The Memory Remains Pt.11: Τζορτζ Παπαδάκος
ΗΡΘΕ στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1988 όταν οι περισσότερες από τις κορυφαίες Ελληνικές ομάδες έδωσαν μάχη για την απόκτησή του...
Πάμε από την αρχή όμως...
Μεγάλωσε στο Τορόντο και ονειρευόταν να παίξει χόκεϊ μέχρι που ένας δάσκαλός του στο γυμνάσιο τον έσπρωξε προς το μπάσκετ. Στο γυμνάσιο ήταν ήδη ένα κεφάλι πιο ψηλός από κάθε άλλο παιδί της τάξης του αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.
Αγάπησε αμέσως την πορτοκαλί μπάλα, ήταν καλός σε αυτό από τις πρώτες του απόπειρες και ο πατέρας του εντυπωσιάστηκε όταν τον πρωτοείδε να παίζει μπάσκετ σε ένα φιλικό του σχολείου.
Κάπως έτσι ο Τζορτζ άφησε τα παγοπέδιλα και τα μπαστούνια και έπιασε τη μπάλα.
Μεγάλωσε στο Τορόντο και ονειρευόταν να παίξει χόκεϊ μέχρι που ένας δάσκαλός του στο γυμνάσιο τον έσπρωξε προς το μπάσκετ. Στο γυμνάσιο ήταν ήδη ένα κεφάλι πιο ψηλός από κάθε άλλο παιδί της τάξης του αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.
Αγάπησε αμέσως την πορτοκαλί μπάλα, ήταν καλός σε αυτό από τις πρώτες του απόπειρες και ο πατέρας του εντυπωσιάστηκε όταν τον πρωτοείδε να παίζει μπάσκετ σε ένα φιλικό του σχολείου.
Κάπως έτσι ο Τζορτζ άφησε τα παγοπέδιλα και τα μπαστούνια και έπιασε τη μπάλα.
Ήταν εντυπωσιακός στα λυκειακά του χρόνια στο St.Mike του Τορόντο κερδίζοντας αθλητική υποτροφία για το φημισμένο Syracuse.
Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά εκεί, έπαιζε λίγο και ένοιωθε ότι δεν βελτιώνεται.
Έφυγε τον Φλεβάρη της sophomore χρονιάς του και μετά από τη σεζόν που έπρεπε να μείνει έξω, επέστρεψε στο NCAA για τους Spartans του Michigan.
Η συνεργασία με τον Jud Heathcote (και τον Tom Izzo βεβαίως, assistant τότε) ήταν ευεργετική για τον Παπαδάκο, του δόθηκαν ευκαιρίες, βελτιώθηκε σαν παίχτης και είχε 10.1 πόντους, 6 ριμπάουντς και 1.2 μπλοκς στα δυο χρόνια του Michigan (1986-1988).
Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα οι ομάδες άρχισαν να ψάχνουν έντονα τι παίζει με το Ελληνόπουλο από το Τορόντο.
Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά εκεί, έπαιζε λίγο και ένοιωθε ότι δεν βελτιώνεται.
Έφυγε τον Φλεβάρη της sophomore χρονιάς του και μετά από τη σεζόν που έπρεπε να μείνει έξω, επέστρεψε στο NCAA για τους Spartans του Michigan.
Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα οι ομάδες άρχισαν να ψάχνουν έντονα τι παίζει με το Ελληνόπουλο από το Τορόντο.
Έχοντας παίξει σχεδόν σε όλες τις Εθνικές ομάδες του Καναδά ο Παπαδάκος είχε αρχίσει ήδη τις διαδικασίες για την Ελληνική υπηκοότητα, ήξερε ήδη μέσα του ότι το μπασκετικό του μέλλον θα ήταν στην Ελλάδα.
Έτσι, παρά τις προσκλήσεις για τα camps των Milwaukee Bucks και των Detroit Pistons αποφάσισε ότι δεν ήταν έτοιμος σωματικά και πνευματικά για το ΝΒΑ και με την συμβουλή του Heathcote πήρε τον δρόμο για την Ελλάδα.
Έτσι, παρά τις προσκλήσεις για τα camps των Milwaukee Bucks και των Detroit Pistons αποφάσισε ότι δεν ήταν έτοιμος σωματικά και πνευματικά για το ΝΒΑ και με την συμβουλή του Heathcote πήρε τον δρόμο για την Ελλάδα.
Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να αναδομήσει την ομάδα και είχε χρήματα στην άκρη.
