The Memory Remains Pt.9: Misan Nikagbatse
Έλαμψε στο Albert Schweitzer Tournament του 2000, ένα από τα καλύτερα events ανάδειξης νέων παιχτών παγκοσμίως. Πρώτος σκόρερ εκείνης της διοργάνωσης με 27.8 μπροστά από τον Ζόραν Πλάνινιτς που είχε 26.3.
Μέλος της καλύτερης 5άδας επίσης μαζί τους δικούς μας Χάρη Μαρκόπουλο και Χρήστο Ταπούτο, τον Αυστραλό Τζέικομπ Χόλμς αλλά και τον Βίκτορ Κριάπα.
Οι εμφανίσεις του εκεί έκαναν την μεγάλη ομάδα του Βερολίνου, την Άλμπα, να τον προσέξει και να του ζητήσει να ανέβει στην πρώτη ομάδα από τη θυγατρική Λιχτερφέλντε με ένα νέο συμβόλαιο.Μέλος της καλύτερης 5άδας επίσης μαζί τους δικούς μας Χάρη Μαρκόπουλο και Χρήστο Ταπούτο, τον Αυστραλό Τζέικομπ Χόλμς αλλά και τον Βίκτορ Κριάπα.
Όμως αυτό δεν έφτανε στο Μισάν που ήθελε ή ένα μεγαλύτερο κλαμπ στην Ευρώπη, ή να κυνηγήσει το Αμερικάνικο όνειρο του Κολεγιακού. Αρνήθηκε να υπογράψει πολυετές συμβόλαιο με την Άλμπα και έψαχνε την ευκαιρία του.
Κάπου εκεί προέκυψε και ο Ολυμπιακός που πρόλαβε την Κίντερ Μπολόνια και έφερνε στον Πειραιά ένα project με πολύ ταλέντο και ακόμα περισσότερο μέλλον.
Ανακοινώθηκε Απρίλη του 2001 με 3ετές συμβόλαιο, πριν τελειώσει η χρονιά, χαρακτηριστικό του πόσο επείγον ήταν το ζήτημα.
Ήρθε και μπήκε κατ'ευθείαν στις προπονήσεις με στόχο την επόμενη χρονιά.
συνέντευξη στο επίσημο περιοδικό του Ολυμπιακού, καλοκαίρι 2001
ΕΠΑΙΞΕ αρκετά με τον Ζούρο, περισσότερο με τον Σούμποντιτς τη σεζόν 2001-2002.
Στην κανονική περίοδο της Α1 έπαιξε 16 ματς, περίπου 11 λεπτά ανά παιχνίδι με 4.4 πόντους 1 ριμπάουντ και 1 κλέψιμο. Όχι άσχημα για ένα παιδί που βάδιζε από τα 18 στα 19.
Στην Ευρωλίγκα όπως ήταν φυσικό έπαιζε λιγότερο, συνολικά 38 λεπτά (σε 11 ματς) και σκόραρε 19 πόντους (1.7).
Όμως εκείνος μέσα σε μικρό χρόνο έδειχνε αρκετά από τα ταλέντα του μέσα στο παιχνίδι επιβεβαιώνοντας τον Ολυμπιακό που έτρεξε να τον αποκτήσει.
Πολύ καλός χειρισμός της μπάλας, δυνατό και ψηλό κορμί για γκαρντ, πήγαινε στο drive με μεγάλη άνεση και έκανε crossover όπως ελάχιστοι. Δεν μάσαγε, έβγαζε ενθουσιασμό και άγνοια κινδύνου. Όπως θα δούμε και μετά, στα κρίσιμα έδειξε καρδιά που δεν το είχες για ένα παιδί της ηλικίας του και γενικά ήταν ένας παίχτης συναρπαστικός.
Μειονέκτηματα; Ότι το σουτ του δεν είχε σταθεροποιηθεί και ότι το διάβασμα του παιχνιδιού του είχε προβλήματα, λογικό να μην έχει ωριμάσει ακόμα.
Στα πλέι οφς της Α1 οι απουσίες του Αλφόνσο Φορντ έδωσαν και άλλες ευκαιρίες στο μικρό Γερμανονιγηριανό και αυτός τις εκμεταλλεύτηκε σε πολύ καλό βαθμό.
ΕΦΥΓΕ Δεκέμβρη του 2002, θύμα της αστάθειας στο ρόστερ του Ολυμπιακού στην αρχή της σεζόν 2002-2003 όμως ας το πάρουμε από την αρχή...
