Το πιο δυνατό τεστ

Αν η Ουνικάχα Μάλαγα είναι το παράδειγμα των παθογενειών των μονίμων συμβολαίων της Ευρωλίγκα τότε η Γαλατασαράι, όπως και όλες οι Τουρκικές ομάδες, αποτελούν το αρνητικό πρότυπο στο πώς να ξοδεύεις ένα σκασμό λεφτά και (σε Ευρωπαϊκό επίπεδο) να μην καταφέρνεις σχεδόν τίποτα ουσιαστικό. Βέβαια την Γαλατασαράι δεν την πληγώνει καθόλου που την περασμένη σεζόν αποκλείστηκε στην δεύτερη φάση των ομίλων του Eurocup από την Ουλμ. Ο λόγος είναι ότι κατάφερε μετά από 23 ολόκληρα χρόνια να κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Τουρκία πράγμα που αρκούσε για να δώσει θετικό πρόσημο στην περσινή χρονιά.

Φέτος η Γαλατά, με εξαίρεση την ήττα της στο Τουρκικό Σούπερ Καπ από την Φενέρμπαχτσε (εξαιτίας του Πρελντζιτς που το πήρε προσωπικά στο τέλος), έχει πραγματοποιήσει καλό ξεκίνημα καθώς απέναντι σε υπολογίσιμους αντιπάλους (Εφές, Φενέρμπαχτσε, Σιένα, Μπεσίκτας δις) έχει  μοναδική ήττα, την αρχική, με την Φενέρ. Ταυτόχρονα στα τελευταία ματς έκανε δύο επιβλητικές νίκες επί των Εφές και Σιένα με τους Μαρκοισβίλι και Μάτσβαν να μπαίνουν στο ρόστερ μόλις στο προτελευταίο παιχνίδι της Τετάρτης στην Ιταλία και τον Αρόγιο να μην αγωνίζεται καν στο τελευταίο ματς με την Μπεσίκτας. 

Η χρόνια όμως αναμένεται δύσκολη κυρίως διότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς επέλεξε για επόμενο προπονητικό σταθμό της καριέρας του την Τουρκία αλλά, αν και υπάρχει μερίδα του μπασκετικού κόσμου και ειδικών που θεωρούν "λίγο" τον Εργκίν Αταμάν, η πραγματικότητα λέει ότι ο head coach της Γαλατά έχει στη συλλογή του 2 Ευρωπαϊκά Κύπελλα (Σαπόρτα 2002, Euro Challenge 2012), 4 Κύπελλα Τουρκίας και 3 Πρωταθλήματα Τουρκίας. 

Ο Αταμάν και τα πρωταθλήματά του κρύβουν και μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Το ότι και τα τρία κατακτήθηκαν με τρεις διαφορετικές ομάδες, τα δύο τελευταία δε, είναι συνεχόμενα τις δύο τελευταίες χρονιές.  (Εφές 2009, Μπεσίκτας 2012, Γαλατασαράι 2013)

Ένα άλλο ωραίο στοιχείο είναι ότι με προπονητή  τον Αταμάν και τους Αρόγιο, Ερτσέγκ και Ερσίν Νταγκλί (ή Έρβιν  Ντάντλει) υπάρχει ένα κομμάτι της πρωταθλήτριας Τουρκίας  του 2012 Μπεσίκτας μέσα στην Γαλατασαράι.  Και αν ο Ντέιβιντ Χόκινς δεν πιανόταν ντοπαρισμένος ή ο Ποπς Μενσά Μπονσού είχε πιο γερά γόνατα, τότε εύκολα θα έβαζε κανείς στοίχημα ότι θα διευρυνόταν ακόμα περισσότερο η παρέα των πρώην παικτών της Μπεσίκτας στην Γαλατασαράι του 2013-2014. 

