Οι τραυματισμοί που μας πόνεσαν
Οι τραυματισμοί λένε, είναι μέσα στο παιχνίδι.
Στον Ολυμπιακό είναι και κάτι παραπάνω από αυτό...
Φυσικά δεν προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι Ολυμπιακός στο μπάσκετ και ατυχίες είναι έννοιες ταυτόσημες σχεδόν, το συγκεκριμένο τμήμα είναι συνηθισμένο σε παράλογες ιστορίες, σε μεγάλα δράματα ή αναπάντεχες καταστάσεις.
Καριέρες έχουν σταματήσει πρόωρα, μύθοι για κατάρες έχουν γεννηθεί, εκατομμύρια έχουν χαθεί σε μια στιγμή, προσπάθεια/δουλειά ολόκληρης χρονιάς έχει σαμποταριστεί από χτυπήματα της μοίρας. Μοιραίο ή όχι, έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό.
Το καλό είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι ξέρει να παλεύει με τους τραυματισμούς του, ότι συσπειρώνεται, ότι προχωρά.
Αυτό θα μπορούσε να είναι και μια παρηγοριά όταν θυμόμαστε στιγμές σαν αυτές που θα δούμε παρακάτω.
Η παρουσία του Ντράγκαν Τάρλατς στη rookie season του στον Ολυμπιακό το 1992-93 ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
18 χρονών παιδί τα έβαλε στα ίσα με Βράνκοβιτς, Τάρπλει, Φασούλα στο δρόμο για το 1ο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού στα 90s.
Την επόμενη χρονιά η απόκτηση των Τάρπλει και Φασούλα ερχόταν να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρο του Ιωαννίδη για την καλύτερη frontline όλων των εποχών, ο Τάρλατς θα είχε εξέχουσα θέση σε αυτήν, ο Ξανθός από την προετοιμασία ακόμα έλεγε δεξιά και αριστερά ότι ο Τάρλατς είναι ο καλύτερος του ψηλός πάνω από Ταρπ και Φασούλα.
Αρχές Σεπτέμβρη του 1993, 12 μέρες πριν την έναρξη του Πρωταθλήματος, σε προσπάθεια του για κάρφωμα στον αιφνιδιασμό σε ένα κεκλεισμένων φιλικό με τη Δυναμό Μινσκ στο ΣΕΦ έγινε η ζημιά, ρήξη χιαστού και κάκωση έσω μηνίσκου στο αριστερό γόνατο.
Επέστρεψε προς το τέλος της χρονιάς σε ένα ματς Κυπέλλου με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο και πρόλαβε το Final 4 του Τέλ Αβιβ και τα Ελληνικά Πλειόφς αλλά δεν ήταν ακόμα έτοιμος.
Μεγάλο κρίμα που δεν είδαμε Τάρπλει, Τάρλατς, Φασούλα μαζί σε βάθος ολόκληρης χρονιάς.
Ο ίδιος ο Τάρλατς αντιμετώπισε συχνά προβλήματα τραυματισμών που όχι μόνο χαμήλωσαν λίγο το ταβάνι του σε αυτά που μπορούσε να κάνει αλλά και μίκρυναν κάπως και τα χρονικά όρια της μπασκετικής του ζωής.
Ακόμα και έτσι όμως κατάφερε να είναι ένας από τους καλύτερους σέντερ της Ευρώπης στα 90ς με τεράστια προσφορά στον Ολυμπιακό για 8 συνεχόμενα χρόνια.
.jpg)
Στον Ολυμπιακό είναι και κάτι παραπάνω από αυτό...
Φυσικά δεν προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι Ολυμπιακός στο μπάσκετ και ατυχίες είναι έννοιες ταυτόσημες σχεδόν, το συγκεκριμένο τμήμα είναι συνηθισμένο σε παράλογες ιστορίες, σε μεγάλα δράματα ή αναπάντεχες καταστάσεις.
