Πρωτοχρονιά στην Ανδαλουσία
Αν κάποιος φίλαθλος του Ολυμπιακού δεν παρακολουθούσε καθόλου την Ευρωλίγκα και μάθαινε ότι η πρεμιέρα της φάσης των 16 είναι απέναντι σε μια ομάδα που έχασε τα 4 από τα 5 εκτός έδρας παιχνίδια της στην πρώτη φάση των ομίλων (και ανάμεσα σε αυτά με αντιπάλους περιορισμένων δυνατοτήτων όπως η Άλμπα και η Λιμόζ) θα του προκαλούσε έκπληξη ότι ο πρώτος εκτός έδρας αντίπαλος του Ολυμπιακού, η Ουνικάχα Μάλαγα, είναι η πρωτοπόρος της ACB αυτή τη στιγμή προερχόμενη μάλιστα και από μια μεγάλη νίκη κόντρα στη Ρεάλ.
Ανεξαρτήτως όμως της άσχημης Ευρωπαϊκής εικόνας, με μόλις 4 νίκες σε 10 ματς, η δουλειά του Πλάθα έχει αδιαμφισβήτητα θετικό πρόσημο αυτές τις δυο σεζόν που βρίσκεται στον πάγκο την Μάλαγα.
Ο Ισπανός κόουτς βρέθηκε σε μια ομάδα που ξόδευε για χρόνια σημαντικά χρηματικά ποσά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και επιπρόσθετα πέρσι είχε και αρκετά στραβοπατήματα όπως το μεγάλο εντός έδρας κάζο από την Σαραγόσα του Σερμαντίνι και με την πρόκριση στους 8 της Ευρωλίγκας να παραμένει για μια ακόμη φορά όνειρο απατηλό.
Αλλά το πλασάρισμα στις τέσσερις πρώτες ομάδες του Ισπανικού πρωταθλήματος και οι εξαιρετικές εμφανίσεις απέναντι στο, μέχρι τότε, αδιαφιλονίκητο φαβορί, την Ρεάλ Μαδρίτης άφησαν στο τέλος γλυκιά γεύση, έστω και αν ο τελευταίος τίτλος της Μάλαγα κατακτήθηκε το 2006 σε μια ομάδα που έτσι και αλλιώς δεν γεμίζει και ολόκληρες αποθήκες με τα τρόπαια της με μόλις 3, το πρωτάθλημα Ισπανίας του 2006, το Κύπελλο Ισπανίας του 2005 και το Κύπελλο Κόρατς του 2001.
Παρά όμως τις αποχωρήσεις σημαντικών παικτών με Κάνερ Μέντλει, Ντράγκιτς και Στίματς, το φετινό αγωνιστικό στυλ έχει αρκετές κοινές συνισταμένες με αυτό της περιόδου 2013-2014 καθώς η Μάλαγα συνεχίζει να στηρίζεται στα επιθετικά ριμπάουντς και στις προσπάθειες τριών πόντων αφού ανάμεσα στις 24 ομάδες της Ευρωλίγκας στην κανονική περίοδο, ήταν 1η στην συλλογή επιθετικών ριμπάουντς και 3η στα τρίποντα τα όποια επιχείρησε (δύο στατιστικά δεδομένα που έχουν άμεση σχέση συνήθως), αντιμετωπίζοντας παράλληλα όπως και πέρσι το ίδιο πρόβλημα όσο αφορά την ευστοχία αυτών των σουτ.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την παραδοσιακή τάση των ομάδων του Πλάθα να τρέχουν και να παρασύρουν και τον αντίπαλο στην γρήγορο ρυθμό μπορούμε να δούμε ακόμα περισσότερα κοινά στοιχεία μεταξύ της Μάλαγα του 2014 και αυτής του 2015.
Μπορεί όμως η πρωτοπόρος της Ισπανικής λίγκας να δοκιμάζει συχνά το περιφερειακό σουτ (και να ήταν μόλις στην 12η θέση των ασσιστς στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας) αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι μπορεί να απειλήσει με διάφορους τρόπους στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού.
