Transfer horror story

Η δική μου γενιά μεγάλωσε με τσίχλες που μέσα είχαν και χαρτάκι που έφτιαχνες τατουάζ, παγωτό κυπελλάκι που τη μισή συσκευασία την κάλυπτε ο χώρος που προοριζόταν για το παιχνιδάκι/δώρο και δύο κλασσικές μεταγραφικές ιστορίες που μας συνόδευαν για χρόνια. 

Η μία αφορούσε το συμβόλαιο του Δημήτρη Σαραβάκου που παρέμενε σε θυρίδα της Τράπεζας Κρήτης μέχρι " ο μικρός" να συμπληρώσει την πενταετία του με τον Παναθηναικό. Και η άλλη είχε να κάνει με το συρτάρι στο γραφείο του Παύλου Γιαννακόπουλου με το συμβόλαιο του Ντράζεν Πέτροβιτς μέσα. Το κοινό που είχαν οι δύο μεταγραφές ήταν ότι δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ! 
Το σκάνδαλο Κοσκωτά με τις πολιτικές του διαστάσεις ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας την πρώτη φορά, ο θάνατος του Ντράζεν στο τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα της 14ης Ιουνίου του 1993 την δεύτερη.

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει τις δικές του ιστορίες μεταγραφικής τρέλας που τελείωσαν άδοξα, φυσικά όχι με τόσο πολύκροτο τρόπο, αλλά σε κάθε περίπτωση όρισαν την πορεία των πραγμάτων της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια.

Οι μεγάλοι που δεν ήρθαν ποτέ

True story! Το καλοκαίρι του 1992 ο Ολυμπιακός είχε μέσα στα πόδια του τον Άρβιντας Σαμπόνις και τον άφησε να φύγει!

Η δουλειά ήταν εύκολο να κλείσει και δεν υπήρχε διαφορά ούτε στο οικονομικό, ο ίδιος ψηνόταν να επιστρέψει σε τοπ επίπεδο Ευρωπαικά μετά την τριετία στη Βαγιαδολίδ και η γυναίκα του τρελαινόταν για την Αθήνα. 

Ο Ιωαννίδης έκανε πίσω εξ'αιτίας της αμφιβολίας του για το αν θα αντέξουν τα ταλαιπωρημένα γόνατα του Λιθουανού γίγαντα και ο Άρβιντας πήγε στη Ρεάλ όπου έπαιξε σταθερά για τρία χρόνια πριν αναχωρήσει για το ΝΒΑ. 

Τα αμέσως επόμενα χρόνια ο Ξανθός μας προέκυψε μέγας θαυμαστής του Σαμπόνις και δεν δίστασε να τον εκθειάζει δεξιά και αριστερά: "Φαίνομαι για βλάκας; Ο Σαμπόνις ξέρει το καλύτερο μπάσκετ του κόσμου, είναι δυνατόν να τον αρνήθηκα"; 

Απαντώ μόνος μου με ερώτηση: "Και πότε παραδέχτηκες τα λάθη σου ρε Γιάννη";

O θρύλος λέει ότι ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα μαζί με τον Ντράγκαν Τάρλατς πρωτοήρθαν στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ με κονέ του τότε προπονητή της Ένωσης, Κρέζιμιρ Τσόσιτς. Προπονήθηκαν για ένα διάστημα μαζί της και κοιμόντουσαν κάτω από τις κερκίδες του Γεώργιος Μόσχος αλλά από ρευστό γιοκ...

Πέρασαν από τον Ολυμπιακό, ο Ιωαννίδης εντυπωσιάστηκε από τις ικανότητες του Τάρλατς που έτρεχε τα 400 μέτρα καλύτερα και από τους γκαρντς του Ολυμπιακού σε σημείο που στραβώθηκε και δεν πρόσεξε ολόκληρο Μποντιρόγκα. 

Μια άλλα εκδοχή θέλει τον Μποντιρόγκα να μην είναι πολύ ζεστός σε πιθανή Ελληνοποίησή του, στο τέλος βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στην Στεφανέλ Tριέστε που εμπιστεύτηκε θέση ξένου σε ένα 19χρονο τότε παιδί.

Η περίπτωση που με πληγώνει περισσότερο αλλά ας είναι... 

Έχει μεγαλύτερη αξία να σε σέβονται και να σε αγαπάνε οι αντίπαλοί σου...