Καριέρες έχουν σταματήσει πρόωρα, μύθοι για κατάρες έχουν γεννηθεί, εκατομμύρια έχουν χαθεί σε μια στιγμή, προσπάθεια/δουλειά ολόκληρης χρονιάς έχει σαμποταριστεί από χτυπήματα της μοίρας. Μοιραίο ή όχι, έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό.
Το καλό είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι ξέρει να παλεύει με τους τραυματισμούς του, ότι συσπειρώνεται, ότι προχωρά.
Αυτό θα μπορούσε να είναι και μια παρηγοριά όταν θυμόμαστε στιγμές σαν αυτές που θα δούμε παρακάτω.
Για ορεκτικό η καλτ ιστορία του τραυματισμού του Κάρεϊ Σκάρεϊ στη σεζόν 1988-89 και όσα ωραία ακολούθησαν.
Στην αφήγηση του Στήβαρου να προστεθεί μόνο ότι η απουσία του Σκάρεϊ ήρθε σε μια εποχή που ολόκληρη η frontline του Ολυμπιακού είχε ξεκληριστεί χάνοντας ακόμα τον Τζορτζ Παπαδάκο, τον Κώστα Παναγιωτόπουλο και τον Αργύρη Καμπούρη.
Από την άλλη πλευρά, κόστισε ελάχιστα αγωνιστικά (μεταξύ μας σιγά τους στόχους που είχε εκείνη η ομάδα) αλλά έδωσε όχι μόνο τον θεϊκό εμφύλιο καβγά με τον Στηβ αλλά και έναν όμιλο προσωπικό σόου από τον Λάρι Μίντλετον για το Κύπελλο Κόρατς.
Από την άλλη πλευρά, κόστισε ελάχιστα αγωνιστικά (μεταξύ μας σιγά τους στόχους που είχε εκείνη η ομάδα) αλλά έδωσε όχι μόνο τον θεϊκό εμφύλιο καβγά με τον Στηβ αλλά και έναν όμιλο προσωπικό σόου από τον Λάρι Μίντλετον για το Κύπελλο Κόρατς.
TOP 3 HEARTBREAKING INJURIES
Και από τα εύθυμα πάμε κατ'ευθείαν στα πολύ σκληρά.
Η μεταγραφή του Άρβιντας Ματσιγιάουσκας στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2006 ήταν η πρώτη μεγάλη κίνηση των Αγγελόπουλων, η πρώτη ουσιαστική δήλωση για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες που είχαν για την ομάδα.
Επιστρέφοντας από το ΝΒΑ ο Λιθουανός είδε όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης να τον προσεγγίζουν αλλά η πρόταση του Ολυμπιακού ήταν πολύ καλή για να την αρνηθεί κανείς.
Ο ενθουσιασμός μεγάλος, οι προσδοκίες του κόσμου ακόμα μεγαλύτερες σε μια μεταγραφή που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Η μεταγραφή του Άρβιντας Ματσιγιάουσκας στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2006 ήταν η πρώτη μεγάλη κίνηση των Αγγελόπουλων, η πρώτη ουσιαστική δήλωση για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες που είχαν για την ομάδα.
Επιστρέφοντας από το ΝΒΑ ο Λιθουανός είδε όλες τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης να τον προσεγγίζουν αλλά η πρόταση του Ολυμπιακού ήταν πολύ καλή για να την αρνηθεί κανείς.
Ο ενθουσιασμός μεγάλος, οι προσδοκίες του κόσμου ακόμα μεγαλύτερες σε μια μεταγραφή που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
To αποτέλεσμα της επένδυσης κρίθηκε πολύ νωρίς, 17 Σεπτέμβρη του 2006 όταν στο 5ο λεπτό της φιλικής αναμέτρησης του Ολυμπιακού με την Σκαφάτι σε Ιταλικό έδαφος ο Ματσιγιάουσκας υπέστη ολική ρήξη αχίλλειου τένοντα χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς.
