Η Ελληνική μάχη των πάγκων
Το δεύτερο συνεχόμενο εντός έδρας παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα είναι αυτό απέναντι στην Εφές Αναντολού των πρώην ερυθρόλευκων Τζαμόν Γκόρντον, Κώστα Βασιλειάδη και Βαγγέλη Αγγέλου.
Η Εφές είναι η μοναδική Τουρκική ομάδα που έχει κατακτήσει ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο με το Κόρατς του 1996 και έχει φτάσει μέχρι το Φαιναλ Φορ της κορυφαίος διασυλλογικής διοργάνωσης το 2000 και το 2001 με την δεύτερη είναι η χρονιά της διάσπασης όμως.
Το συγκεκριμένο ζευγάρι ξυπνάει πολλές ευχάριστες και δυσάρεστες αναμνήσεις...
Η μεγάλη εκτός έδρας νίκη του 1994, η ντροπιαστική συντριβή της περιόδου 2004-2005 και τελευταία χρονικά, η περσινή προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκα στην οποία ο Ολυμπιακός μετά από ένα δικό του χαμένο παιχνίδι στον 4ο προημιτελικό έδειχνε να μην έχει την δυνατότητα να υπερασπιστεί τον τίτλο του με την διαφορά στο -15 στο 5ο και τελευταίο ματς αυτής της σειράς. Όμως με μια ακόμα από τις γνωστές ανατροπές του, γύρισε το παιχνίδι, πήγε Λονδίνο και στην πρωτεύουσα της Αγγλίας γράφτηκε μια ακόμη λαμπρή σελίδα στα ερυθρόλευκα βιβλία ιστορίας.
Η Εφές είναι η μοναδική Τουρκική ομάδα που έχει κατακτήσει ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο με το Κόρατς του 1996 και έχει φτάσει μέχρι το Φαιναλ Φορ της κορυφαίος διασυλλογικής διοργάνωσης το 2000 και το 2001 με την δεύτερη είναι η χρονιά της διάσπασης όμως.
Το συγκεκριμένο ζευγάρι ξυπνάει πολλές ευχάριστες και δυσάρεστες αναμνήσεις...
Η μεγάλη εκτός έδρας νίκη του 1994, η ντροπιαστική συντριβή της περιόδου 2004-2005 και τελευταία χρονικά, η περσινή προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκα στην οποία ο Ολυμπιακός μετά από ένα δικό του χαμένο παιχνίδι στον 4ο προημιτελικό έδειχνε να μην έχει την δυνατότητα να υπερασπιστεί τον τίτλο του με την διαφορά στο -15 στο 5ο και τελευταίο ματς αυτής της σειράς. Όμως με μια ακόμα από τις γνωστές ανατροπές του, γύρισε το παιχνίδι, πήγε Λονδίνο και στην πρωτεύουσα της Αγγλίας γράφτηκε μια ακόμη λαμπρή σελίδα στα ερυθρόλευκα βιβλία ιστορίας.
Το πρόβλημα όμως για την Εφές δεν είναι η αδυναμία της (όπως και όλες οι Τούρκικές ομάδες) να πραγματοποιήσει την Ευρωπαϊκή υπέρβαση αλλά ότι παράλληλα στο εγχώριο πεδίο, η άνοδος των Φενέρμπαχτσε, Γαλατασάραι, Μπεσίκτας, Μπανβιτ και Καρσιγιάκα, είχε ως αποτέλεσμα να ανεβεί σαφώς ο πήχης δυσκολίας στο πρωτάθλημα κάτι που αποτυπώνεται και στον απολογισμό της σε τίτλους τα τελευταία χρόνια.
Το νταμπλ του 2008-2009 είναι τα τελευταία δυο τρόπαια της Εφές ενώ από το 2005-2006 και μετά έχει μόνο αυτό το πρωτάθλημα του 2009 και 3 Κύπελλα Τουρκίας.
Έτσι δεν ήταν περίεργο που αποφάσισε να προβεί σε αρκετές αλλαγές και χαμήλωμα του μπάτζετ για φέτος αφήνοντας τους Nbaers Φάρμαρ και Βούγιασιτς να πετάξουν για άλλες πολιτείες μαζί με τον Τζος Σιπ και τους γηγενείς Τουντσερί, Γκιουλέρ και Κούγκο.
