευταία ουσιαστικά ευκαιρία του.
Η μονομαχία αυτή των δεινοσαύρων κινείται από πέρσι στον αστερισμό του αριθμού 4.
Στους 4 από τους 5 περσινούς τελικούς της ACB ο Μπέγκιτς, στα λεπτά που έπαιξε αντίπαλος του Τόμιτς, έβαλε όσο και αν φαίνεται απίστευτο περισσότερους πόντους από τον Κροάτη.
Στον τελικό νούμερο 4 όμως ο Τόμιτς εξέθεσε τον Μπέγκιτς, δείχνοντας από το πρώτο δεκάλεπτο τις άγριες διαθέσεις του. Να δούμε που θα κάτσει η μπίλια αύριο...
Φέτος δεν μοιάζει το timing να είναι ιδανικό για τους ερυθρόλευκους ψηλούς με τον Σίμονς να είναι μεν σε ανοδική τροχιά, αλλά τον Πέτγουει να είναι θεατής, τον Ντάνστον να περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος και τον Μπέγκιτς να καλείται να δείξει και με την φανέλα του Ολυμπιακού ότι μπορεί να δυσκολέψει τον Τόμιτς σε ένα ματς που είναι ίσως η τελευταία ουσιαστικά ευκαιρία του.
Η μονομαχία αυτή των δεινοσαύρων κινείται από πέρσι στον αστερισμό του αριθμού 4.
Στους 4 από τους 5 περσινούς τελικούς της ACB ο Μπέγκιτς, στα λεπτά που έπαιξε αντίπαλος του Τόμιτς, έβαλε όσο και αν φαίνεται απίστευτο περισσότερους πόντους από τον Κροάτη.
Στον τελικό νούμερο 4 όμως ο Τόμιτς εξέθεσε τον Μπέγκιτς, δείχνοντας από το πρώτο δεκάλεπτο τις άγριες διαθέσεις του. Να δούμε που θα κάτσει η μπίλια αύριο...
Δυστυχώς οι προϋποθέσεις δεν μοιάζουν ευνοϊκές για επιθετικά ριμπάουντς και γρήγορο παιχνίδι για τον Ολυμπιακό άρα και σε αυτό το ματς θα χρειαστεί δουλειά στο σετ παιχνίδι αμυντικά όπως και επιθετικά.
Η δύναμη της Μπαρτσελόνα στα ριμπάουντς, τα λίγα λάθη της, ο έλεγχος του ρυθμού που δεν επιτρέπει σε πολλές περιπτώσεις fast break στους αντιπάλους και η πρωτιά της στα πετυχημένα δίποντα αποτελούν λόγους που θα εμποδίσουν τον Ολυμπιακό να ξεφύγει από το 5 εναντίον 5 παιχνίδι. Ίσως ως εναλλακτική επιλογή θα μπορούσε να επιλέξει ο Μπαρτζώκας μια άμυνα που να ρισκάρει κάποια σουτς, είτε είναι δυναμική από τα 5ρια, είτε ζώνη, είτε double team στα ποσταρίσματα, βασιζόμενος κυρίως στο ότι η Μπαρτσελόνα είναι μόλις 16η σε προσπάθειες τριών πόντων και 19η σε ευστοχία σε προσπάθειες από τα 6 και 75 άρα αυτό θα ήταν ένα επιθετικό παιχνίδι που δεν της αρέσει να κάνει.
Όμως έχει ψηλούς που μπορούν να πασάρουν και οι Ναβάρο, Λόρμπεκ, Όλεσον, Παπανικολάου, Αμπρίνες, Λάμπε, Νάχμπαρ είναι επιλογές για σουτ τριών πόντων που δεν μπορεί να υποτιμήσει κανείς ότι και να λέει η στατιστική.