Ο Ολυμπιακός ήταν μια από τις πρώτες ομάδες που βρήκε τον Νίκο Γκάλη πίσω στο 1979 με μπροστάρηδες τον Στηβ Γιατζόγλου και τον Κώστα Μουρούζη. Αλλά ούτε λεφτά υπήρχαν, ούτε σχέδιο για να πείσει τον Νικ να έρθει στα πάτρια εδάφη για τον Ολυμπιακό. 

Ο Άρης χειρίστηκε πιο καλά από όλους το θέμα, έστειλε κόσμο στο Νιου Τζέρσευ για να τον δουν face to face και τα κατάφερε.

Πολλά χρόνια μετά, το 1992 μετά το διαζύγιο του Γκάλη με τον Άρη, ο Ολυμπιακός ήταν πάλι ένας από τους βασικούς υποψήφιους νέους προορισμούς. Ο Ιωαννίδης τον ήθελε και το πράγμα πήγαινε πολύ καλά μέχρι που ο Γιώργος Σαλονίκης στην διάρκεια μιας διαπραγμάτευσης του είπε ότι "ο Γκάλης έχει περισσότερο ανάγκη τον Ολυμπιακό, παρά ο Ολυμπιακός τον Γκάλη". 

Ο θιγμένος εγωισμός του Νικ μίλησε ξανά, είναι γνωστό ότι ο Γκάλης δεν σήκωνε ποτέ του τέτοια λόγια και κάπως έτσι κρύωσε το φλερτ. Τα λόγια του Σαλόνικη δεν απείχαν πολύ από την πραγματικότητα όπως έδειξε το μέλλον πάντως.

Ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν ένας παίχτης που απασχόλησε αρκετές φορές τον Ολυμπιακό με τα μένω-φεύγω του όλα τα χρόνια του στον Πανιώνιο. 

Το 1983 ο Πανιώνιος είχε το πλεονέκτημα εναντίον όλων των επίδοξων μνηστήρων, έδωσε καλύτερα ανταλλάγματα και μέτρησε και η γειτνίαση με τη Δάφνη, αλλά το καλοκαίρι του 1995 έγινε το πιο χοντρό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. 

Στο  σπίτι του ίδιου του Σωκράτη Κόκκαλη το "κόβεις τσιγάρα, κόβεις φαγητό, δεν ξανακαβαλάς μηχανή και χτίζω τον Ολυμπιακό πάνω σου" που φέρεται να του είπε ο Γιάννης Ιωαννίδης χάλασε τη δουλειά για τον ασυμβίβαστο Φάνη που στην πραγματικότητα δεν έχω πειστεί ποτέ ότι όντως ήθελε να έρθει στον Ολυμπιακό.

Καλοκαίρι του 2000 και ο Ολυμπιακός έψαχνε έναν σούτινγκ γκαρντ για να κλείσει τις μεταγραφές του που εκείνη τη σεζόν περιελάμβαναν την απόκτηση των Ράτζα, Ρίβερς, Οικονόμου, Ριζασέ και Μπουντούρη. 

Ο Μανού Τζινόμπιλι μετά από δύο σεζόν στη Ρέτζιο Καλάμπρια (η πρώτη στην Ιταλική Α2 μάλιστα) έψαχνε την ομάδα-σκαλοπάτι που θα τον οδηγούσε εκ του ασφαλούς στο όνειρο του ΝΒΑ και το deal δεν ήταν δύσκολο να γίνει. Τι δεν πήγε καλά; 

Παραθέτω δηλώσεις του από το 2009 όταν ο Ολυμπιακός συνάντησε τους Σπερς σε εκείνο το ταξίδι της ομάδας στις Η.Π.Α.:

"Όχι, δεν μετάνιωσα, γιατί η εμπειρία μου στην Κίντερ ήταν εκπληκτική. Τα πράγματα εκεί πήγαν όσο καλύτερα μπορούσαν, αλλά εκείνη η απόφαση ήταν η πιο δύσκολη της καριέρας μου. Ήμουν τόσο μπερδεμένος. Ήθελα να πάω στην Ελλάδα, μετά ήθελα να πάω στην Μπολόνια και δεν ήξερα τι να κάνω. Και οι δυο προσφορές ήταν εκπληκτικές, προέρχονταν από τις δυο ομάδες που σίγουρα έμπαιναν στην κορυφαία πεντάδα της Ευρώπης, επρόκειτο για δυο εξαιρετικές καταστάσεις και στο τέλος επέλεξα την Μπολόνια. Ο κόσμος, όμως, δεν γνωρίζει πόσο κοντά έφτασα στον Ολυμπιακό. Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, είπα το ναι, αλλά τότε κάτι άλλαξε η διοίκηση της ομάδας, το ποσό της εξαγοράς του συμβολαίου μου από ομάδα του ΝΒΑ. Ο τελικός μου στόχος ήταν να διακριθώ στο ΝΒΑ, ωστόσο δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό, αν δεν είχα καταφέρει να αναδειχτώ και στην Ευρώπη".

«Ναι, δεν το ξέρεις ότι όχι απλά είχα συμφωνήσει, αλλά ένα ολόκληρο βράδυ περίμενα πάνω από το φαξ για να υπογράψω στον Ολυμπιακό; Ήταν κανονισμένα τα πάντα, είχα μιλήσει μέχρι και με τον προπονητή (σ.σ. Τον Ζούρο!) για τον ρόλο μου. Ξαφνικά, κάποιος άνθρωπος της ομάδας μας πήρε τηλέφωνο και είπε ότι αν δεν αναιρεθεί το μπάι – άουτ για το ΝΒΑ η συμφωνία δεν ισχύει! Προφανώς επειδή έδιναν λεφτά στην Ρέτζιο, σκέφτηκαν ότι δεν υπάρχει λόγος να πάρουν ένα παίκτη που θα φύγει τόσο σύντομα.

Εγώ, όμως, φίλε δεν είμαι Έλληνας να έχω μεγάλες ομάδες σαν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, για να μου παρέχουν τα πάντα! Οπότε έπρεπε να πάω στο ΝΒΑ, ήταν ο στόχος μου. Δεν γινόταν να υπογράψω χωρίς να έχω ρήτρα αποδέσμευσης και έτσι πήγα στη Βίρτους. Στην αρχή στενοχωρήθηκα γιατί το είχα αποφασίσει ότι θα έρθω στην Ελλάδα, αλλά τελικά όλα καλά, γιατί πέρασα δύο πολύ καλά χρόνια στην Μπολόνια»!

Η ιστορία για τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο προέκυψε τελευταία από το ρεπορτάζ του Eurohoops και δεν έχω λόγο να μην την πιστέψω.

Καλοκαίρι 2008 και ο Ολυμπιακός έχει στρώσει χρυσάφι στα πόδια του Ναβάρο που θα επέστρεφε στην Ευρώπη μετά την περιπέτεια στο ΝΒΑ με τους Μέμφις Γκρίζλις. 

Η ιστορία πήγαινε καλά μέχρι που παρουσιάστηκε ρήτρα αρκετών εκατομμυρίων που έπρεπε να πληρωθεί στον Χουάν Λαπόρτα για την περίπτωση που ο Λα Μπόμπα θα επέστρεφε στην Ευρώπη για ομάδα εκτός της Μπαρτσελόνα.

Ο Νάβαρο έκατσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Λαπόρτα και με την συγκυρία των εκλογών για την διοίκηση της Μπαρτσελόνα συμφωνήθηκε ότι σε περίπτωση που ο Λαπόρτα χάσει τότε ο παίχτης θα μπορούσε να πάει όπου θέλει. Δυστυχώς κέρδισε ο Λαπόρτα...

Νοέμβριος 2011 και όσο το lock out στα γήπεδα του ΝΒΑ έτρεχε, τόσο οι Ευρωπαικές ομάδες έφερναν παίχτες που έψαχναν μια σύντομη και οικονομικά συμφέρουσα περιπέτεια στην Ευρώπη. 

Ο Ολυμπιακός αντιστεκόταν στη μόδα μέχρι που είδε και αποείδε ότι δεν γινόταν αλλιώς (η Ταού που ήταν βασική αντίπαλος στον όμιλο της Ευρωλίγκα τσίμπησε εκείνες τις ημέρες του Γκόραν Ντράγκιτς) και άρχισε να ψάχνεται σε ένα μοναδικό γαιτανάκι κινήσεων. 