Την επόμενη σεζόν ο Μάτσας επέστρεψε δριμύτερος κάνοντας ένα εξαιρετικό πρώτο 3μηνο όμως μια σειρά νέων τραυματισμών οδήγησαν τη σχέση ομάδας/παίχτη να κριθεί στα δικαστήρια.
Ευτυχώς η δεύτερη χρονικά τέτοιου επιπέδου κίνηση του Ολυμπιακού, η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη τέσσερα χρόνια μετά, έδειξε ότι αυτός που επιμένει στο τέλος θα την βρει την άκρη.
Ευτυχώς η δεύτερη χρονικά τέτοιου επιπέδου κίνηση του Ολυμπιακού, η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη τέσσερα χρόνια μετά, έδειξε ότι αυτός που επιμένει στο τέλος θα την βρει την άκρη.
Πιο πρόσφατος από όλους ο τραυματισμός του Πάτρικ Γιανγκ.
Ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο στο ματς με την Εφές στην Πόλη (12 Νοεμβρίου 2015) και δεν ξέρεις γιατί να πρωτολυπηθείς.
Για τον ίδιο τον άνθρωπο ή για το αγωνιστικό κόστος;
Η αισιοδοξία όταν επέστρεψε στο παρκέ στα τέλη του πρώτου ημιχρόνου (και έκανε τάπα με ρήξη χιαστού) πήγε περίπατο, τουλάχιστον στις μέρες μας όταν ένας παίχτης τραυματίζεται σοβαρά συνεχίζεις να μαθαίνεις τα νέα του, για την πορεία της αποθεραπείας του, δεν εξαφανίζεται από τον χάρτη για όλο αυτό το διάστημα, τα καλά των social media μάλλον.
Για τον ίδιο τον άνθρωπο ή για το αγωνιστικό κόστος;
Η αισιοδοξία όταν επέστρεψε στο παρκέ στα τέλη του πρώτου ημιχρόνου (και έκανε τάπα με ρήξη χιαστού) πήγε περίπατο, τουλάχιστον στις μέρες μας όταν ένας παίχτης τραυματίζεται σοβαρά συνεχίζεις να μαθαίνεις τα νέα του, για την πορεία της αποθεραπείας του, δεν εξαφανίζεται από τον χάρτη για όλο αυτό το διάστημα, τα καλά των social media μάλλον.
Η παρουσία του Ντράγκαν Τάρλατς στη rookie season του στον Ολυμπιακό το 1992-93 ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
18 χρονών παιδί τα έβαλε στα ίσα με Βράνκοβιτς, Τάρπλει, Φασούλα στο δρόμο για το 1ο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού στα 90s.
Την επόμενη χρονιά η απόκτηση των Τάρπλει και Φασούλα ερχόταν να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρο του Ιωαννίδη για την καλύτερη frontline όλων των εποχών, ο Τάρλατς θα είχε εξέχουσα θέση σε αυτήν, ο Ξανθός από την προετοιμασία ακόμα έλεγε δεξιά και αριστερά ότι ο Τάρλατς είναι ο καλύτερος του ψηλός πάνω από Ταρπ και Φασούλα.
Αρχές Σεπτέμβρη του 1993, 12 μέρες πριν την έναρξη του Πρωταθλήματος, σε προσπάθεια του για κάρφωμα στον αιφνιδιασμό σε ένα κεκλεισμένων φιλικό με τη Δυναμό Μινσκ στο ΣΕΦ έγινε η ζημιά, ρήξη χιαστού και κάκωση έσω μηνίσκου στο αριστερό γόνατο.
Επέστρεψε προς το τέλος της χρονιάς σε ένα ματς Κυπέλλου με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο και πρόλαβε το Final 4 του Τέλ Αβιβ και τα Ελληνικά Πλειόφς αλλά δεν ήταν ακόμα έτοιμος.
Μεγάλο κρίμα που δεν είδαμε Τάρπλει, Τάρλατς, Φασούλα μαζί σε βάθος ολόκληρης χρονιάς.