Το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησε ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους πλέι-μεικερ, ο Ζόραν Πλάνινιτς ώστε μαζί με τους παλιούς Σαβάνοβιτς, Γκόρντον, Ερντέν, Μπάρατς και Γκονλούμ να βοηθήσουν στην προώθηση της νεότερης γενιάς των Μπαλμπάι, Μπατούκ, Κιλιτζλι, Οσμάν, Κοσουτ.
Ταυτόχρονα η απόκτηση του Σκότι Χόπσον συνοδευόταν με την φιλοδοξία της ανακάλυψης ενός καλού παίχτη από τα χαμηλά, από την αγορά του Ισραηλινού πρωταθλήματος που αποτέλεσε το εφαλτήριο για την άνοδο της ευρωπαϊκής καριέρας και του δικού μας Μπράιαντ Ντάνστον μεταξύ άλλων.
Το νταμπλ του 2008-2009 είναι τα τελευταία δυο τρόπαια της Εφές ενώ από το 2005-2006 και μετά έχει μόνο αυτό το πρωτάθλημα του 2009 και 3 Κύπελλα Τουρκίας.
Έτσι δεν ήταν περίεργο που αποφάσισε να προβεί σε αρκετές αλλαγές και χαμήλωμα του μπάτζετ για φέτος αφήνοντας τους Nbaers Φάρμαρ και Βούγιασιτς να πετάξουν για άλλες πολιτείες μαζί με τον Τζος Σιπ και τους γηγενείς Τουντσερί, Γκιουλέρ και Κούγκο.
Το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησε ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους πλέι-μεικερ, ο Ζόραν Πλάνινιτς ώστε μαζί με τους παλιούς Σαβάνοβιτς, Γκόρντον, Ερντέν, Μπάρατς και Γκονλούμ να βοηθήσουν στην προώθηση της νεότερης γενιάς των Μπαλμπάι, Μπατούκ, Κιλιτζλι, Οσμάν, Κοσουτ.
Ταυτόχρονα η απόκτηση του Σκότι Χόπσον συνοδευόταν με την φιλοδοξία της ανακάλυψης ενός καλού παίχτη από τα χαμηλά, από την αγορά του Ισραηλινού πρωταθλήματος που αποτέλεσε το εφαλτήριο για την άνοδο της ευρωπαϊκής καριέρας και του δικού μας Μπράιαντ Ντάνστον μεταξύ άλλων.
Και πράγματι ο Χόπσον αποδείχθηκε μια μεγάλη αποκάλυψη, ένας παίκτης βολίδα στον αιφνιδιασμό, με μεγάλη ατομική ικανότητα στην επίθεση, καλό σουτ και εντυπωσιακά αθλητικά προσόντα, δυστυχώς όμως για τους Τούρκους το καλό Eυρωπαϊκό ξεκίνημα ήταν από τα λίγα καλά νέα.
Η Εφές φέτος όχι μόνο διατηρεί την περσινή και διαχρονική εκτός έδρας αδυναμία της, αλλά με τις εντός έδρας ήττες από Μπάμπεργκ και Ρεάλ δεν είχε καν την τύχη στα χέρια της στην τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης των ομίλων.
Το μέλλον της στην διοργάνωση έφτασε να εξαρτάται από την αδιάφορη Ζαλγκίρις που έπρεπε να νικήσει στην έδρα της ανταγωνίστριας, για την πρόκριση στο τοπ-16, Μπάμπεργκ με τους Λιθουανούς να κάνουν τελικά το καθήκον τους, τους Γερμανούς να χύνουν πάλι την καρδάρα με το γάλα στο τέλος και την Εφές να παίρνει μια δεύτερη Ευρωπαϊκή ευκαιρία ώστε να παρουσιάσουν μια πιο αξιοπρεπή εικόνα στο τοπ-16 .
Στην προσπάθεια τοπ-16 όμως δεν θα ήταν παρών ο Οκτάι Μαχμουτί του όποιου η απόλυση άνοιξε την ευκαιρία για την πρώτη δουλειά του Βαγγέλη Αγγέλου ως head coach στην Ευρωλίγκα.
