Ο έλεγχος της σεζόν: Forwards
Brent Petway
Ένα λάθος που κάνουμε όλοι όταν συζητάμε για τον Μπρεντ Πέτγουει, είναι να τον συγκρίνουμε με τον παίχτη που αντικατέστησε, τον Πέρο Άντιτς. Τελείως διαφορετικοί παίχτες σε καλά στοιχεία, με μεγάλη διαφορά όμως υπέρ του Άντιτς σε παραστάσεις και σε μπασκετικό iq είναι λίγο άδικο για τον Πέτγουει να του ζητάμε αντίστοιχα πράγματα.
Ο Πέτγουει φέτος επιβεβαίωσε όλα όσα ξέραμε για αυτόν από πριν, τα καλά και τα άσχημά του.
Προσέφερε πολλές θεαματικές φάσεις, πρέπει να είναι ένας από τους καλύτερους dunkers που έχουμε δει στον Ολυμπιακό ever.
Σκόραρε για τρεις με συνέπεια και μπλόκαρε σουτς.
Επιπλέον έβγαλε καρδιά και έπαιζε στα στάνταρντς του ανεξάρτητα από το όνομα του αντιπάλου και την πίεση του παιχνιδιού.
Όμως ήταν ένας παίχτης ετερόφωτος στην επίθεση, που όταν η ομάδα δεν έτρεχε και δεν του έβγαζε ελεύθερα σουτς, φαινόταν διακοσμητικό στοιχείο στο παρκέ.
Έδειξε επιρρεπής στο φάουλ, συνέπεια από τις κακές αμυντικές τοποθετήσεις του.
Δεν μπορούσε να σπρώξει κανέναν κάτω από το καλάθι αποτελώντας τρύπα στο αμυντικό ριμπάουντ σε κάποια ματς.
Το ερώτημα είναι τι και ποιος περίμενε κάτι καλύτερο από αυτόν;
Ο Ολυμπιακός θέλει ένα καλύτερο παίχτη δίπλα στον Γιώργο Πρίντεζη, ειδικά όσο ο Γιώργος έχει τα θεματάκια του.
Ένα διαφορετικό κορμί που θα καλύπτει τις αδυναμίες του Πρι (ψάχναμε 4αρι να σπρώξει τον Ρέγιες στο game 5 με τη Ρεάλ και δεν βρίσκαμε), ένα παίχτη που θα μπορεί να μοιραστεί τη θέση, όχι απλά να τον αντικαθιστά.
Ένα διαφορετικό κορμί που θα καλύπτει τις αδυναμίες του Πρι (ψάχναμε 4αρι να σπρώξει τον Ρέγιες στο game 5 με τη Ρεάλ και δεν βρίσκαμε), ένα παίχτη που θα μπορεί να μοιραστεί τη θέση, όχι απλά να τον αντικαθιστά.
Ο Πέτγουει έπαιξε σχεδόν στο full potential του αλλά δεν είναι αρκετό σε μια θέση που ο Ολυμπιακός θέλει κάτι διαφορετικό από πίσω.
Jamario Moon
Βρισκόμαστε στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουανουαρίου, ο Μπρεντ Πέτγουει έχει ενοχλήσεις στη μέση και οι πρώτες εκτιμήσεις τον φέρνουν να χάνει σημαντικό χρονικό διάστημα πράγμα που κάνει τον Ολυμπιακό να ανακοινώσει τον Τζαμάριο Μουν για αντικαταστάτη.
'Ηταν τόσο σίγουρος ο Ολυμπιακός για αυτή τη κίνηση που και παίχτη έφερε ενώ θα έπρεπε να περιμένει να περάσει όλος ο πρώτος γύρος της Ευρωλίγκα για να αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής (αποκτήθηκε 4-5 μέρες μετά το πρώτο ματς του τοπ16), αλλά και έσπευσε να τον δηλώσει άμεσα στην Α1 σπαταλώντας μια αλλαγή που ίσως και να είχε πολύ μεγάλη σημασία πριν τα πλέιοφς.
Ταυτόχρονα, ο Πέτγουει γύρισε μεν αλλά ήταν φανερά εκτός κλίματος στα ματς της Ευρωλίγκας μέχρι να διασφαλιστεί η θέση του.
Πρακτικά, είναι δύσκολο να θυμηθώ ξανά μεταγραφή με τόσες διαφορετικές αρνητικές προεκτάσεις και αυτό σίγουρα δεν πάει για τον Μουν.
