Για χθες και για αύριο
Έτσι όπως ήρθε η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, εκτός από τις μυθικές διαστάσεις που απέκτησε, έμοιαζε για μια νίκη που άνηκε στη σφαίρα του μεταφυσικού, του παράλογου.
Δεν ήταν έτσι ακριβώς όμως...
Δεν ήταν έτσι ακριβώς όμως...
Ο ερχομός του Γιάννη Σφαιρόπουλου στις αρχές της χρονιάς επανόρισε τον χαρακτήρα του Ολυμπιακού σε αυτές τις αναμετρήσεις.
Τι είναι ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου;
Είναι μια ομάδα που όσο πέρναγε ο χρόνος έβρισκε ξανά την χημεία της. Δέσιμο, παίχτες που παίζουν για τον προπονητή τους, που είναι αγαπημένοι μεταξύ τους, που μάχονται για κάθε μπάλα, που είναι όλοι για έναν και ένας για όλους, που πιστεύουν ότι κανένα ματς δεν τελειώνει στο 36', στο 37' ή στο 38'.
Και είναι μια ομάδα που ξαναέβαλε στο πετσί της τη νοοτροπία ότι για να νικήσει ομάδες με μεγαλύτερα μπάτζετ και ποιότητα τότε πρέπει να ξεκινήσει από τον τρόπο που θα αμυνθεί.
Λεπτομέρεια στην τακτική, αυτοθυσία, αποκατάσταση της αξίας που έχουν μικρά πράγματα (ένα σπρώξιμο, ένα μπλοκ άουτ).
Αυτές είναι οι αρχές του Ολυμπιακού ξανά.
Η νίκη επί της ΤΣΣΚΑ πάτησε σε αυτές τις αρχές, σε αυτούς του άξονες άρα δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε μεταφυσική. Μεταφυσικό θα ήταν να έμενε ο Σπανούλης κολλημένος στο 2 με 0/11 σε ημιτελικό, όχι αυτό που έγινε.
Η άμυνα κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό χθες.
Ο Σφαιρόπουλος εξέπληξε παίζοντας πολύ περισσότερο αλλαγές σε σχέση με αυτό που περιμέναμε. Ήξερε όμως ότι το post game της CSKA δεν είναι και το πιο δυνατό της σημείο.
Ταυτόχρονα, οι παίχτες του Ολυμπιακού φρόντιζαν να βγαίνουν από μπροστά στις όποιες απόπειρες και ερχόταν και βοήθεια στη λόμπα.
Μίξαρε όμως τα πράγματα και με hedge out που έβγαλαν τη μπάλα από τα χέρια του Τεόντοσιτς κόβωντας στα δύο τη δημιουργία, τους χρόνους και τις θέσεις των Ρώσων.
Έλεγξε την κίνηση χωρίς τη μπάλα του Κιριλένκο και άφησε τον Τζάκσον στο τρίποντο στις περιστροφές.
Οι προσεκτικές επιστροφές και τα πολύ καλά μπλοκ άουτς ολοκλήρωναν τη δουλειά σε ένα δυνατό αμυντικό παιχνίδι για τον Ολυμπιακό.
Οι 68 πόντοι μπορούσαν να ήταν και λιγότεροι αν δεν υπήρχαν στιγμές αδράνειας στην άμυνα πάνω στη μπάλα σε κάποια drives του Τζάκσον και του ΝτεΚολό, φαλτσοσφυρίγματα στο 1ο ημίχονο ή αν ο Ολυμπιακός έκανε λιγότερα λάθη στην επίθεσή του.
Μια επίθεση που υπολειτουργούσε στο μεγαλύτερο μέρος του ματς.
Ο Πρίντεζης και ο Παπαπέτρου βρήκαν χώρους με την ΤΣΣΚΑ να κλείνει τα drives του Σπανούλη αλλά ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ολοκληρώσει πικ εν ρολ συνεργασίες με τους Ντάνσον και Χάντερ να πέφτουν σε βουνά, ούτε να βρει καλά σουτς από τη weakside εκτός από κανά δύο του Μάντζαρη.
Ο Σπανούλης έπεφτε σε απλωμένα χέρια και τα τρελά του σουτς δεν έμπαιναν, κάπου νομίζω ότι υπερέβαλε στην προσπάθεια του μπει στο ματς, θα μπορούσε να αφήσει το ματς να έρθει πάνω του από μόνο του. Όμως Σπανούλης είναι ό,τι θέλει κάνει.
Το extra bolster του τελευταίου 5λέπτου ξεκίνησε από τον πάγκο και είχε άξονα και πάλι την άμυνα. Τα 3 γκαρντς του Ολυμπιακού αύξησαν την πίεση πάνω στη μπάλα και ο Πέτγουει στο 5 έπαιξε καλά στις αλλαγές, η ΤΣΣΚΑ έβλεπε εφιάλτες και ο Βασίλης μύριζε αίμα αποφασίζοντας να το κάνει έτσι όπως δεν το έχει ξανακάνει ποτέ.
