Ο έλεγχος των πρωταθλητών: Guards

Βασίλης Σπανούλης

Το καλοκαίρι του 2014 ήταν ένα διάστημα ανασύνταξης για τον Βασίλη Σπανούλη.

'Εμεινε μακριά από την Εθνική ομάδα, ξεκούρασε και επανέφερε το κορμί του προετοιμαζόμενος όσο καλύτερα γινόταν για την επόμενη σεζόν.

Το ρεκτιφιέ αναμφίβολα έπιασε τόπο, μπήκε σαν μαινόμενος ταύρος στη χρονιά με 17.5 πόντους και 5.2 ασίστς στην 1η φάση της Ευρωλίγκα χαρίζοντας μας και αρκετές μοναδικές παραστάσεις από αυτές που μόνο αυτός μπορεί.

34 πόντοι εκτός με τη Νεπτούνας, δυο φορές 27 πόντοι με τη Λαμποράλ στο ΣΕΦ, ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος να τον χειροκροτήσει αποδίδοντάς του έστω και τώρα ένα μικρό δείγμα από την αναγνώριση που του αξίζει.

Το ματς με τη Φενέρ στο ΣΕΦ (13 Μαρτίου) είναι το σημείο που αλλάζει όμως τα δεδομένα.

Παίζει τραυματίας με χτύπημα στο γόνατο και η συμμετοχή του σε εκείνο το ματς κάνει τα πράγματα χειρότερα, ο Ολυμπιακός χάνει το ματς, το πλεονέκτημα έδρας και τον Σπανούλη για έναν ολόκληρο μήνα. 

Επιστρέφει στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα αλλά στο τελείωμα της σεζόν δεν είναι το ίδιο φρέσκος, ούτε έχει τα πατήματα που είχε στην αρχή.

Ακόμα και έτσι δίνει vintage παραστάσεις, καθαρίζει τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ στη Μαδρίτη και το κάνει όπως πρέπει στο game 3 των τελικών με τον Παναθηναικό.

Overall μια ακόμα τεράστια σεζόν, τρομοκράτησε ξανά όλη την Ευρώπη και ας έχασε το πρώτο  του παιχνίδι σε φάιναλ φορ μετά από 7 νίκες.

Από εκεί και μετά είναι σαφές ότι στα 33 του χρειάζεται ανάσες και ξεκούραση, δεν το συζητάμε αυτό.

Αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι παίχτες με τη δική του οντότητα υπάρχουν για να γράφουν ιστορία και στις εθνικές διοργανώσεις, δεν χρειάζεται να αραδιάσω παραδείγματα για αυτό.

Άρα ας πάει να παίξει όπου νομίζει, μύθος είναι.

Κώστας Σλούκας

Ερχόταν από μια σεζόν ευκαιρίας που προήλθε από τον τραυματισμό του Έισι Λο που όμως έμεινε ανεκμετάλλευτη. Ήταν μέτριος πέρσι, με ελάχιστες αναλαμπές μόνο. 

Φέτος τα πράγματα έμοιαζαν δυσκολότερα για εκείνον, ο Όλιβερ Λαφαγιέτ διεκδικούσε χρόνο και ρόλο αλλά φέτος ο Σλούκας έκανε καλύτερη χρονιά με περισσότερα ματς που φάνηκε καθοριστικός και με καλή απόδοση στα κρίσιμα.

Πάμε γρήγορα στη καυτή πατάτα...

Ο Ολυμπιακός είναι επόμενο να θέλει να ανανεώσει ένα παιδί που αποτελεί μέρος του κορμού όλα αυτά τα χρόνια και που την ίδια στιγμή αφήνει υποσχέσεις για ένα ακόμα καλύτερο μέλλον. 

Ο παίχτης, προς τιμήν του, βάζει μπροστά όχι το οικονομικό, αλλά τον ρόλο του στην ομάδα και τα περιθώρια εξέλιξης του δείχνοντας ότι έχει φιλοδοξίες. Αυτό είναι απόλυτα υγιές.

Το ότι μπαίνει ζήτημα ρόλου σημαίνει ότι υπάρχουν αμφιβολίες και η αίσθηση μου είναι ότι αρκετές από αυτές μπορεί και να δημιουργήθηκαν την περίοδο που ο Σπανούλης ήταν τραυματίας και ο Σφαιρόπουλος έριξε στην 5αδα και έτρεξε τα plays του Σπανούλη με τον Λοτζέσκι και όχι με τον Σλούκα.

Στα τρία ματς στο τέλος του τοπ16 που ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τον Σπανούλη ο Σλούκας έπαιξε μ.ο 19 λεπτά (αντί 18 που ήταν συνολικά ο μ.ο του) και σκόραρε 7 πόντους (αντί 6.8), καμία ουσιαστική μεταβολή δηλαδή. Αυτό ίσως να δημιουργεί ερωτηματικά στον Κώστα για το σχέδιο στη μετά Σπανούλη εποχή.

Το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα όμως...

Έχω την εντύπωση ότι το κλειδί στον ρόλο του Σλούκα στην ομάδα βρίσκεται στην άμυνα.

