Angel & Devil

Ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς την Παρασκευή σαν ένας πυγμάχος που είναι ζαλισμένος από τον προηγούμενο γύρο. Χωρίς να έχει αποκαταστήσει τις πληγές του, βρέθηκε γρήγορα με την πλάτη στη γωνία για ένα νέο μπαράζ χτυπημάτων. Η Κίμκι τον ξυλοφόρτωνε για ένα μεγάλο διάστημα του ματς μέχρι που ήρθε η αντίδραση... Στα μαχητικά αθλήματα πολλές φορές το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι εκείνο που ωθεί τον αθλητή να φύγει από την γωνία και να επανέρθει στο fight, στο μπάσκετ το ίδιο πράγμα θα μπορούσαμε να το ορίσουμε σαν χαρακτήρα. Και αν ο Ολυμπιακός έχει κάτι που μπορεί να ακουμπήσει πάνω του σε σταθερό βαθμό φέτος είναι ακριβώς αυτός ο χαρακτήρας μιας ομάδας που αρνείται να ηττηθεί. Και ομάδες με χαρακτήρα δεν τις φοβάμαι...

Μέσα στο ματς ο Ολυμπιακός κατάφερε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μας δείξει το ρεζουμέ όλης της φετινής χρονιάς. Το πρώτο 25λεπτο ήταν ο Ολυμπιακός του παιχνιδιού με την Σιένα, με την Τσεντεβίτα στο ΣΕΦ, η ομάδα που έχασε κάτω τα χέρια με την Εφές, ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου με τον Παναθηναικό στον τελικό κυπέλλου. Στα επόμενα 15 λεπτά παρουσιάστηκε ο Ολυμπιακός του Νοεμβρίου που πέρασε παρέλαση από Μιλάνο, Κάχα Λαμποράλ και Κάουνας, που γύρισε το ματς στο Ελληνικό από το -14. Οι μεταμορφώσεις του διάβολου σε άγγελου και ανάποδα μπορεί να είναι συνηθισμένο φετινό φαινόμενο αλλά όσο προχωράμε προς το τέλος της χρονιάς είναι σίγουρο ότι θα πρέπει να σταθεροποιηθούν περισσότερο προς το "αγγελικό" μονοπάτι...ειδικά όταν τελικά είναι στο χέρι του Ολυμπιακού να πάει προς τα εκεί με σιγουριά. To μαγικό ραβδί που μετατρέπει την ομάδα είναι σαφές και λέγεται άμυνα.

Το παιχνίδι της Παρασκευής έδωσε ένα ξεκάθαρο παράδειγμα που αποδεικνύει τον ισχυρισμό.

Τα πρώτα λεπτά

Αναγνωρίζω ότι αν είναι να βρίσκεται κάπου στο rotation ο Τζος Πάουελ αυτό το σημείο είναι τα πρώτα λεπτά του ματς. Το διάστημα είναι αναγνωριστικό και η ομάδα θεωρητικά μπορεί να του δώσει και 2-3 επιθέσεις μπροστά. Ο Σερμαντίνι θα πάρει μετά την σκυτάλη για να κλείσει σωστά τα δύο ημίχρονα ο Κάιλ Χάινς.

Η λογική μοιάζει να στέκει μόνο που η παρουσία του Πάουελ στα δύο τελευταία ματς με Παναθηναικό και Κίμκι μετατρέπει το διάστημα των πρώτων λεπτών από αναγνωριστικό σε καθοριστικό, ο αντίπαλος βρίσκει ρυθμό στην επίθεση και χτίζει διαφορές που ψυχολογικά βαραίνουν τον Ολυμπιακό.

(αν κάτι έχει δείξει ο Δημήτρης Μαυροειδής φέτος είναι ότι όταν χρειάζεται να μπει αργά στο ματς είναι φανερά εκτός κλίματος. Αντίθετα τις φορές που ξεκίνησε ήταν περισσότερο μέσα στο ματς, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το διάστημα της αποπομπής Ντόρσει πριν την απόκτηση του Πάουελ. Με την εικόνα που παρουσιάζει ο Πάουελ σαφώς και θα μπορούσε να πάρει μια ευκαιρία...σαν starter όμως)

To ζήτημα "αμυντικά προβλήματα" γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο όταν ο Τζος πάει σε flash and recover πρακτικές στην άμυνα του στο pick n'roll νομίζω όμως ότι είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση εξ' ορισμού.

