Το μεγαλύτερο βήμα


Μετά τη Μάλαγα και την Αρμάνι Μιλάνο, η Φενέρμπαχτσε είναι η 3η κατά σειρά ομάδα που βρίσκει ο Ολυμπιακός στο φετινό τοπ16 που από τη μία, είχε ξανασυναντήσει πέρσι στην ίδια φάση και από την άλλη, προπορεύεται στο πρωτάθλημα της χώρας της.

Η ομάδα μας πάει για μια ακόμα φόρα στη Πόλη με ένα στόχο: την κατάκτηση του διπλού μέσα στην Τουρκία ώστε να κάνει ένα ακόμη βήμα, όχι μόνο για την πρόκριση στα προημιτελικά της διοργάνωσης, αλλά και για να εξασφαλίσει ένα ροζ φύλλο που ενδεχομένως να αποδειχθεί πολύ σημαντικό για την κατάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης καθώς η Φενέρ θεωρείται ως μια από τις βασικές ανταγωνίστριες του σε αυτό. 


Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποτελεί μια ακόμα Τουρκική ομάδα, που θα προσπαθήσει, ξοδεύοντας πολλά λεφτά, να φτάσει στο σχεδόν άπιαστο όνειρο της συμμετοχής σε Final Four της Ευρωλίγκα αφού οι μοναδικές συμμετοχές ήταν αυτές της Εφές το 2000 και το 2001, με την δεύτερη να είναι στην Σουπρολίγκα, την χρονιά της ταυτόχρονης διεξαγωγής δυο Ευρωπαικών πρωταθλημάτων.

Η περσινή ευρωπαϊκή συμμετοχή πάντως της Φενέρμπαχτσε, ξεκίνησε μεν με εντυπωσιακό απολογισμό 3 νικών στις 4 αναμετρήσεις της πρώτης φάσης απέναντι σε Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ, αλλά τελείωσε κάθε άλλο παρά ένδοξα με τον αποκλεισμό στο τοπ16 έχοντας εκεί απολογισμό 6 νίκες και 8 ήττες και κάνοντας ακόμα και τον Ομπράντοβιτς των πολλών Ευρωπαϊκών να καταλάβει πως η Ευρωπαϊκή καταξίωση μιας Τουρκικής ομάδας δεν είναι εύκολη υπόθεση. 

Όμως μπορεί να χάθηκε το Κύπελλο Τουρκίας αλλά η πρώτη χρονιά του Ομπράντοβιτς συνοδεύτηκε με την επιστροφή του πρωταθλήματος Τουρκίας μετά από 3 χρόνια έστω και αν επρόκειτο για μια αμφίρροπη και επεισοδιακή σειρά Τουρκικών τελικών, με την Γαλατασαράι να μην κατεβαίνει στον τελευταίο 7ο τελικό και κατά συνέπεια την Φενέρμπαχτσε να κατακτά το τρόπαιο στα χαρτιά.


Η κατάκτηση του Τουρκικού πρωταθλήματος δεν απέτρεψε την Φενέρμπαχτσε από το να προχωρήσει σε μερικές αλλαγές στο ρόστερ με την τετράδα των Μπογκταν Μπογκτάνοβιτς, Γιαν Βέσελι, Αντριου Γκάουντλοκ και Ρίκι Χίκμαν, να βρίσκουν τον δρόμο για την Κωνσταντινούπολη, με τον Νίκο Ζήση να τους ακολουθεί μόλις πριν από λίγες μέρες, αποχωρώντας από την Ουνίξ που δεν κατάφερε να περάσει στο τοπ16 παρά την παρουσία πολλών αστεριών στις τάξεις της. 

Οι μεταγραφικές κινήσεις των Τούρκων έδειχναν από την αρχή ότι η περιφερειακή γραμμή θα ήταν η δύναμη πυρός της ομάδας, πράγμα που επιβεβαιώθηκε γρήγορα και στην πράξη.
Καμία ιδιαίτερη έκπληξη εδώ, μια ματιά στα πρόσφατα κατορθώματα των παικτών αρκούν. 
Ο Ρίκι Χίκμαν έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τη Μακάμπι Τελ-Αβίβ σε επίθεση και άμυνα.
Ο Μπόγκνταν Μπογκτάνοβιτς διακρίθηκε με την Εθνική Σερβίας ενώ σκόραρε 30.8 πόντους μέσο όρο στους Σέρβικους τελικούς του 2014.
Ο Γκαουντλοκ ήταν ο 3ος σκόρερ σε μέσο όρο στην Ευρωλίγκα και ο Εμίρ Πρέλντζιτς οδήγησε μια πολύ μέτρια Εθνική Τουρκίας στην 8αδα του Μουντομπάσκετ.