Καλοκαίρι του 2002 και ο Ολυμπιακός ρίχνει το μπάτζετ αρκετά, ο Σούμποντιτς έχει αυξημένες αρμοδιότητες και ο Μισάν δείχνει να έχει αρκετό χώρο για μπόλικα λεπτά στο παρκέ.
Πράγματι, παίζει σε όλα τα ματς της Ευρωλίγκας (μέχρι τις 5 Δεκέμβρη) και είναι σταθερό μέλος του rotation, 7 παιχνίδια με 4 πόντους και 2 ριμπάουντς ανά παιχνίδι.
Στην Α1 σκοράρει 5.5 πόντους σε 6 παιχνίδια, τα νούμερα του δεν άλλαξαν δραματικά, αυτό που άλλαξε ήταν ότι δεν ήταν πια ένας παίχτης που παίζει μόνο στα εύκολα ματς της Α1, ο ρόλος του ήταν σταθερός.
.jpg)
Γιατί έφυγε;
Ο Βέλικο Μρσιτς έγινε Μο Έβανς. Ο Ζεβρόσενκο έκανε αντάρτικο και ο Μαρκ Μπράντκε δεν έπαιξε ποτέ.
Ο Ολυμπιακός έμενε με μόνο 2 ψηλούς, τους Ντε Μάρκο Τζόνσον και Ντε Μιγκέλ, επιπλέον θέση Αμερικάνου δεν υπήρχε. Άρα θα έπρεπε να γεμίσει τη front line με κοινοτικούς...
Η απώλεια του Ζεβροσένκο ήταν κρίσιμη, μην ξεχνάτε ότι έπαιζε σαν Έλληνας, αυτό σήμαινε ότι κάποιος άλλος έπρεπε να θυσιαστεί.
Ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Λέονιντ Γιάιλο, οι Ελληνικές ρίζες του Ουκρανού έδιναν ενδιαφέρον στην περίπτωση του αλλά τα ιατρικά του τεστ ήταν άσχημα.
Περιπτώσεις Ελληνοαμερικάνων από κολέγια δεν κρίθηκαν ικανές να βοηθήσουν.
Ο Ολυμπιακός τελικά υπέγραψε τους Χουανάν Μοράλες και Κένι Μίλερ που μαζί με τους Μάρκοβιτς και Ντε Μιγκέλ έκλειναν την τετράδα των κοινοτικών, ο Νικαγκμπάτσε ήταν περιττός γιατί η περιφέρεια την κουτσοβόλευε με τους Χαρίση, Μπουντούρη, Τόμιτς, Μάρκοβιτς, Έβανς και τον Γιανουζάκο στο 3.
Ο Μισάν ήθελε να πάει κάπου για να παίξει, ταυτόχρονα ο Σούμποντιτς τον έδωσε δημόσια κάποια στιγμή λέγοντας σε μια συνέντευξή του ότι ο Νικαγκμπάτσε πίεζε να παίζει πλέιμεικερ, στον Ολυμπιακό ήταν λίγο δύσκολο.
Ο δανεισμός στην Ούντινε ήταν μια καλή προοπτική και για τις δύο πλευρές, ο Νικαγκμπάτσε τέλειωσε τη σεζόν εκεί με 12 πόντους και 1.5 ριμπάουντς στο Eurocup του 2002-2003.
Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός είχε ακόμα συμβόλαιο μαζί του αλλά και πάλι τον αρνήθηκε, ο Μισάν έπαιξε στη Μιντλεντόιτσερ και μαζί με τους Γουέντελ Αλέξις και Μαρκοισβίλι κατέκτησαν το Fiba Euro Challenge του 2004.
Ακολούθησε μια καριέρα σε μεσαίες ομάδες τoυ Ιταλικού Πρωταθλήματος (Ροζέτο, Καντού, Μοντεγκρανάρο, Βαρέζε) και της Γερμανίας (Κολωνία, Σαρλότενμπουργκ).
To 2008 ενώ έπαιζε στη Κολωνία βρέθηκε θετικός στην ουσία THC, ένα ψυχοτρόπο ναρκωτικό με βάση την ινδική κάναβη, η ομάδα τον αποδέσμευσε και ο Ντιρκ Μπάουερμαν τον έκοψε από την ομάδα που θα πήγαινε στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου.