Τα φτωχά οικονομικά του Άρη έστειλαν τον Αγγέλου στην αγκαλιά της Εφές παρά την σπουδαία πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος για την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Ένας τελικός ο όποιος πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα με αυτόν του Τουρκικού Κυπέλλου στον όποιο επίσης έφτασε ο Αγγέλου με την Εφές, οδηγώντας δυο ομάδες διαφορετικών χωρών σε τελικούς Κυπέλλου την ίδια χρόνια.
Ένα επίτευγμα που πραγματοποιηθήκε αποκλείοντας τις συμπολίτισσες Μπεσίκτας και Γαλατασαράι αλλά δεν είχε ευτυχή κατάληξη αφού η Εφές σκόνταψε στον τελικό στο εμπόδιο της Καρσιγιάκα και στο λάθος του Πλάνινιτς που όσο ωφέλησε με το τρελό του τρίποντο στο ματς του τοπ-16 με την Μιλάνο, άλλο τόσο ζημίωσε στον τελικό με το φάουλ στο τέλος πάνω στον βραχύσωμο μπασκετικό δαίμονα Μπόμπι Ντίξον.
Όλα αυτά συμπλήρωσαν ένα σκηνικό, μαζί με την ευρωπαϊκή εικόνα και την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα, που δεν προμηνύει επίτευξη των στόχων και αυτήν την χρόνια.
Τα νούμερα δεν είναι τόσο απαισιόδοξα μόνο όσον αφορά στην κατάταξη της Εφές Αναντολού στις τρεις διοργανώσεις που συμμετέχει και στα αποτελέσματα των αγώνων, αλλά και στα συγκριτικά στατιστικά μεταξύ των 24 ομάδων της Ευρωλίγκας.
Η Εφές που παρουσιάζεται στατική επιθετικά στην Ευρωλίγκα(...όπως και η προηγούμενη ομάδα του Αγγέλου ο Άρης) ως 18η καλύτερη επίθεση, 19η σε ασσίστς, 17η σε assist-turnover ratio, 21η σε κερδισμένα φάουλ και επιχειρώντας πολλά δίποντα (5η) με κάτω του μέσου όρου ευστοχία (17η).
Στα ριμπάουντς τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλύτερα ως 4η από το τέλος, έχοντας από την άλλη πλευρά ως λίγα θετικά, την επίδοση στα μπλοκς και στα κλεψίματα ( βοηθάει η παρουσία του Γκόρντον) όπως και την ευστοχία της στα τρίποντα, που ακολουθεί την αντίστροφη διαδρομή με αυτό που συμβαίνει στις προσπάθειες 2 πόντων.
Η Εφές φέτος όχι μόνο διατηρεί την περσινή και διαχρονική εκτός έδρας αδυναμία της, αλλά με τις εντός έδρας ήττες από Μπάμπεργκ και Ρεάλ δεν είχε καν την τύχη στα χέρια της στην τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης των ομίλων.
Το μέλλον της στην διοργάνωση έφτασε να εξαρτάται από την αδιάφορη Ζαλγκίρις που έπρεπε να νικήσει στην έδρα της ανταγωνίστριας, για την πρόκριση στο τοπ-16, Μπάμπεργκ με τους Λιθουανούς να κάνουν τελικά το καθήκον τους, τους Γερμανούς να χύνουν πάλι την καρδάρα με το γάλα στο τέλος και την Εφές να παίρνει μια δεύτερη Ευρωπαϊκή ευκαιρία ώστε να παρουσιάσουν μια πιο αξιοπρεπή εικόνα στο τοπ-16 .
Στην προσπάθεια τοπ-16 όμως δεν θα ήταν παρών ο Οκτάι Μαχμουτί του όποιου η απόλυση άνοιξε την ευκαιρία για την πρώτη δουλειά του Βαγγέλη Αγγέλου ως head coach στην Ευρωλίγκα.
Τα φτωχά οικονομικά του Άρη έστειλαν τον Αγγέλου στην αγκαλιά της Εφές παρά την σπουδαία πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος για την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Ένας τελικός ο όποιος πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα με αυτόν του Τουρκικού Κυπέλλου στον όποιο επίσης έφτασε ο Αγγέλου με την Εφές, οδηγώντας δυο ομάδες διαφορετικών χωρών σε τελικούς Κυπέλλου την ίδια χρόνια.
