Οι αλλαγές που έφυγαν μαζί με τον Ντόρσει

Από την αρχή της χρονιάς, από τα φιλικά του καλοκαιριού ακόμα, ξεκίνησε η κουβέντα για την άμυνα.  Και μπορεί σιγά σιγά όσο η ομάδα βελτιώνεται, ο θόρυβος για την άμυνα να έχει κοπάσει όμως οι τακτικές μεταβολές που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό στην άμυνα του Ολυμπιακού είναι σίγουρα άξιες αναφοράς.

Οι αλλαγές στην αντιμετώπιση των pick n'roll στην άμυνα έχω την αίσθηση ότι ξεκίνησαν σαν ένας τρόπος αντιμετώπισης της επίθεσης του Παναθηναικού κυρίως. Τα πράσινα pick n'rolls προβλημάτιζαν επί χρόνια στον Ολυμπιακό, και γιατί μπορούσαν να ολοκληρωθούν με συνεργασία περιφερειακού και σκρίνερ αλλά περισσότερο γιατί έβαζαν τον Ολυμπιακό πολύ εύκολα σε διαδικασία περιστροφών και τον Παναθηναικό σε καταστάσεις κυκλοφορίας της μπάλας, έξτρα πάσας και ελεύθερου τρίποντου. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς από την σεζόν 2010-2011 ακόμα, σκέφτηκε την δύο εναντίον δύο αντιμετώπιση στο pick n'roll ( με την εμπλοκή μόνο των παιχτών που μάρκαραν τους δύο που έτρεχαν την επίθεση από τον αντίπαλο δηλαδή) και το συνέχισε και την περσινή χρονιά. Μαζί με αυτή την τακτική αντιμετώπιση ήρθε και η έλευση του Τζόυ Ντόρσευ. Ο περσινός τουλάχιστον Ντόρσευ ήταν ένας σούπερ αμυντικός με γρήγορα πόδια που μπορούσε να ακολουθήσει τον περιφερειακό σε κάθε φάση πράγμα που βοήθησε τον Ολυμπιακό να εξελίξει και άλλο την αμυντική του τακτική, δοκιμάζοντας ακόμα περισσότερες αλλαγές στην άμυνα. Όχι μόνο στα pick n'rolls, πολλές φορές γινόταν αλλαγή και μακριά από την μπάλα, ταυτόχρονα οι παίχτες είχαν την επικοινωνία για να βρουν τα σωστά μαρκαρίσματα ξανά αλλά και τα αθλητικά προσόντα για να ανταποκριθούν στα πιο πολλά ζευγαρώματα στην άμυνα ακόμα και όταν αυτά έδειχναν να μην είναι πολύ ευνοικά για τον Ολυμπιακό.

Πέρσι στους τελικούς ο Ομπράντοβιτς χτύπησε πολύ αυτή τη τακτική, σημαδεύοντας τον ψηλό στο miss match στο κέντρο της ρακέτας με τους Βουγιούκα, Μάριτς και Μπατίστ αλλά δεν έπαιρνε το maximum του οφέλους, είτε γιατί οι ψηλοί του δεν τελείωναν τις φάσεις με συνέπεια, είτε γιατί ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε σωστά τα φάουλς και οι πράσινοι δεν έβαζαν όλες τις βολές.

Στο ξεκίνημα της προετοιμασίας αυτή η τακτική συνεχίστηκε από τον Ολυμπιακό αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά... Η έλλειψη προσήλωσης, τα χαμηλά επίπεδα συνεργασίας, τα αθλητικά προσόντα που δεν ήταν και στο καλύτερο σημείο σαν αρχή της χρονιάς. Παρά τις όποιος προσαρμογές που δοκιμάστηκαν, το πρόβλημα στην βασική αμυντική τακτική φανέρωσε η Κάχα Λαμποράλ την πρώτη αγωνιστική μέσα στο ΣΕΦ.

Παρά την γενικότερη κακή εικόνα αμυντικά (πχ. κακό αμυντικό transition) εκείνο που έβγαζε μάτι ήταν  η αδυναμία του Ολυμπιακού να περιορίσει την δράση του Λάμπε που σημαδεύτηκε πολύ από τον Ιβάνοβιτς σε φάσεις miss match μετά από pick n'roll.

O Ντόρσευ έφυγε και στην θέση του ήρθε ο Τζος Πάουελ, ένας πολύ διαφορετικός παίχτης. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη αδυναμία του Ολυμπιακού να παίξει σωστά τις αλλαγές στην άμυνα οδήγησαν στην επιλογή που έγινε στο παιχνίδι με την Κάχα εκτός έδρας.

