Οι πειρατές του Βελιγραδίου

Τι χρονιά και αυτή; Δεν θα πω κάτι καινούριο αν αναφέρω ότι όλη εκείνη η σεζόν είναι από αυτές τις ιστορίες που τις διηγείσαι γεμάτος ενθουσιασμό και ο άλλος σου απαντά,"άντε ρε, αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες". 

Και όμως συνέβη...

Να πούμε ένα ευχαριστώ στους ιθύνοντες της Ευρωλίγκας αρχικά για το ωραίο σύστημα διεξαγωγής της πρώτης φάσης. Σε άλλες εποχές αν έβγαινες πέμπτος σε όμιλο με έξι ομάδες θα ξανάεπαιζες από του χρόνου Έυρωλίγκα πάλι. Με 5-5 (1-4 στον δεύτερο γύρο) έκλεισε ο πρώτος γύρος για τον Ολυμπιακό που ξεπέρασε μόνο τους ταπεινούς Βέλγους της Σαρλερουά! Πέντε ήττες οδυνηρές όχι μόνο για το αποτέλεσμα αλλά πολλές φορές και για τον τρόπο που έγιναν κάποιες από αυτές. Από την ψυχρολουσία της πρώτης αγωνιστικής από την Άλμπα Βερολίνου μέσα στο ΣΕΦ, από την αυτοκτονία πάλι με τους Γερμανούς στο Βερολίνο αυτή τη φορά, μέχρι την με κάτω τα χέρια ήττα από τους "φοιτητές" της Εστουντιάντες την τελευταία αγωνιστική. Ο δεύτερος γύρος έμοιαζε βουνό, μαζί με Άλμπα και Εστουντιάντες συν το 1-3 στην καμπούρα μας θα σχηματιζόταν νέος όμιλος με ΤΣΣΚΑ, Στεφανέλ Μιλάνο και Μακάμπι. Ακόμα και η πρόκριση στους 16 έμοιαζε δύσκολη...

Κάθε ματς ήταν τελικός πια...Πήραμε τον πρώτο με τους Ρώσους εντός έδρας αλλά ακολούθησε η συνηθισμένη αυτοκτονία, στο Μιλάνο αυτή τη φορά με τον Πορταλούπι να βάζει ένα χεράκι.

Η νίκη με την Μακάμπι στο ΣΕΦ μας κράτησε ζωντανούς αλλά και πάλι...Χρειαζόταν νίκη στη Μόσχα...Το πιο σημαντικό ματς της σεζόν εκείνης για εμένα. 

Ήταν η πρώτη φορά που παρουσιάστηκε μπροστά μας ο Ολυμπιακός του Βελιγραδίου, του ΟΑΚΑ και της Ρώμης. Μια ομάδα που μάσαγε σίδερα, που έχει ποιότητα και σχέδιο,που ναι...μπορούσε να κάνει τα πάντα.

Η νίκη με την Στεφανέλ στο ΣΕΦ μας έβαλε στην 16άδα για να ακολουθήσει μια αδιάφορη ήττα από την Μακάμπι στο Τελ-Αβίβ. Όμως και πάλι δεν είχαμε τίποτα χειροπιαστό. Ίσα-ίσα που το διπλό μειονέκτημα έδρας με Παρτίζαν και ίσως με Παναθηναικό έκανε το ταξίδι για την Ρώμη να μοιάζει έτοιμο προς ακύρωση. Από το ολότελα πάντως, τουλάχιστον είμασταν στους 16 και όπου βγει...

Τρίποντο-τεύχος 441-19/04/1997-Γιάννης Φιλέρης

Στο πρώτο παιχνίδι στη Χάλα Παϊονίρ δεν ξέρουμε τι ακριβώς να περιμένουμε. Ο ίδιος ο Ολυμπιακός μας έμαθε έτσι. Το παιχνίδι ξεκινά, ο Ολυμπιακός παίζει καλά και παίρνει κεφάλι νωρίς. Τους έχουμε ρε τελικά!

Ο Φράνκο Νάκιτς κάνει πλάκα στην ζώνη του Νίκολιτς πράγμα που αναγκάζει τον προπονητή των Σέρβων να πάρει άλλα μέτρα.....

 ...αλλά λίγο αργότερα ένα κάρφωμα του ξεσηκώνει όλο το γήπεδο εναντίον του. Βλέπω πώς αντιδρούν οι παίχτες στις αποδοκιμασίες και λέω, εντάξει δεν παίζει να χάσουμε σήμερα.

6/3/97 Παρτίζαν – Ολυμπιακός 71-81

ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Μπρκιτς 13, Μπέριτς 12, Τομάσεβιτς 11, Λουκόφκσι 11, Κοτούροβιτς 8, Τσουμπρίλο 6, Βίντακιτς 6, Ντρόμπνιακ 4
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ : Νάκιτς 27 (6/7 βολές, 9/10 δίπ., 1/3 τριπ.), Ρίβερς 14 , Τάρλατς 11 (9 ριμπ.), Φασούλας 11, Παπανικολάου 8, Βελπ 6, Σιγάλας 4 (5 ασίστ), Μπακατσιάς, Τόμιτς

Πέντε μέρες μετά σκεφτόμαστε ήδη τον Παναθηναικό. Δυστυχώς οι Σέρβοι σκέφτονταν το παιχνίδι μαζί μας. Κλειστό ματς και η ήττα από αυτές που σε σκοτώνουν. 