Οι εφημερίδες παρουσίαζαν σαν στόχο στον Στεφ Κάρι, ο Ντούντα ψηνόταν περισσότερο για κάτι με Ευρωπαική εμπειρία λοξοκοιτώντας τον Μανουέλ Καλντερόν μέχρι που προέκυψε συμφωνία με τον Τζορτζ Χιλ. 

Μια συμφωνία που δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί γιατί το lock out λύθηκε και μας έμεινε η δημόσια παραδοχή του Ίβκοβιτς ότι όντως ο Χιλ ήταν έτοιμος να έρθει. 

Τι έγινε έκτοτε; Εμείς βολευτήκαμε με τον Έισι Λο και ο Χιλ έγινε ο βασικός πόιντ γκαρντ των Ιντιάνα Πέισερς έχοντας την περσινή σεζόν 14.2 πόντους και 4.7 ασίστς. Happy end και για τις δύο πλευρές...!

Ήρθαν,είδαν... και απήλθαν

Η γνωστή ιστορία του Τομ Γκουγκλιότα το καλοκαίρι του 1992. Ήρθε, τον πήγαν και κορουαζιέρα στο Σαρωνικό για να τον ψήσουν και αντί για απάντηση ο Γιώργος Σαλονίκης εισέπραξε το φαξ που έμεινε στη μέση. 

Το νούμερο 6 του draft του 1992 απλά προσπαθούσε να ανεβάσει το κασέ του (τότε οι μισθοί των ρούκις δεν ήταν προκαθορισμένοι) και στο τέλος υπέγραψε στην ομάδα που τον επέλεξε, τους Ουάσινγκτον Μπούλετς, έχοντας από την πρώτη του σεζόν 14.7 πόντους και 9.6 ριμπάουντς. 

Ο Ολυμπιακός υπό την πίεση του χρόνου πήρε τον Ροντ Χίγγινς και τον άλλαξε με τον Ουόλτερ Μπέρι σε μια από τις πιο επιτυχημένες αλλαγές ξένων που έχουν γίνει ποτέ.

Το καλοκαίρι του 1997 ο Ολυμπιακός έψαχνε τον αντικαταστάτη του Ντέιβιντ Ρίβερς και ο Ντούντα ανακαλύπτει από τα αζήτητα του ΝΒΑ τον Έλμερ Μπένετ. Τον φέρνει για δοκιμές στη Φολγκερία όπου προετοιμαζόταν ο Ολυμπιακός και μένει ξερός από το ταλέντο του 27χρονου Αμερικανού. 

Οι υπογραφές είναι ζήτημα χρόνου μέχρι που ο Μπένετ μπαίνει στα πιτς με την μαγνητική τομογραφία να δείχνει αυχενική δισκοκοίλη και χρόνο επαναφοράς στα παρκέ πάνω από έναν μήνα. 

Ο Ολυμπιακός αφήνει τον Μπένετ να φύγει φέρνοντας στην ομάδα τον Μάικλ Χόκινς και ο Μπένετ κάνει μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη (ιδιαίτερα στην Ταού). Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα what if του μπασκετικού Ολυμπιακού, τι θα συνέβαινε τα επόμενα χρόνια αν ο Ολυμπιακός είχε τον Μπένετ στο τιμόνι;

Λέγεται ότι για τα μάτια του Μπάιρον Ντίνκινς ο Ντούντα ήρθε στα χέρια κάποτε με τον Μπόζα Μάλκοβιτς. Ο Μπόζα αθέτησε την συμφωνία κυρίων και έτρεξε να κλείσει τον Βύρωνα πριν ακόμα τελειώσει η σεζόν, ο Ντούντα αναγκάστηκε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης το καλοκαίρι του 1996 στον Ντέιβιντ Ρίβερς και να μην φέρει πακέτο από τη Νέα Σμύρνη τον Ντίνκινς. Το ποιος κέρδισε από την όλη ιστορία είναι γνωστό...

Το 1998 η επιθυμία του Ντούντα να ξανασμίξει με τον Ντίνκινς έδειχνε να παίρνει σάρκα και οστά.

Ο Βύρωνας είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, είχε ανακοινωθεί αλλά καθυστερούσε συνεχώς την άφιξη του στην Ελλάδα. 