Ένα επίτευγμα που πραγματοποιηθήκε αποκλείοντας τις συμπολίτισσες Μπεσίκτας και Γαλατασαράι αλλά δεν είχε ευτυχή κατάληξη αφού η Εφές σκόνταψε στον τελικό στο εμπόδιο της Καρσιγιάκα και στο λάθος του Πλάνινιτς που όσο ωφέλησε με το τρελό του τρίποντο στο ματς του τοπ-16 με την Μιλάνο, άλλο τόσο ζημίωσε στον τελικό με το φάουλ στο τέλος πάνω στον βραχύσωμο μπασκετικό δαίμονα Μπόμπι Ντίξον.
Όλα αυτά συμπλήρωσαν ένα σκηνικό, μαζί με την ευρωπαϊκή εικόνα και την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα, που δεν προμηνύει επίτευξη των στόχων και αυτήν την χρόνια.
Τα νούμερα δεν είναι τόσο απαισιόδοξα μόνο όσον αφορά στην κατάταξη της Εφές Αναντολού στις τρεις διοργανώσεις που συμμετέχει και στα αποτελέσματα των αγώνων, αλλά και στα συγκριτικά στατιστικά μεταξύ των 24 ομάδων της Ευρωλίγκας.
Η Εφές που παρουσιάζεται στατική επιθετικά στην Ευρωλίγκα(...όπως και η προηγούμενη ομάδα του Αγγέλου ο Άρης) ως 18η καλύτερη επίθεση, 19η σε ασσίστς, 17η σε assist-turnover ratio, 21η σε κερδισμένα φάουλ και επιχειρώντας πολλά δίποντα (5η) με κάτω του μέσου όρου ευστοχία (17η).
Στα ριμπάουντς τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλύτερα ως 4η από το τέλος, έχοντας από την άλλη πλευρά ως λίγα θετικά, την επίδοση στα μπλοκς και στα κλεψίματα ( βοηθάει η παρουσία του Γκόρντον) όπως και την ευστοχία της στα τρίποντα, που ακολουθεί την αντίστροφη διαδρομή με αυτό που συμβαίνει στις προσπάθειες 2 πόντων.
Και όμως με την πρόσληψη του Βαγγέλη Αγγέλου στον πάγκο των Τούρκων υπάρχουν χειροπιαστά σημάδια ανόδου παρά το ότι ο Μπάρατς πριν τεθεί νοκ-αουτ είχε κάνει μια από τις χειρότερες χρονιές της καριέρας του, τα προβλήματα του Ερντέν με την μέση τελευταία, την κοπάνα του Χόπσον μεσούσης της περιόδου και ότι ο Ζόραν Πλάνινιτς για μεγάλο μέρος της σεζόν ήταν μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφικές απογοητεύσεις.
Η ανάκαμψη των Τούρκων στα περισσότερα στατιστικά δεν έχει γίνει φανερή στο τοπ-16, με την ευστοχία στα τρίποντα να έχει πέσει κατακόρυφα και την απουσία του Ερντέν να έχει χαλάσει τις καλές επιδόσεις στα κοψίματα. Αλλά γίνεται εφικτή γιατί ο Πλάνινιτς έχει αρχίσει να παίζει πιο υποφερτά τελευταία, η Εφές ξεπακέταρε με χαρά το δώρο Μπιέλιτσα από τον Σκαριόλο και το πιο σημαντικό, βελτιώθηκε η αμυντική λειτουργία της ομάδας.
Η ανάκαμψη των Τούρκων στα περισσότερα στατιστικά δεν έχει γίνει φανερή στο τοπ-16, με την ευστοχία στα τρίποντα να έχει πέσει κατακόρυφα και την απουσία του Ερντέν να έχει χαλάσει τις καλές επιδόσεις στα κοψίματα. Αλλά γίνεται εφικτή γιατί ο Πλάνινιτς έχει αρχίσει να παίζει πιο υποφερτά τελευταία, η Εφές ξεπακέταρε με χαρά το δώρο Μπιέλιτσα από τον Σκαριόλο και το πιο σημαντικό, βελτιώθηκε η αμυντική λειτουργία της ομάδας.
