Future World

Ένα από κάθε άποψη πολύκροτο καλοκαίρι δείχνει να φθάνει στο τέλος του με τον Ολυμπιακό να κλείνει το ρόστερ για τη νέα σεζόν. Μεταγραφικές εκπλήξεις σαν τη σημερινή με την απόκτηση του Αντρέα Χριστοδούλου μόνο σαν επενδύσεις για το μέλλον μπορούν να εκληφθούν όσο ευχάριστες και αν είναι (...που είναι)  καθώς το αγωνιστικό δυναμικό που θα πέσει στο παρκέ μοιάζει να είναι δεδομένο μετά τις τελευταίες πινελιές πριν μια εβδομάδα...

Και τι δεν είχε το φετινό καλοκαίρι...
Ανανεώσεις, πώληση, αγορές, πέντε από τους έξι ξένους να αλλάζουν, το σίγουρο είναι ότι οι ερυθρόλευκοι έδειξαν πολύ δραστήριοι στο μεταγραφικό παζάρι από την καλή αλλά και απ'την ανάποδη.

Ξεκίνημα από το τέλος...

Ο Ολυμπιακός κατάφερε μέσα σε μια μέρα να ανακοινώσει δύο από τους καλύτερους νεαρούς Έλληνες παίχτες της γενιάς των 94άρηδων, τον Γιάννη Παπαπέτρου και τον Δημήτρη Αγραβάνη, κλείνοντας το μάτι στο μέλλον αλλά ... τι μπορεί να περιμένει από τους παίχτες αυτούς; 

Ο Γιάννης Παπαπέτρου είναι ο πιο έτοιμος από τους δύο, πιο μεγάλος κατά εννέα μήνες, πιο ώριμος, πιο δουλεμένος.
Επιθετικά ο Παπαπέτρου διαθέτει αρκετά πλούσιο ρεπερτόριο και μπορεί να απειλήσει με πολλούς τρόπους το αντίπαλο καλάθι. Εμπιστεύεται πάρα πολύ το σουτ του, κυριολεκτικά δεν το σκέφτεται καν όταν έχει το παραμικρό άνοιγμα στο καλάθι. 
Ωραίες off ball κινήσεις περιμετρικά όταν ξεμαρκάρεται, σαν screener τις περισσότερες φορές θα ποπάρει προς τα έξω για να σουτάρει, καλός catch n shooter, πολύ όμορφο jump shot με άψογο release. Καμιά φορά όμως υπερβάλει στις προσπάθειες από το τρίποντο, στο Ευρωμπάσκετ των νέων σούταρε 6,9 δίποντα και 5,6 τρίποντα ανά παιχνίδι την ώρα που πέρσι στη freshman χρονιά του με το Texas η αναλογία ήταν διαφορετική, με τα δίποντα να είναι 2.5 φορές περισσότερα από τα τρίποντα. To θετικό είναι ότι παρά την κατάχρηση αυτή δεν έριξε τα ποσοστά του από το τρίποντο, από το 36% που σούταρε μέσα στη χρονιά έπεσε μόλις στο 34% στο τουρνουά με την Εθνική.
Στο Texas ανέπτυξε περισσότερο το επιθετικό του παιχνίδι το οποίο και παρουσίασε πιο ολοκληρωμένα σε σχέση με την Εθνική. Πιο πολλά cuts προς το καλάθι από το μέσο ή τη base line, δούλευε πιο καλά Mid-Range shots στα οποία είναι πολύ αποτελεσματικός.
Ταυτόχρονα όσο περνάει ο καιρός βελτιώνει αρκετά το post παιχνίδι του, δεν είναι ακόμα σε σπουδαίο επίπεδο αλλά μπορεί να λειτουργήσει και από εκεί σχετικά καλά. 
Ιδιαίτερα από τις γωνίες όμως, όταν υποδέχεται την μπάλα με πλάτη πολλές φορές προτιμά να γυρίσει το κορμί του και να σουτάρει με πρόσωπο.
Μπορεί να λειτουργήσει και με την μπάλα στα χέρια, σουτάρει λιγότερο για τρεις μετά από τρίπλα και προτιμά να πηγαίνει προς τα μέσα. Ένα σπουδαίο ερωτηματικό όμως είναι η έκρηξη του στα τελειώματα κοντά στο καλάθι, έχει άλμα αλλά όχι και τόσο δυνατά και εκρηκτικά τελειώματα ιδιαίτερα πάνω σε άμυνες. Χρησιμοποιεί ελάχιστα το κακό χέρι (αριστερό) σε τέτοιες φάσεις και αυτό του κοστίζει αρκετές φορές.