Με τον Στηβ Γιατζόγλου στον πάγκο που πάντα ήξερε την αγορά της άλλης πλευράς του Ατλαντικού σαν την παλάμη του και τον Κοσκωτά να βοηθάει για μεταγραφές όπως εκείνη του Carey Scurry και του Larry Middleton (για τα παιχνίδια του Κόρατς), η ομάδα ήταν για τα καλά στο παιχνίδι της απόκτησης του Παπαδάκου.
Τι έγινε στο τέλος;
"Μίλησα με τον Άρη και με την ΑΕΚ όμως οι δύο τελευταίες επιλογές μου ήταν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός.
Η αδερφή μου, η Ορθούλα (17 χρονών τότε), είχε συμφωνήσει με την γυναικεία ομάδα του Παναθηναικού όμως στο μυαλό μου υπήρχε μόνο ο Ολυμπιακός"
Με τον Στηβ Γιατζόγλου στον πάγκο που πάντα ήξερε την αγορά της άλλης πλευράς του Ατλαντικού σαν την παλάμη του και τον Κοσκωτά να βοηθάει για μεταγραφές όπως εκείνη του Carey Scurry και του Larry Middleton (για τα παιχνίδια του Κόρατς), η ομάδα ήταν για τα καλά στο παιχνίδι της απόκτησης του Παπαδάκου.
Τι έγινε στο τέλος;
"Μίλησα με τον Άρη και με την ΑΕΚ όμως οι δύο τελευταίες επιλογές μου ήταν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός.
Η αδερφή μου, η Ορθούλα (17 χρονών τότε), είχε συμφωνήσει με την γυναικεία ομάδα του Παναθηναικού όμως στο μυαλό μου υπήρχε μόνο ο Ολυμπιακός"
ΕΠΑΙΞΕ για 8 χρόνια στον Ολυμπιακό από το 1988 μέχρι το 1996.
Είχε σημαντικό ρόλο στον Ολυμπιακό στα δύσκολα χρόνια την τριετία 1989-1992, μια καλή παρουσία που εξαργύρωσε με τη συμμετοχή του στην Εθνική Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ του 1991 σαν νατουραλίζε στο ρόστερ (πήρε τη θέση του Ντέιβιντ Στεργάκου).
Μπήκε κατ'ευθείαν με πολύ ενεργό ρόλο στην ομάδα αν και ο Ολυμπιακός του 1988-89 είχε μια γεμάτη γραμμή ψηλών με τους Scurry, Καμπούρη και Παναγιωτόπουλο.
Tο πρόβλημα ήταν ότι από την πρώτη κιόλας χρονιά του στην ομάδα άρχισε να βγάζει προβλήματα τραυματισμών, το 1988-89 μια δισκοπάθεια στη μέση τον έβγαλε από τον ρυθμό του σε μια εποχή που ο Ολυμπιακός είχε τραυματίες και τους Καμπούρη, Scurry.
Tο πρόβλημα ήταν ότι από την πρώτη κιόλας χρονιά του στην ομάδα άρχισε να βγάζει προβλήματα τραυματισμών, το 1988-89 μια δισκοπάθεια στη μέση τον έβγαλε από τον ρυθμό του σε μια εποχή που ο Ολυμπιακός είχε τραυματίες και τους Καμπούρη, Scurry.
Παρά τις ατυχίες όμως έβγαζε μάτι ότι ο Τζορτζ είχε στοιχεία που δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε από τους ψηλούς εκείνης της εποχής στην Ελλάδα.
Αρκετά γρήγορος, με πολύ καλό σουτ από τα 4-5 μέτρα, άχαστος στις βολές, ευέλικτος, ένας μοντέρνος ψηλός για εκείνα τα χρόνια. Φυσικά extra συν ότι τα 214 εκατοστά του δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητα.
Αρκετά γρήγορος, με πολύ καλό σουτ από τα 4-5 μέτρα, άχαστος στις βολές, ευέλικτος, ένας μοντέρνος ψηλός για εκείνα τα χρόνια. Φυσικά extra συν ότι τα 214 εκατοστά του δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητα.
Είχε σημαντικό ρόλο στον Ολυμπιακό στα δύσκολα χρόνια την τριετία 1989-1992, μια καλή παρουσία που εξαργύρωσε με τη συμμετοχή του στην Εθνική Ελλάδας στο Ευρωμπάσκετ του 1991 σαν νατουραλίζε στο ρόστερ (πήρε τη θέση του Ντέιβιντ Στεργάκου).
Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου εκμεταλλεύτηκε την δυνατότητα του Τζορτζ να παίζει και έξω από το καλάθι δημιουργώντας ένα πολύ ψηλό δίδυμο μαζί με τον Παναγιώτη Φασούλα και ο Παπαδάκος έκανε ένα εξαιρετικό τουρνουά με 8.4 πόντους μέσο όρο για την Ελλάδα που (...ελέω Σβόμποντα) τερμάτισε 5η σε εκείνο το τουρνουά.
Το 1991-92 είχε μια πολύ ώριμη σεζόν με τον Ολυμπιακό να αλλάζει στάτους με την έλευση της διοίκησης Κόκκαλη.
Γιάννης Ιωαννίδης στον πάγκο, Ζάρκο Πάσπαλι ηγέτης στο παρκέ και ο Τζορτζ βασικός πυλώνας της ομάδας που βγήκε 2η και έβγαλε τον Ολυμπιακό στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα.
Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός συνέχιζε να μεγαλώνει, ο Ντράγκαν Τάρλατς ήρθε για να παίξει τον ρόλο το βασικού αλλά ο Τζορτζ μόλις στα 27 του είχε εξασφαλισμένη θέση στην ομάδα.
Όμως το πρόβλημα στη μέση επέστρεψε και ο Παπαδάκος είχε μικρή συμμετοχή με μόνο μικρές αναλαμπές όπως εκείνη κόντρα στον Σαμπόνις και την Ρεάλ στο Φάληρο.
Το καλοκαίρι του 1993 ήρθε το χειρότερο χτύπημα.
Ρήξη αχίλλειου τένοντα (...ένας πολύ ύπουλος τραυματισμός που έχει τερματίσει καριέρες) και η σεζόν πήγε στράφι ουσιαστικά.
Τα επόμενα δύο χρόνια ο Παπαδάκος συνεχώς προσπαθούσε να επιστρέψει αλλά τα προβλήματα δεν τον άφηναν. Ήταν σαφές ότι δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος παίχτης ξανά...
Ο Παπαδάκος υπήρξε άτυχος, δεν είναι κάτι καινούριο αυτό.
Είχε το μπασκετικό του prime στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού και μόλις ήρθαν οι τίτλοι και τα final four έμενε καθηλωμένος στον πάγκο με πολιτικά από κάποιο τραυματισμό.
Υπήρξε σημείο αναφοράς της ομάδας μεταξύ 1988-1992, δεν μπόρεσε να βοηθήσει στην δεύτερη τετραετία.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο υγιής Παπαδάκος είχε θέση και ρόλο στον Ολυμπιακό ακόμα και στα καλά χρόνια.
Ο Ιωαννίδης τον στήριξε, ο κόσμος είχε το μαράζι να επιστέψει ο καλός Παπαδάκος, να ξεπεράσει τα προβλήματα, αλλά κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να τα βάλει με την ατυχία.
Το 1991-92 είχε μια πολύ ώριμη σεζόν με τον Ολυμπιακό να αλλάζει στάτους με την έλευση της διοίκησης Κόκκαλη.
Γιάννης Ιωαννίδης στον πάγκο, Ζάρκο Πάσπαλι ηγέτης στο παρκέ και ο Τζορτζ βασικός πυλώνας της ομάδας που βγήκε 2η και έβγαλε τον Ολυμπιακό στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα.
Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός συνέχιζε να μεγαλώνει, ο Ντράγκαν Τάρλατς ήρθε για να παίξει τον ρόλο το βασικού αλλά ο Τζορτζ μόλις στα 27 του είχε εξασφαλισμένη θέση στην ομάδα.
Όμως το πρόβλημα στη μέση επέστρεψε και ο Παπαδάκος είχε μικρή συμμετοχή με μόνο μικρές αναλαμπές όπως εκείνη κόντρα στον Σαμπόνις και την Ρεάλ στο Φάληρο.
Το καλοκαίρι του 1993 ήρθε το χειρότερο χτύπημα.
Ρήξη αχίλλειου τένοντα (...ένας πολύ ύπουλος τραυματισμός που έχει τερματίσει καριέρες) και η σεζόν πήγε στράφι ουσιαστικά.
Τα επόμενα δύο χρόνια ο Παπαδάκος συνεχώς προσπαθούσε να επιστρέψει αλλά τα προβλήματα δεν τον άφηναν. Ήταν σαφές ότι δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος παίχτης ξανά...
