D.J Strawberry σε ακτίνες Χ
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Ο Ντάριλ Γιουτζίν Στρόμπερι Τζούνιορ είναι γκαρντ. Κανονικά και με το νόμο.
Με όλα τα χαρακτηριστικά ενός Αμερικάνου μάλιστα.
Tου αρέσει να τρέχει και να επιτίθεται προς το καλάθι, να σουτάρει μετά από τρίπλα, να πιέζει πολύ στη μπάλα έχοντας πολύ καλή αίσθηση στο να κατεβάζει τα χέρια του πάνω της. Αυτά είναι τα σίγουρα...
Tου αρέσει να τρέχει και να επιτίθεται προς το καλάθι, να σουτάρει μετά από τρίπλα, να πιέζει πολύ στη μπάλα έχοντας πολύ καλή αίσθηση στο να κατεβάζει τα χέρια του πάνω της. Αυτά είναι τα σίγουρα...
Γιος του σταρ του baseball Ντάρυλ Στρόμπερι (8 φορές all star), είδε το όνειρο του ΝΒΑ να σβήνει γρήγορα έχοντας μια σεζόν μόνο στους Suns όταν προσπαθούσε να γίνει το back up του Στηβ Νας.
"D.J. is a combo guard and that's probably not going to change" έλεγε ο τότε general manager των Suns Στηβ Κερ που έψαχνε κάτι πιο ...Στηβνασικό - αργότερα έφερε τον Γκόραν Ντράγκιτς στο Φοίνιξ - ανοίγοντας ένα θέμα που ήδη υπήρχε και θα συνέχιζε να απασχολεί ολόκληρη την καριέρα του Στρόμπερι έκτοτε. Πλέιμεικερ ή κάτι άλλο;
Ήρθε στην Ευρώπη και την γύρισε όλη.
Ιταλία (με σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε σχεδόν έναν χρόνο έξω), Λιθουανία, Ισραήλ, Κροατία, Γαλλία, Τουρκία (με ενδιάμεσες στάσεις στο Πουέρτο Ρίκο για να ενισχύσει το παντεσπάνι του) ήταν το δρομολόγιό μέχρι να φτάσει στα μέρη μας.
Ευρωπαικά βρήκε καλύτερα το ρόλο του. Δίπλα σε έναν ακόμα γκαρντ, έτσι εκτοξεύτηκε πέρσι μαζί με τον Μπόμπι Ντίξον, ταυτόχρονα όσο μεγάλωνε, βελτίωνε σιγά σιγά τις αδυναμίες του.
Πώς έχει περιγράψει ο ίδιος τον εαυτό του;
“I think my strengths are my defensive abilities, being able to play defense on the one, two or three.
I bring a lot of energy to the floor, getting out in transition and making plays.
I think just being a big guard helps me against smaller guys.
My weaknesses would be my jump shot. It needs to be more consistent and I need to extend the range on my shot.
My ball handling and playmaking abilities in the half court set also could use some improvement.”
Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο πιστή περιγραφή από αυτό...
Πρώτα η άμυνα για λόγους αρχής και ο Ντι Τζέι Στρόμπερι είναι ο παίχτης που θα ρίξεις βεντούζα στον καλύτερο αντίπαλο επιθετικό τόσο άφοβα όσο όταν έριχνες τον Γιώργο Αμανατίδη στον αντίπαλο σέντερ φορ.
Μαραθωνοδρόμος, με έκρηξη, θα του βγάλει τα συκώτια, θα τον φάει και θα φτύσει και τα κουκούτσια.
Πολύ γρήγορος, θα βγάλει ένα καρό κλεψίματα πάνω στη μπάλα και όταν τύχει να τον χορέψει ο εκάστοτε Ντιλέινι ή Γκάουντλοκ, ό,τι χάσει κάτω, θα το αναπληρώσει τεντώνοντας το κορμί του και απλώνοντας τις χερούκλες του.