Γκρέιντζερ και Μάρκοβιτς είναι δύο καλοί δημιουργοί που έχουν την ευτυχία να έχουν στην διάθεση τους έναν παίκτη στο πρόσωπο του Βάσκεθ που αποτελεί έναν από τους καλύτερους σκρίνερ της Ευρωλίγκας και από τον καιρό του στην Μπαρτσελόνα έχει αναγάγει το πικ εν ρολ σε επιστήμη δημιουργώντας την δυνατότητα για εκδήλωση διαφόρων παραλλαγών εκτέλεσης, με ντραιβ του Γκρέιντζερ, συνεργασίες Γκρέιντζερ-Μάρκοβιτς-Τούλσον με Βάσκεθ (και δευτερευόντως Γκολούμποβιτς), σουτ μέσης απόστασης από Γκρέιντζερ ή σουτ τριών πόντων από τον Τουλσον.
Το επιπλέον καλό νέο για τη φετινή Μάλαγα είναι και η βελτίωση της λειτουργίας των off the ball screens μέσω του ερχομού του εξπέρ σε αυτά Κώστα Βασιλειάδη αλλά και της καλύτερης αξιοποίησης του Τούλσον σε αυτά.
Φυσικά όμως το παιχνίδι της Μάλαγα δεν είναι αποκλειστικά τρίποντα, πικ εν ρολ ή ότι προκύπτει από το σκριν στη μπάλα, τα επιθετικά ριμπάουντς και το fast break αλλά συμπληρώνεται και από παιχνίδι με πλάτη.
Μπορεί να μοιάζει μέχρι τώρα πιο αδύνατο από πέρσι δημιουργικά αλλά με τους Γκολούμποβιτς και Τόμας η Μάλαγα έχει δύο κύριες εκτελεστικές low-post πηγές, δυο παίχτες που ταυτόχρονα συνεισφέρουν και στα επιθετικά ριμπάουντς με τον Γκολούμποβιτς να αναμειγνύεται περισσότερο σε πικ εν ρολ αλλά τον Τόμας να δίνει την αμυντική σκληρότητα που έλειπε πέρσι στο 4 επιτρέποντας παράλληλα και ευέλικτα σχήματα με τον Κάλεμπ Γκριν σουτάροντας και αρκετά καλά στις μετρημένες προσπάθειες τριών πόντων που δοκιμάζει.
Όλα αυτά κάνουν το συγκεκριμένο δίδυμο να θεωρείται αρκετά επιτυχημένo μεταγραφικά σε αντίθεση με τον Κάλεμπ Γκριν που ακόμα ψάχνει το χέρι του, χωρίς να μπορεί σε καμία περίπτωση να προσφέρει το παιχνίδι κοντά στο καλάθι του Κάνερ Μεντλει, είτε με πρόσωπο είτε με πλάτη, επιχειρώντας έτσι και αλλιώς περισσότερα τρίποντα από δίποντα αλλά την Μάλαγα να έχει την άνεση να περιμένει την βελτίωση του γιατί ως ομάδα διαθέτει τουλάχιστον μια δεκάδα παικτών που μπορούν να προσφέρουν.
Βοηθάει ότι σε αντίθεση με πέρσι έχει βρει έναν σταθερό ηγέτη τον Ράιαν Τούλσον, για τον όποιο οι περσινοί ημιτελικοί απέναντι στην Ρεάλ ήταν ουσιαστικά το πρώτο σταθερό ηγετικό δείγμα γραφής όπως ακριβώς περίμεναν οι υπεύθυνοι της Μάλαγα όταν τον αποκτούσαν από την Γκραν Κανάρια.
Από την άλλη πλευρά η λιμανίσια ομάδα της Ισπανίας έχει μεν ένα πλούσιο ρόστερ που παρέχει χρήσιμο βάθος για τις παράλληλες αποστολές σε Ισπανία και Ευρώπη, αλλά δεν μπόρεσε να καλύψει πλήρως τα χαρακτηριστικά που έφερναν η παρουσία των Κάνερ-Μέντλει και Ντράγκιτς.
Και αν η Μάλαγα προσπάθησε να τους καλύψει όσο γίνεται στον τομέα του αιφνιδιασμού, από την άλλη πλευρά ασφαλώς και έχασε σε κοψίματα στην ρακέτα και σε ατομικές προσπάθειες με πρόσωπο κοντά στο καλάθι.