Ο Σφαιρόπουλος του ζήτησε να βελτιωθεί σε αυτόν τον τομέα και ο Κώστας έδειξε καλό πρόσωπο, έτσι στο τέλος της χρονιάς άρχισε να παίζει περισσότερο και μαζί με τον Σπανούλη, όχι μόνο στη θέση του αρχηγού.

Τα έξτρα λεπτά δίπλα στον Βασίλη είναι το ζητούμενο, να βρίσκεται περισσότερο μέσα στο παρκέ, από εκεί είναι η αφετηρία.

Τα 4 γκαρντς που είχε (και μάλλον θα έχει και του χρόνου) ο Ολυμπιακός στη 12αδα είναι μια κατάσταση πολύ ευνοική έτσι και αλλιώς, όλοι θα παίξουν. 

Ο παίχτης που θα έρθει (αν γίνει το λογικό και ο Λαφαγιέτ φύγει) δεν πρόκειται να είναι μια πολυδάπανη μεταγραφή, είτε είναι περισσότερο αμυντικός, είτε πιο σκόρερ με τον Σλούκα να ζευγαρώνει με τον Μάντζαρη παίρνοντας τον ρόλο του Λο στην ουσία.

Ο Μπιλ χρειάζεται ξεκούραση σιγά-σιγά, είναι δεδομένο για εμένα ότι ο Σφαιρόπουλος θα προσπαθήσει να μανατζάρει αρκετά τον χρόνο συμμετοχής του τη νέα σεζόν.

Άρα θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα είναι σε θέση να έχει αρκετά επιχειρήματα που θα εγγυώνται ότι και τα λεπτά θα είναι αρκετά και ο ρόλος θα είναι σημαντικός.

Oliver Laffayete

Η επιλογή του Όλιβερ Λαφαγιέτ το προηγούμενο καλοκαίρι έμοιαζε αναβάθμιση για την γραμμή των γκαρντς του Ολυμπιακού καθώς ο Μάρντι Κόλινς μοιραία προσέφερε λίγα πράγματα σε σχέση με τον Έισι Λο.

Ο ρόλος του Λο στον Ολυμπιακό υπήρξε καθοριστικός, η πληθωρικότητα του Έισι όμως κάνει δυσκολότερη την εξεύρεση αντικαταστάτη.

Δεν είναι εύκολο να βρεις παίχτη που να μπορεί να είναι σπουδαίος αμυντικός για να εναλλάσσεται με τον Μάντζαρη πάνω στον πιο επικίνδυνο γκαρντ του αντιπάλου.

Να μπορεί να παίξει μαζί με τον Σπανούλη, μακριά από τη μπάλα, να έχει σουτ και να δημιουργεί πάνω στα close outs,

Και ταυτόχρονα να μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του όταν χρειαστεί χωρίς τον αρχηγό, να έχει αρκετή ποιότητα και ηγετικές ικανότητες για να το κάνει αυτό.

Όλα αυτά έκαναν την εξίσωση αρκετά δύσκολη. 

Ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να πατήσει πάνω σε αυτή τη συνταγή, ο Λαφαγιέτ στη θεωρία μπορεί να είχε αρκετά από τα στοιχεία αυτά.

Τι έδειξε στον Ολυμπιακό;

Ότι είναι καλός αμυντικός αλλά όχι αυτός που θα μπορούσες να του εμπιστευτείς τις πολύ επικίνδυνες αποστολές.

Ότι χρειάζεται τη μπάλα στα χέρια του για να δημιουργήσει ή να σκοράρει ενώ όταν ο ίδιος έπρεπε να κουμαντάρει την ομάδα δεν είχε πολύ επιτυχία στο να ενώσει τα κομμάτια της 5αδας παίρνοντας τραβηγμένα σουτς και δημιουργώντας χωρίς μεγάλη συνέπεια.

Στα κρίσιμα δεν βοήθησε αρκετά σε ένα ντεφορμάρισμα που του κόστισε πολύ σε εντυπώσεις όσο η σεζόν πήγαινε προς το τέλος.

Όλα αυτά τον έκαναν στην ουσία διακοσμητικό στοιχείο στους τελικούς πράγμα που ίσως σωστά να είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την έξοδο.

Βασίλης Μουράτος

Έκανε ντεμπούτο στα 17 του κόντρα στον Απόλλων Πάτρας, πέτυχε το πρώτο του καλάθι με την ερυθρόλευκη και πάτησε παρκέ άλλες δύο φορές φέτος.

Έζησε το όνειρο του και του χρόνου μπορεί να παίξει λίγα ματς παραπάνω αρκεί να δουλεύει και να μαζεύει σαν σφουγγάρι ό,τι του λένε.

Ξέχωρα από τον Βασίλη όμως ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δει λίγο πιο ολοκληρωμένα το πλαίσιο εξέλιξης των νεαρών παιχτών που καλώς αποκτά, μου μοιάζει λίγο ανώφελο να κρατάει τους μικρούς πάνω από 1-2 χρόνια όταν δεν υπάρχουν περιθώρια για χρόνο συμμετοχής.