Mετά από μεγάλο διάστημα που δεν έπαιξε καθόλου λόγω τραυματισμών έκανε την προσπάθεια να επιστρέψει το 2011 με τη Γκίσεν μόνο που δεν έβγαλε την χρονιά, κόπηκε από την ομάδα και σταμάτησε το μπάσκετ μόλις στα 30 του, τον Φλεβάρη του 2012.
Περισσότερο από όλες τις ομάδες του, μετά το 2002, τον βλέπαμε τα καλοκαίρια με την Εθνική Γερμανίας. Κατέκτησε 2 μετάλια σε μεγάλες διοργανώσεις, το χάλκινο στο Παγκόσμιο της Ινδιανάπολης το 2002 και το ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ της Σερβίας το 2005.
Ένας ακόμα παίχτης από την παρέα του Νοβίτζκι κάθε καλοκαίρι, η αλήθεια είναι ότι όσο πέρναγαν τα χρόνια (...και οι αρκετοί τραυματισμοί) βλέπαμε έναν ολοένα και πιο συμβατικό παίχτη, καμία σχέση με το αστεράκι του Ολυμπιακού.
Όσο έχανε σε αθλητικά προσόντα και ταχύτητα έδειχνε πολύ χειρότερος μάλλον γιατί ποτέ δεν βελτίωσε ουσιαστικά τις αδυναμίες που είχε σαν teenager.
Καλοκαίρι του 2002 και ο Ολυμπιακός ρίχνει το μπάτζετ αρκετά, ο Σούμποντιτς έχει αυξημένες αρμοδιότητες και ο Μισάν δείχνει να έχει αρκετό χώρο για μπόλικα λεπτά στο παρκέ.
Πράγματι, παίζει σε όλα τα ματς της Ευρωλίγκας (μέχρι τις 5 Δεκέμβρη) και είναι σταθερό μέλος του rotation, 7 παιχνίδια με 4 πόντους και 2 ριμπάουντς ανά παιχνίδι.
Στην Α1 σκοράρει 5.5 πόντους σε 6 παιχνίδια, τα νούμερα του δεν άλλαξαν δραματικά, αυτό που άλλαξε ήταν ότι δεν ήταν πια ένας παίχτης που παίζει μόνο στα εύκολα ματς της Α1, ο ρόλος του ήταν σταθερός.
Γιατί έφυγε;
Ο Βέλικο Μρσιτς έγινε Μο Έβανς. Ο Ζεβρόσενκο έκανε αντάρτικο και ο Μαρκ Μπράντκε δεν έπαιξε ποτέ.
Ο Ολυμπιακός έμενε με μόνο 2 ψηλούς, τους Ντε Μάρκο Τζόνσον και Ντε Μιγκέλ, επιπλέον θέση Αμερικάνου δεν υπήρχε. Άρα θα έπρεπε να γεμίσει τη front line με κοινοτικούς...
Η απώλεια του Ζεβροσένκο ήταν κρίσιμη, μην ξεχνάτε ότι έπαιζε σαν Έλληνας, αυτό σήμαινε ότι κάποιος άλλος έπρεπε να θυσιαστεί.
Ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Λέονιντ Γιάιλο, οι Ελληνικές ρίζες του Ουκρανού έδιναν ενδιαφέρον στην περίπτωση του αλλά τα ιατρικά του τεστ ήταν άσχημα.
Περιπτώσεις Ελληνοαμερικάνων από κολέγια δεν κρίθηκαν ικανές να βοηθήσουν.
Ο Ολυμπιακός τελικά υπέγραψε τους Χουανάν Μοράλες και Κένι Μίλερ που μαζί με τους Μάρκοβιτς και Ντε Μιγκέλ έκλειναν την τετράδα των κοινοτικών, ο Νικαγκμπάτσε ήταν περιττός γιατί η περιφέρεια την κουτσοβόλευε με τους Χαρίση, Μπουντούρη, Τόμιτς, Μάρκοβιτς, Έβανς και τον Γιανουζάκο στο 3.
Ο Μισάν ήθελε να πάει κάπου για να παίξει, ταυτόχρονα ο Σούμποντιτς τον έδωσε δημόσια κάποια στιγμή λέγοντας σε μια συνέντευξή του ότι ο Νικαγκμπάτσε πίεζε να παίζει πλέιμεικερ, στον Ολυμπιακό ήταν λίγο δύσκολο.