Η δύναμη της Μπαρτσελόνα στα ριμπάουντς, τα λίγα λάθη της, ο έλεγχος του ρυθμού που δεν επιτρέπει σε πολλές περιπτώσεις fast break στους αντιπάλους και η πρωτιά της στα πετυχημένα δίποντα αποτελούν λόγους που θα εμποδίσουν τον Ολυμπιακό να ξεφύγει από το 5 εναντίον 5 παιχνίδι. Ίσως ως εναλλακτική επιλογή θα μπορούσε να επιλέξει ο Μπαρτζώκας μια άμυνα που να ρισκάρει κάποια σουτς, είτε είναι δυναμική από τα 5ρια, είτε ζώνη, είτε double team στα ποσταρίσματα, βασιζόμενος κυρίως στο ότι η Μπαρτσελόνα είναι μόλις 16η σε προσπάθειες τριών πόντων και 19η σε ευστοχία σε προσπάθειες από τα 6 και 75 άρα αυτό θα ήταν ένα επιθετικό παιχνίδι που δεν της αρέσει να κάνει.
Όμως έχει ψηλούς που μπορούν να πασάρουν και οι Ναβάρο, Λόρμπεκ, Όλεσον, Παπανικολάου, Αμπρίνες, Λάμπε, Νάχμπαρ είναι επιλογές για σουτ τριών πόντων που δεν μπορεί να υποτιμήσει κανείς ότι και να λέει η στατιστική.
Παρόλα αυτά αν και ο Ολυμπιακός έχει δικαιολογίες και τραυματισμούς, σίγουρα δεν έγινε από την μια στιγμή στην άλλη ομαδούλα, ούτε η Μπαρτσελόνα έδειξε έως τώρα άτρωτη, κατά συνέπεια το παιχνίδι είναι ανοιχτό παρά τα προγνωστικά.
Ο Ολυμπιακός πέρα από τον περιορισμό των επιθετικών όπλων της Μπαρτσελόνα πρέπει να κοιτάξει πρωτίστως και το πώς θα ξεπεράσει τις αντίστοιχες αμυντικές τακτικές των Ισπανών και να είναι ο ίδιος του ο εαυτός στην επίθεση.
Γιατί όταν χάνεις 30 πόντους από μια ομάδα που έπαιξε και πάλι το προβλέψιμο ατομικό επιθετικό παιχνίδι δεν χρειάζεται καν να κατέβεις αν θελήσεις να διαβάσεις με τον ίδιο τρόπο την σαφώς πιο πολύπλοκη Μπαρτσελόνα ενώ και το γεγονός ότι η Μπάμπεργκ που δεν φημίζεται για το inside game της πλήγωσε με συνεργασίες και ποσταρίσματα την Αρμάνι του Λαβάλ και ο Ολυμπιακός τους έκανε να μοιάζουν σαν τη καλύτερη άμυνα της Ευρώπης επιβεβαιώνουν ακόμα πιο πολύ ότι έβαλε και ο Ολυμπιακός το χεράκι του την προηγούμενη εβδομάδα.
Όσο και αν ο Χάκετ με την πίεση του στην μπάλα έβαλε έναν παράγοντα παραπάνω στην άμυνά της Αρμάνι που δεν υπήρχε πριν, συμπληρώνοντας το παιχνίδι ψηλά του Λαβάλ.
Ο Ολυμπιακός πέρα από τον περιορισμό των επιθετικών όπλων της Μπαρτσελόνα πρέπει να κοιτάξει πρωτίστως και το πώς θα ξεπεράσει τις αντίστοιχες αμυντικές τακτικές των Ισπανών και να είναι ο ίδιος του ο εαυτός στην επίθεση.
Γιατί όταν χάνεις 30 πόντους από μια ομάδα που έπαιξε και πάλι το προβλέψιμο ατομικό επιθετικό παιχνίδι δεν χρειάζεται καν να κατέβεις αν θελήσεις να διαβάσεις με τον ίδιο τρόπο την σαφώς πιο πολύπλοκη Μπαρτσελόνα ενώ και το γεγονός ότι η Μπάμπεργκ που δεν φημίζεται για το inside game της πλήγωσε με συνεργασίες και ποσταρίσματα την Αρμάνι του Λαβάλ και ο Ολυμπιακός τους έκανε να μοιάζουν σαν τη καλύτερη άμυνα της Ευρώπης επιβεβαιώνουν ακόμα πιο πολύ ότι έβαλε και ο Ολυμπιακός το χεράκι του την προηγούμενη εβδομάδα.
Όσο και αν ο Χάκετ με την πίεση του στην μπάλα έβαλε έναν παράγοντα παραπάνω στην άμυνά της Αρμάνι που δεν υπήρχε πριν, συμπληρώνοντας το παιχνίδι ψηλά του Λαβάλ.