Μία-δύο-τρεις ο Ολυμπιακός αποφάσισε να καταγγείλει την συμφωνία και να πάει για άλλα, όπου άλλα μιλάμε για τον Άντονι Γκόλντγουαιρ 

Ο Ντίνκινς ήταν για 15 μέρες παίχτης του Ολυμπιακού, 16 Ιουλίου ανακοινώθηκε η απόκτησή του  από τον Ολυμπιακό και στις 31 του ίδιου μήνα η ακύρωση της συμφωνίας.

Ο Μαικ Μπράουν ήταν η τελευταία προσπάθεια για μεταγραφή ψηλού το καλοκαίρι του 1999 μόνο που ποτέ δεν τον είδαμε και το όνομα του κατέληξε να έχει ξεμείνει σαν φάντασμα σε μερικά ρόστερ που θα βρει κάποιος στο ίντερνετ από την ομάδα εκείνης της χρονιάς. Κακώς βέβαια...

Mια ακόμα περίπτωση μετά τους Ιωαννίδη και Τζος Γκραντ για την οποία μπλέχτηκαν ΑΕΚ και Ολυμπιακός εκείνη την μεταγραφική περίοδο και  είναι οξύμωρο πώς ένας παίχτης 36 ετών είχε στο περίμενε τέτοιες ομάδες, τι σου κάνει ένα κοινοτικό διαβατήριο...

Ο Ολυμπιακός έπεισε τον Μπράουν τελικά στα τέλη Αυγούστου και περίμενε να είναι αυτός ο τέταρτος ψηλός του αλλά εκείνος συνεχώς ανέβαλε την άφιξή του περιμένοντας δουλειά στο ΝΒΑ. Κούνια που τον κούναγε...

Γενάρης του 2004 και ο Ολυμπιακός ψάχνει σωσίβιο σε μια κάκιστη χρόνια που ξεκίνησε με όνειρα αλλά κατέληξε σε τραγωδία. Με προπονητή τον Ντράγκαν Σάκοτα  η ομάδα φέρνει στην Ελλάδα τον Μπένο Ούντριχ και τον έχει κοντά της για διάστημα που φθάνει στις δύο εβδομάδες κατά τις οποίες ο παίχτης προπονείται κανονικά με τον Ολυμπιακό. 
Από τη μία το μπλέξιμο με το buy out στη Ρώσικη Σάρατοβ και στη Μακάμπι Τελ Άβιβ στην οποία άνηκε ο Σλοβένος, και από την άλλη το ακόμα πιο σημαντικό, οι συνεχείς αναβολές στην υπογραφή της νέας μεταγραφικής εγκυκλίου από τον τότε υφυπουργό Γιώργο Λιάνη που θα έκανε δυνατή την αντικατάσταση κοινοτικών παιχτών ήταν τα βασικά προβλήματα στη μεταγραφή.
Ο Ολυμπιακός που ήθελε τότε να αντικαταστήσει τον Μπράνκο Μιλοσάβλιεβιτς πίεσε όσο μπορούσε (μαζί με τον Παναθηναικό που είχε φέρει τον Μουγεζίνοβιτς σε ένα άλλο σίριαλ της εποχής) αλλά τελικά άφησε τον Ούντριχ να φύγει. 
Ο Ούντριχ κατέληξε να κάνει πολύ καλή καριέρα στο ΝΒΑ και το οξύμωρο για τον Ολυμπιακό εκείνης της χρονιάς ήταν ότι είχε μόνο κοινοτικούς στο ρόστερ του (..εκτός από Έλληνες) άρα πρακτικά δεν μπορούσε να αντικαταστήσει κανέναν...
Η αποθέωση της προχειρότητας!

Όταν οι αδερφοί Αγγελοπούλοι μπήκαν ενεργά στη διοίκηση του Ολυμπιακού τη σεζόν 2004-2005 προσπάθησαν να σουλουπώσουν μια ομάδα που ήταν φανερό ότι δεν γινόταν να πάει πουθενά. 

Κάπως έτσι έγινε γνωστό ότι ο Μαρκί Πέρι τραγουδούσε από μικρός "τα ριάλια, ριάλια, ριάλια, τα σελίνια μονά και διπλά" άρα άνοιγε μια θέση Αμερικάνου για τον Έρνεστ Μπράουν. 