Το περίεργο είναι ότι η απουσία του Ερντέν βοήθησε προς αυτή την κατεύθυνση καθώς μπορεί ο φετινός MVP του Τουρκικού All star game να είναι από τους κορυφαίους στα κοψίματα (4ος σε μέσο όρο στην Ευρωλίγκα) αλλά χωρίς αυτόν η ομάδα παρουσιάζεται περισσότερο κινητική.
Στην αρχή της σεζόν η Εφές χρησιμοποιούσε δυο βαριά κορμιά στους σέντερ με Μπάρατς και Ερντέν, τώρα με τους Γκονλουμ, Μπιέλιτσα και Σαβάνοβιτς βασική τριάδα ψηλών, οι Τούρκοι έχουν σαφώς πιο ευέλικτους ψηλούς που βοηθάνε στην εφαρμογή δυναμικών αμυνών και μπορούν να αλλάζουν στα σκρινς μαρκάροντας περιφερειακούς με παράλληλη δυνατότητα να υπάρχουν δυο ψηλά και δυνατά γκαρντς με Πλάνινιτς και Γκόρντον, τα όποια βολεύουν στο να μαρκάρουν τους αντίπαλους ψηλούς στα miss-match.
Έτσι δεν ήταν τυχαίο που από 16η μόλις καλύτερη άμυνα στην πρώτη φάση των ομίλων είναι αυτήν την στιγμή η 5η πιο αποτελεσματική ανάμεσα σε όλες τις ομάδες του τοπ-16, μια προσπάθεια στην όποια βοηθάει και η ενέργεια από τους ρολίστες Τούρκους της ομάδας όπως οι Μπάλμπάι και Μπατούκ.
Στην αρχή της σεζόν η Εφές χρησιμοποιούσε δυο βαριά κορμιά στους σέντερ με Μπάρατς και Ερντέν, τώρα με τους Γκονλουμ, Μπιέλιτσα και Σαβάνοβιτς βασική τριάδα ψηλών, οι Τούρκοι έχουν σαφώς πιο ευέλικτους ψηλούς που βοηθάνε στην εφαρμογή δυναμικών αμυνών και μπορούν να αλλάζουν στα σκρινς μαρκάροντας περιφερειακούς με παράλληλη δυνατότητα να υπάρχουν δυο ψηλά και δυνατά γκαρντς με Πλάνινιτς και Γκόρντον, τα όποια βολεύουν στο να μαρκάρουν τους αντίπαλους ψηλούς στα miss-match.
Έτσι δεν ήταν τυχαίο που από 16η μόλις καλύτερη άμυνα στην πρώτη φάση των ομίλων είναι αυτήν την στιγμή η 5η πιο αποτελεσματική ανάμεσα σε όλες τις ομάδες του τοπ-16, μια προσπάθεια στην όποια βοηθάει και η ενέργεια από τους ρολίστες Τούρκους της ομάδας όπως οι Μπάλμπάι και Μπατούκ.
Μια ανάλογη βελτίωση αναζητείται ακόμη στον επιθετικό τομέα.
Η συνύπαρξη των Πλάνινιτς και Γκόρντον αποδείχθηκε δύσκολη...
Κανείς δεν είναι μεγάλος σουτέρ, ούτε μπορεί να έχει σπουδαία παρουσία χωρίς τη μπάλα.
Ο Αγγέλου αρκετές φορές επιλέγει πεντάδες με έναν από τους δυο περιφερειακούς σταρ της ομάδας μέσα όμως είτε μαζί, είτε χώρια, αμφότεροι είναι οι δυο βασικοί δημιουργικοί και εκτελεστικοί άξονες της Εφές.
Τους αρέσει να επιτείθονται με ενδιάμεσα σουτ μετά από σκριν πάνω στην μπάλα, ο Τζαμόν πάει στο drive περισσότερο και φυσικά ποστάρουν και οι δύο με τον Γκόρντον να εκμετάλευεται την δύναμη και ο Πλάνινιτς το ύψος του.