Ο ίδιος ο Τάρλατς αντιμετώπισε συχνά προβλήματα τραυματισμών που όχι μόνο χαμήλωσαν λίγο το ταβάνι του σε αυτά που μπορούσε να κάνει αλλά και μίκρυναν κάπως και τα χρονικά όρια της μπασκετικής του ζωής.
Ακόμα και έτσι όμως κατάφερε να είναι ένας από τους καλύτερους σέντερ της Ευρώπης στα 90ς με τεράστια προσφορά στον Ολυμπιακό για 8 συνεχόμενα χρόνια.
ΒΑΡΥΣ (ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ) ΚΑΙ ΑΣΗΚΩΤΟΣ (Ο ΠΟΝΟΣ)
Με αντάλλαγμα μεταξύ άλλων την αποπληρωμή από τον Ολυμπιακό των χρεών του ΠΑΟΚ προς τον Παναγιώτη Φασούλα, ο Νάσος Γαλακτερός κατηφόρισε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1995.
Ο Ιωαννίδης τον συμπαθούσε και το πάλευε να τον φέρει κοντά του από τις μέρες του στον Άρη ακόμα και ο Νάσος θα είχε τις ευκαιρίες του σε ένα timeshare με τον Φράνκο Νάκιτς στο 3 στην πρώτη χρονιά μετά το 1991 που ο Ολυμπιακός δεν θα χάλαγε θέση ξένου για αυτή την θέση.
Το ξεκίνημα ήταν συμπαθητικό αλλά τον Νοέμβρη του 1995 ο Γαλακτερός εισήχθη στο νοσοκομείο με οστεομυελίτιδα.
Γύρισε στους αγώνες μήνες αργότερα και φυσιολογικά δεν είχε τον ίδιο ρόλο, το επόμενο καλοκαίρι η έλευση του Ντούντα Ίβκοβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού (με τον οποίο ο Γαλακτερός δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις από τότε που συνεργάστηκαν στον ΠΑΟΚ) ουσιαστικά τέλειωσε άδοξα την καριέρα του στον Ολυμπιακό.
Την ίδια χρονιά ο Γουόλτερ Μπέρι προσβλήθηκε από Ηπατίτιδα Β σε ένα απίστευτο σκηνικό σπάνιων ασθενειών που πλήγωσαν τον Ολυμπιακό μέσα σε πολύ μικρό χρόνο.
Ο Ιωαννίδης τον συμπαθούσε και το πάλευε να τον φέρει κοντά του από τις μέρες του στον Άρη ακόμα και ο Νάσος θα είχε τις ευκαιρίες του σε ένα timeshare με τον Φράνκο Νάκιτς στο 3 στην πρώτη χρονιά μετά το 1991 που ο Ολυμπιακός δεν θα χάλαγε θέση ξένου για αυτή την θέση.
Το ξεκίνημα ήταν συμπαθητικό αλλά τον Νοέμβρη του 1995 ο Γαλακτερός εισήχθη στο νοσοκομείο με οστεομυελίτιδα.
Γύρισε στους αγώνες μήνες αργότερα και φυσιολογικά δεν είχε τον ίδιο ρόλο, το επόμενο καλοκαίρι η έλευση του Ντούντα Ίβκοβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού (με τον οποίο ο Γαλακτερός δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις από τότε που συνεργάστηκαν στον ΠΑΟΚ) ουσιαστικά τέλειωσε άδοξα την καριέρα του στον Ολυμπιακό.
Την ίδια χρονιά ο Γουόλτερ Μπέρι προσβλήθηκε από Ηπατίτιδα Β σε ένα απίστευτο σκηνικό σπάνιων ασθενειών που πλήγωσαν τον Ολυμπιακό μέσα σε πολύ μικρό χρόνο.
