Ο έλεγχος των πρωταθλητών: Forwards


Brent Petway

Στη δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό κέρδισε τον σεβασμό όλων για την αυταπάρνηση, το πάθος του, τον τρόπο που θυσιάζει το κορμί του.
Πραγματικά ένα από τα πιο φιλότιμα παιδιά που έχουν παίξει στην ομάδα.
Η πλάκα είναι ότι έκανε σαφώς χειρότερη χρονιά από πέρσι.
Σε τοπ16, φάιναλ φορ και τελικούς προσέφερε πολύ συγκεκριμένα πράγματα την ώρα που στη περσινή σειρά με τη Ρεάλ και στους τελικούς με τον Παναθηναικό έδωσε κάποια πολύ γεμάτα παιχνίδια.

Έχει κάποια χαρακτηριστικά που χρειάζονται.
Το πολύ καλό του σουτ από το 4 είναι σημαντικό σε μια πικ εν ρολ επίθεση.
Το μάκρος του καλύπτει χώρους και passing lanes αμυντικά, το άλμα του καθαρίζει πολλά σκουπίδια όταν έρχεται πίσω από τα μπλοκ άουτς.

Για του χρόνου όμως υπάρχουν δύο διαφορετικοί παράμετροι.
Το ξεπέταγμα του Αγραβάνη υποβιβάζει την ανάγκη για κάτι πιο σταθερό στη θέση.
Από την άλλη πλευρά, η εικόνα του Πρίντεζη στο τέλος δείχνει ότι με φρέσκο Πρίντεζη στα κρίσιμα, έχεις στη διάθεση σου έναν παίχτη που αλλάζει τις ισορροπίες.

Την ίδια στιγμή δύο ακόμα αντίθετοι παρονομαστές...
Η χαμηλή τιμή του κόντρα στους αρκετούς τραυματισμούς του που αφήνουν την ομάδα ξεκρέμαστη.

Ποιο είναι το μέλλον;
Καταρχήν, ένα πιθανό νέο συμβόλαιο ίσως και να είναι ελαφρώς ανεβασμένο, ταυτόχρονα τα όποια χρήματα δαπανηθούν θα πρέπει να υπολογίζουμε ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι για το 70% των παιχνιδιών μόνο. Η ευαισθησία του στους τραυματισμούς είναι κάτι αποδεδειγμένο όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Δημήτρης Αγραβάνης έχει θέση και ρόλο στη 12αδα έτσι και αλλιώς, θα βρεί χρόνο και στο 5, θα χρειαστεί και στο 4 να σπρώξει βαριά 4άρια όπως έκανε με τον Λάμπε στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα.

Η δυνατότητα ξεκούρασης του Πρίντεζη είναι ένα θέμα τεράστιας σημασίας και ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να ρισκάρει. 
Η ανάγκη απόκτησης ενός σταθερότερου και πιο ποιοτικού παίχτη είναι πιο επιτακτική από ποτέ.


Tremmel Darden

Υπήρχε και πέρσι η σκέψη για Παπαπέτρου-Λοτζέσκι στο 3, στο τέλος όμως ο Ολυμπιακός δίστασε να ρισκάρει και έφερε ξαφνικά τον Τρεμέλ Ντάρντεν σαν ασφαλιστική δικλίδα στη θέση.
Πολύ έμπειρος παίχτης με παραστάσεις από καλές ομάδες, ντουλάπα, χέρια κουπιά δικαίωσε σαφώς αυτή την επιλογή παίζοντας σταθερά εξαιρετική άμυνα μέσα στη σεζόν.
Εκεί είναι εργαλείο πραγματικά, μάρκαρε από γκαρντς σαν τον Διαμαντίδη μέχρι βαριά 3αρια (με παράπλευρο όφελος ότι απάλλαξε τον Λοτζέσκι από τη δουλειά), ερχόταν από τη weakside και έκρυβε το καλάθι όταν ο Ολυμπιακός έβγαινε με hedge out στην πικ εν ρολ άμυνα.

Τα θέματα που είχε στην επίθεση έριχναν τον χρόνο του σταδιακά.
Κατά κανόνα άστοχος από το τρίποντο, με κάποιες τραβηγμένες επιλογές στην προσπάθεια του να ξεμπουκώσει και αρκετά λάθη όταν αποφάσιζε να βάλει τη μπάλα στο παρκέ. Βέβαια, όλα αυτά άλλαζαν όταν απέναντι ήταν ο Παναθηναικός.