Ο Ντούσκο Σαβάνοβιτς είναι ο τρίτος πόλος που συμπληρώνει τους δύο με επίσης πλήρες παιχνίδι με πρόσωπο ή πλάτη σε δημιουργία και εκτέλεση.
Δημιουργώντας μια τριάδα με περισσή μπασκετικότητα του αποτελεί όαση στην επιθετική εικόνα της Εφές, μαζί με τα σουτ του δικού μας Κώστα Βασιλειάδη, ενός από τους καλύτερους στο να βγαίνουν από τα σκριν και να εκτελούν χρόνια τώρα.
Η συνύπαρξη των Πλάνινιτς και Γκόρντον αποδείχθηκε δύσκολη...
Κανείς δεν είναι μεγάλος σουτέρ, ούτε μπορεί να έχει σπουδαία παρουσία χωρίς τη μπάλα.
Ο Αγγέλου αρκετές φορές επιλέγει πεντάδες με έναν από τους δυο περιφερειακούς σταρ της ομάδας μέσα όμως είτε μαζί, είτε χώρια, αμφότεροι είναι οι δυο βασικοί δημιουργικοί και εκτελεστικοί άξονες της Εφές.
Τους αρέσει να επιτείθονται με ενδιάμεσα σουτ μετά από σκριν πάνω στην μπάλα, ο Τζαμόν πάει στο drive περισσότερο και φυσικά ποστάρουν και οι δύο με τον Γκόρντον να εκμετάλευεται την δύναμη και ο Πλάνινιτς το ύψος του.
Ο Ντούσκο Σαβάνοβιτς είναι ο τρίτος πόλος που συμπληρώνει τους δύο με επίσης πλήρες παιχνίδι με πρόσωπο ή πλάτη σε δημιουργία και εκτέλεση.
Δημιουργώντας μια τριάδα με περισσή μπασκετικότητα του αποτελεί όαση στην επιθετική εικόνα της Εφές, μαζί με τα σουτ του δικού μας Κώστα Βασιλειάδη, ενός από τους καλύτερους στο να βγαίνουν από τα σκριν και να εκτελούν χρόνια τώρα.
Πέρα όμως από αυτά δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές.
Ο καλύτερος ψηλός στο ποστ είναι ο Ερντέν αλλά και αυτός δεν είναι κάτι ιδιαίτερο εκεί.
Το pick n' roll δεν είναι και το δυνατό της σημείο (εξαιρόντας τα δυο ματς με την Μπάμπεργκ) ενώ οι απουσία των Μπάρατς και (πιθανότατα) Ερντέν αφήνουν τους Τούρκους μόνο με τον Γκονλουμ να μπορεί να αξιοποιήσει την δημιουργική ικανότητα των Γκόρντον και Πλάνινιτς.
Σε μια ομάδα που δεν είναι μόνο ότι οι ψηλοί δεν είναι κλασσικοί πικενρολίστες αλλά και στην περιφέρεια, πέρα των Πλάνινιτς και Γκόρντον, δεν υπάρχει σχεδόν καμία εναλλακτική.
Μετά τη φυγή του Χόπσον ο Βασιλειάδης είναι η τρίτη δημιουργική δύναμη σε ένα κομμάτι που δεν είναι κανονικά το πιο δυνατό σημείο του παιχνιδιού του.
Από την άλλη οι ψηλοί ποπάρουν προς τα έξω πιο συχνά, αφού ναι μεν οι δημιουργοί παραμένουν οι ίδιοι, αλλά οι αποδέκτες είναι περισσότεροι με Σαβανοβιτς και Μπιέλιτσα και θέλουν προσοχή όταν εμπλέκονται σε τέτοιου είδους συνεργασίες που ολοκληρώνονται με σουτ από τους ψηλούς της Εφές.
Ο καλύτερος ψηλός στο ποστ είναι ο Ερντέν αλλά και αυτός δεν είναι κάτι ιδιαίτερο εκεί.
Το pick n' roll δεν είναι και το δυνατό της σημείο (εξαιρόντας τα δυο ματς με την Μπάμπεργκ) ενώ οι απουσία των Μπάρατς και (πιθανότατα) Ερντέν αφήνουν τους Τούρκους μόνο με τον Γκονλουμ να μπορεί να αξιοποιήσει την δημιουργική ικανότητα των Γκόρντον και Πλάνινιτς.