εφημερίδα Μακεδόνια - 12 Δεκεμβρίου 1995
Ο Παναγιώτης Φασούλας υπήρξε ιδιαίτερα ανθεκτικός στην καριέρα του.
Την πάτησε όμως πριν από το ραντεβού που κανείς δεν θα ήθελε να χάσει για κανέναν, μα κανέναν λόγο.
Τον Οκτώβρη του 1997 σε ένα ματς με τη Λιμόζ στο ΣΕΦ ο Φασούλας προσγειώθηκε στο πόδι του Φρεντερίκ Βάις με τη διάγνωση να μιλάει για μερική ρήξη συνδέσμου στη ποδοκνημική.
Αποτέλεσμα ήταν να διακοπεί το σερί των 81 συνεχόμενων παιχνιδιών του στην Ευρώπη (από το 1993 δεν είχε χάσει ποτέ Ευρωπαικό ματς του Ολυμπιακού) αλλά και το κυριότερο: να απουσιάσει από το McDonald's Open και το ραντεβού με τους Chicago Bulls που απείχε μόνο 10 μέρες.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι στα όχι και τόσο αρχαία χρόνια, οι Ευρωπαικές διοργανώσεις και τα πρωταθλήματα διακόπτονταν στη μέση της χρονιάς για παιχνίδια Εθνικών ομάδων, όπως ακριβώς γίνεται ακόμα στο ποδόσφαιρο.
Φυσικά ο Ολυμπιακός πρωτοτύπησε ξανά στην ατυχία χάνοντας τον πρώτο του σκόρερ στη σεζόν 1998-99 σε ένα τέτοιο ματς.
Δεκέμβρης του 1998 λοιπόν και σε αγώνα της Κροατίας με τη Βοσνία ο Άριαν Κόμαζετς στραβοπάτησε με τις αρχικές εκτιμήσεις να μιλούν για απλό διάστρεμμα.
Η μαγνητική έδειξε ζημιά στους συνδέσμους, χειρουργείο και επιστροφή σε 2 μήνες στην ενεργό δράση σε μια δυσάρεστη έκπληξη για τον Ολυμπιακό.
Το πιο δυσάρεστο όμως ήταν ότι ο Κομάζετς μετά την επιστροφή του δεν έμοιαζε σε τίποτα στον παίχτη των πρώτων μηνών γεγονός που συνέβαλλε καθοριστικά στο άσχημο κλείσιμο της σεζόν.
Ήταν πολύ εύκολο για τον Ράσο Νεστέροβιτς να αποδείξει ότι ακόμα και στα 34 του είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά στην Ευρώπη.
Η εξαιρετική παρουσία του Σλοβένου εκείνη τη χρονιά διακόπηκε με έναν τραυματισμό στον ώμο στο ματς της 25ης αγωνιστικής στη Καβάλα, η εγχείριση που ακολούθησε σήμανε και το τέλος της μεγάλης καριέρας του.
Μας έμειναν οι αναμνήσεις από έστω μια κουτσουρεμένη χρονιά για έναν από τους μεγάλους Ευρωπαίους σέντερς, ο καημός που δεν ήταν παρών στους τελικούς της Α1 και το βιντεάκι με τις ευχές των συμπαιχτών του για γρήγορη ανάρρωση.
Η εξαιρετική παρουσία του Σλοβένου εκείνη τη χρονιά διακόπηκε με έναν τραυματισμό στον ώμο στο ματς της 25ης αγωνιστικής στη Καβάλα, η εγχείριση που ακολούθησε σήμανε και το τέλος της μεγάλης καριέρας του.
Μας έμειναν οι αναμνήσεις από έστω μια κουτσουρεμένη χρονιά για έναν από τους μεγάλους Ευρωπαίους σέντερς, ο καημός που δεν ήταν παρών στους τελικούς της Α1 και το βιντεάκι με τις ευχές των συμπαιχτών του για γρήγορη ανάρρωση.