Ο Ολυμπιακός διαθέτει με Λο, Μάντζαρη και Κατσίβελη λύσεις που μπορεί και να τον καθιστούν την ομάδα με την καλύτερη περιφερειακή πίεση ανάμεσα στις 24 ομάδες της Ευρωλίγκας. Από την άλλη πλευρά, οι πρωταθλητές Τουρκίας με τους Αρόγιο, Γκόρντον, Ντόμερκαντ και Μαρκοισβίλι έχουν μια γραμμή περιφερειακών που μπορεί να θεωρηθεί από τις καλύτερες Ευρωπαικές στο isolation, ένα δεδομένο που προσπαθεί να μετουσιωθεί και στην πράξη συχνά με παιχνίδια απομόνωσης των Γκόρντον και Αρόγιο, με σκρινς που φέρνουν  μις-ματς υπέρ των περιφερειακών αλλά και με picks πάνω στην μπάλα ή και μακριά από αυτή ώστε να δημιουργηθούν ακόμα καλύτερες προϋποθέσεις εκμετάλλευσης της ατομικής κλάσης τους.

Αμυντικά από την σκοπιά του Ολυμπιακού είναι σαφές ότι το καλύτερο δυνατό είναι να μην προκύψουν τέτοιες καταστάσεις και οι ταλαντούχοι κοντοί της Γαλατά να οδηγηθούν στα δόντια των ψηλών του Ολυμπιακού.  Αλλά ακόμα και αν επιτευχθεί αυτό, η αμφίβολη φόρμα του Λο, το γεγονός ότι ο Κατσίβελης δείχνει να είναι στο περιθώριο, ο Μάντζαρης χρειάζεται τον χρόνο του και ο Σπανούλης παλεύει να επανέλθει, δείχνουν ότι δεν είναι καθόλου εύκολο το ατομικό μαρκάρισμα της Τουρκικής περιφέρειας. 

Η επίδραση των αθλητικών ψηλών  του Ολυμπιακού είναι σημαντική και μπορεί να μειώσει τις μπούκες του Γκορντον για παράδειγμα, όμως  οι περιφερειακοί της Γαλατά είναι όλοι τους καλοί σουτέρς και μπορούν να τιμωρήσουν μια άμυνα που θα τους δώσει χώρο ακόμα και από μέση απόσταση. Έτσι και αλλιώς το backourt της Γαλατά συνηθίζει να παίζει πολύ με τα drives και τα ρήγματα που οδηγούν είτε σε καλάθι, είτε σε πάσες για τρίποντα και ενδιάμεσα σουτ παρακάμπτοντας με αυτόν τον τρόπο σε μερικό βαθμό την αεροπορία του Ολυμπιακού .

Στη front line η Γαλατά διαθέτει αρκετές λύσεις με τον Νέιτ Τζαβάι να είναι ο καταλληλότερος για high-low τροφοδοσίες και ποστάρισμα, και τους Μάτσβαν, Ερτσέγκ και Νταγκλί να προσφέρουν επιλογές και συνδυασμούς inside και outside παιχνιδιού. Όμως χρησιμότερο εργαλείο θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Φουρκάν Αλντεμίρ που μπορεί να μην διαθέτει το παιχνίδι με πλάτη των Τζαβάι και Νταγκλί ή το τρίποντο του Ερτσέγκ, αλλά είναι ένας παίκτης που κυνηγάει τα επιθετικά ριμπάουντς και επιπρόσθετα (αν και ο Νταγκλί προσπαθεί αρκετά στο κομμάτι των σκριν) αποτελεί τον καλύτερο screener της Γαλατά βοηθόντας τους περιφερειακούς να δημιουργήσουν το δικό τους σουτ ή και να βρουν πάσες στη weakside.

Ο Ζόραν Ερτσέγκ τα πάει αρκετά καλά μέχρι τώρα, θυμίζοντας ελάχιστα τον κώνο του Ολυμπιακού και της ΤΣΣΚΑ που περιμένει να σουτάρει μόνο σουτ τριών πόντων, γιατί προσπαθεί να βάλει αλατοπίπερο στο παιχνίδι του δείχνοντας και άλλες πτυχές του ταλέντου του όπως την δημιουργία από το ποστ θυμίζοντας αρκετά τον Ερτσέγκ του Πανιώνιου και του προηγούμενου περάσματος του από την Τουρκία.
Δεν είναι όμως μόνο ο Ερτσέγκ που όταν ποστάρει είναι πολύ πιθανό  να ψάξει πάσες προς τα έξω ακόμα και αν έχει καταστάσεις μις-ματς υπέρ του. Το σύνολο των ψηλών της Γαλατασαράι διακατέχεται από την τάση να ψάχνουν τον παίκτη που θα έχει το ελεύθερο σουτ προσπαθώντας να γίνουν το τυρί στην φάκα για να δοθεί βοήθεια στο ποστ και να ανοίξει χώρος άλλου, πράγμα καθόλου περίεργο λαμβάνοντας υπόψη το παιχνίδι των περιφερειακών που αναφέρθηκε παραπάνω.