Σε μια ομάδα που δεν είναι μόνο ότι οι ψηλοί δεν είναι κλασσικοί πικενρολίστες αλλά και στην περιφέρεια, πέρα των Πλάνινιτς και Γκόρντον, δεν υπάρχει σχεδόν καμία εναλλακτική.
Μετά τη φυγή του Χόπσον ο Βασιλειάδης είναι η τρίτη δημιουργική δύναμη σε ένα κομμάτι που δεν είναι κανονικά το πιο δυνατό σημείο του παιχνιδιού του.
Από την άλλη οι ψηλοί ποπάρουν προς τα έξω πιο συχνά, αφού ναι μεν οι δημιουργοί παραμένουν οι ίδιοι, αλλά οι αποδέκτες είναι περισσότεροι με Σαβανοβιτς και Μπιέλιτσα και θέλουν προσοχή όταν εμπλέκονται σε τέτοιου είδους συνεργασίες που ολοκληρώνονται με σουτ από τους ψηλούς της Εφές.
Ψηλοί που μπορεί να μην τρομάζουν στο σύνολό τους αλλά ο Μπιέλιτσα (όπως και ο Σαβάνοβιτς) μπορεί να εκμεταλλευτεί την ευελιξία του όχι μόνο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση για να προκαλέσει κάποια προβλήματα παίρνοντας τον διάδρομο.
Ο Γκονλούμ είναι ένας πραγματικός μαχητής που μπορεί να τελειώσει φάσεις μετά από συνεργασίες και επιθετικά ριμπάουντς προσπαθόντας σε αυτό μαζί με τον Μίλκο Μπιέλιτσα να αναπληρώσει τον Ερντέν και να ενισχύσει την γενικότερα αδύναμη σε αυτόν τον τομέα Εφές.
Οι υπόλοιποι περιορίζονται σε συγκεκριμένα πράγματα με τον Μπαλμπάι να συμμετέχει πολύ σε fast break καταστάσεις και να είναι για αμυντικές αποστολές αλλά ταυτόχρονα να έχει μόλις 3,3 πόντους μ.ο στην Ευρωλίγκα, μηδενική δημιουργία από pnr παιχνίδι και ελάχιστη από drive,(που αν υπάρχει είναι πάσα προς τα έξω για τρίποντο από τον Βασιλειάδη).
Ο Μπατούκ έχει και αυτός μικρό μέσο όρο σκοραρίσματος με 3,9 και τρέχει και αυτός όποτε βρίσκει ευκαιρία για αιφνιδιασμό με μόνη κάπως πιο σταθερή επιθετική συνεισφορά εκ μέρους του να είναι τα τρίποντα που προέρχονται από πάσες παικτών που ποστάρουν όπως οι Πλάνινιτς και Σαβάνοβιτς και με τα ποσοστά στην Ευρωλίγκα να απέχουν αρκετά από τα πολύ καλά στο Τουρκικό πρωτάθλημα.
Ενώ ούτε ο Οσμάν εκπέμπει ιδιαίτερο επιθετικό κίνδυνο σίγουρα όμως με τις απώλειες κάποιων παικτών η παρουσία τους είναι πολύτιμη για να διατηρηθεί μια στοιχειώδης ισορροπία στο rotation του ρόστερ.
Ο Γκονλούμ είναι ένας πραγματικός μαχητής που μπορεί να τελειώσει φάσεις μετά από συνεργασίες και επιθετικά ριμπάουντς προσπαθόντας σε αυτό μαζί με τον Μίλκο Μπιέλιτσα να αναπληρώσει τον Ερντέν και να ενισχύσει την γενικότερα αδύναμη σε αυτόν τον τομέα Εφές.
Ο Μπατούκ έχει και αυτός μικρό μέσο όρο σκοραρίσματος με 3,9 και τρέχει και αυτός όποτε βρίσκει ευκαιρία για αιφνιδιασμό με μόνη κάπως πιο σταθερή επιθετική συνεισφορά εκ μέρους του να είναι τα τρίποντα που προέρχονται από πάσες παικτών που ποστάρουν όπως οι Πλάνινιτς και Σαβάνοβιτς και με τα ποσοστά στην Ευρωλίγκα να απέχουν αρκετά από τα πολύ καλά στο Τουρκικό πρωτάθλημα.