Ο τραυματισμός του Βαγγέλη Μάντζαρη τον Γενάρη του '13 στη Πυλαία κόντρα στον ΠΑΟΚ δημιούργησε ένα περίεργο συναίσθημα.
Δεν χάθηκε η χρονιά εκεί, ο δε Βαγγέλης ήταν αρκετά μικρός για να επανέλθει όπως πριν (όπως και το έκανε σταδιακά).
Ήταν περισσότερο ότι δεν χωρούσε στο μυαλό σου ότι το συγκεκριμένο παιδί μπορούσε να πάθει κάτι τόσο άσχημο (ρήξη χιαστού), όλη αυτή η ενέργεια του, η ζωντάνια του, δεν γινόταν να φανταστείς τον Μάντζαρη καθηλωμένο στον πάγκο χτυπημένο. Περασμένα ξεχασμένα όμως...
Ήταν περισσότερο ότι δεν χωρούσε στο μυαλό σου ότι το συγκεκριμένο παιδί μπορούσε να πάθει κάτι τόσο άσχημο (ρήξη χιαστού), όλη αυτή η ενέργεια του, η ζωντάνια του, δεν γινόταν να φανταστείς τον Μάντζαρη καθηλωμένο στον πάγκο χτυπημένο. Περασμένα ξεχασμένα όμως...
THE CURSE
Βάλαμε νωρίτερα την περίπτωση του Άρβιντας Ματσιγιάουσκας στο νούμερο 1 της λίστας με τους πιο οδυνηρούς τραυματισμούς στην ιστορία του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού.
Θα μπορούσε όμως να κατατάξει κανείς την συγκεκριμένη ιστορία σαν μέρος μια γενικότερης κακοτυχίας που συνόδευε όποιον Λιθουανό ερχόταν στον Ολυμπιακό, της περίφημης κατάρας των Λιθουανών, παρά σαν μεμονωμένο περιστατικό.
Ο Αρτούρας Καρνισόβας, ο πρώτος Λιθουανός στην ιστορία του Ολυμπιακού, αντιμετώπισε προβλήματα στη μέση και στο γόνατο, έμεινε έξω σημαντικό κομμάτι της χρονιάς το 1997-98 και δεν ήταν ο εαυτός του στα Ελληνικά πλέιοφς.
Ο Ρόνι Σειμπούτις επέστρεψε στον Ολυμπιακό το 2007 μετά τον δανεισμό του στο Μαρούσι, αλλά έχασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν όταν υποβλήθηκε σε εγχείριση εξαιτίας της δισκοπάθειας που τον ταλαιπωρούσε.
Ο Εουρέλιους Ζουκάουσκας έχασε όλη τη χρονιά (2005-06) με τραυματισμό στον ώμο (χειρουργείο, ρήξη τενόντων στροφικού πετάλου δεξιού ώμου) στο παιχνίδι της 2ης αγωνιστικής με τον Απόλλωνα στη Πάτρα.
Ο Λίνας Κλέιζα είχε μια καλή χρονιά το 2009-10 στον Ολυμπιακό αλλά επιστρέφοντας στο ΝΒΑ με τους Τορόντο Ράπτορς έκανε δύο σερί χειρουργεία (ρήξη μηνίσκου, αρθροσκόπηση) στο δεξί γόνατο. Σήμερα είναι χωρίς ομάδα στο 30 του μόλις χρόνια.
Τέλος, ο μοναδικός που γλίτωσε από τη κατάρα, ο Μαρτίνας Γκετσεβίτσιους, πήρε 2 Ευρωπαικά και 1 πρωτάθλημα Ελλάδας αφήνοντας περιθώρια αισιοδοξίας για τους μελλοντικούς Λιθουανούς που θα τολμήσουν να έρθουν.
WHAT IF
Το καλοκαίρι του 1997 ο Ολυμπιακός έψαχνε τον αντικαταστάτη του Ντέιβιντ Ρίβερς και ο Ντούντα ανακαλύπτει από τα αζήτητα του ΝΒΑ τον Έλμερ Μπένετ.