Κατά συνέπεια χωρίς αυτούς ( και με δεδομένο ότι οι Τόμας και Γκριν χρησιμοποιούνται με διαφορετικό τρόπο επιθετικά και τα νέα αποκτήματα Βασιλειάδης και Στέφανσον, δεν είναι οι εκρηκτικοί παίκτες που θα βασίσουν την επιθετική τους δραστηριότητα σε διείσδυση) εμφανίζεται μια σχετική έλλειψη διεισδυτηκών παικτών με τους Γκρέιντζερ και Μάρκοβιτς να είναι τέτοιοι, αλλά τον Γκρέιντζερ να είναι ουσιαστικά αυτός που θα παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες, τον Μάρκοβιτς να μένει σχετικά κομπάρσος και τους υπόλοιπους περιφερειακούς να είναι καλοί σουτέρ ή να χρησιμοποιούνται όπως στην περίπτωση των Κουζμινσκας και Σουάρεθ και για ποστ παιχνίδι.
Ένα επιπλέον πρόβλημα στην λειτουργία της επιθετικής μηχανής είναι τα τρίποντα, και αυτό όχι μόνο γιατί τα ευρωπαϊκά ποσοστά είναι συγκριτικά χειρότερα με τα Ισπανικά αλλά και γιατί το ρόστερ προσφέρει τακτικές διευκολύνσεις στους αντιπάλους με τα σουτ τριών πόντων από τους Μάρκοβιτς, Γκρέιντζερ και Κουζμίνσκας να αποτελούν πάντα ένα ευπρόσδεκτο ρίσκο για τους αντιπάλους δίνοντας την θεωρητική δυνατότητα στα αντίπαλα γκαρντ να μπορούν να περάσουν πίσω από τα σκριν ώστε να δώσουν σουτ στους Μάρκοβιτς και Γκρέιντζερ ή να επιλέξουν το δυναμικό χετζάρισμα σε καλούς σουτέρ όπως ο Τούλσον και ο Βασιλειάδης, για να αφήσουν στους Κουζμίνσκας και Σουάρεθ να σουτάρουν καλύπτοντας επιπλέον την ρακέτα αποτρέποντας την πικ εν ρολ ολοκλήρωση των Βάσκεθ και Γκολούμποβιτς.
Αν μάλιστα ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε ζώνη, μια τέτοια με 4 άτομα και έναν να κυνηγάει τον Τούλσον ή τον Βασιλειάδη θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή ιδέα.
Στην άμυνα της Ισπανικής ομάδας τώρα, μερικά πράγματα έμειναν αναλλοίωτα όπως και στην επίθεση.
Ο Φραν Βάσκεθ δεσπόζει και πάλι κάνοντας δυναμικές εξόδους, ο Πλάθα επιλέγει ζώνες όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και ένα πράγμα παραμένει σίγουρο: ότι με την περιφερειακή πίεση των Γκρέιντζερ και Μάρκοβιτς, την αθλητικότητα των Κουζμίνσκας και Τόμας, τον Βάσκεθ να συνδυάζει ταχύτητα στο hedge out και αποτελεσματικότητα ως rim protector, υπάρχουν τα απαραίτητα συστατικά που δικαιολογούν γιατί η Μάλαγα έχει την 3η καλύτερη Ισπανική άμυνα.
Εκτός όμως από τα απαραίτητα συστατικά υπάρχει και αρκετό ρίσκο αφού με Γκολούμποβιτς οι αμυντικές αντιδράσεις είναι πιο αργές και με Βάσκεθ ένα σωστό διάβασμα αρκεί, μετά από μια δυναμική έξοδο του Φραν, για να υπάρξει διείσδυση, κοψίματα στην ρακέτα, πικ εν ρολ ή σουτ τριών πόντων, με ένα σεβαστό ποσοστό των σουτ που προκύπτουν να είναι μετά από κυκλοφορία της μπάλας.
Όλα αυτά τα είδαμε ακόμα και στο φιλικό του Σεπτεμβρίου μεταξύ των δυο ομάδων.
Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε σε αυτό το ματς 6 φορές πικ εν ρολ συνεργασία με κύριο πρωταγωνιστή τον Χάντερ και σούταρε 4 εύστοχα τρίποντα έπειτα από κυκλοφορία της μπάλας, με αποδέκτες τους Λαφαγιέτ και Λοζέτσκι, έχοντας ταυτόχρονα ολοκληρώσει και πολλούς αιφνιδιασμούς.