Η front line του Ολυμπιακού πέρασε με αρκετά καλό βαθμό τις αμυντικές εξετάσεις της μέχρι τώρα και πλην Ερτσέγκ και δευτερευόντως Νταγκλί, οι υπόλοιποι της Γαλατά δεν διακρίθηκαν σε επιθετικές επιδόσεις μέχρι τώρα. Αλλά οι Νταγκλί και Μάτσβαν ως τεσσάρια έχουν σαφώς περισσότερη δύναμη για να σπρώξουν στο ποστ και να παίξουν με πλάτη τους Πρίντεζη και Πέτγουει από ότι για παράδειγμα οι Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης, Κάνερ Μέντλει, ενώ το γεγονός ότι ο Μπέγκιτς, που προορίζεται για ματσάρισμα μεγάλων κορμιών όπως ο Τζαβάι, ακόμα και αν παίξει θα έχει το χάντικαπ της απουσίας από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Αυτό σημαίνει ότι Ντάνστον και Σίμονς θα πρέπει να προσέξουν πολύ με αντίπαλο ένα από τα πιο δυνατά κορμιά της Ευρωλίγκα με τον κίνδυνο του foul trouble να είναι υπαρκτός ακόμα και αν Τζαβάι και Μάτσβαν δεν δείχνουν στην καλύτερη τους φόρμα μέχρι τώρα.

Στο αμυντικό κομμάτι της Γαλατά η τακτική της έχει κοινά με αυτή του Ιβκοβιτς στον Ολυμπιακό του 2012 γιατί, εκτός του συμβατικού 2 εναντίον 2, ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται αμυντικά swithces και δεν ακολουθoύνται τα δυναμικά hedge out που συνηθίζονται κόντρα στον Βασίλη Σπανούλη από τις περισσότερες ομάδες. 
Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να έχουν θετικά  αποτελέσματα όσο αφορά την αναχαίτιση του pick n roll έστω και αν από την άλλη πλευρά πληρώνουν το ρίσκο στα μις-ματς που προκύπτουν, ένα σημείο που μπορεί να αποκομίσει όφελος ο Ολυμπιακός. 
Φυσικά στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν θα είναι καθόλου περίεργο για τον Αταμάν να ακολουθήσει την πεπατημένη κόντρα στον Σπανούλη και να μην του δώσει ευκαιρίες να αναπνεύσει επιθετικά. Ταυτόχρονα σαν κάθε Τούρκος προπονητής που σέβεται τον εαυτό του δεν αποκλείεται να βγάλει και άμυνες ζώνης από την φαρέτρα του αλλά όλα αυτά θα είναι τρικς που θα προκύψουν στην οικονομία του παιχνιδιού.
Στην ουσία η Γαλατασαράι όταν καταφέρνει να ελέγχει τον ρυθμό και τον αντίπαλο τότε γράφει χαμηλά παθητικά πόντων όπως στα ματς με Μπεσίκτας (Κύπελλο), Φενέρμπαχτσε και Εφές. 
Το πρόβλημα όμως είναι ότι,   με εξαίρεση την Κυριακή που μας πέρασε κόντρα στη Μπεσίκτας, έχει τα θεματάκια της αμυντικά και επιθετικά δεχόμενη περίπου 6 αιφνιδιασμούς ανά παιχνίδι (μην λαμβάνοντας υπόψη το ματς αυτό) και ταυτόχρονα χτυπώντας συνολικά με fast break σε αυτή την τετράδα αγώνων μόνο 8-9 φορές. Ένα άλλο σημείο που ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να χτυπήσει...
Βελτίωση χρειάζεται και η αποτελεσματικότητα της Γαλατά στο αμυντικό ριμπάουντ με τους αντιπάλους της μέχρι τώρα να αποσπούν σημαντικό κομμάτι των σκουπιδιών κάτω από το καλάθι της. (Μπεσίκτας 12+10, Εφές 9, Σιένα 11)