Τον φέρνει για δοκιμές στη Φολγκερία όπου προετοιμαζόταν ο Ολυμπιακός και μένει ξερός από το ταλέντο του 27χρονου Αμερικανού.
Οι υπογραφές είναι ζήτημα χρόνου μέχρι που ο Μπένετ μπαίνει στα πιτς μετά από ένα χτύπημα στον αυχένα με την μαγνητική τομογραφία να δείχνει αυχενική δισκοκοίλη και χρόνο επαναφοράς στα παρκέ πάνω από έναν μήνα.
Ο Ολυμπιακός αφήνει τον Μπένετ να φύγει φέρνοντας στην ομάδα τον Μάικλ Χόκινς και ο Μπένετ κάνει μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη ξεκινώντας από εκείνη την χρόνια κιόλας με την Ταουγκρές.
Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΤΥΧΙΑΣ
Την ίδια χρόνια με την περίπτωση Μπένετ, την επόμενη χρονιά από το τρεμπλ του '97, ο Ολυμπιακός μπήκε με το πόδι στο γκάζι (16-0 νίκες σε όλες τις διοργανώσεις) και έδειχνε ικανός να κυριαρχήσει ξανά σε όλες τις διοργανώσεις μέχρι που ένα απίστευτο μπαράζ τραυματισμών πλήγωσε την ομάδα σε καίριες στιγμές.
Την απουσία του Φασούλα (που αναφέρθηκε νωρίτερα) ήρθε να συμπληρώσει και εκείνη του Ντράγκαν Τάρλατς (πάνω από 4 μήνες έξω) με συνέπεια ο Ολυμπιακός να παίξει στο 5 με Ζουρπένκο-Ζεβροσένκο σε μεγάλο κομμάτι της σεζόν.
Ο Αρτούρας Καρνισόβας έλειψε για καιρό, την ίδια στιγμή ο Φράνκο Νάκιτς και ο Ντούσαν Βούκσεβιτς είχαν προβλήματα.
Ο Τζόνι Ρότζερς κάηκε παίζοντας συνεχώς και ο Μάικλ Χόκινς έχασε τον ρυθμό που είχε στην αρχή όταν βγήκε και αυτός νοκ άουτ.
Η ομάδα μαζεύτηκε προς το τέλος και κατέβηκε πλήρης στα Ελληνικά πλέιοφς όμως ήταν αδύνατο να βρει ρυθμό ή να έχει όλους τους τραυματίες σε καλή κατάσταση με συνέπεια τον αποκλεισμό στα ημιτελικά από τον ΠΑΟΚ.
περιοδικό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 1998-ΤΕΥΧΟΣ 4
Ανασκόπηση της σεζόν 1997-1998 και αναγγελία της επόμενης από τον Γιάννη Φιλέρη
Ο ΜΑΣΚΟΦΟΡΟΣ
Ο μασκοφόρος Κρίστιαν Βελπ (rip) υπήρξε μια ωραία εικόνα για κάποιο διάστημα, η αγκωνιά του παιχταρά κατά τα άλλα Κάρλτον Μάγιερς δεν ήταν καθόλου ωραία από την άλλη.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ
Ο Τζορτζ Παπαδάκος ερχόμενος στον Ολυμπιακό το 1988 πρόλαβε να αποδείξει μέσα στα πέτρινα χρόνια ότι ήταν ένας από τους καλύτερους Έλληνες ψηλούς.
Στάθηκε άτυχος όμως γιατί πάνω που ήρθαν τα καλά χρόνια του Ολυμπιακού αυτός έμεινε καθηλωμένος στον πάγκο με συνεχείς τραυματισμούς (μέση, μηνίσκος), άνετα θα μπορούσε να έχει ρόλο και στην ομάδα των 90ς.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος είχε σταθερή θέση στην Εθνική ομάδα και στον Ολυμπιακό πολύ νωρίς στην καριέρα του δείγμα των μεγάλων προοπτικών του.