Πέρα από πρακτικούς λόγους (χρειάζεται ένα ρόστερ με 14-15 παίχτες), είναι σωστό η ομάδα να μαζεύει σε πρώτο στάδιο κοντά της τα νέα παιδιά.

Πρέπει να δουν από κοντά πώς είναι να ανήκεις στον Ολυμπιακό. Νοοτροπία, προπόνηση με τους καλύτερους, μπόλιασμα, σύνδεση με τη φανέλα και τον κόσμο.

Αλλά δεν πρέπει να τους κρατάει ανενεργούς για πολλές σεζόν, χρειάζονται παιχνίδια, παραστάσεις, εμπειρίες, αποφυγή της στασιμότητας.

Με αυτά τα δεδομένα θα μου άρεσε ένα δίκτυο/πρόγραμμα δανεισμών κατά το οποίο θα εξετάζεται η πρόοδος των παιχτών ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίζεται η αντίστοιχη εισροή νέων παιχτών στην ομάδα. 

Αντρέας Χριστοδούλου

Έπαιξε λίγο περισσότερο από πέρσι, 16 παιχνίδια (με ματς ντεμπούτο στην Ευρωλίγκα κόντρα στη Γαλατά) έναντι των περσινών 7 και με δύο σεζόν ήδη στον Ολυμπιακό πρέπει να παρθεί κάποια απόφαση:

Ή δανεικός να πάει κάπου να παίξει ή μια θέση μπροστά στην ιεραρχία στη θέση του Δημήτρη Κατσίβελη, πρώτος γκαρντ εκτός 12άδας.

Συνεχίζει να μου αρέσει, έχει τσαγανό, ταχύτητα και ύψος και νομίζω μπορεί να παίξει μικρούς ρόλους σιγά σιγά. Του λείπει η σταθερότητα στο σουτ και το καλό διάβασμα του παιχνιδιού.

Βαγγέλης Μάντζαρης

Πέρσι επέστρεψε από τον τραυματισμό του στους χιαστούς για μια σεζόν που έμοιαζε και ήταν μεταβατική.

Φέτος το ζητούμενο ήταν να προσεγγίσει κάπως τον εαυτό του προ τραυματισμού πράγμα που μάλλον το κατάφερε.

Πιο γρήγορος, πάταγε πιο γερά αγγίζοντας αμυντικές επιδόσεις που μας είχε συνηθίσει.

Έκανε επική σειρά με τη Μπαρτσελόνα με μεγάλες άμυνες στο Ναβάρο και 9/10 τρίποντα μπροστά αλλά το καλύτερο ήταν ότι μέσα στη σεζόν άρχισε να δείχνει εξέλιξη και στα αδύνατα σημεία του, πχ. πήγαινε πιο πολύ στο drive, έτρεχε καλύτερα πικ εν ρολ.

Σωματικά δείχνει ότι πιάνει ξανά το πικ του, η εξέλιξη του τεχνικά είναι μια ευχάριστη έκπληξη που πολλοί μπορεί και να μην την περίμεναν.

Δεν τον φοβάμαι...

Δημήτρης Κατσίβελης

Για ακόμα μια χρονιά σε ρόλο ρεζέρβας, φέτος δεν χρειάστηκε ιδιαίτερα η βοήθεια του με την ομάδα να έχει περισσότερη υγεία στα γκαρντς από άλλες χρονιές, θυμίζω τους σοβαρούς τραυματισμούς Μάντζαρη και Λο καθώς και τις μέτριες επιλογές με Πέρκινς και Μάρντι Κόλινς τα δυο τελευταία χρόνια.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι φέτος έμοιαζε περιττός, ναι μεν για μια ακόμα σεζόν δεν έκανε κάτι συνταρακτικό για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο, αλλά και πάλι δεν έμοιαζε να υπάρχει ουσιαστικός ρόλος για εκείνον. 

Για έναν καθαρόαιμο ρολίστα αυτό είναι λιγάκι άδικο, δεν είναι ο παίχτης που θα μπει και θα λάμψει σκοράροντας ακατάπαυστα σε 5λεπτα ή 10λεπτα, θέλει εμπιστοσύνη και χρόνο για να κάνει τη δουλειά που θα του αναθέσεις.

Τι γίνεται με αυτόν; Θα τον ήθελα για έναν αιώνα στην ομάδα ακόμα και έτσι.

Για την ακρίβεια δυσκολεύομαι να αποδεχτώ ότι αυτός ο παίχτης δεν βγήκε.

Είναι ασφάλεια να έχεις αυτόν πρώτο παίχτη εκτός 12αδας, έχει εμπειρία, είναι σκυλί στην άμυνα και θετικό στοιχείο μέσα στην ομάδα.

Αλλά θα ήταν και εγωιστικό για τον Ολυμπιακό να τον κρατά στον πάγκο ενώ δεν έχει πρόθεση να τον βάλει να παίξει.

Συνεπώς, νέο συμβόλαιο, 1+1 ίσως, δανεικός για να έχει την ρημάδα την ευκαιρία και βλέπουμε του χρόνου. 

Φυσικά, θα ήταν απόλυτα κατανοητό αν ο ίδιος πια ήθελε να δοκιμάσει κάτι καινούριο.