Χωρίς δουλειά Νοέμβρη μήνα (την προηγούμενη στο NBDL), προοριζόταν για τη θέση του βασικού σέντερ μέχρι που αποκαλύφθηκε ότι ο Πέρι είχε άλλα ακούσματα και ο Μπράουν απλά πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Σαν tribute κάποιες δηλώσεις του Έρνεστ Μπράουν τη μέρα που ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού:

"Πριν από λίγο όμως μίλησα στο αεροδρόμιο με μια κυρία και μου είπε ότι έρχομαι στη μεγαλύτερη ομάδα. Ο γιος της σπουδάζει στο Σεντ Λούις και ταξιδέψαμε μαζί. Με ρώτησε σε ποια ομάδα θα παίξω και μόλις της είπα στον Ολυμπιακό, μου απάντησε ότι έχει πολύ μεγάλη ιστορία, πολλούς φιλάθλους που τον αγαπούν υπερβολικά και ότι είναι μεγάλη ομάδα. Ήταν πολύ ωραίο αυτό που άκουσα".

Το καλοκαίρι του 2007 (Σεπτέμβρη σχεδόν) η ομάδα προσπαθούσε ακόμα να πάρει κάποιο καλό όνομα από το ΝΒΑ και ο Τσάρλι Μπελ έψαχνε το επόμενο μεγάλο του συμβόλαιο εξαργυρώνοντας την άψογη χρονιά που είχε με τους Μπακς (13.5  πόντους μ.ο). 

Η παραπάνω εξίσωση έφερε τον Μπελ στην Αθήνα οικογενειακώς, παρακολούθησε και την πρώτη προπόνηση της ομάδας και έφυγε αφήνοντας την αίσθηση ότι το deal ήταν πολύ κοντά. 

O Oλυμπιακός τον χρύσωνε (2.5 εκ. ευρώ τον χρόνο για 1+1) αλλά απάντηση δεν έπαιρνε μέχρι που το πήραν όλοι απόφαση ότι ο Τσάρλι χρησιμοποίησε την όλη ιστορία για να αποσπάσει ένα καλύτερο συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Ο Μπελ ανανέωσε με τους Μπακς και ο Ολυμπιακός έφερε τον πρώην συμπαίκτη του στην ίδια ομάδα, τον Λιν Γκριρ.

Νωρίς το ίδιο καλοκαίρι (2007) ο Ολυμπιακός αποκτά τον Λόρενς Ρόμπερτς. Επιλογή των Γκέρσον-Σφαιρόπουλου (λέγεται ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τον παρακολουθούσε όλη τη χρονιά και έψησε τον Πίνι), ο Ρόμπερτς είχε καλή παρουσία στους Μέμφις Γκρίζις για μια διετία. Από κοντά δεν ήταν το ίδιο καλός φαίνεται...

Στα φιλικά έπαιζε λίγο και το τεχνικό τιμ αποφάσισε ότι πρέπει να πάμε για άλλα σε μια εποχή που αλλάζαμε τους παίχτες σαν τα πουκάμισα: αποδεσμεύσαμε τον πρόωρα ανανεωμένο Ζίζιτς, φέραμε και διώξαμε σε χρόνο ρεκόρ τον Ρόμπερτς, για να καταλήξουμε στον Μαρκ Τζάκσον τον οποίο τον διώξαμε και αυτόν στο τέλος. 

Ο Ρόμπερτς έκανε συμπαθητική καριέρα στην Ευρώπη και το 2011 πήγε τον Ολυμπιακό στα δικαστήρια διεκδικώντας 2.7 εκ. ευρώ! Ντρέπομαι να γράψω τι πήρε στο τέλος...

Ιούλιος του 2009 και ο Ολυμπιακός αποκτά ξαφνικά τον Τόμας Κελάτι αντί 1.8 εκ. δολαρίων για δύο χρόνια. Ένας role player μέσα στον αχταρμά των φανταχτερών ονομάτων που ακούγονταν εκείνο το καλοκαίρι, ο Κελάτι έμοιαζε καλή και συνετή επιλογή...

Όμως στα καθιερωμένα ιατρικά τεστς διεγνώσθη πρόβλημα (σύνδρομο κοιλιακών-προσαγωγών) και η συνεργασία διεκόπη. Ο Κελάτι συνέχισε με αρκετή αξιοπιστία πάντως την καριέρα του στην Ευρώπη και ο Ολυμπιακός έφερε για τη θέση του τον Βον Γουέιφερ. 