Ο δανεισμός στην Ούντινε ήταν μια καλή προοπτική και για τις δύο πλευρές, ο Νικαγκμπάτσε τέλειωσε τη σεζόν εκεί με 12 πόντους και 1.5 ριμπάουντς στο Eurocup του 2002-2003.
Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός είχε ακόμα συμβόλαιο μαζί του αλλά και πάλι τον αρνήθηκε, ο Μισάν έπαιξε στη Μιντλεντόιτσερ και μαζί με τους Γουέντελ Αλέξις και Μαρκοισβίλι κατέκτησαν το Fiba Euro Challenge του 2004.
Ακολούθησε μια καριέρα σε μεσαίες ομάδες τoυ Ιταλικού Πρωταθλήματος (Ροζέτο, Καντού, Μοντεγκρανάρο, Βαρέζε) και της Γερμανίας (Κολωνία, Σαρλότενμπουργκ).
To 2008 ενώ έπαιζε στη Κολωνία βρέθηκε θετικός στην ουσία THC, ένα ψυχοτρόπο ναρκωτικό με βάση την ινδική κάναβη, η ομάδα τον αποδέσμευσε και ο Ντιρκ Μπάουερμαν τον έκοψε από την ομάδα που θα πήγαινε στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου.
Mετά από μεγάλο διάστημα που δεν έπαιξε καθόλου λόγω τραυματισμών έκανε την προσπάθεια να επιστρέψει το 2011 με τη Γκίσεν μόνο που δεν έβγαλε την χρονιά, κόπηκε από την ομάδα και σταμάτησε το μπάσκετ μόλις στα 30 του, τον Φλεβάρη του 2012.
Περισσότερο από όλες τις ομάδες του, μετά το 2002, τον βλέπαμε τα καλοκαίρια με την Εθνική Γερμανίας. Κατέκτησε 2 μετάλια σε μεγάλες διοργανώσεις, το χάλκινο στο Παγκόσμιο της Ινδιανάπολης το 2002 και το ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ της Σερβίας το 2005.
Ένας ακόμα παίχτης από την παρέα του Νοβίτζκι κάθε καλοκαίρι, η αλήθεια είναι ότι όσο πέρναγαν τα χρόνια (...και οι αρκετοί τραυματισμοί) βλέπαμε έναν ολοένα και πιο συμβατικό παίχτη, καμία σχέση με το αστεράκι του Ολυμπιακού.
Όσο έχανε σε αθλητικά προσόντα και ταχύτητα έδειχνε πολύ χειρότερος μάλλον γιατί ποτέ δεν βελτίωσε ουσιαστικά τις αδυναμίες που είχε σαν teenager.
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ το τρελό του ξεπέταγμα του σε συνεχομένα μεγάλα παιχνίδια στα τέλη του 2001-2002.
Με την ΑΕΚ στο ΣΕΦ για το τοπ16 μπήκε για πρώτη φορά στο ματς στα 4.32 για το τέλος με την ΑΕΚ να έχει γυρίσει το παιχνίδι και να είναι μπροστά με 61-63.
Στο ματς στο οποίο ο Τζέι Αρ Χόλντεν έγραψε το θρυλικό 1/14 τρίποντα, ο Νικαγκμπάτσε έφερε με τρίποντο στο 1.43 τον Ολυμπιακό μπροστά με 69-67 και με 4/4 βολές στο τελευταίο λεπτό έγραψε το 75-69.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του κατορθώματος είναι σαν να μπαίνει ο Ανδρέας Χριστοδούλου σήμερα μέσα στο παρκέ από το πουθενά και να καθαρίζει ένα κρίσιμο ματς.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του κατορθώματος είναι σαν να μπαίνει ο Ανδρέας Χριστοδούλου σήμερα μέσα στο παρκέ από το πουθενά και να καθαρίζει ένα κρίσιμο ματς.
Εκείνη την ημέρα όσοι πριν δεν μπορούσαν καν να προφέρουν το επώνυμο του Μισάν τον έμαθαν καλά, το ΣΕΦ για 2η εβδομάδα σερί ζούσε μια γιορτή με τον κόσμο να κάνει σύνθημα του όνομα του Νικαγκμπάτσε.
Με τον Παναθηναικό στον 2ο ημιτελικό της Α1 στο ΣΕΦ η αποβολή του Αλφόνσο Φόρντ εξ'αιτίας της γνωστής μανούρας Ριζασέ-Λ.Παπαδόπουλος (ή Τόμιτς-Μποντιρόγκα αν προτιμάτε) έφερε τον Νικαγκμπάτσε ξαφνικά στο παρκέ ακριβώς στο ίδιο χρονικό σημείο όπως με την ΑΕΚ και πάλι στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς.