Τι γίνεται του χρόνου;
Είναι ιδανική περίπτωση κάλυψης στο 3. Δεν υπάρχει θέμα χρόνου συμμετοχής, μπορεί να παίζει λίγο όταν χρειάζεται, είναι καλός χαρακτήρας και δεν θα κόψει τον δρόμο στον Παπαπέτρου.
Έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, αμυντικές ικανότητες που χρειάζονται στη θέση και θα υπάρξουν ματς που θα βρει ρόλο.
Το πρόβλημα είναι σαφώς ότι τα λεφτά που προβλέπονται στο συμβόλαιο του, αν ο Ολυμπιακός ενεργοποιήσει την option για τη νέα χρονιά, είναι λεφτά πρωταγωνιστή και όχι παίχτη για το ρόλο του.
Τι θα έκανα με τη περίπτωσή του;
Δεν θα ενεργοποιούσα τον 2ο χρόνο του συμβολαίου του αλλά θα του έκανα νέα πρόταση από την αρχή με τα μισά χρήματα.
Αν δεν συμφωνούσε θα έψαχνα παίχτη κάλυψη στη θέση με τα ίδια λεφτά σε αυτά τα χαρακτηριστικά.




Ιωάννης Παπαπέτρου

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι έχει τη θέση του βασικού στον Ολυμπιακό.
Ξέραμε ότι είναι έτοιμος πριν έρθει ακόμα.
Καλά δουλεμένος τεχνικά, δυνατό κορμί, παθιασμένος και όχι γλυκανάλατος.

Σ'αυτή τη διετία στον Ολυμπιακό η τύχη του γύρισε την πλάτη αλλά αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερα αυτά που έχει αποδείξει μέχρι τώρα.
Όταν ένας παίχτης γύρω στα 20 μπαίνει και παίζει έτσι χωρίς ρυθμό και με τόσα προβλήματα, τότε δεν μπορώ να σκεφτώ για το τι θα μπορούσε να κάνει υγιής.

Το άσχημο είναι ότι όλα αυτά που του συμβαίνουν κάνουν δυσκολότερη την πρόοδο του. Περιμένω ακόμα να δω καλύτερη άμυνα χαμηλά, καλύτερα πλάγια βήματα, καλύτερες τοποθετήσεις μακριά από τη μπάλα.
Περισσότερο περιμένω το ευχέλαιο που θα τον κρατήσει μακριά από κακοδαιμονίες.
Θα έχει χώρο και χρόνο και φέτος θα πάνε όλα καλά.



Matt Lojeski

Πέρσι ήταν η χρονιά των συστάσεων για τον Ματ Λοτζέσκι. Ήταν κάτι το εξωτικό, ο παίχτης που δεν περιμέναμε, το λαβράκι.
Φέτος ήταν η χρονιά της καθιέρωσης. Συνέχισε στα ίδια επίπεδα, απέδειξε όχι μόνο την αξία του αλλά σταδιακά έγινε ο παίχτης που μπορείς να στηριχθείς πάνω του στους μεγάλους αγώνες. Προόδευσε και πνευματικά δηλαδή, αγωνιστικά έτσι και αλλιώς ήταν μια χαρά πάντα.

Δυο-τρεις παρατηρήσεις μόνο...
Φέτος χρησιμοποιήθηκε πιο συνετά, πιο προγραμματισμένα στο 2, πέρσι το εγχείρημα ήταν περισσότερο σπασμωδικό. Έδειξε καλύτερο πρόσωπο, έκανε πολύ καλά ματς σε αυτή τη θέση (πχ.ΤΣΣΚΑ έξω, Νιζνί μέσα) αποδεικνύοντας ότι δεν είναι απλά ένας σποτ shooter αλλά έχει και άλλα καλούδια να βγάλει.

Η απόκτηση του Τρεμέλ Ντάρντεν έσβησε τα όποια προβλήματα του Ματ στην ποστ άμυνα. Πέρσι βρέθηκε να προσπαθεί κόντρα σε βαριά 3άρια, φέτος δεν ήταν μόνο ότι υπήρχε Ντάρντεν (και πέρσι Παπαπέτρου, Περπέρογλου ήταν καλύτεροι ποστ αμυντικοί από τον Λοτζέσκι) αλλά και ότι τα ζευγαρώματα που έπαιξε ο Σφαιρόπουλος ήταν ιδανικά.
Θυμηθείτε πώς μάτσαρε τον Ντεσόν Τόμας με τον Ντάρντεν σε όλη τη σειρά με τη Μπαρτσελόνα ή ότι έβαλε πρώτη αλλαγή στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ τον Παπαπέτρου κόντρα στον Κιριλένκο.

Η θλάση που έπαθε κόντρα στην ΑΕΚ  στις αρχές Νοέμβρη του κόστισε περίπου 1 μήνα μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους και ένα σεβαστό διάστημα στη συνέχεια να ξαναβρεί τον ρυθμό του.

Όσο ήταν τραυματίας ανανέωσε και το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό μέχρι το 2017 (εξαιρετική κίνηση στήριξης από τη διοίκηση) και έτσι όπως πάει (το '17 θα έχει κλείσει 4 σεζόν με τον Ολυμπιακό) δεν αποκλείεται να απειλήσει τα ρεκόρ παραμονής ξένου παίχτη.