Μαρκάρει οτιδήποτε κυκλοφορεί στην περιφέρεια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ερχόμενος από τη second unit θα συνεχίσει την αμυντική προσπάθεια από εκεί που την άφησε ο Βαγγέλης Μάντζαρης.
Ταχύτητα στα close outs, καλύπτει εύκολα αποστάσεις.
Από την άλλη πλευρά όλη αυτή η επιθετικότητα καμιά φορά οδηγεί σε αχρείαστα φάουλς αλλά αυτό είναι ένα λογικό τίμημα.
Έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει ψηλότερους αντιπάλους.
Με average 3αρια (σε ύψος/δύναμη) το μαρκάρισμα βγαίνει, φυσικά μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμος όταν ο Ολυμπιακός αλλάζει στην άμυνα.
Δυνατός στο πάνω μέρος του κορμιού, δεν φοβάται να τρακάρει με δυνατότερους αντιπάλους. Ακολουθεί και ψηλά με τα μακριά άκρα του.
Λεπτομέρεια: η Πίναρ έφερνε πάντα βοήθεια στην ποστ άμυνα, μέρος μια επιθετικής προσέγγισης με ταυτόχρονες παγίδες στις passing lanes, κάνοντας πιο εύκολη τη δουλειά αυτών που αμύνονταν στο ποστ.
Στον Ολυμπιακό, αν συνεχιστεί η περσινή συνταγή, θα πρέπει να βγάλει πιο πολλές άμυνες μόνος του αλλά αυτό δεν αλλάζει σε κάτι τις καλές δυνατότητές του.
Επειδή δεν μπορεί να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή το μεγάλο κορμί του Στρόμπερι πολλές φορές του δημιουργεί προβλήματα στον τρόπο που περνά από τα σκρινς.
Δεν απορροφά τους κραδασμούς, δεν γλιστρά όπως θα έκανε ένας πιο μικρόσωμος γκαρντ, με συνέπεια κάποιες φορές να χάνει την ισορροπία του και να βγαίνει εκτός φάσης.
Μπορεί να κερδίσει ανά πάσα στιγμή επιθετικά φάουλς σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά αυτό δεν χρυσώνει το χάπι.
Η αντιμετώπιση της Καρσίγιακα στα πικ εν ρολς (φλασάρισμα του ψηλού και μετά παράλληλα με τον ballhandler μέχρι να επιστρέψει ο κοντός) αύξανε τις απαιτήσεις για καλύτερο σπάσιμο από τον Στρόμπερι, το ενθαρρυντικό είναι ότι η hedge out άμυνα του Ολυμπιακού θα του δώσει την ευκαιρία να περνά καθαρά από πάνω με τον ψηλό να του δίνει όσο χρόνο θέλει για να επιστρέψει.
Αν δεν τρακάρει θα επιστρέψει γρήγορα και με το μέγεθος του είναι ιδανικός για παγίδες.
Χρειάζεται καλύτερο διάβασμα των τοποθετήσεων, κάποιες φορές μοιάζει να μην έχει δει πού έχει στηθεί το πικ.
Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι η στρατηγική του Ολυμπιακού και η λεπτομέρεια με την οποία δουλεύει ο Σφαιρόπουλος στην άμυνα θα λύσει το θέμα, γιατί τα φυσικά προσόντα είναι πάντα εκεί.
Στα 30 του πια, έχει αναπτύξει αρκετά την δημιουργικότητά του.
Βλέπει γήπεδο, παίζει καλά πικ εν ρολ (παρά τα θρυλούμενα ότι δεν) και θα βοηθήσει.
Πέρσι βοηθήθηκε αρκετά από την παρουσία του Χουάν Παλάσιος, είχαν πολύ καλή χημεία και το mid range shoot του Παλάσιος μετά από πάσα του Στρόμπερι ήταν μια φάση που βλέπαμε συχνά σε side πικ εν ρολ.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει σέντερ με αυτή τη δυνατότητα (δώστε κανά play στον Οθέλο ρε) αλλά το πεταχτάρι του Πρίντεζη από τη base line μπορεί να γίνει ακόμα πιο must.