Ο ψηλός προσπαθούσε να κάνει μια έξοδο τόσο δυναμική όσο για να καθυστερήσει τον ball handler και  να επιστρέψει ο περιφερειακός στο κανονικό μαρκάρισμα, τις περισσότερες φορές περνώντας πίσω από το σκριν. Ταυτόχρονα ένας παίχτης στο φτερό έκλεινε λίγο προς τα μέσα για να είναι έτοιμος να δώσει βοήθεια στο κέντρο της ρακέτας.

Στο πρώτο δεκάλεπτο η τακτική αυτή έφερε αποτελέσματα ακόμα και αν ο Πάουελ είχε τα προβλήματά του. Ο Αμερικάνος έβγαινε με πολύ φούρια πάνω στον περιφερειακό πράγμα που σε συνδυασμό με την μέτρια ταχύτητα του στα πόδια έκανε δύσκολη την επιστροφή του στο σωστό μαρκάρισμα. Πολλές φορές δε, γυρνούσε αρκετά άγαρμπα προς τα μέσα, γυρνώντας πλάτη στην μπάλα και χάνοντας εντελώς τις φάσεις. Οι καλύτερες ευκαιρίες της Κάχα ήρθαν κυρίως από διαγώνιες πάσες προς τα πλάγια την ώρα που τα drives των περιφερειακών τις περισσότερες φορές δεν είχαν επιτυχία. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η καλή εικόνα συνεχίστηκε και ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία να χτίσει και τις πρώτες του διαφορές. Το turning point του ματς ήταν στην τρίτη περίοδο όταν η είσοδος του Κάιλ Χάινς έκλεισε όλες τις τρύπες και σκέπασε τα πάντα, το δε αρχικό ξέσπασμα της Κάχα το διαχειρίστηκε εύκολα ο Ολυμπιακός κλείνοντας με 51-69, δεχόμενος δηλαδή μόνο 11 πόντους σε αυτό το δεκάλεπτο. Η χαλάρωση στο τέλος έφερε κάποιος ακόμα πόντους παθητικό στην τέταρτη περίοδο, σε κάποιες φάσεις δε ο Πάουελ άλλαξε την συμπεριφορά του μένοντας μέσα (περίπου στο ύψος των βόλων) στο pick n' roll όπως τον είδαμε να κάνει και στο ματς με το Περιστέρι.

Οι αμυντικές προσαρμογές είναι στα πλαίσια της τακτικής κάθε ματς. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Ολυμπιακός προσπάθησε να ανακόψει τις συνεργασίες ψηλού και κοντού στα pick n'rolls, τα miss match των καλών ποστ ψηλών της Κάχα και τα pick n'pops ακόμα και στην συγκυρία της σημαντικής, για την Κάχα, απώλειας του Νεμάνια Μπιέλιτσα. Προκάλεσε τους περιφερειακούς της Κάχα σε προσωπικές φάσεις ξέροντας ότι δεν είναι οι καλύτεροι δημιουργοί και σκόρερς και δικαιώθηκε γιατί ακόμα και ο καλός Σαν Εμετέριο έκανε ζημιά μεμονωμένα στην αρχή. Κοζέρ, Ρότσεστι, Ερτέλ και Καμπέθας μέτρησαν 6/21 εντός παιδειάς δικαιώνοντας την τακτική ενώ την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός δεν έδωσε καμία ευκαιρία στον Λάμπε και στον Μίλκο Μπιέλιτσα για miss match μέσα στο καλάθι. Η εφαρμογή της τακτικής δεν ήταν πάντα στα καλύτερα επίπεδα, είτε γιατί ο Πάουελ έβγαινε πολύ δυναμικά είτε γιατί σε άλλες φάσεις η ανταπόκριση των αμυντικών δεν ήταν καλή αφήνοντας μετέωρα ερωτήματα για το πού τελικά είναι η οδηγία να στέκεται ο ψηλός. Έξω από το τρίποντο, στην βολή, μέσα από αυτή; Όμως στο τέλος της ημέρας η τακτική οδηγία έκανε την διαφορά.

Ο Ολυμπιακός δεν βρήκε την άμυνα πανάκεια που θα γιατρέψει την κάθε του αμυντική ασθένεια. Στο επόμενο ματς έρχεται η Εφές και θα είναι τουλάχιστον ριψοκίνδυνο να δώσεις στον Φάρμαρ και τον Βούγιασιτς τους χώρους που είχαν οι περιφερειακοί της Κάχα. Όμως οι εναλλαγές στην τακτική, το ψάξιμο εξειδικεύοντας στις απαιτήσεις του κάθε ματς θα είναι προς όφελος της ομάδας αρκεί να δουλεύει περισσότερο και να βελτιώνει κάθε φορά την εφαρμογή.