Τώρα πώς πας να ξανακερδίσεις μέσα εκεί; Θα είναι δυσκολότερο από την πρώτη φορά.

11/3/97 Ολυμπιακός – Παρτίζαν 60-61
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ : Φασούλας 14, Ρίβερς 11, Σιγάλας 9 (3/7 τριπ., 7 ασίστ, 3 κλεψ.), Παπανικολάου 8, Τόμιτς 8, Τάρλατς 8, Βελπ 2, Νάκιτς, Μπακατσιάς.
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Ντρόμπνιακ 19 (5/6 βολές, 7/16 διπ., 14 ριμπ.), Μπέριτς 12 (3/7 τριπ.), Τσουμπρίλο 8 (7 ριμπ.),  Βίντακιτς 7, Τομάσεβιτς 7, Κοτούροβιτς 6 (7 ριμπ.), Μπρκιτς 2, Λουκόφσκι

Πραγματικά το γήπεδο είναι πιο καυτό από την πρώτη φορά αλλά γρήγορα ο Ολυμπιακός φροντίζει να τους παγώσει. Στο 10λεπτο το σκορ είναι...10-30! Άλλη μια εμφάνιση που μας πείθει ότι μπορούμε να κερδίσουμε κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες.Οι Σέρβοι μειώνουν σταδιακά αλλά ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι, στο τέλος ο Ανδρέας ο Βουρλιώτης κάνει τούμπες μέσα στο παρκέ και ο Τάρλατς τους κάνει δώρο την μπάλα του παιχνιδιού για να τον θυμούνται.

Η σειρά με την Παρτίζαν τελειώνει με τρία διπλά και μια εξέλιξη από αυτήν που ξέραμε σε όλη την σεζόν. Δεν γίνονται αυτά ρε...

Αν ήταν ταινία θα ήταν περιπέτεια...ανατρεπτική ίσως, με τον Φράνκο Νάκιτς πρωταγωνιστή σε ρόλο κάτι σαν κάπταιν Τζακ Σπάροου, από καλός γίνεται κακός και το ανάποδο μέσα σε δευτερόλεπτα, 27-0-19 οι πόντοι του στα τρία ματς...

Παναθηναικός και τώρα πια, ξέρουμε ότι μπορούμε!

13/3/97 Παρτίζαν – Ολυμπιακός 69-74
ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Μπρκιτς 18 (2/2 βολές, 2/3 δίπ., 4/7 τριπ.), Μπέριτς 16 (8/9 βολές, 1/3 διπ., 2/5 τριπ., 5 ασίστ), Τομάσεβιτς 10 (5/11 διπ., 10 ριμπ.), Ντρόμπνιακ 10 (5/8 διπ.), Βίντακιτς 6, Κοτούροβιτς 6, Τσουμπρίλο 3, Λουκόφσκι.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ : Ρίβερς 21 (6/6 βολές, 6/11 διπ., 1/2 τριπ., 5 ασίστ, 2 κλεψ.), Νάκιτς 19 (3/3 βολές, 5/6 διπ., 2/4 τριπ.), Φασούλας 14 (4/5 βολές, 5/11 διπ., 5 ριμπ.), Τάρλατς 12 (2/4 βολές, 5/9 διπ., 7 ριμπ.)Σιγάλας 6 (8 ασίστ, 3 ριμπ., 2 κλεψ.), Τόμιτς 2, Βελπ

Έχω μια συνήθεια...Μπορώ να θυμηθώ απίστευτες λεπτομέρειες της ζωής μου σε συνδυασμό με γεγονότα που αφορούν τον Ολυμπιακό. Όλοι μας λίγο πολύ πρέπει να το έχουμε αυτό φαντάζομαι...

Για παράδειγμα θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που πήγα στην Αθήνα για να δω το Μινιόν περισσότερο, ήταν η μέρα που έκανε πρεμιέρα ο Ντέταρι σε ένα φισκαρισμένο ΟΑΚΑ στο φιλικό 1-0 με την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης.

Την ίδια μέρα που ο Ολυμπιακός έπαιζε το τρίτο ματς στο Βελιγράδι είχα κάποιες εξετάσεις για να πάρω πτυχίο στα Ιταλικά. Το πτυχίο το πήρα και ο Ολυμπιακός κέρδισε.

15 χρόνια μετά μπορεί να μην θυμάμαι ούτε μια πρόταση να φτιάξω καλά καλά στα Ιταλικά όμως...Τον Ολυμπιακό να κάνει πασαρέλα για δεύτερη φορά μπροστά στους Σέρβους δεν παίζει να τον ξεχάσω!