Σε κεντρικά πικ εν ρολς του αρέσει να πασάρει με το δεξί χέρι σκαστά στο ρολάρισμα του ψηλού, έχει εξαιρετικές σκαστές πάσες γενικά, αλλά είναι πολύ επίφοβος σε λάθος όταν πρέπει να πασάρει στη weakside περνώντας τη μπάλα ανάμεσα από πολλά χέρια.
Πιο συζητημένο θέμα ακόμα και από την δημιουργία σε όλη την καριέρα του Στρόμπερι ήταν το σουτ.
Δεν είναι κακός σουτέρ, το αντίθετο.
Αλλά είναι streaky, θα βάλει πολλά μαζεμένα, θα πετάξει τούβλα πάλι μαζεμένα.
Του αρέσει περισσότερο να σουτάρει μετά από τρίπλα, καλύτερος όταν πηγαίνει αριστερά, παίζει να δούμε αρκετά Λαφαγιετικά τρίποντα πίσω από τα σκρινς.
Εμπιστεύεται το σουτ του, θα τον δούμε να σουτάρει και από μέση απόσταση όταν με όπλο την εξαιρετική του τρίπλα δημιουργεί χώρο.
Σε catch n shoot και περισσότερο όταν σουτάρει εν στάσει μου μοιάζει λίγο ανασφαλής, θα το πάρει το σουτ αλλά νομίζω ότι έχει καλύτερο feeling όταν σουτάρει μετά από τρίπλα.
Και εδώ πάντως ισχύει το ίδιο, θα βάλει πολλά όταν νοιώθει καυτός, θα χάσει αρκετά άλλες μέρες.
Πολύ σημαντικό κομμάτι του επιθετικού παιχνιδιού του Στρόμπερι είναι όταν πάει προς το καλάθι.
Θα το κάνει με όλες τις συνθήκες.
Στον αιφνιδιασμό, μετά από cuts, σε 1/1 με όπλο την τρίπλα του, έχει μια εξαιρετική σταυρωτή που στέλνει κόσμο για βρούβες με την ευκαιρία.
Δεν είναι ο παίχτης που θα διστάσει, θα πάει προς το καλάθι ο κόσμος να χαλάσει.
Υπάρχουν φορές που θα τρακάρει, υπάρχουν άλλες που θα τελειώσει τη φάση και αρκετές που θα κερδίσει φάουλς. Σημαντικό εδώ να κρατηθεί σε ένα 70% στις βολές τουλάχιστον.
Με Στρόμπερι ξεχάστε τα φλώρικα floaters μπροστά στα θηρία, τούτος εδώ θα πάει ευθεία πάνω τους.
Ξεχάστε τα μαρκαρισμένα mid range στον αιφνιδιασμό, θα την τελειώσει τη φάση αν βρει χώρο.
Πάει συνήθως από τα δεξιά και δεν είναι ο τεχνικός finisher αλλά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και το άλμα του σε αυτές τις φάσεις.
Το ύψος του δίνει πλεονέκτημα χαμηλά κόντρα στα αντίπαλα γκαρντς.
Στο playboook της Πίναρ ο Στρόμπερι κατέβαζε τη μπάλα και αφού την πάσαρε, έπαιρνε back screen πηγαίνοντας χαμηλά τον προσωπικό του αντίπαλο.
Δεν έχει κινήσεις με πλάτη, ούτε πληθώρα επιλογών αλλά καμιά φορά μπορεί να εξαργυρώσει τη διαφορά ύψους σκοράροντας ή δημιουργώντας από το ποστ.
Ο Σφαιρόπουλος πέρσι έβαλε τον Βαγγέλη Μάντζαρη να δημιουργεί από μέσα, γιατί όχι και τον Στρόμπερι.
Τι πήρε ο Ολυμπιακός;
Έναν παίχτη που σαν θέση θυμίζει αρκετά την περίπτωση του Τζαμόντ Γκόρντον.
Ασπίδα αμυντικά δίπλα σε σταρ περιφερειακό, το έκανε δίπλα στον Μπόμπι Ντίξον, θα μπορούσε να το ξανακάνει και δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη.