Θα είχε ακόμα πιθανότατα αν ήταν λίγο πιο τυχερός μένοντας μακριά από προβλήματα (μέση, γόνατο).
Τουλάχιστον τον βλέπουμε ακόμα στο παρκέ, με τον Κόροιβο Αμαλιάδας.
Ο θρυλικός Έισι Λο παρά τις σκόρπιες αναφορές για ενδιαφέρον από ομάδες της Κίνας ή άλλων υποβαθμισμένων πρωταθλημάτων δεν έχει ξαναπαίξει μπάσκετ μετά τον τραυματισμό του στο γόνατο στις αρχές του 2014.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΗΡΕΙΣ
Σε διάφορες περιπτώσεις στο παρελθόν οι τραυματισμοί μοιάζουν να σημαδεύουν θέσεις λες και θέλουν να κόψουν την ομάδα στα δυο.
Το 1994-95 οι ταυτόχρονοι τραυματισμοί των Σιγάλα - Μπακατσιά κουτσούρεψαν τις επιλογές στην περιφέρεια, κάπως έτσι στο ντέρμπι της κανονικής περιόδου με τον Παναθηναικό στον δεύτερο γύρο, την τελευταία καθοριστική επίθεση του Ολυμπιακού την ανέλαβε ο .....Γιώργος Λημνιάτης.
Ο Ολυμπιακός έχασε το ματς μέσα στο ΣΕΦ αλλά πήρε την πρωτιά και το πλεονέκτημα έδρας στη συνολική διαφορά πόντων.
Το 1997-98 έλειψαν μαζί οι Τάρλατς - Φάσουλας και η ομάδα έβγαλε τον 1ο γύρο της Ευρωλίγκα με σέντερ Ζεβροσένκο και Ζουρπένκο.
Το 2014-15 ο Ολυμπιακός είχε τρία τριάρια πρώτης γραμμής με Ντάρντεν - Λοτζέσκι - Παπαπέτρου μόνο που είδε και τους τρεις μαζί ετοιμοπόλεμους μόνο στα τέλη της χρονιάς.
Το 2015-16 ο σχεδιασμός ήταν για μια τριάδα με Πάτρικ Γιανγκ - Χάντερ - Μιλουτίνοβ, ο Χάντερ πήγαινε από τραυματισμό σε τραυματισμό στις αρχές, ο Μιλουτίνοβ είχε μερικά προβληματάκια και ο Γιανγκ...τα γνωστά.
Είναι ένα καλό κουίζ πόσα ματς κατάφεραν να παίξουν μαζί οι τρεις τους.
THE CURSE VOL.II
Τέλος, ο 2ος ξένος αποτελούσε για χρόνια ένα ανεξήγητο φαινόμενο που δεν καθόταν ποτέ καλά.
Το 1994-95 ο Σάσα Βολκόφ έπαιζε με πρόβλημα στη μέση από σχετικά νωρίς και δεν είχε ουσιαστική συμμετοχή στους τελικούς της Α1 με τον Παναθηναικό.
Το 1995-96 ο Γουόλτερ Μπέρι έμεινε έξω σεβαστό διάστημα και ακόμα και όταν επέστρεψε ήταν άλλος παίχτης.
Το 1996-97 ο Γουίλι Άντερσον αντικαταστάθηκε από τον Έβρικ Γκρέι που βρέθηκε θετικός σε εφεδρίνη, ο Ολυμπιακός έπαιξε Final Four και Ελληνικά Πλέιοφς με έναν ξένο, άλλο που ο Ρίβερς έπαιζε για δέκα.
Τα επόμενα δύο χρόνια οι Άρτουρας Καρνισόβας και Άριαν Κόμαζετς έμειναν σεβαστό χρονικό διάστημα έξω με τραυματισμούς, ακόμα και όταν επέστρεψαν η απόδοσή τους δεν είχε σχέση με εκείνη των πρώτων μηνών.