Ενώ ούτε ο Οσμάν εκπέμπει ιδιαίτερο επιθετικό κίνδυνο σίγουρα όμως με τις απώλειες κάποιων παικτών η παρουσία τους είναι πολύτιμη για να διατηρηθεί μια στοιχειώδης ισορροπία στο rotation του ρόστερ.
Ένα ρόστερ στο όποιο προσπαθούν να μπουν και οι ψηλοί Κοσουτ και Κιλιτζλί που από πλευράς σωματοδομής μπορεί να τους παρομοιάσει κανείς με τους Ντιόπ και Καββαδά αντίστοιχα, αλλά μπασκετικά είναι σαφώς χειρότεροι αυτήν την στιγμή με τον Δημήτρη Χατζηγεωργίου να έχει ήδη αφιερώσει δυο λόγια στον Κιλίτζλι με τον δικό του μοναδικό του τρόπο.
Η περίεργη συγκυρία με την ασθένεια και την αμφίβολη κατάσταση του Πρίντεζη και το μη δικαίωμα συμμετοχής του Τζαμάριο Μουν χτυπάει και πάλι τον Ολυμπιακό στην θέση 4 παρόλα αυτά το σημερινό ματς παραμένει ένα παιχνίδι στα μέτρα του .
Η Εφές θα προσπαθήσει να τρέξει όποτε μπορεί, ελεγχόμενα για να αποφύγει την επιθετική στασιμότητα στο σετ παιχνίδι της, αλλά να έχει ως στόχο να διατηρήσει το ματς σε ένα συγκρατημένο ρυθμό έχοντας μια άμυνα που είναι καλή με ψηλά γκαρντς και ευέλικτους ψηλούς.
Αλλά ο Ολυμπιακός έχει αντιμετωπίσει πιο αθλητικούς ψηλούς φέτος και οι κοντοί μπορούν να γίνουν ευάλωτοι αν προκύψει ένα miss-match εις βάρος των Βασιλειάδη και Μπαλμπάι .
Όποτε η Εφές έχει μεν δείξει ότι πρέπει να την υπολογίσουμε περισσότερο από ότι στην αρχή του τοπ-16 που πολλοί την έδιναν φαβορί για να πάρει την τελευταία θέση του ομίλου, όμως αν ο Ολυμπιακός παίξει με την ίδια θέληση και σοβαρότητα στην άμυνα όπως τελευταία λογικά ακόμα και 70 πόντοι θα είναι αρκετοί.
Η περίεργη συγκυρία με την ασθένεια και την αμφίβολη κατάσταση του Πρίντεζη και το μη δικαίωμα συμμετοχής του Τζαμάριο Μουν χτυπάει και πάλι τον Ολυμπιακό στην θέση 4 παρόλα αυτά το σημερινό ματς παραμένει ένα παιχνίδι στα μέτρα του .
Η Εφές θα προσπαθήσει να τρέξει όποτε μπορεί, ελεγχόμενα για να αποφύγει την επιθετική στασιμότητα στο σετ παιχνίδι της, αλλά να έχει ως στόχο να διατηρήσει το ματς σε ένα συγκρατημένο ρυθμό έχοντας μια άμυνα που είναι καλή με ψηλά γκαρντς και ευέλικτους ψηλούς.
Αλλά ο Ολυμπιακός έχει αντιμετωπίσει πιο αθλητικούς ψηλούς φέτος και οι κοντοί μπορούν να γίνουν ευάλωτοι αν προκύψει ένα miss-match εις βάρος των Βασιλειάδη και Μπαλμπάι .
Όποτε η Εφές έχει μεν δείξει ότι πρέπει να την υπολογίσουμε περισσότερο από ότι στην αρχή του τοπ-16 που πολλοί την έδιναν φαβορί για να πάρει την τελευταία θέση του ομίλου, όμως αν ο Ολυμπιακός παίξει με την ίδια θέληση και σοβαρότητα στην άμυνα όπως τελευταία λογικά ακόμα και 70 πόντοι θα είναι αρκετοί.
...από τον Weekendman