Η Φενέρμπαχτσε παρουσιάζει μια προφανή διαφορά στον τρόπο εκδήλωσης επιθέσεων σε σύγκριση με τους δυο προηγούμενους αντιπάλους των ερυθρολεύκων αφού είναι μια ομάδα που επιτίθεται πολύ στο ζωγραφιστό ως 1η σε προσπάθειες στα δίποντα και 2η σε ευστοχία σε αυτές, αλλά και έχοντας στα τρίποντα μια αντίστροφη στατιστική εικόνα. 
Μάλαγα και Μιλάνο  επιχειρούν πολλά τρίποντα αλλά με μη ικανοποιητική ευστοχία, η Φενέρ από την άλλη είναι 19η σε απόπειρες από τα 6 και 75, έχοντας όμως καλύτερη ευστοχία με 36,32%. 

Τα στοιχεία αυτά μαζί με τις ασσίστς στις όποιες ήταν 8η στην κανονική περίοδο, τα λίγα λάθη και τους επιπλέον πόντους που προκύπτουν από  τις καλές επιδόσεις σε κλεψίματα και επιθετικά ριμπάουντς, διαμορφώνουν φυσιολογικά μια από τις καλύτερες επιθέσεις της Ευρωλίγκας, ξεπερνώντας άνετα τους 80 πόντους μέσο όρο ανά παιχνίδι. 

Από την άλλη πλευρά του παρκέ όμως παρατηρούμε μέτριες στατιστικές επιδόσεις γιατί έχοντας μόλις την 12η καλύτερη άμυνα στην κανονική περίοδο η Φενέρ καταδικάστηκε σε αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα. Η εικόνα αυτή άλλαξε πάντως στα δυο πρώτα ματς του τοπ16 με την ομάδα του Ομπράντοβιτς  να παρουσιάζει μια πιο δεμένη εικόνα και σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.


Η βελτίωση απεικονίστηκε και στο παθητικό στην κανονική διάρκεια των αγώνων καθώς η ΤΣΣΚΑ δέχτηκε σε 40 λεπτά 74 πόντους από την ΤΣΣΚΑ των 88 πόντων μέσο όρο και συνεχίζοντας με μόλις 60 από την Νίζνι. 

Στα δύο αυτά παιχνίδια η Φενέρ επέτρεψε μόλις δυο αιφνιδιασμούς σε 85 λεπτά συνολικού παιχνιδιού και ταυτόχρονα έκανε καλή δουλειά στους βασικούς γκαρντ των ομάδων με δυναμικές άμυνες σε Τεόντοσιτς, Ντε Κολο και ανάλογη προσοχή στον Ρότσεστι, χρησιμοποιώντας και τους πιο ευέλικτους ψηλούς Μπιέλιτσα, Βέσελι για να μαρκάρουν κοντούς μετά από αμυντικά switches. 

Ο Μίλος Τεόντοσιτς είχε στην Κωνσταντινούπολη 12 πόντους και 6 ασσίστς αλλά με 2/8 προσπάθειες εντός παιδιάς και 3 λάθη, ενώ ο  Ρότσεστι σκόραρε περισσότερο από σουτ αδύνατης πλευράς, αλλά μην έχοντας ένα συμπαραστάτη τύπου Ντε Κόλο, εγκλωβίστηκε εκτελεστικά και δημιουργικά με μόλις 1 ασσίστ, χωρίς οι προσπάθειες των Κίνσει  και Παραχούσκι να μπορούν να βοηθήσουν ιδιαίτερα και τον Τόμπικνς από το ζενίθ του Μιλάνου, να βρίσκετε αυτήν την φορά στο ναδίρ. Ο Ζήσης ήταν σίγουρα ένας από τους λόγους της βελτίωσης στην περιφερειακή άμυνα στο τοπ16.
Φυσικά, αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού μπορεί να αποτελέσει βαρόμετρο και για σήμερα με τους Λαφαγιετ, Μάντζαρη και Πέτγουει, να έχουν λογικά αρκετές ευκαιρίες λόγω της προσοχής που αναμένεται να δώσει η άμυνα της Φενέρ στον Βασίλη Σπανούλη.


Η πορεία της Φενερμπαχτσε θα είναι υπόθεση τεσσάρων ατόμων, των Γκάουντλοκ, Μπόγκνταν Μπογκτάνοβιτς, Νεμάνια Μπιέλιτσα και Βέσελι, οι οποίοι πέρα από το σημερινό παιχνίδι θα καθορίσουν και την τύχη της Φενέρ γενικότερα μέσα στη χρονιά.