Ο Παπαδάκος υπήρξε άτυχος, δεν είναι κάτι καινούριο αυτό.
Είχε το μπασκετικό του prime στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού και μόλις ήρθαν οι τίτλοι και τα final four έμενε καθηλωμένος στον πάγκο με πολιτικά από κάποιο τραυματισμό.
Υπήρξε σημείο αναφοράς της ομάδας μεταξύ 1988-1992, δεν μπόρεσε να βοηθήσει στην δεύτερη τετραετία.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο υγιής Παπαδάκος είχε θέση και ρόλο στον Ολυμπιακό ακόμα και στα καλά χρόνια.
Ο Ιωαννίδης τον στήριξε, ο κόσμος είχε το μαράζι να επιστέψει ο καλός Παπαδάκος, να ξεπεράσει τα προβλήματα, αλλά κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να τα βάλει με την ατυχία.
ΕΦΥΓΕ μετά το τέλος της σεζόν 1995-96, το καλοκαίρι του '96.
Έπαιξε ελάχιστα εκείνη την σεζόν και στα 31 του αποχώρησε μετά από 8 χρόνια στον Ολυμπιακό.
Πήγε στον Πειραικό (που έπαιζε στο Παπαστράτειο εκείνη τη σεζόν) και είχε καλή παρουσία κερδίζοντας μια θέση στον Πανιώνιο για την επόμενη χρονιά.
Το σώμα του δεν άντεξε όμως.
'Εκατσε έξω δυο χρονιές και έκλεισε την καριέρα του στα 36 μετά από μια σεζόν στον Παπάγου το 2000-01 για τον οποίο είχε επιστρέψει μετά από δυο χρόνια απουσίας. Ήδη είχε φροντίσει να πάρει το δίπλωμα του προπονητή.
'Εκατσε έξω δυο χρονιές και έκλεισε την καριέρα του στα 36 μετά από μια σεζόν στον Παπάγου το 2000-01 για τον οποίο είχε επιστρέψει μετά από δυο χρόνια απουσίας. Ήδη είχε φροντίσει να πάρει το δίπλωμα του προπονητή.
Έκανε πάρα πολλά μεγάλα ματς από το 1988 ως το 1992.
Αλλά ποια ξεχωρίζει ο ίδιος;
"Ήμουν τυχερός γιατί έπαιζα πάντα καλά εναντίον του Παναθηναικού.
Όταν κερδίζαμε τον Παναθηναικό ήταν σαν να είχαμε κερδίσει δύο παιχνίδια"
Όταν κερδίζαμε τον Παναθηναικό ήταν σαν να είχαμε κερδίσει δύο παιχνίδια"
Τα high scores του από εκείνη την περίοδο ήταν οι 34 πόντοι κόντρα στον Ηρακλή και τα 22 ριμπάουντς σε ένα παιχνίδι κόντρα στον Παπάγου.
Σαφώς θυμόμαστε και τον Παπαδάκο του Ευρωμπάσκετ του '91, άλλαξε status σε εκείνο το τουρνουά.
Το ότι δεν μας έπιανε η καρδιά μας στις βολές.
Θυμόμαστε και την αγωνία για τους τραυματισμούς του...
Κάθε χρόνο σκεφτόμασταν ότι από φέτος ο Τζορτζ θα είναι σαν μια νέα μεταγραφή, μάταια όπως αποδείχθηκε.
Θυμόμαστε και την αγωνία για τους τραυματισμούς του...
Κάθε χρόνο σκεφτόμασταν ότι από φέτος ο Τζορτζ θα είναι σαν μια νέα μεταγραφή, μάταια όπως αποδείχθηκε.
TIPS:
-Ζει με την γυναίκα και τα τρία παιδιά τους στο Τορόντο εδώ και περίπου ένα χρόνο. Επιστροφή στις ρίζες δηλαδή μετά από 25 και πλέον χρόνια...
Είναι σύμβουλος σε εταιρεία που ασχολείται με οικοδομές και κάνει ατομικές προπονήσεις σε εφήβους κυρίως.
Ο Παπαδάκος jr παίζει ήδη μπάσκετ σε ένα από τα καλύτερα προγράμματα της περιοχής.
Τα κορίτσια του ασχολούνται με τον αθλητισμό επίσης, η μεγάλη του (1.73 - 10 χρονών) ασχολείται με το βόλει και η μικρή με το τένις.