Επιθετικά μπορεί να κατεβάσει τη μπάλα και να απαλλάξει τον Σπανούλη (ή όποιον άλλο δημιουργό αποκτηθεί) από αυτό το καθήκον.
Από το πλάι μπορεί να χτυπήσει τα close outs και σπανιότερα να σουτάρει. Όταν χρειαστεί μπορεί να πάρει προσπάθειες στο ένας με έναν.
Είναι όμως διαφορετικός απ' τον Τζαμόντ, πιο γρήγορος, πιο εκρηκτικός, ο Γκόρντον ήταν πιο κοντρολαρισμένος, καλύτερος δημιουργός.
Η κοινή συνισταμένη πέρα από το ασταθές σουτ είναι η δυνατότητα να μαρκάρουν πιο ψηλούς παίχτες ένα στοιχείο που μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο.
Ο Σφαιρόπουλος από τα τέλη της χρονιάς έδειξε την τάση να παίζει αρκετά με 3 γκαρντς για καλύτερη κυκλοφορία / δημιουργία, το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε στο ρόστερ του Ολυμπιακού γκαρντ με δυνατότητα να μαρκάρει στο 3, κρίμα είναι ο Βασίλης να χτυπιέται στο ποστ με τον Γιάνκοβιτς για παράδειγμα.
Τώρα όμως υπάρχει...
Θα υπάρχουν μέρες που ο Στρόμπερι θα πουλάει τη μπάλα, θα σουτάρει στα περιστέρια, θα τρακάρει πάνω στους ψηλούς στα drives και θα σημαδεύει σίδερο στις προσωπικές.
Δεν θα υπάρξει ούτε ένα δευτερόλεπτο όμως που δεν θα προσπαθεί, δεν θα βγάζει ενέργεια, δεν θα βάζει το κορμί του στη μάχη σηκώνοντας με αυτό όλη την ομάδα.
Υπάρχουν κάτι ακόμα σημαντικό...
Ο Ντι Τζέι Στρόμπερι έλαμψε πέρσι μέσα από ένα συγκεκριμένο μοντέλο μπάσκετ.
Στο up tempo του Σαρίτσα ο Στρόμπερι ήταν βασικό κομμάτι, πολύ πίεση στην άμυνα, παγίδες, zone press, τρέξιμο στο fast break σαν να μην υπάρχει αύριο.
Αν ο Ολυμπιακός θέλει να προσαρμόσει τον Αμερικάνο στο δικό του στυλ, μεγάλες επιθέσεις που έχουν ισορροπία, επιστροφές, λίγα λάθη, ελεγχόμενο κυνήγι στα επιθετικά ριμπάουντς, τότε δεν θα πάρει το 100% του παίχτη.
Δεν είναι ανάγκη να πάει από το ένα άκρο στο άλλο. Όμως η πιθανότητα να ανοίξουμε λίγο τον ρυθμό είναι γοητευτική και πιστεύω ότι θα γίνει. Είμαι σίγουρος ότι ο Σφαιρόπουλος ξέρει καλά τι κάνει.
υγ: Η συμφωνία με τον Πάτρικ Γιανγκ είναι ένα ακόμα πιο θετικό νέο.
Στην πολύ καλή ανάλυση του draftexpress (έστω και προ διετίας) θέλω να προσθέσω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να προσέξει αρκετά φέτος τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να βάλει επίθεση στο mix.
Aν μιλάμε για επίθεση μισού γηπέδου, η άποψή μου είναι ότι αυτό το upgrade δεν πρέπει να έρθει μέσω ποστ παιχνιδιού από αργό σέντερ.
Πέρα από τη φιλοσοφία, τις αρχές του Ολυμπιακού όπως εκφράστηκαν φέτος στο παρκέ, την λογική (δεν μπορείς να χτυπήσεις διπλάσια μπάτζετ με την ποιότητα, πρέπει να επιστρατεύσεις άλλα στοιχεία) και την εμπειρία από το παρελθόν, την σταδιακή σοφτοποίηση επί Μπαρτζώκα, η θέση 5 εμπλέκεται άμεσα στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πικ εν ρολς στην άμυνα.