Στο ματς με τον Παναθηναικό ο Πάουελ έμενε στο ύψος των βολών, ο Διαμαντίδης μπορούσε να φτάσει κοντά στο καλάθι και να τελειώσει φάσεις ή να πασάρει στον ψηλό βάζοντας στη μέση τον Πάουελ.

Με την Κίμκι επιλέχθηκε να βγάλουμε κάπως τον Πάουελ από την εξίσωση (δεν νομίζω να περιμένει κανείς από τον Πάουελ να κάνει γρήγορο recover) και να πάμε σε περισσότερες περιστροφές μόνο που η τρύπα που δημιουργούσε η έξοδος του Πάουελ ήταν τόσο μεγάλη που καμία περιστροφή δεν μπορεί να καλύψει.  Ταυτόχρονα το πρόβλημα στα box outs παρέμενε μεγάλο και στις δύο περιπτώσεις.

*Θεωρώ ότι με αντιπάλους που δεν είναι της κλάσης και της ικανότητας στα pnr του Δημήτρη Διαμαντίδη για παράδειγμα (και όχι καλούς σουτέρς) η εκδοχή να μένει στο ύψος των βολών στην pick n'roll defence είναι η πιο λογική αλλά έτσι και αλλιώς είναι ένα θέμα που δεν θα είναι έυκολο να λυθεί.

Για να είμαι δίκαιος δεν ήταν μόνο ο Πάουελ ο φταίχτης του αρχικού άσχημου διαστήματος, η επικοινωνία των παιχτών για τη αντιμετώπιση των back screens για τον Πλάνινιτς ήταν μηδαμινή και οι επιστροφές στην άμυνα καθυστερημένες.

Το υπόλοιπο πρώτο ημίχρονο (1.20 του βίντεο και μετά)

Η είσοδος του Άντιτς κυρίως αλλά και του Σερμαντίνι βελτίωσαν πολύ τα πράγματα ιδιαίτερα στο 2ο δεκάλεπτο. Οι ανοιχτοί διάδρομοι που δημιουργούσε η παρουσία του Πάουελ άρχισαν να κλείνουν και παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δέχτηκε μερικά εύκολα καλάθια το παθητικό των 12 πόντων στα 8 λεπτά του Γεωργιανού είναι ένας καλός απολογισμός. (από 13-7 στο 5' μέχρι το 25-23 στα 7' για το ημίχρονο).

Μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου είναι το διάστημα που ο Πολ Ντέιβις κάνει ζημιά στον Ολυμπιακό είτε με σουτ από το high post, είτε με κάποια πλάγια pick n'roll, είτε στο ποστ.

Αρχή δεύτερου ημιχρόνου (5.36)

Ο Μπαρτζώκας επιβραβεύει τον Σερμαντίνι ξεκινώντας τον στο δεύτερο ημίχρονο όμως η δεύτερη παρουσία του Γεωργιανού δεν συνοδεύεται με την ίδια επιτυχία. Δύο καλάθια που δεν επιτρέπεται να τρως με τον Λόντσαρ, ένα στο ποστ που υποτίθεται ο Σερμαντίνι έχει πλεονέκτημα και ένα ανενόχλητο σουτ από τα 5 μέτρα στέλνουν τον Γιώργη στον πάγκο οπότε ξανά Πάουελ...

Ο Λόντσαρ παίζει βόλευ κάτω από το καλάθι και παίρνει και ένα εύκολο φάουλ στο ποστ από τον Αμερικάνο.

Με τον Χάινς μέχρι τέλους..(6.51)

Το σημαντικότερο σημείο του ματς που μπορεί να συνδυάστηκε με την παρουσία στο ματς του μεγάλου Κάιλ αλλά η άμυνα δεν ήταν ποτέ δουλειά του ενός.