Οι Γκάουντλοκ και Μπογκντάνοβιτς μπορούν να  πασάρουν στη weak side και να εκμεταλλευτούν τα σκρινς πάνω στην μπάλα και εκτός μπάλας για να σουτάρουν. 
Ο Σέρβος είναι η δεύτερη εναλλακτική ολοκλήρωσης αιφνιδιασμών μετά τον Χίκμαν, αλλά ο Γκάουντλοκ διαθέτει ακόμη πληρέστερο επιθετικό ρεπερτόριο έχοντας σουτ και μεγάλη διεισδυτική ικανότητα η όποια μπορεί να τιμωρήσει όσους αντιπάλους τολμήσουν να τον μαρκάρουν στενά για να περιορίσουν το σουτ του. Η λόμπα που περιέχεται στο ρεπερτόριο  του Αμερικάνου κάνει την επιθετική αναχαίτισή του ακόμα πιο δύσκολη.

Ο πρώην παίχτης των Lakers συγκροτεί ένα πολύ δυνατό δίδυμο παιχνιδιού με πρόσωπο στο καλάθι παρέα με τον Νεμάνια Μπιέλιτσα που δεν είναι ένα τυπικό stretch τεσσάρι αλλά με τον γνωστό χειρισμό πλέι-μεικερ που διαθέτει, χρησιμοποιείται πολλές φορές σε καταστάσεις απομόνωσης για να εκμεταλλευτεί τα πιο γρήγορα πόδια και την τεχνική του, επιλέγοντας συνήθως να πάει κοντά στο καλάθι και να ολοκληρώσει με drive ή να πασάρει. 
Ο περιορισμός του Μπιέλιτσα ίσως και να είναι η πιο δύσκολη αποστολή που έχουν συναντήσει τα 4αρια του Ολυμπιακού φέτος.


Αυτός όμως που είναι ικανός να αλλάξει τα δεδομένα είναι ο Γιαν Βέσελι ιδιαίτερα από τη θέση 5. 
Ο Τσέχος μπορεί να χρησιμοποιείται και στις δυο θέσεις των ψηλών αλλά ως 4αρι δεν διαθέτει το σουτ η έστω ένα δυνατό παιχνίδι με πλάτη και ταυτόχρονα οι υπόλοιπες λύσεις στους σέντερς Ζόριτς, Ερντέν και Σαβάς είναι ευάλωτες στην αμυντική αντιμετώπιση του πικ εν ρολ. 
Ο Βέσελι αποτελεί την ιδανική λύση για το 5 με την ταχύτητα και τα αθλητικά του προσόντα με τον Ομπράντοβιτς να μοιράζεται την ίδια άποψη αν παρατηρήσουμε ότι στα κρίσιμα σημεία των αγώνων χρησιμοποιεί συνήθως στην ίδια 5αδα τους Μπιέλιτσα και Βέσελι.

Και αν το επιθετικό ταλέντο των Τούρκων μοιάζει τεράστιο, η επιθυμητή περιφερειακή χημεία  αναζητείται ακόμα αφού  μπορεί η τριάδα των περιφερειακών και ο Μπιέλιτσα να παίζουν άψογα πικ εν ρολ, αλλά η ομάδα είναι γεμάτη από κόμπο γκαρντς χωρίς να συμπεριλαμβάνει έναν πραγματικά μεγάλο πλέι-μεικερ ώστε να αναλάβει σταθερά τα ηνία στην οργάνωση του παιχνιδιού. 


Όλα αυτά συντελούν σε κενά διαστήματα μέσα στο παιχνίδι αναγκάζοντας τον Ομπράντοβιτς να κάνει μια ακόμη προσθήκη, στην ήδη φορτωμένη backcourt, φέρνοντας τον Νίκο Ζήση για να βρει στο πρόσωπο του έναν πιο οργανωτικό γκαρντ. 

Εκτελεστικά δεν υπάρχει θέμα βέβαια. 
Η Φενέρ δεν χρησιμοποιεί μόνο οποιοδήποτε  σκριν για την παραγωγή σουτ, αλλά βρίσκει σουτς τριών πόντων με περισσότερες από μία πάσες στην περιφέρεια βάζοντας τον αντίπαλο σε κατάσταση περιστροφών και έχοντας το πλεονέκτημα και την δυνατότητα να ανοίξει το γήπεδο μέχρι και με τέσσερις καλούς σουτέρ στην ίδια 5αδα.

Όσο όμως και αν η Φενέρ είναι ισχυρή στο παιχνίδι με πρόσωπο, παρουσιάζει παράλληλα κάποιες αδυναμίες στο αμυντικό και επιθετικό low-post παιχνίδι από τις όποιες θα μπορούσε να αποκομίσει όφελος ο Ολυμπιακός. 

Πέρσι  το παιχνίδι με πλάτη ήταν από τα δυνατά επιθετικά σημεία της Φενέρ (με Πρελζιντς, Ζόριτς, Μπόγιαν Μπογκτάνοβιτς και Κλειζα), φέτος η φυγή των δυο τελευταίων αποδυνάμωσε αυτό το στοιχείο κυρίως γιατί αυτοί που ήρθαν απειλούν περισσότερο με πρόσωπο συν το γεγονός ότι ο επιθετικός ρόλος του Πρέλνζντιτς έχει περιοριστεί.