Πρέπει εκεί να υπάρχει πυλώνας, σταθερά, 40 λεπτά ισχυρή αμυντική παρουσία.
Η επιθετική αναβάθμιση μπορεί να έρθει και από άλλες θέσεις αν και το πιο μεγάλο βήμα της ολοκλήρωσης θα ήταν η ομάδα να βγάζει επίθεση από την άμυνα πράγμα που δεν έκανε πέρσι με συνέπεια.
"D.J. is a combo guard and that's probably not going to change" έλεγε ο τότε general manager των Suns Στηβ Κερ που έψαχνε κάτι πιο ...Στηβνασικό - αργότερα έφερε τον Γκόραν Ντράγκιτς στο Φοίνιξ - ανοίγοντας ένα θέμα που ήδη υπήρχε και θα συνέχιζε να απασχολεί ολόκληρη την καριέρα του Στρόμπερι έκτοτε. Πλέιμεικερ ή κάτι άλλο;
Ήρθε στην Ευρώπη και την γύρισε όλη.
Ιταλία (με σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε σχεδόν έναν χρόνο έξω), Λιθουανία, Ισραήλ, Κροατία, Γαλλία, Τουρκία (με ενδιάμεσες στάσεις στο Πουέρτο Ρίκο για να ενισχύσει το παντεσπάνι του) ήταν το δρομολόγιό μέχρι να φτάσει στα μέρη μας.
Ευρωπαικά βρήκε καλύτερα το ρόλο του. Δίπλα σε έναν ακόμα γκαρντ, έτσι εκτοξεύτηκε πέρσι μαζί με τον Μπόμπι Ντίξον, ταυτόχρονα όσο μεγάλωνε, βελτίωνε σιγά σιγά τις αδυναμίες του.
Πώς έχει περιγράψει ο ίδιος τον εαυτό του;
“I think my strengths are my defensive abilities, being able to play defense on the one, two or three.
I bring a lot of energy to the floor, getting out in transition and making plays.
I think just being a big guard helps me against smaller guys.
My weaknesses would be my jump shot. It needs to be more consistent and I need to extend the range on my shot.
My ball handling and playmaking abilities in the half court set also could use some improvement.”
Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο πιστή περιγραφή από αυτό...
Πρώτα η άμυνα για λόγους αρχής και ο Ντι Τζέι Στρόμπερι είναι ο παίχτης που θα ρίξεις βεντούζα στον καλύτερο αντίπαλο επιθετικό τόσο άφοβα όσο όταν έριχνες τον Γιώργο Αμανατίδη στον αντίπαλο σέντερ φορ.
Μαραθωνοδρόμος, με έκρηξη, θα του βγάλει τα συκώτια, θα τον φάει και θα φτύσει και τα κουκούτσια.
Πολύ γρήγορος, θα βγάλει ένα καρό κλεψίματα πάνω στη μπάλα και όταν τύχει να τον χορέψει ο εκάστοτε Ντιλέινι ή Γκάουντλοκ, ό,τι χάσει κάτω, θα το αναπληρώσει τεντώνοντας το κορμί του και απλώνοντας τις χερούκλες του.
Μαρκάρει οτιδήποτε κυκλοφορεί στην περιφέρεια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ερχόμενος από τη second unit θα συνεχίσει την αμυντική προσπάθεια από εκεί που την άφησε ο Βαγγέλης Μάντζαρης.
Ταχύτητα στα close outs, καλύπτει εύκολα αποστάσεις.
Από την άλλη πλευρά όλη αυτή η επιθετικότητα καμιά φορά οδηγεί σε αχρείαστα φάουλς αλλά αυτό είναι ένα λογικό τίμημα.
Έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει ψηλότερους αντιπάλους.
Με average 3αρια (σε ύψος/δύναμη) το μαρκάρισμα βγαίνει, φυσικά μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμος όταν ο Ολυμπιακός αλλάζει στην άμυνα.