-η πίεση  των περιφερειακών

Σε μια κόπια της άμυνας που παίζει συνήθως ο Βαγγέλης Μάντζαρης οι περιφερειακοί του Ολυμπιακού πίεσαν καλύτερα την μπάλα. Ο Λο έκλεβε στα ίσα από τον Πλάνινιτς και ο Σπανούλης έσπαγε το σκριν και βούταγε για το κλέψιμο, αποτέλεσμα: εύκολοι πόντοι στο ανοιχτό γήπεδο. Η Κίμκι δυσκολευόταν πλέον να επαναλάβει στην υποδειγματική κυκλοφορία του πρώτου ημιχρόνου.

-ο ρόλος του Πέρο Άντιτς

Πιο σημαντικός ακόμα και από τον Κάιλ σε αυτό το διάστημα γιατί η δική του θέση μέσα στο παρκέ έδινε την ισορροπία στις περιστροφές του Ολυμπιακού, σωστές θέσεις μακριά από την μπάλα που κάλυπταν τους χώρους που έμεναν ακάλυπτοι, σωστές βοήθειες, ριμπάουντς και καλές θέσεις όταν μάρκαρε πάνω στη μπάλα.

-συγκέντρωση

Όταν όλοι οι παίχτες άρχισαν ατομικά να αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους στην αμυντική λειτουργία τότε αυξήθηκαν τα επίπεδα επικοινωνίας ομαδικά. 

*Παράδειγμα: ποστάρισμα από τον Πλάνινιτς

Ο Ζόραν Πλάνινιτς συνηθίζει να εκμεταλεύεται το ύψος του πηγαίνοτας στο ποστ με χαμηλότερα γκαρντς.

Βλέποντας τις πρώτες δύο εικόνες του πρώτου ημιχρόνου, στην πρώτη οι Χάινς-Άντιτς έχουν κλίσει προς τα μέσα μεν αλλά δεν εμποδίζουν σε τίποτα τον Κροάτη να δει το καλάθι βάζωντας μέσα τον Κατσίβελη. Ακόμα και η πάσα στον Πολ Ντέιβις στην γωνία είναι εκεί.

Στη δεύτερη φάση ο Πλάνινιτς δεν βλέπει καλάθι αλλά στο ύψος των βολών ο Ντέιβις είναι προκλητικά αμαρκάριστος σε μια λάθος βοήθεια ή περιστροφή για τον Ολυμπιακό. Και οι δύο επιθέσεις κατέληξαν σε καλάθι για την Κίμκι.

Στα τέλη του τρίτου δεκαλέπτου σε μια παρόμοια φάση ο Πλάνινιτς παγιδεύεται στην ουσία γιατί και η βοήθεια του Χάινς είναι σωστή κόβοντας την base line στον Κροάτη αλλά και ο Άντιτς του απαγορεύει οποιαδήποτε σκέψη για πάσα στον καλό σουτέρ Λόντσαρ. Ο Κροάτης αστοχεί και η αιτία δεν είναι κάποια φοβερή αμυντική παγίδα που επιστράτευσε ο Ολυμπιακός αλλά απλά οι σωστές θέσεις των παιχτών μέσα στο παρκέ, η βοήθεια από τον κατάλληλο παίχτη και η αντίστοιχη μετατόπιση του επόμενου για να τον καλύψει, με λίγα λόγια... μυαλό και επικοινωνία!

Έχοντας φτάσει σε προχωρημένο σημείο της σεζόν οι τακτικές αλλαγές δεν είναι σίγουρο ότι θα ευδοκιμήσουν. Για παράδειγμα η επιστροφή στις αμυντικές αλλαγές τώρα και με το ελαφρώς αλλαγμένο ρόστερ σε σχέση με πέρσι δεν θα οδηγήσουν εύκολα σε επιθυμητό αποτέλεσμα. Η τακτική επιλογή για την άμυνα της ομάδας έγινε εκεί που έπρεπε χρονικά μόνο που θα πρέπει να υποστηριχθεί ταυτόχρονα, τόσο από το τεχνικό τιμ ως προς τη σαφήνεια που τείθεται αυτό ή τις επιλογές των σχημάτων (πχ. ρόλος Πάουελ/Μαυροειδή, ενδιαφέρον σχήμα με τρία γκαρντς τελευταία προς την λήξη των αγώνων), όσο και από τους παίχτες στην εφαρμογή του όποιου πλάνου νοητικά και σωματικά με χρονική συνέπεια μέσα στο παιχνίδι.