Για τον Ολυμπιακό το προηγούμενο ματς με την Μάλαγα επιβεβαίωσε, για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά το Δευτεριάτικο ντέρμπι με τον ΠΑΟ, ότι είναι ασύνδετος επιθετικά στο κομμάτι συνεργασίας κοντών-ψηλών κάτι φυσιολογικό ως ενός σημείου λόγω του Ευρωμπάσκετ και τραυματισμών που προέκυψαν αλλά και των αμυντικών τακτικών που βρίσκει απέναντί του. Η αμυντική τακτική της Γαλατά εμποδίζει εώς τώρα τα pick n roll σε ικανοποιητικό βαθμό άρα ο Ολυμπιακός θα πρέπει να κοπιάσει για καλύτερα αποτελέσματα και να δώσει βάση στο άνοιγμα του ρυθμού προσέχοντας παράλληλα τα αμυντικά ριμπάουντ στα όποια μέχρι στιγμής χωλαίνει με την Γαλατά να είναι αντίστοιχα πολύ καλή στα επιθετικά. 

Το καλό για την ομάδα του Πειραιά όσον αφορά τα τρωτά σημεία που μπορούν να βρεθούν στην Γαλατασαράι είναι ότι, αν και υπάρχει ο Γκιουλέρ ως αμυντική λύση και  ο Τζαμόντ Γκόρντον προσπαθεί να γίνει σαν τον…Τζαμόν, όποιος επιχειρήσει να την χτυπήσει με drives και σε καταστάσεις isolation στους κοντούς, πληρώνοντας με το ίδιο νόμισμα αυτό που κάνει η Γαλατά στους αντιπάλους, μπορεί να ανταμειφτεί και αυτό όχι μόνο στην περίπτωση του συνήθους θύματος του Αρόγιο. 
Χαρακτηριστικό επίσης ήταν το παιχνίδι με πλάτη της Φενέρμπαχτσε με Πρελντζιτς, Μπογκτάνοβιτς, Ζόριτς που πλήγωσε την Γαλατασαράι άμεσα με σκορ και έμμεσα με δημιουργία ή διευσδύσεις και ατομικές προσπάθειες του Χάκετ στο ματς με την Σιένα. 
Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό .είναι ότι δεν έχει τις απεριόριστες λύσεις στο ποστάρισμα αν και θα μπορούσε με Λοτζέτσκι, Περπέρογλου, Πρίντεζη να δοκιμάσει ότι έκανε και ο Ομπράντοβιτς. Οπότε η πιο συμβατική λύση είναι να ψάξει τα σουτ (π.χ. από τον Σλούκα ,που ξέρει ως γνωστόν να δημιουργεί το δικό του σουτ) και τα drive με τους διεισδυτικούς παίκτες (και τους καλούς screeners ψηλούς που έχει στο ρόστερ) για να εκμεταλλευτεί κάποια αμυντική περιφερειακή αδυναμία ή τις αλλαγές στα πικ από την Γαλατασαράι.  Διαφορετικά αν κλείσουν την ρακέτα όπως συνηθίζουν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού θα δούμε πάλι το γνωστό έργο ,της αναζήτησης των σουτέρ από την ομάδα του Μπαρτζώκα.

Η ανάμνηση της περσινής βαριάς ήττας από την Αναντόλου Εφές στην ίδια πόλη, την ίδια αγωνιστική, παραμένει ζωντανή και ναι μεν μια ήττα δεν θα είναι καταστροφή, αλλά το συγκεκριμένο παιχνίδι εκτός από δυνατό τεστ μπορεί να θεωρηθεί και το μέχρι τώρα πιο δύσκολο της χρονιάς, ακόμα περισσότερο και από το κεκλεισμένων με τον θεωρητικά πιο δεμένο Παναθηναϊκό. H άμυνα του Ολυμπιακού, το δυνατό μέχρι τώρα χαρτί της ομάδας, θα δοκιμαστεί πιο πολύ από ποτέ, ταυτόχρονα η επίθεση μπορεί να έχει ευκαιρίες για να κάνει πράγματα που δεν έκανε μέχρι τώρα.
Όλα αυτά μαζί θα πρέπει να ωθήσουν την ομάδα ένα βήμα πιο μπροστά στην προσπάθεια για αγωνιστική βελτίωση, μαζί θα δώσουν στον Ολυμπιακό ένα σκληρό ματς που είναι απαραίτητο στο χτίσιμο του χαρακτήρα που θα χρειαστεί να φτιάξει μέχρι το τέλος.

...από τον Weekendman