Δυνατός στο πάνω μέρος του κορμιού, δεν φοβάται να τρακάρει με δυνατότερους αντιπάλους. Ακολουθεί και ψηλά με τα μακριά άκρα του.
Λεπτομέρεια: η Πίναρ έφερνε πάντα βοήθεια στην ποστ άμυνα, μέρος μια επιθετικής προσέγγισης με ταυτόχρονες παγίδες στις passing lanes, κάνοντας πιο εύκολη τη δουλειά αυτών που αμύνονταν στο ποστ.
Στον Ολυμπιακό, αν συνεχιστεί η περσινή συνταγή, θα πρέπει να βγάλει πιο πολλές άμυνες μόνος του αλλά αυτό δεν αλλάζει σε κάτι τις καλές δυνατότητές του.
Επειδή δεν μπορεί να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή το μεγάλο κορμί του Στρόμπερι πολλές φορές του δημιουργεί προβλήματα στον τρόπο που περνά από τα σκρινς.
Δεν απορροφά τους κραδασμούς, δεν γλιστρά όπως θα έκανε ένας πιο μικρόσωμος γκαρντ, με συνέπεια κάποιες φορές να χάνει την ισορροπία του και να βγαίνει εκτός φάσης.
Μπορεί να κερδίσει ανά πάσα στιγμή επιθετικά φάουλς σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά αυτό δεν χρυσώνει το χάπι.
Η αντιμετώπιση της Καρσίγιακα στα πικ εν ρολς (φλασάρισμα του ψηλού και μετά παράλληλα με τον ballhandler μέχρι να επιστρέψει ο κοντός) αύξανε τις απαιτήσεις για καλύτερο σπάσιμο από τον Στρόμπερι, το ενθαρρυντικό είναι ότι η hedge out άμυνα του Ολυμπιακού θα του δώσει την ευκαιρία να περνά καθαρά από πάνω με τον ψηλό να του δίνει όσο χρόνο θέλει για να επιστρέψει.
Αν δεν τρακάρει θα επιστρέψει γρήγορα και με το μέγεθος του είναι ιδανικός για παγίδες.
Χρειάζεται καλύτερο διάβασμα των τοποθετήσεων, κάποιες φορές μοιάζει να μην έχει δει πού έχει στηθεί το πικ.
Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι η στρατηγική του Ολυμπιακού και η λεπτομέρεια με την οποία δουλεύει ο Σφαιρόπουλος στην άμυνα θα λύσει το θέμα, γιατί τα φυσικά προσόντα είναι πάντα εκεί.
Στα 30 του πια, έχει αναπτύξει αρκετά την δημιουργικότητά του.
Βλέπει γήπεδο, παίζει καλά πικ εν ρολ (παρά τα θρυλούμενα ότι δεν) και θα βοηθήσει.
Πέρσι βοηθήθηκε αρκετά από την παρουσία του Χουάν Παλάσιος, είχαν πολύ καλή χημεία και το mid range shoot του Παλάσιος μετά από πάσα του Στρόμπερι ήταν μια φάση που βλέπαμε συχνά σε side πικ εν ρολ.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει σέντερ με αυτή τη δυνατότητα (δώστε κανά play στον Οθέλο ρε) αλλά το πεταχτάρι του Πρίντεζη από τη base line μπορεί να γίνει ακόμα πιο must.
Σε κεντρικά πικ εν ρολς του αρέσει να πασάρει με το δεξί χέρι σκαστά στο ρολάρισμα του ψηλού, έχει εξαιρετικές σκαστές πάσες γενικά, αλλά είναι πολύ επίφοβος σε λάθος όταν πρέπει να πασάρει στη weakside περνώντας τη μπάλα ανάμεσα από πολλά χέρια.
Πιο συζητημένο θέμα ακόμα και από την δημιουργία σε όλη την καριέρα του Στρόμπερι ήταν το σουτ.
Δεν είναι κακός σουτέρ, το αντίθετο.