Το 2011 και αυτός πήγε τον Ολυμπιακό δικαστήρια διεκδικώντας περίπου 600.000 δολάρια, πήρε το ίδιο με αυτό που πήρε και ο Ρόμπερτς στο τέλος.

Οι πρώην και οι μελλοντικοί ερυθρόλευκοι

Καλοκαίρι του 1991 και ο ΠΑΟΚ έχει χάσει άλλο ένα πρωτάθλημα από τον Άρη με οδυνηρό τρόπο γεγονός που δημιούργησε ένα κάρο εσωτερικά προβλήματα στην ομάδα. 

Ο Ολυμπιακός, που με τον Ιωαννίδη νεοφερμένο προσπαθούσε να αρπάξει κάθε ευκαιρία, προτείνει ανταλλαγή του Παναγιώτη Φασούλα με τον Τζορτζ Παπαδάκο που τότε ήταν στα πάνω του και βρήκε θετικό κλίμα από την απέναντι πλευρά, λέγεται μάλιστα ότι Νίκος Βεζυρτζής και Γιώργος Λούβαρης είχαν δώσει τα χέρια για την ολοκλήρωση της συμφωνίας. 

Το θέμα κολλάει στον Ντούντα Ίβκοβιτς που δεν το συζητά, ειρωνία ότι οι σχέσεις των δύο χειροτέρεψαν τα επόμενα χρόνια της συνεργασίας τους στον ΠΑΟΚ. 

Ο Φασούλας δεν ξέχασε τον Ολυμπιακό και έρχεται δύο χρόνια μετά όταν με ψήφους 5-0 κερδίζει την ελευθερία του μέσω προσφυγής.

To 1996 η καριέρα του Ζάρκο Πάσπαλι έδειχνε να ξαναπαίρνει τα πάνω της. Καλό κλείσιμο σεζόν με τον Πανιώνιο, άρχισε να ξαναβάζει βολές και να σουτάρει καλύτερα, πολύ καλό Ολυμπιακό τουρνουά στην Ατλάντα με την Γιουγκοσλαβία, ήταν μάλλον ο καλύτερος στον τελικό με τις Η.Π.Α. 

Ταυτόχρονα στον Ολυμπιακό ξεκινούσε η εποχή Ίβκοβιτς άρα ήταν οι καλύτερες συνθήκες για τη μεγάλη επιστροφή! Έπαιξε και το σενάριο του Ελληνικού διαβατηρίου εκείνο το καλοκαίρι αφού ο Ζάρκο είχε κλείσει πενταετία στην Ελλάδα αλλά ο Ντούντα τον έπαιρνε και σαν ξένο, δεν ήταν θέμα.

Πού χάλασε η δουλειά; Η μια εκδοχή λέει ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν ψήθηκε ποτέ για την επιστροφή του, και η άλλη ότι ο ίδιος ο Ζάρκο είχε κάποιο προσωπικό πρόβλημα που έκανε δύσκολη την παραμονή του στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός έφερε τον Ουίλι Άντερσον, που έγινε Έρβικ Γκρέι, που έγινε...τίποτα.

Αληθινή ιστορία είναι ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να φέρει ότι ώρα ήθελε τον Ντίνο Ράτζα το καλοκαίρι του 1999. 

Αμέσως μετά το τέλος της διετούς θητεία του στον Παναθηναικό ήταν η μεταγραφή που γούσταρε ο Σωκράτης Κόκκαλης αλλά κόλλησε στον Γιάννη Ιωαννίδη που είχε επιστρέψει. 

Από την μία οι ενδοιασμοί για τον χαρακτήρα του Ντίνο και την προθυμία του για πρωινές προπονήσεις, και από την άλλη η στήριξη στο δίδυμο Ομπέρτο-Τάρλατς ήταν οι αιτίες άσχετα που και ο Ομπέρτο πουλήθηκε πριν αρχίσει η σεζόν. 

Ο Ντίνο πήγε για μια χρονιά στη Ζάνταρ και ήρθε στον Ολυμπιακό το επόμενο καλοκαίρι που με τον Ηλία Ζούρο στο τιμόνι ο Σωκράτης δεν είχε τέτοια προβλήματα...

Οικογενειακές ιστορίες...