Υποτιμημένο κομμάτι του παιχνιδιού του είναι η ικανότητα του στη δημιουργία. 
Μπορεί να τριπλάρει και με τα δύο χέρια πολύ καλά, περίπτωση forward που μπορεί να παίξει pick n roll  είτε σαν ballhandler είτε σαν screener όπως είπαμε πριν. Δεν είναι ο παίχτης που θα επιχειρήσει δύσκολες τελικές πάσες αλλά μπορεί να δώσει εναλλακτικές, στον Ολυμπιακό ίσως τον δούμε περισσότερο να βάζει την μπάλα στο παρκέ από τη weakside μετά το κεντρικό pick n roll και έτσι μπορεί να έχει και περισσότερο γήπεδο μπροστά του να φτιάξει πράγματα. 
Απλά επειδή είναι σε μια ηλικία που ακόμα μαθαίνει θα πρέπει να κοιτάξει αυτό το κομμάτι πιο εντατικά σε σχέση με το σουτ που το έχει έτσι και αλλιώς.
Του αρέσει να τρέχει πάνω στη baseline, όταν δεν μπορεί να δει καλάθι πασάρει στην απέναντι γωνία αποτελεσματικά. 
Όσο ωριμάζει περιμένω να διορθώσει αρκετά το as/to ratio περιορίζοντας τα λάθη του (1.2/1.8 στο Texas, 1.6/1.7 στο Ευρωμπάσκετ).

Ο τομέας που θέλει την περισσότερη δουλειά είναι η άμυνα.
Ξεκινάω από τα καλά όμως...
Πολύ δυνατό κορμί που μπορεί να μαρκάρει ψηλότερους παίχτες, άνετα μπορεί να έρθει από την αδύνατη πλευρά και να σπρώξει έναν ψηλό που ρολάρει. Ψηλά είναι αρκετά καλός όχι μόνο σε φάσεις με ψηλότερους αντιπάλους αλλά και σαν chase down blocker, όταν έχει πάρει τα βήματα μπορεί να δώσει καλά highlights. Αρκετά συμπαθητικά νούμερα στα blocks γενικά.
Το πρόβλημα είναι κυρίως στο footwork. Αρκετά προβλήματα στην άμυνα χαμηλά που είναι ο βασικός λόγος των προβλημάτων φάουλς που είχε πέρσι στο Texas (4.6 ανά 40 λεπτά), θέλει μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο που βάζει τα χέρια του αλλά όλα αυτά έχουν την ίδια αιτία: τα πόδια. Στο Ευρωμπάσκετ βελτίωσε αρκετά αυτό το νούμερο δείγμα ότι ίσως κόντρα σε Ευρωπαίους παίχτες( που είναι λιγότερο εκρηκτικοί και γρήγοροι από τους Αμερικάνους) διορθώνεται αρκετά το όλο πρόβλημα.
Για τον ίδιο λόγο (footwork) δεν είναι ο παίχτης που θα κρύψει την αδύνατη πλευρά από τον αντίπαλο ballhandler, ούτε είναι σπουδαίος στα close outs. 

Overall μιλάμε για έναν παίχτη που δείχνει πολύ έτοιμος για την ηλικία του.
Γυμνασμένο κορμί, αρκετή δουλειά στα βασικά, καλό μπασκετικό IQ, ωριμότητα στη σκέψη.
Όλα αυτά προμηνύουν ότι ο παίχτης μπορεί να παίξει άμεσα σε πολύ καλό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα μου δημιουργούν ερωτηματικά για το potential του, δεν είναι κάποιο είδος ακατέργαστου ταλέντου που δεν ξέρεις πού μπορεί να φθάσει. 
Τα δεδομένα μειονέκτηματά του (έκρηξη, footwork) κάνουν πολύ δύσκολη στα μάτια μου την προοπτική του ΝΒΑ όμως αυτό έχει και ένα καλό για τον Ολυμπιακό. Ότι σε αυτή την περίπτωση θα έχει τον παίχτη κοντά του σε ορίζοντα πολλών χρόνων. Και σε γενικές γραμμές ο Γιάννης Παπαπέτρου μου μοιάζει για ένα project περισσότερο φτιαγμένο για το Ευρωπαικό μπάσκετ.
Με τις εμπειρίες που θα κερδίσει στο πέρασμα των χρόνων συν μια φυσιολογική εξέλιξη σε επιμέρους στοιχεία (ποσοστά στις βολές, δημιουργία, σταθερότητα στο σουτ) μπορώ να δω τον παίχτη σαν μια καλύτερη version (πιο αθλητικός, πιο δυνατός) του Στράτου Περπέρογλου αν πρέπει οπωσδήποτε να τον παραλληλίσω με κάποιον.