Αλλά είναι streaky, θα βάλει πολλά μαζεμένα, θα πετάξει τούβλα πάλι μαζεμένα.
Του αρέσει περισσότερο να σουτάρει μετά από τρίπλα, καλύτερος όταν πηγαίνει αριστερά, παίζει να δούμε αρκετά Λαφαγιετικά τρίποντα πίσω από τα σκρινς.
Εμπιστεύεται το σουτ του, θα τον δούμε να σουτάρει και από μέση απόσταση όταν με όπλο την εξαιρετική του τρίπλα δημιουργεί χώρο.
Σε catch n shoot και περισσότερο όταν σουτάρει εν στάσει μου μοιάζει λίγο ανασφαλής, θα το πάρει το σουτ αλλά νομίζω ότι έχει καλύτερο feeling όταν σουτάρει μετά από τρίπλα.
Και εδώ πάντως ισχύει το ίδιο, θα βάλει πολλά όταν νοιώθει καυτός, θα χάσει αρκετά άλλες μέρες.
Πολύ σημαντικό κομμάτι του επιθετικού παιχνιδιού του Στρόμπερι είναι όταν πάει προς το καλάθι.
Θα το κάνει με όλες τις συνθήκες.
Στον αιφνιδιασμό, μετά από cuts, σε 1/1 με όπλο την τρίπλα του, έχει μια εξαιρετική σταυρωτή που στέλνει κόσμο για βρούβες με την ευκαιρία.
Δεν είναι ο παίχτης που θα διστάσει, θα πάει προς το καλάθι ο κόσμος να χαλάσει.
Υπάρχουν φορές που θα τρακάρει, υπάρχουν άλλες που θα τελειώσει τη φάση και αρκετές που θα κερδίσει φάουλς. Σημαντικό εδώ να κρατηθεί σε ένα 70% στις βολές τουλάχιστον.
Με Στρόμπερι ξεχάστε τα φλώρικα floaters μπροστά στα θηρία, τούτος εδώ θα πάει ευθεία πάνω τους.
Ξεχάστε τα μαρκαρισμένα mid range στον αιφνιδιασμό, θα την τελειώσει τη φάση αν βρει χώρο.
Πάει συνήθως από τα δεξιά και δεν είναι ο τεχνικός finisher αλλά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και το άλμα του σε αυτές τις φάσεις.
Το ύψος του δίνει πλεονέκτημα χαμηλά κόντρα στα αντίπαλα γκαρντς.
Στο playboook της Πίναρ ο Στρόμπερι κατέβαζε τη μπάλα και αφού την πάσαρε, έπαιρνε back screen πηγαίνοντας χαμηλά τον προσωπικό του αντίπαλο.
Δεν έχει κινήσεις με πλάτη, ούτε πληθώρα επιλογών αλλά καμιά φορά μπορεί να εξαργυρώσει τη διαφορά ύψους σκοράροντας ή δημιουργώντας από το ποστ.
Ο Σφαιρόπουλος πέρσι έβαλε τον Βαγγέλη Μάντζαρη να δημιουργεί από μέσα, γιατί όχι και τον Στρόμπερι.
Τι πήρε ο Ολυμπιακός;
Έναν παίχτη που σαν θέση θυμίζει αρκετά την περίπτωση του Τζαμόντ Γκόρντον.
Ασπίδα αμυντικά δίπλα σε σταρ περιφερειακό, το έκανε δίπλα στον Μπόμπι Ντίξον, θα μπορούσε να το ξανακάνει και δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη.
Επιθετικά μπορεί να κατεβάσει τη μπάλα και να απαλλάξει τον Σπανούλη (ή όποιον άλλο δημιουργό αποκτηθεί) από αυτό το καθήκον.
Από το πλάι μπορεί να χτυπήσει τα close outs και σπανιότερα να σουτάρει. Όταν χρειαστεί μπορεί να πάρει προσπάθειες στο ένας με έναν.
Είναι όμως διαφορετικός απ' τον Τζαμόντ, πιο γρήγορος, πιο εκρηκτικός, ο Γκόρντον ήταν πιο κοντρολαρισμένος, καλύτερος δημιουργός.