Το ματς τελικά χάθηκε με σεβαστή διαφορά αλλά μας έδωσε δυο χρήσιμες προειδοποιήσεις ενόψει των επίσημων ματς του ΤΟΠ-16.
Πρώτα, σχετικά με την λειτουργικότητα του σχήματος με δυο σέντερ και την αποτελεσματικότητα της αμυντικής τακτικής που άφησε τον Γκριν να σουτάρει μέσω από πικ εν ποπ καταστάσεις, μια προσέγγιση που αποδείχθηκε αφελής.
Και έπειτα, ίσως το ματς της Ισπανίας να είναι ένα κατάλληλο παιχνίδι για τον Βαγγέλη Μάντζαρη ώστε να μαρκάρει αποτελεσματικά τον Τούλσον, έναν παίκτη που κάνει πολλά στην επίθεση αλλά δεν είναι τρομερά γρήγορος κάτι που βολεύει τον Μάντζαρη όπως δείχνουν οι περιπτώσεις Τεόντοσιτς και Γουίλιαμς για παράδειγμα.
Από την άλλη πλευρά είναι αρκετά πιθανό ο Μάντζαρης να είναι αυτός που θα αναλάβει τον Γκρέιντζερ (και όχι τον Τούλσον) αφού Σλούκας και Σπανούλης δύσκολα θα ακολουθήσουν τις διεισδύσεις του Ουρουγουανού γκαρντ, ένα σχήμα με Λαφαγιέτ και Μάντζαρη μαζί είναι στατικό επιθετικά και αν αναλάβει ο Ντάρντεν, τότε ένας γκαρντ θα πρέπει να πάει πάνω στον Κουζμίνσκας ή τον Σουάρεθ που έχουν δεδομένη ικανότητα στο ποστ. Άρα ίσως μια εναλλακτική λύση να είναι η παρουσία Λοζέτσκι και Ντάρντεν στην ίδια πεντάδα...
Σε κάθε περίπτωση η πρεμιέρα του τοπ16 παραδοσιακά κρύβει δυσκολίες, ο Ολυμπιακός σήμερα είναι αναγκαίο να παρουσιαστεί έτοιμος στο μπάσιμο του 2015 για μια νίκη που αν έρθει θα είναι ιδιαίτερα σημαντική όσο και αν ακόμα είναι νωρίς στον όμιλο.
Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να ελέγξει απαραίτητα τα αμυντικά ριμπάουντς και την απόπειρα αιφνιδιασμών των γηπεδούχων, σε μια αποστολή που κρύβει αρκετές τακτικές κατευθύνσεις που θα πρέπει να προσεχθούν.
Ο Ισπανός κόουτς βρέθηκε σε μια ομάδα που ξόδευε για χρόνια σημαντικά χρηματικά ποσά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και επιπρόσθετα πέρσι είχε και αρκετά στραβοπατήματα όπως το μεγάλο εντός έδρας κάζο από την Σαραγόσα του Σερμαντίνι και με την πρόκριση στους 8 της Ευρωλίγκας να παραμένει για μια ακόμη φορά όνειρο απατηλό.
Αλλά το πλασάρισμα στις τέσσερις πρώτες ομάδες του Ισπανικού πρωταθλήματος και οι εξαιρετικές εμφανίσεις απέναντι στο, μέχρι τότε, αδιαφιλονίκητο φαβορί, την Ρεάλ Μαδρίτης άφησαν στο τέλος γλυκιά γεύση, έστω και αν ο τελευταίος τίτλος της Μάλαγα κατακτήθηκε το 2006 σε μια ομάδα που έτσι και αλλιώς δεν γεμίζει και ολόκληρες αποθήκες με τα τρόπαια της με μόλις 3, το πρωτάθλημα Ισπανίας του 2006, το Κύπελλο Ισπανίας του 2005 και το Κύπελλο Κόρατς του 2001.