Ο δεύτερος της παρέας των μικρών, ο λιγότερος έτοιμος, είναι ο Δημήτρης Αγραβάνης.

Το δείγμα είναι πιο μικρό εδώ, δεν είχε την τύχη να παίζει πάρα πολύ μέχρι τώρα όσο και αν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προσπάθησε πραγματικά για αυτό. 

Επιθετικά μιλάμε για ένα παιδί που παίζει περισσότερο με πρόσωπο στο καλάθι.

Σουτάρει συχνά για τρεις, χρειάζεται να βελτιώσει τα ποσοστά του αρκετά όμως για να αλλάξει επίπεδο. Αρκετά καλός στο pick n roll, ωραία κίνηση στο ρολάρισμα, γρήγορος, με καλά πατήματα και τελειώματα με τα δύο χέρια. Μπορεί να σκοράρει φυσικά σε τέτοιες φάσεις και είναι ένας τομέας που δεν πρέπει να υποτιμάται ιδιαίτερα για Έλληνα ψηλό.

Πολύ καλή δουλεία στα επιθετικά ριμπάουντς, σκοράρει αρκετά ακολουθώντας φάσεις. Χρειάζεται βελτίωση στο παιχνίδι με πλάτη για να γίνει πιο πλήρης επιθετικά όπως και στις βολές που σουτάρει λίγο πάνω από το 50% σε όλες τις διοργανώσεις που έχει πάρει μέρος ως τώρα.

Αμυντικά το δυνατό του όπλο είναι η ταχύτητα του, στοιχείο που τον κάνει ιδανικό στην αντιμετώπιση pick n roll καταστάσεων.

Καλός ψηλά, έχει πάνω από μια τάπα μέσο όρο τα δύο τελευταία καλοκαίρια με τις Εθνικής ομάδες. Παρόλα αυτά αρκετά θέματα με φάουλς (5 φάουλς ανά 19 λεπτά πέρσι στην Α1) πράγμα που δείχνει ότι πρέπει να βρει τρόπο να προστατεύει το μεγάλο κορμί του στην άμυνα στο ποστ αλλά και χαμηλά.

Όχι σε μεγάλο επίπεδο ακόμα αμυντικά αλλά ψηλό παιδί με καλά φυσικά προσόντα.

Σε γενικές γραμμές ο Δημήτρης Αγραβάνης υπολείπεται φανερά του Παπαπέτρου μοιραία σε κάποια πράγματα, αυτονόητο ότι οι Αμερικάνοι μπορούν να δουλέψουν καλύτερα έναν παίχτη αυτής της ηλικίας. Το κορμί του δεν είναι τόσο δουλεμένο, τα επίπεδα της μπασκετικής του ωριμότητας δεν έχουν σχέση με αυτά του Παπαπέτρου, τεχνικά στοιχεία (πχ. ποσοστό στο τρίποντο) που τρεμοπαίζουν επικίνδυνα ακόμα. Όμως αυτό μπορεί και να σημαίνει ότι έχουμε δει μόλις ένα μικρό preview για τις δυνατότητες του, υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορεί να διορθώσει.

Κάτι τελευταίο...με πείθει αρκετά το τσαγανό του, το θράσος του, ο τρόπος που ζει το παιχνίδι.