Η  post-up άμυνα στις δυο θέσεις των φόργουορντ ενδέχεται να γίνει μια κερκόπορτα για τον Ολυμπιακό καθώς τα σχήματα της Φενέρ με τρία γκαρντς μπορούν να αποτελέσουν μια ευκαιρία για να ξεμπουκώσει ο Τρέμελ Ντάρντεν στο  low-post παιχνίδι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο του Τόμας στο ματς Μπαρτσελόνα-Φενέρ ο όποιος πέτυχε τους πρώτους 6 πόντους των Καταλάνων ποστάροντας με επιτυχία στις πρώτες τρεις επιθέσεις τον Γκάουντλοκ. 

Ενώ όσο ποιοτικός και να είναι ο Νεμάνια Μπιέλιτσα στην μία άκρη του γηπέδου, είναι σίγουρα ένας αντίπαλος καθόλου απαγορευτικός, για να ξεδιπλωθεί το εξαιρετικό ποστ παιχνίδι του Γιώργου Πρίντεζη. Ακόμα και αν ο Βέσελι περάσει αρκετή ώρα στο 4 για να αναχαιτίσει τον Έλληνα φόργουορντ τότε ανοίγει ο δρόμος για τους σέντερς του Ολυμπιακού που κόντρα στους αντίστοιχους της Φενέρ θα βρουν πάτημα να κάνουν αυτά που έκαναν Χάινς και Καούν στο ματς της Πόλης ή ακόμα και ο Παραχούσκι στο παιχνίδι της 2η αγωνιστικής.

Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός παρουσιάζει συγκριτικά μια θεωρητικά μεγαλύτερη δυνατότητα περιορισμού της περιφερειακής γραμμής της Φενέρ. 
Τα σχήματα των τριών γκαρντς βολεύουν για την ανάλογη χρησιμοποίηση του Ντάρντεν χωρίς τον φόβο ποσταρίσματος από το αντίπαλο 3αρι, τον Κατσίβελη να είναι διαθέσιμος ως τρίτος περιφερειακός για ειδικές αμυντικές αποστολές και  τους Μάντζαρη και Λαφαγιέτ να αναμένεται να παίξουν και αυτοί τον αμυντικό ρόλο. Προϋποθέσεις που είναι αναγκαίο να στεφτούν με επιτυχία, για να έχει πραγματικές ελπίδες ο Ολυμπιακός να καταβάλλει την Φενέρμπαχτσε. 

Διότι μπορεί οι Τούρκοι γκαρντς  της ομάδας (με εξαίρεση τον Πρελζντιτς) να μοιάζουν ευνουχισμένοι μπροστά στους αντίστοιχους της Αναντολού Εφές, αλλά οι υπόλοιποι ξένοι μπορούν όλοι τους να σουτάρουν και να κρίνουν ένα ματς, με εξαίρεση ίσως τα τρίποντα του γηγενή Πρελζντιτς και του Ζήση όσο μπορεί  κανείς να  ισχυριστεί το τελευταίο αφού ο Νίκος φαίνεται φέτος να σουτάρει καλύτερα σε ένα μεγαλύτερο range από τη μέση απόσταση που μας είχε συνηθίσει.


Τελειώνοντας, παθητικές άμυνες που  δίνουν σουτ στους περιφερειακούς της Φενέρ είναι δύσκολο να εφαρμοστούν άρα ο Ολυμπιακός θα πρέπει να επιλέξει και πάλι έναν συνδυασμό δυναμικών αμυνών και αλλαγών στα σκρινς λαμβάνοντας και τα σχετικά ρίσκα. 
Αν εξαιρέσεις κάποια πικ εν ποπ του Ζόριτς και την περιφερειακή δράση του Μπιέλιτσα, η Φενέρ δεν έχει ψηλούς που σουτάρουν από έξω άρα ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβάται τέτοια σουτς στην άμυνα του. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι ακριβής στις περιστροφές του μετά από δυναμικές άμυνες στα πικ εν ρολ, η Φενέρ μπορεί να κυκλοφορήσει καλά την μπάλα στη περιφέρεια μέχρι να βρει καλό σουτ.

Το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν θα είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο άγχος σε αυτήν την αναμέτρηση και αυτό μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο υπέρ του όπλο αρκεί να υπάρξει αποτελεσματική άμυνα, ευστοχία στα τρίποντα και η μικρότερη δυνατή φθορά στην περιορισμένη αριθμητικά γραμμή ψηλών των ερυθρολεύκων.


...από τον Weekendman