Παρά όμως τις αποχωρήσεις σημαντικών παικτών με Κάνερ Μέντλει, Ντράγκιτς και Στίματς, το φετινό αγωνιστικό στυλ έχει αρκετές κοινές συνισταμένες με αυτό της περιόδου 2013-2014 καθώς η Μάλαγα συνεχίζει να στηρίζεται στα επιθετικά ριμπάουντς και στις προσπάθειες τριών πόντων αφού ανάμεσα στις 24 ομάδες της Ευρωλίγκας στην κανονική περίοδο, ήταν 1η στην συλλογή επιθετικών ριμπάουντς και 3η στα τρίποντα τα όποια επιχείρησε (δύο στατιστικά δεδομένα που έχουν άμεση σχέση συνήθως), αντιμετωπίζοντας παράλληλα όπως και πέρσι το ίδιο πρόβλημα όσο αφορά την ευστοχία αυτών των σουτ.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την παραδοσιακή τάση των ομάδων του Πλάθα να τρέχουν και να παρασύρουν και τον αντίπαλο στην γρήγορο ρυθμό μπορούμε να δούμε ακόμα περισσότερα κοινά στοιχεία μεταξύ της Μάλαγα του 2014 και αυτής του 2015.
Μπορεί όμως η πρωτοπόρος της Ισπανικής λίγκας να δοκιμάζει συχνά το περιφερειακό σουτ (και να ήταν μόλις στην 12η θέση των ασσιστς στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας) αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι μπορεί να απειλήσει με διάφορους τρόπους στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού.
Γκρέιντζερ και Μάρκοβιτς είναι δύο καλοί δημιουργοί που έχουν την ευτυχία να έχουν στην διάθεση τους έναν παίκτη στο πρόσωπο του Βάσκεθ που αποτελεί έναν από τους καλύτερους σκρίνερ της Ευρωλίγκας και από τον καιρό του στην Μπαρτσελόνα έχει αναγάγει το πικ εν ρολ σε επιστήμη δημιουργώντας την δυνατότητα για εκδήλωση διαφόρων παραλλαγών εκτέλεσης, με ντραιβ του Γκρέιντζερ, συνεργασίες Γκρέιντζερ-Μάρκοβιτς-Τούλσον με Βάσκεθ (και δευτερευόντως Γκολούμποβιτς), σουτ μέσης απόστασης από Γκρέιντζερ ή σουτ τριών πόντων από τον Τουλσον.
Το επιπλέον καλό νέο για τη φετινή Μάλαγα είναι και η βελτίωση της λειτουργίας των off the ball screens μέσω του ερχομού του εξπέρ σε αυτά Κώστα Βασιλειάδη αλλά και της καλύτερης αξιοποίησης του Τούλσον σε αυτά.
Φυσικά όμως το παιχνίδι της Μάλαγα δεν είναι αποκλειστικά τρίποντα, πικ εν ρολ ή ότι προκύπτει από το σκριν στη μπάλα, τα επιθετικά ριμπάουντς και το fast break αλλά συμπληρώνεται και από παιχνίδι με πλάτη.
Μπορεί να μοιάζει μέχρι τώρα πιο αδύνατο από πέρσι δημιουργικά αλλά με τους Γκολούμποβιτς και Τόμας η Μάλαγα έχει δύο κύριες εκτελεστικές low-post πηγές, δυο παίχτες που ταυτόχρονα συνεισφέρουν και στα επιθετικά ριμπάουντς με τον Γκολούμποβιτς να αναμειγνύεται περισσότερο σε πικ εν ρολ αλλά τον Τόμας να δίνει την αμυντική σκληρότητα που έλειπε πέρσι στο 4 επιτρέποντας παράλληλα και ευέλικτα σχήματα με τον Κάλεμπ Γκριν σουτάροντας και αρκετά καλά στις μετρημένες προσπάθειες τριών πόντων που δοκιμάζει.
Όλα αυτά κάνουν το συγκεκριμένο δίδυμο να θεωρείται αρκετά επιτυχημένo μεταγραφικά σε αντίθεση με τον Κάλεμπ Γκριν που ακόμα ψάχνει το χέρι του, χωρίς να μπορεί σε καμία περίπτωση να προσφέρει το παιχνίδι κοντά στο καλάθι του Κάνερ Μεντλει, είτε με πρόσωπο είτε με πλάτη, επιχειρώντας έτσι και αλλιώς περισσότερα τρίποντα από δίποντα αλλά την Μάλαγα να έχει την άνεση να περιμένει την βελτίωση του γιατί ως ομάδα διαθέτει τουλάχιστον μια δεκάδα παικτών που μπορούν να προσφέρουν.