Ποια ήταν τα στοιχεία που ο Ολυμπιακός είχε αβαντάζ πριν το ματς;
Η άμυνα. Ο χαρακτήρας. Η προσωπικότητα. Το άγχος της ΤΣΣΚΑ.
Αυτά ακριβώς εξαργυρώθηκαν χθες! Δεν έγινε κανένα απολύτως θαύμα χθες, θαύμα είναι ο Ολυμπιακός από μόνος του όταν οι αρχές του είναι εκεί.
Σε μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις, ο τελικός εναντίον της Ρεάλ θα αποτελέσει την μεγαλύτερη δοκιμασία για την άμυνα του Ολυμπιακού. Οι Μαδριλένοι δεν έχουν ιδιαίτερα μυστικά στο παιχνίδι τους. H τριάδα Ρούντι-Γιουλ-Ροντρίγκεθ παραμένει ο βασικός πόλος δημιουργίας, στα πλαίσια του γνωστού τρόπου παιχνιδιού που επιτρέπει ο Λάσο, με πολλά σκριν μακριά από την μπάλα και ένα σωρό επιλογές για καλά περιφερειακά σουτ. Ο Νοτσιόνι παίζει πάνω-κάτω στους χώρους και τα συστήματα που πέρσι είχαν ως αποδέκτη τον Μίροτιτς. Η μόνη σημαντική διαφορά είναι στη θέση του σέντερ, όπου ο Ρέγιες παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής, μαζί με τον Σλότερ (παίκτη-κλειδί για την άμυνα της Ρεάλ) και τον Αγιόν.
Ο τελευταίος πασάρει εξαιρετικά εντός κι εκτός ρακέτας. Επομένως, οι περιστροφές του Ολυμπιακού θα πρέπει να έχουν διάρκεια, ακόμα κι όταν η μπάλα φέυγει από τα γκαρντ ή ο Λάσο χρησιμοποιεί σχήματα με τον Ρέγιες στο τέσσερα, τα οποία μειώνουν τις αποστάσεις στην επίθεση της Ρεάλ. Σε τακτικό επίπεδο, οι αλλαγές ψηλού - κοντού που χρησιμοποιήθηκαν αρκετά χτες λογικά θα εμφανιστούν ξανά. Είχαν λειτουργήσει καλά στην περσινή σειρά των πλέι οφ και η Ρεάλ γενικά ζορίζεται μόνο όταν υποχρεωθεί να επιβραδύνει την εκτέλεση των συστημάτων της και να διαβάσει την άμυνα. Ιδιαίτερη προσοχή θα χρειαστεί στα μις ματς που προκαλούνται με τον Ρέγιες, αφού μπορεί να σκοράρει σε πρώτο χρόνο με πλάτη ή να μαζέψει το επιθετικό ριμπάουντ.
Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχουν τρικ για να κρυφτούν ή να προστατευτούν παίκτες στην άμυνα. Ο Σφαιρόπουλος μπορεί να προσαρμόσει το rotation ώστε ο Σπανούλης να πέφτει όσο συχνότερα γίνεται στον Ρίβερς και ο Πρίντεζης στον Νοτσιόνι αντί του βαρύτερου Ρέγιες. Αργά ή γρήγορα, όμως, θα χρειαστεί επανάληψη των χτεσινών, όταν η άμυνα λειτούργησε μια χαρά όταν βρέθηκαν μαζί στο παρκέ Σλούκας και Σπανούλης.
Επιθετικά υπάρχουν τρύπες που μπορεί να αξιοποιήσει ο Ολυμπιακός. Η Ρεάλ δεν μπορεί να προστατέψει τη ρακέτα της όπως η ΤΣΣΚΑ, ενώ η απώλεια των Ντάρντεν και Ντρέιπερ έχει δημιουργήσει μεγάλο και συχνά δύσκολα διαχειρίσιμο βάρος για τον Γιουλ, τον Ρούντι και τον Κάρολ. Ο Σπανούλης θα βρει αρκετά συχνά μπροστά του τον Σλότερ σε αλλαγές, ενώ ο Αγιόν είναι αρκετά καλός στις δυναμικές εξόδους. Λογικά όμως, θα χρειαστεί και τρίτος αμυντικός για την αντιμετώπιση των πικ εν ρολ του αρχηγού. Εκεί ακριβώς προκύπτουν ευκαιρίες για σουτ. Σε επίπεδο ατομικών μαρκαρισμάτων ο Πρίντεζης θα μπορούσε να θυμηθεί τι έκανε στον Νοτσιόνι λίγους μήνες πριν στο Μουντομπάσκετ, ενώ πρέπει να υπάρξει προσπάθεια ώστε η άμυνα επιπέδου Τεόντοσιτς που παίζει ο Ροντρίγκεθ να αναδειχτεί σε όλο της το μεγαλείο.
Πολλά είπαμε όμως. Δεν είναι εύκολο να αναλύεις μια ομάδα η οποία σε μαθαίνει κάτι καινούριο κάθε φορά που πατάει στο παρκέ. Υπομονή μέχρι αύριο λοιπόν. Ίσως τότε καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας συμβαίνει.