Οι μόνιμοι θαμώνες των ρεπορτάζ

Τέρι Πόρτερ

Ντέιλ Έλις: όταν ψάχναμε απεγνωσμένα σουτ από το 3

Άριαν Κόμαζετς: μεταγραφή που εκπληρώθηκε το 1998

Σαρούνας Μαρτσουλιόνις: έρωτας του Ιωαννίδη ιδιαίτερα μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1995

Σκοτ Σκάιλς: στον ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος σαν προπονητής παρά σαν παίχτης

Μπιλ Έντουαρντς: τελικά τον έφερε για την ΑΕΚ ο Ξανθός

Γιάννης Γιαννούλης: πριν πάει στον Παναθηναικό ήταν κάθε χρόνο μεταγραφικός στόχος του Ολυμπιακού

Αντουάν Ριγκοντό: ότι ήταν για τον Παναθηναικό ο Φούτσκα ήταν για τον Ολυμπιακό ο Ριγκοντό. Έφτασε κοντά το καλοκαίρι του 2000

Απλή συνωνυμία

Καλοκαίρι του 1995 και οι πάντες περιμένουν από τον Ολυμπιακό να απαντήσει στην απόκτηση του Ντομινίκ Ουίλκινς από τον Παναθηναικό με ένα εξίσου ηχηρό όνομα. 

Οι ερυθρόλευκοι διαρρέουν ότι είναι κοντά στον Ντοκ Ρίβερς μεταξύ των υπόλοιπων υποψηφίων, ο Ντοκ δεν ήταν στην πρώτη του νιότη αλλά παρέμενε ένας ΝΒΑερ με 63 ματς τη σεζόν 1994-95 και μέσους όρους 5.3 πόντους, 2.6 ασίστς.

Άλλον Ρίβερς όμως θέλει πραγματικά ο Ολυμπιακός!

Ο Ντέιβιντ Ρίβερς, που είχε σαρώσει την Γαλλία με MVP και πρωτάθλημα με την Άντιμπ εκείνη τη χρονιά, ανακοινώνεται από τον Ολυμπιακό και το γεγονός ότι ο Ντέιβιντ ήταν άγνωστος εκείνα τα χρόνια δημιουργεί μπερδέματα ως προς τον ποιον Ρίβερς πήρε τελικά ο Ολυμπιακός.

Τον σωστό Ρίβερς είναι η απάντηση...!

Μινούτσι effect

Σκληρός διαπραγματευτής ο ιδιοκτήτης της Σιένα μας ταλαιπώρησε αρκετά σε πάνω από μία περίπτωση και ποτέ δεν κάναμε deal μαζί του. 

Highlight οι μαραθώνιες διαπραγματεύσεις για την αγορά του Τερέλ ΜακΙντάιρ το 2009 με τον Ολυμπιακό να προσφέρει κοντά στο 1 εκ. buy out και τον εν λόγω να μην πέφτει από τα 2!

Το 2011 ο Ολυμπιακός είχε συμφωνήσει με τον Νίκο Ζήση αλλά ο Μινούτσι ήθελε πάλι το κάτιτις του.

Το Λιθουανικό και το Σέρβικο λόμπι

Ανάλογα με την χώρα προέλευσης του προπονητή έπαιζαν και οι ανάλογοι μεταγραφικοί στόχοι. Επί Καζλάουσκας οι εφημερίδες είχαν υπογράψει τη μισή Λιθουανία στον Ολυμπιακό. Ήρθε ο Εουρέλιους Ζουκάουσκας και ο Ρόνι Σειμπούτις. Δεν ήρθε ο Λίνας Κλέιζα που η ομάδα προσπάθησε να τον φέρει πριν καν γίνει ΝΒΑερ, ο Σίμας Γιασάιτις και ο Ρομπέρτας Γιαβτόκας που είχε θεωρηθεί πολύ μεγάλο prospect πίσω στο 2005.

Επί Ίβκοβιτς έγινε παιχνίδι με τον Βλάντιμιρ Μπογκόγιεβιτς το 1997, Γερμανός αλλά με Σέρβικες ρίζες, με τον Νεμάνια Μπιέλιτσα το 2010 ενώ υπήρχε συμφωνία με τον Αλεξάντερ Ράσιτς τον Γενάρη του 2011 που χάλασε από τις απαιτήσεις της Λιέτουβος Ρίτας. 

Ο Ντούντα έφερε τον Μάρκο Κέσελ αλλά δεν πίστεψε ποτέ ιδιαίτερα τον Ζόραν Έρτσεγκ.