Βοηθάει ότι σε αντίθεση με πέρσι έχει βρει έναν σταθερό ηγέτη τον Ράιαν Τούλσον, για τον όποιο οι περσινοί ημιτελικοί απέναντι στην Ρεάλ ήταν ουσιαστικά το πρώτο σταθερό ηγετικό δείγμα γραφής όπως ακριβώς περίμεναν οι υπεύθυνοι της Μάλαγα όταν τον αποκτούσαν από την Γκραν Κανάρια.
Από την άλλη πλευρά η λιμανίσια ομάδα της Ισπανίας έχει μεν ένα πλούσιο ρόστερ που παρέχει χρήσιμο βάθος για τις παράλληλες αποστολές σε Ισπανία και Ευρώπη, αλλά δεν μπόρεσε να καλύψει πλήρως τα χαρακτηριστικά που έφερναν η παρουσία των Κάνερ-Μέντλει και Ντράγκιτς.
Και αν η Μάλαγα προσπάθησε να τους καλύψει όσο γίνεται στον τομέα του αιφνιδιασμού, από την άλλη πλευρά ασφαλώς και έχασε σε κοψίματα στην ρακέτα και σε ατομικές προσπάθειες με πρόσωπο κοντά στο καλάθι.
Κατά συνέπεια χωρίς αυτούς ( και με δεδομένο ότι οι Τόμας και Γκριν χρησιμοποιούνται με διαφορετικό τρόπο επιθετικά και τα νέα αποκτήματα Βασιλειάδης και Στέφανσον, δεν είναι οι εκρηκτικοί παίκτες που θα βασίσουν την επιθετική τους δραστηριότητα σε διείσδυση) εμφανίζεται μια σχετική έλλειψη διεισδυτηκών παικτών με τους Γκρέιντζερ και Μάρκοβιτς να είναι τέτοιοι, αλλά τον Γκρέιντζερ να είναι ουσιαστικά αυτός που θα παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες, τον Μάρκοβιτς να μένει σχετικά κομπάρσος και τους υπόλοιπους περιφερειακούς να είναι καλοί σουτέρ ή να χρησιμοποιούνται όπως στην περίπτωση των Κουζμινσκας και Σουάρεθ και για ποστ παιχνίδι.
Ένα επιπλέον πρόβλημα στην λειτουργία της επιθετικής μηχανής είναι τα τρίποντα, και αυτό όχι μόνο γιατί τα ευρωπαϊκά ποσοστά είναι συγκριτικά χειρότερα με τα Ισπανικά αλλά και γιατί το ρόστερ προσφέρει τακτικές διευκολύνσεις στους αντιπάλους με τα σουτ τριών πόντων από τους Μάρκοβιτς, Γκρέιντζερ και Κουζμίνσκας να αποτελούν πάντα ένα ευπρόσδεκτο ρίσκο για τους αντιπάλους δίνοντας την θεωρητική δυνατότητα στα αντίπαλα γκαρντ να μπορούν να περάσουν πίσω από τα σκριν ώστε να δώσουν σουτ στους Μάρκοβιτς και Γκρέιντζερ ή να επιλέξουν το δυναμικό χετζάρισμα σε καλούς σουτέρ όπως ο Τούλσον και ο Βασιλειάδης, για να αφήσουν στους Κουζμίνσκας και Σουάρεθ να σουτάρουν καλύπτοντας επιπλέον την ρακέτα αποτρέποντας την πικ εν ρολ ολοκλήρωση των Βάσκεθ και Γκολούμποβιτς.
Αν μάλιστα ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε ζώνη, μια τέτοια με 4 άτομα και έναν να κυνηγάει τον Τούλσον ή τον Βασιλειάδη θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή ιδέα.
Στην άμυνα της Ισπανικής ομάδας τώρα, μερικά πράγματα έμειναν αναλλοίωτα όπως και στην επίθεση.