Η κοινή συνισταμένη πέρα από το ασταθές σουτ είναι η δυνατότητα να μαρκάρουν πιο ψηλούς παίχτες ένα στοιχείο που μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο.
Ο Σφαιρόπουλος από τα τέλη της χρονιάς έδειξε την τάση να παίζει αρκετά με 3 γκαρντς για καλύτερη κυκλοφορία / δημιουργία, το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε στο ρόστερ του Ολυμπιακού γκαρντ με δυνατότητα να μαρκάρει στο 3, κρίμα είναι ο Βασίλης να χτυπιέται στο ποστ με τον Γιάνκοβιτς για παράδειγμα.
Τώρα όμως υπάρχει...
Θα υπάρχουν μέρες που ο Στρόμπερι θα πουλάει τη μπάλα, θα σουτάρει στα περιστέρια, θα τρακάρει πάνω στους ψηλούς στα drives και θα σημαδεύει σίδερο στις προσωπικές.
Δεν θα υπάρξει ούτε ένα δευτερόλεπτο όμως που δεν θα προσπαθεί, δεν θα βγάζει ενέργεια, δεν θα βάζει το κορμί του στη μάχη σηκώνοντας με αυτό όλη την ομάδα.
Υπάρχουν κάτι ακόμα σημαντικό...
Ο Ντι Τζέι Στρόμπερι έλαμψε πέρσι μέσα από ένα συγκεκριμένο μοντέλο μπάσκετ.
Στο up tempo του Σαρίτσα ο Στρόμπερι ήταν βασικό κομμάτι, πολύ πίεση στην άμυνα, παγίδες, zone press, τρέξιμο στο fast break σαν να μην υπάρχει αύριο.
Αν ο Ολυμπιακός θέλει να προσαρμόσει τον Αμερικάνο στο δικό του στυλ, μεγάλες επιθέσεις που έχουν ισορροπία, επιστροφές, λίγα λάθη, ελεγχόμενο κυνήγι στα επιθετικά ριμπάουντς, τότε δεν θα πάρει το 100% του παίχτη.
Δεν είναι ανάγκη να πάει από το ένα άκρο στο άλλο. Όμως η πιθανότητα να ανοίξουμε λίγο τον ρυθμό είναι γοητευτική και πιστεύω ότι θα γίνει. Είμαι σίγουρος ότι ο Σφαιρόπουλος ξέρει καλά τι κάνει.
υγ: Η συμφωνία με τον Πάτρικ Γιανγκ είναι ένα ακόμα πιο θετικό νέο.
Στην πολύ καλή ανάλυση του draftexpress (έστω και προ διετίας) θέλω να προσθέσω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να προσέξει αρκετά φέτος τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσει να βάλει επίθεση στο mix.
Aν μιλάμε για επίθεση μισού γηπέδου, η άποψή μου είναι ότι αυτό το upgrade δεν πρέπει να έρθει μέσω ποστ παιχνιδιού από αργό σέντερ.
Πέρα από τη φιλοσοφία, τις αρχές του Ολυμπιακού όπως εκφράστηκαν φέτος στο παρκέ, την λογική (δεν μπορείς να χτυπήσεις διπλάσια μπάτζετ με την ποιότητα, πρέπει να επιστρατεύσεις άλλα στοιχεία) και την εμπειρία από το παρελθόν, την σταδιακή σοφτοποίηση επί Μπαρτζώκα, η θέση 5 εμπλέκεται άμεσα στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πικ εν ρολς στην άμυνα.
Πρέπει εκεί να υπάρχει πυλώνας, σταθερά, 40 λεπτά ισχυρή αμυντική παρουσία.
Η επιθετική αναβάθμιση μπορεί να έρθει και από άλλες θέσεις αν και το πιο μεγάλο βήμα της ολοκλήρωσης θα ήταν η ομάδα να βγάζει επίθεση από την άμυνα πράγμα που δεν έκανε πέρσι με συνέπεια.