video by SCOUTbasketball

Η απόκτηση των δύο νεαρών έριξε την αυλαία στην υπόθεση των φετινών μεταγραφών/αποχωρήσεων, μια διαδικασία που φέτος είχε μπόλικο ψωμί. Στο τέλος ανάλογα με το πρίσμα που κοιτάζει ο καθένας τα πράγματα μπορεί να βάλει το πρόσημο που επιθυμεί στο τελικό αποτέλεσμα των κινήσεων.
Η πιθανότητα να αλλάξει πρόσωπο η ομάδα ήταν έτσι και αλλιώς υπαρκτή. 
Πέρσι την βγάλαμε καθαρή και όντως τώρα φαίνεται ακόμα πιο σπουδαία η περσινή επιτυχία με τον Ολυμπιακό να διατηρεί αναλλοίωτο τον κορμό της προηγούμενης χρόνιας όμως φέτος τα πράγματα ήταν αλλιώς. Παρόλα αυτά αξίζει ένα μικρό credit στη διοίκηση ότι με τις συνθήκες εναντίον της (οικονομικά δεδομένα, back to back Ευρωπαικά άρα ζήτηση για τους παίχτες στα ουράνια) έχει καταφέρει να πετύχει ένα αρκετά καλό ποσοστό στις ανανεώσεις τα δύο τελευταία καλοκαίρια. Φυσικά έκανε και λάθη που εν πολλοίς εκφράστηκαν στις φετινές απώλειες...
Τι γίνεται από εδώ και πέρα;
Σε επίπεδο ρόστερ η απόκτηση του Παπαπέτρου δίνει στον Μπαρτζώκα την ευκαιρία να είναι αρκετά ευέλικτος στην επιλογή της 12αδας. Ειδικά στην Α1 νομίζω ότι θα δούμε αρκετό rotation με λίγα λόγια. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης έρχεται από τραυματισμό, ο Acie Law έχει συνήθως τα μικροθεματάκια του, ο Βασίλης Σπανούλης μεγαλώνει και θα έχει ένα από ότι φαίνεται πολύ κουραστικό Ευρωμπάσκετ στην πλάτη του, το ίδιο και ο Στράτος Περπέρογλου, ο Ματ Λοτζέσκι είναι ένας παίχτης-αίνιγμα έτσι και αλλιώς.  Στην εξέλιξη της χρονιάς θα δούμε ποιοι συνδυασμοί θα αποδειχθούν περισσότερο ωφέλιμοι για την ομάδα και με ποιους θα παίξει ο Ολυμπιακός στα κρίσιμα.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δημιούργησε ένα mix με ενδιαφέρον στη στελέγχωση του ρόστερ. Περισσότερη ενέργεια και αθλητικά προσόντα στις θέσεις των ψηλών αλλά ταυτόχρονα έμφαση και σε διαφορετικά στοιχεία που φιλοδοξεί να κάνουν την ομάδα καλύτερη επιθετικά απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Δεν ξέρω ποια από τις δύο τάσεις θα επικρατήσει, η αρμονική συνύπαρξη των δύο είναι το ζητούμενο.
Αν κάτι έδειξε ο κόουτς πέρσι είναι ότι δεν φοβάται να λειτουργεί αρκετά παρεμβατικά, άκουσε μεγάλη κριτική για την αλλαγή της άμυνας πέρσι όλη τη χρονιά και έβαλε αρκετά πράγματα στην επίθεση οπότε το πιο λογικό είναι ότι θα συνεχίσει να προσθέτει στοιχεία και φέτος.
Αρκετά συνοπτικά (καθώς θα τα δούμε και μέσα στην χρονιά) περιμένω διαφορετικά πράγματα στην άμυνα και φέτος. H παρουσία τριών σέντερς με έφεση στα κοψίματα καθώς και η απουσία ενός small forward που θα κρύψει την weakside και θα καλύψει αποστάσεις αμυντικά ίσως κάνουν πιο πιθανή την σκέψη για μια διαφορετική άμυνα στα pick n roll  με τον ψηλό να μην φλασάρει όπως πέρσι.
Επιθετικά αυξήθηκαν οι παίχτες που θα κληθούν να δημιουργήσουν στο post (Μπέγκιτς, Λοτζέσκι) άρα ίσως και πάλι η ομάδα θα αναζητήσει τρόπους για καλή κυκλοφορία που θα δώσει ελεύθερα σουτς από την περιφέρεια. 
Περισσότερο από όλα ο Ολυμπιακός θα πρέπει να βρει τρόπους να αναπληρώσει στοιχεία που απώλεσε μαζί με τους παίχτες που έφυγαν, τον χαρακτήρα που θα πρέπει να χτίσει μέσα στη σεζόν, το ψυχικό δέσιμο μεταξύ των παιχτών, τη καρδιά στα κρίσιμα σημεία. Σε τελική ανάλυση αυτά κρίνουν τα περισσότερα...