-Έχει επαφή ακόμα με τους κουμπάρους του Μίλαν Τόμιτς και Φράνκο Νάκιτς.
"Ο Μίλαν πρέπει να μείνει πρώτος.
Έχει τις δυνατότητες να πετύχει και μπορεί να το αποδείξει"
Όσο ήταν στην Ελλάδα τα έλεγε συχνά και με τους Καμπούρη, Σιγάλα, Ελληνιάδη, Λημνιάτη και Αγγέλου.
-Υπάρχει μια φήμη της εποχής...
Καλοκαίρι του '91 και ο ΠΑΟΚ προτείνει στον Ολυμπιακό την ανταλλαγή του Παναγιώτη Φασούλα με τον Τζορτζ Παπαδάκο.
Θα έσκαγα αν δεν τον ρώταγα αν αυτή η ιστορία είναι πραγματική.
"Ισχύει! Οι ομάδες μιλάγανε για αυτή την περίπτωση. Με κάλεσαν από τον Ολυμπιακό και με ρώτησαν αν ήθελα να πάω στον ΠΑΟΚ...
Είπα απλά ότι δεν μ'ενδιαφέρει..."
- Παρακολουθεί στενά την ομάδα ακόμα και από τόσο μακριά, θα τον βρείτε στο Twitter (μεταμεσονύκτια κυρίως) και είναι ένα από τα πιο προσιτά παιδιά που έχω γνωρίσει.
Για το τέλος, το μήνυμά του για τους φίλους του Ολυμπιακού:
"Ο Ολυμπιακός είναι η οικογένεια μου και το κόκκινο χρώμα θα είναι πάντα το αγαπημένο μου. Ακόμα και τώρα που έχω σταματήσει πολλά χρόνια οι φίλοι του Ολυμπιακού μου δίνουν πάντα πολλή αγάπη και τους ευχαριστώ για αυτό"
Εμείς ευχαριστούμε ρε Τζορτζ...
-Ζει με την γυναίκα και τα τρία παιδιά τους στο Τορόντο εδώ και περίπου ένα χρόνο. Επιστροφή στις ρίζες δηλαδή μετά από 25 και πλέον χρόνια...
Είναι σύμβουλος σε εταιρεία που ασχολείται με οικοδομές και κάνει ατομικές προπονήσεις σε εφήβους κυρίως.
Τα κορίτσια του ασχολούνται με τον αθλητισμό επίσης, η μεγάλη του (1.73 - 10 χρονών) ασχολείται με το βόλει και η μικρή με το τένις.
-Έχει επαφή ακόμα με τους κουμπάρους του Μίλαν Τόμιτς και Φράνκο Νάκιτς.
"Ο Μίλαν πρέπει να μείνει πρώτος.
Έχει τις δυνατότητες να πετύχει και μπορεί να το αποδείξει"
Όσο ήταν στην Ελλάδα τα έλεγε συχνά και με τους Καμπούρη, Σιγάλα, Ελληνιάδη, Λημνιάτη και Αγγέλου.
-Υπάρχει μια φήμη της εποχής...
Καλοκαίρι του '91 και ο ΠΑΟΚ προτείνει στον Ολυμπιακό την ανταλλαγή του Παναγιώτη Φασούλα με τον Τζορτζ Παπαδάκο.
Θα έσκαγα αν δεν τον ρώταγα αν αυτή η ιστορία είναι πραγματική.
"Ισχύει! Οι ομάδες μιλάγανε για αυτή την περίπτωση. Με κάλεσαν από τον Ολυμπιακό και με ρώτησαν αν ήθελα να πάω στον ΠΑΟΚ...
Είπα απλά ότι δεν μ'ενδιαφέρει..."
- Παρακολουθεί στενά την ομάδα ακόμα και από τόσο μακριά, θα τον βρείτε στο Twitter (μεταμεσονύκτια κυρίως) και είναι ένα από τα πιο προσιτά παιδιά που έχω γνωρίσει.
Για το τέλος, το μήνυμά του για τους φίλους του Ολυμπιακού:
"Ο Ολυμπιακός είναι η οικογένεια μου και το κόκκινο χρώμα θα είναι πάντα το αγαπημένο μου. Ακόμα και τώρα που έχω σταματήσει πολλά χρόνια οι φίλοι του Ολυμπιακού μου δίνουν πάντα πολλή αγάπη και τους ευχαριστώ για αυτό"
Εμείς ευχαριστούμε ρε Τζορτζ...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