Τρίποντο στο 66-70 στο 4λεπτο για το τέλος που κράτησε τον Ολυμπιακό στο ματς, ευστοχία στις βόλες στο τέλος του αγώνα και ξανά ο Ολυμπιακός είχε πάρει απρόσμενη βοήθεια από τον παίχτη που λίγοι θα περίμεναν με βάση την ηλικία του και την κρισιμότητα του σημείου.
Ελάχιστες μέρες μετά η ομάδα πήγε στο ΟΑΚΑ για τον πρώτο τελικό κόντρα στην ΑΕΚ χωρίς Τόμιτς, Φορντ, Ριζασέ και Φέμερλινγκ, στην κυριολεξία αποδεκατισμένη.
Ο Νικαγκμπάτζε έμεινε στο παρκέ 42 λεπτά, σκόραρε 13 πόντους με 9 ριμπάουντς, 1 ασίστ και 2 κλεψίματα και ο Ολυμπιακός στη παράταση έκανε ένα από το πιο τρελά και μεγάλα διπλά που έχουν γίνει σε πλέι οφς της Α1.
Ίσως η καλύτερη του εμφάνιση με την έννοια ότι εδώ δεν μιλάμε για λίγα λεπτά ή ένα σουτ αλλά για ένα πολύ ολοκληρωμένο παιχνίδι.
Αυτές είναι οι στιγμές που θυμόμαστε οι Ολυμπιακοί. Γιατί ο υπόλοιπος κόσμος μάλλον θυμάται περισσότερο το κάρφωμα πάνω από τον πολύ Μινγκ Γιάο στο Παγκόσμιο του 2002.
TIPS :
-Γεννημένος στο Βερολίνο από Φινλανδέζα μητέρα και Νιγηριανό πατέρα το πλήρες όνομά του είναι Eyinmisan Edward Ogharanemeye Nikagbatse.
Tο 2012 αποφάσισε για προσωπικούς λόγους (μαζί με τις δύο αδερφές του) να κρατήσει το επώνυμο της μητέρας του και ακούει πλέον στο Misan Haldin.
-Μπορεί να μην έκανε την καριέρα που μπορούσε στο μπάσκετ αλλά κατά κάποιο τρόπο σήμερα ασχολείται με κάτι που αγαπούσε, αν κρίνει κανείς από τα αξεσουάρ που φόραγε όσο έπαιζε, εργάζεται σαν υπάλληλος σε κατάστημα αθλητικών ειδών.
Ταυτόχρονα έχει μια ήρεμη ζωή, παίζει μπάσκετ μόνο στα ανοιχτά γηπεδάκια του Βερολίνου και βολτάρει με το μπέμπη του.Όμως αξίζουν αναφοράς τα λόγια που είπε για τον Ολυμπιακό:
"Όλα ήταν υπέροχα στην ομάδα, κατακτήσαμε μάλιστα και έναν τίτλο ενώ είχαμε φτάσει πάρα πολύ κοντά στο πρωτάθλημα και στο Φάιναλ Φορ αλλά δεν τα καταφέραμε. Λατρεύω την Ελλάδα και θα ήθελα μια μέρα να επιστρέψω και να παίξω στο Ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Ο κόσμος του Ολυμπιακού πιστεύω με αγάπησε το ίδιο και εγώ και θα τους θυμάμαι πάντα. Δεν θα ξεχάσω ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ για την Ευρωλίγκα που είχα παίξει πολύ καλά και φεύγοντας για τα αποδυτήρια όλο το γήπεδο φώναζε το όνομα μου, είχα ανατριχιάσει".
-Η κατά 2 χρόνια μικρότερη του αδερφή, Roli-Ann Haldin, είναι μια από τις καλύτερες Γερμανίδες παίχτριες την τελευταία δεκαετία με αρκετές συμμετοχές στην Εθνική Γερμανίας αλλά και καριέρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο NCAA.
Τρελή με το μπάσκετ (σόι πάει το βασίλειο), φέτος λόγω της εγκυμοσύνης της προπονούσε τμήματα υποδομής της Άλμπα και έπαιζε μπάσκετ με καρότσι. Αλλά μιλάμε για πραγματικά τρελή με το μπάσκετ...