Γιώργος Πρίντεζης

Ο κυριότερος λόγος του εξαιρετικού τελειώματος του Ολυμπιακού σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν η εκτόξευση του Γιώργου Πρίντεζη στο τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς.
15-5 στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα, 12.5-5 στο φάιναλ φορ, 14-5 στη σειρά των τελικών με τον Παναθηναικό. Στις τρεις κρισιμότερες στιγμές της σεζόν όχι μόνο έγραψε νούμερα MVP αλλά το έκανε με χειρουργική ακρίβεια σε αριθμούς και impact.

Έχω ανάγκη να το πω και από εδώ.
Όταν μιλάμε για τον Γιώργο συνήθως ξεχωρίζουμε την αφοσίωσή του, την προσφορά του, το γεγονός ότι είναι ένας από εμάς. Φυσικά και ισχύουν όλα αυτά.
Αλλά κάπου έχουμε ξεχάσει το πόσο καλός παίχτης είναι...
Αριστερό, δεξί, με πλάτη, με πρόσωπο, τρίποντο, εν στάσει, μετά από τρίπλα, στον αιφνιδιασμό. Δυσκολεύομαι να σκεφτώ πολλούς που να τα έχουν όλα αυτά στο ρεπερτόριο τους.

Οι αριθμοί που έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη φετινή χρονιά του Πρίντεζη όμως δεν είναι οι πόντοι και τα ριμπάουντς.
Το 2012-13 ο Γιώργος έπαιξε 61 ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη (32+29 αντίστοιχα) ενώ το 2013-14 52 (31+21).
Πόσα ήταν τα φετινά; 44 (24+20), 8 λιγότερα από πέρσι και 17 ολόκληρα λιγότερα ματς σε σχέση με πρόπερσι.
Νομίζω αυτό ήταν το μυστικό για το finish του.
Η φρεσκάδα που είχε όταν ήρθαν τα κρίσιμα, η κινητικότητα, η ευελιξία. 

Όπως έγραψα και για τον Σπανούλη χθες, είναι απόλυτα κατανοητό ότι ένας παίχτης του διαμετρήματός του θέλει να έχει διακρίσεις και σε Εθνικό επίπεδο. Λόγο δεν έχει να δώσει σε κανέναν.

Αλλά είναι και δουλειά του Ολυμπιακού να διαχειριστεί την κούραση του Πρίντεζη ειδικά όταν έχει δει έμπρακτα τι μπορεί να κάνει όταν το σώμα του τραβάει.


 

Δημήτρης Αγραβάνης

Ο Ολυμπιακός έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στη διαχείρισή του αυτά τα 2 χρόνια και φέτος είδε την επένδυσή του να πιάνει τόπο.
Χρονιά καθιέρωσης με αρκετό χρόνο συμμετοχής σε καλά ματς και όχι garbage time, 5αδάτος, διπλοθεσίτης και με αρκετά πράγματα που έχει να προσφέρει.
Κορμί που μπαίνει σε όλες τις φάσεις, καλός ριμπάουντερ, μου θυμίζει από την πρώτη στιγμή τον Κωστά Παπανικολάου αρκετά στο τσαγανό αλλά και στον τρόπο που μπορεί να επηρρεάζεται ψυχολογικά μέσα στα παιχνίδια (αυτό θέλει βελτίωση βέβαια).

Θεωρείται πλέον παίχτης κορμού στα 20 του αλλά έχει πολλά να μάθει και να βελτιώσει ακόμα.
Το footwork του αμυντικά θέλει δουλειά, το σουτ του από το τρίποντο έκανε βηματάκια μπροστά φέτος (27/80 σε όλες τις διοργανώσεις, πέρσι μόλις 2/19) αλλά πάντα είναι καθοριστικό σημείο στην ατομική του πρόοδο.


 

Μιχάλης Τσαιρέλης

Ήρθε τέλη Φλεβάρη σαν μια έξτρα Ελληνική λύση στο 4 αφού Πέτγουει και Αγραβάνης ήταν στο μπες-βγες με προβλήματα τραυματισμών αλλά πρόλαβε να παίξει μόνο 1 παιχνίδι στα ερυθρόλευκα κάνοντας ντεμπούτο με τη Μάλαγα στο ΣΕΦ με 2 πόντους σε 3 λεπτά.
Πολύ γρήγορα είχε ενοχλήσεις ξανά στο παλιό πρόβλημα κοιλιακών-προσαγωγών και μπήκε χειρουργείο χάνοντας όλη τη χρονιά.

Έχει ποιότητα σαν παίχτης και θα μπορούσε να είναι μια λύση στους εκτός 12αδας παίχτες, ταυτόχρονα νομίζω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να δώσει μια ευκαιρία για του χρόνου στη μοναδική μέχρι τώρα μεταγραφή της εποχής Σφαιρόπουλου.