Ο Φραν Βάσκεθ δεσπόζει και πάλι κάνοντας δυναμικές εξόδους, ο Πλάθα επιλέγει ζώνες όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και ένα πράγμα παραμένει σίγουρο: ότι με την περιφερειακή πίεση των Γκρέιντζερ και Μάρκοβιτς, την αθλητικότητα των Κουζμίνσκας και Τόμας, τον Βάσκεθ να συνδυάζει ταχύτητα στο hedge out και αποτελεσματικότητα ως rim protector, υπάρχουν τα απαραίτητα συστατικά που δικαιολογούν γιατί η Μάλαγα έχει την 3η καλύτερη Ισπανική άμυνα.
Εκτός όμως από τα απαραίτητα συστατικά υπάρχει και αρκετό ρίσκο αφού με Γκολούμποβιτς οι αμυντικές αντιδράσεις είναι πιο αργές και με Βάσκεθ ένα σωστό διάβασμα αρκεί, μετά από μια δυναμική έξοδο του Φραν, για να υπάρξει διείσδυση, κοψίματα στην ρακέτα, πικ εν ρολ ή σουτ τριών πόντων, με ένα σεβαστό ποσοστό των σουτ που προκύπτουν να είναι μετά από κυκλοφορία της μπάλας.
Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε σε αυτό το ματς 6 φορές πικ εν ρολ συνεργασία με κύριο πρωταγωνιστή τον Χάντερ και σούταρε 4 εύστοχα τρίποντα έπειτα από κυκλοφορία της μπάλας, με αποδέκτες τους Λαφαγιέτ και Λοζέτσκι, έχοντας ταυτόχρονα ολοκληρώσει και πολλούς αιφνιδιασμούς.
Το ματς τελικά χάθηκε με σεβαστή διαφορά αλλά μας έδωσε δυο χρήσιμες προειδοποιήσεις ενόψει των επίσημων ματς του ΤΟΠ-16.
Πρώτα, σχετικά με την λειτουργικότητα του σχήματος με δυο σέντερ και την αποτελεσματικότητα της αμυντικής τακτικής που άφησε τον Γκριν να σουτάρει μέσω από πικ εν ποπ καταστάσεις, μια προσέγγιση που αποδείχθηκε αφελής.
Και έπειτα, ίσως το ματς της Ισπανίας να είναι ένα κατάλληλο παιχνίδι για τον Βαγγέλη Μάντζαρη ώστε να μαρκάρει αποτελεσματικά τον Τούλσον, έναν παίκτη που κάνει πολλά στην επίθεση αλλά δεν είναι τρομερά γρήγορος κάτι που βολεύει τον Μάντζαρη όπως δείχνουν οι περιπτώσεις Τεόντοσιτς και Γουίλιαμς για παράδειγμα.
Από την άλλη πλευρά είναι αρκετά πιθανό ο Μάντζαρης να είναι αυτός που θα αναλάβει τον Γκρέιντζερ (και όχι τον Τούλσον) αφού Σλούκας και Σπανούλης δύσκολα θα ακολουθήσουν τις διεισδύσεις του Ουρουγουανού γκαρντ, ένα σχήμα με Λαφαγιέτ και Μάντζαρη μαζί είναι στατικό επιθετικά και αν αναλάβει ο Ντάρντεν, τότε ένας γκαρντ θα πρέπει να πάει πάνω στον Κουζμίνσκας ή τον Σουάρεθ που έχουν δεδομένη ικανότητα στο ποστ. Άρα ίσως μια εναλλακτική λύση να είναι η παρουσία Λοζέτσκι και Ντάρντεν στην ίδια πεντάδα...
Σε κάθε περίπτωση η πρεμιέρα του τοπ16 παραδοσιακά κρύβει δυσκολίες, ο Ολυμπιακός σήμερα είναι αναγκαίο να παρουσιαστεί έτοιμος στο μπάσιμο του 2015 για μια νίκη που αν έρθει θα είναι ιδιαίτερα σημαντική όσο και αν ακόμα είναι νωρίς στον όμιλο.
Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να ελέγξει απαραίτητα τα αμυντικά ριμπάουντς και την απόπειρα αιφνιδιασμών των γηπεδούχων, σε μια αποστολή που κρύβει αρκετές τακτικές κατευθύνσεις που θα πρέπει να προσεχθούν.
...από τον Weekendman