Ο Μουν ήταν γνωστός παίχτης με καλή καριέρα στο ΝΒΑ χρόνια τώρα.
Δύο ήταν τα προβλήματα, ένα ότι η χαλαρότητα του NBDL, όταν μιλάμε για βετεράνους, είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Και δεύτερο, ένας παίχτης που στα 33 του έρχεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη τότε τουλάχιστον πρέπει να έρθει στην αρχή της χρονιάς, ή έστω να έχεις ψάξει πολύ τον χαρακτήρα του, για να μην έχει θέματα επικοινωνίας ή προσαρμογής.
Τι μας έμεινε από τον Μουν;
Τα καλά του ματς στην Α1 με 12.4 πόντους σε 5 ματς, κάποια θεαματικά καρφώματα, το εξοργιστικά κακό 7λεπτο κόντρα στη Φενέρ στη μοναδική του συμμετοχή στην Ευρωλίγκα και τα μεταμεσονύχτια tweets που αυτοδιαφημιζόταν για μια δουλειά στο ΝΒΑ.
Στράτος Περπέρογλου
Η πώληση του Κώστα Παπανικολάου δημιούργησε συνθήκες για μια πολύ δύσκολη χρονιά για τον Στράτο Περπέρογλου.
Οι απαιτήσεις ήταν μεγαλύτερες, δεν ήταν πλέον ο παίχτης που περιμένεις απλά κάποια σουτς και αυτά... όποτε τα βάλει, αλλά χρειαζόσουν σταθερή εικόνα.
Οι δυσκολίες έγιναν ακόμα μεγαλύτερες όταν χρειάστηκε να παίξει με συνέπεια στο 4, στην αρχή έκανε ότι ήθελε, κάποια στιγμή οι αντίπαλοι το κατάλαβαν και μας τα γύρισαν όλα πίσω δανεικά.
Overall νομίζω ότι έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε μέχρι να κλατάρει κάποια στιγμή προς το τέλος, αυτό δημιουργεί ερωτήματα για την διαχείριση που έγινε, αυτό που σίγουρα συνέβη ήταν ότι με το τελείωμα που έκανε αδίκησε συνολικά την χρονιά του.
Τι γίνεται του χρόνου;
Είναι ελεύθερος, ο Ολυμπιακός θα μιλήσει μαζί του αλλά και η Εφές τον γλυκοκοιτάζει με ενδιαφέρον αν δεν του έχει κάνει ήδη πρόταση.
Δεν επηρεάζομαι καθόλου από το finish του, έκανε πολύ καλή χρονιά αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει τον Παπαπέτρου, αυτό είναι το σωστό.
Ο Ματ Λοτζέσκι είναι πιο μικρός σε ηλικία, ο Ολυμπιακός έχει option για ανανέωση σε ένα συμβόλαιο που είναι το μισό από αυτό που θα χρειαζόταν για τον Στράτο.
Αν υπάρχει ζήτημα επιλογής θα πάρω το Παπαπέτρου-Λοτζέσκι, είναι καλύτερο και από το περσινό Πέρπε-Λοτζέσκι, αληλοσυμπληρώνονται καλύτερα με τα νιάτα του Πάπι και την ποιότητα του Λοτζέσκι, αν και αμυντικά δεν λύνονται τα προβλήματα.
Αν ο Ολυμπιακός θέλει και τους τρεις για να είναι καλυμμένος, πρέπει οπωσδήποτε να είναι ξεκαθαρισμένοι οι ρόλοι με τον Στράτο να έρχεται 3ος σε έναν ειδικό ρόλο βετεράνου που θα παίζει σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές και όχι πάρα πολύ. Βέβαια ακόμα και αυτό θα δημιουργούσε μια ανισορροπία μεταξύ συμβολαίου/ρόλου οπότε...
Ιωάννης Παπαπέτρου
Αν άπαντες συμφωνούσαν σε κάτι όταν αποκτήθηκε ο Ιωάννης Παπαπέτρου από τον Ολυμπιακό, ήταν ότι η ομάδα δεν πήρε απλά ένα ταλέντο που θα βοηθούσε μελλοντικά, αλλά έναν παίχτη που ήδη μπορεί να σταθεί σε κορυφαίο επίπεδο.
Αυτό το κλισέ με τον "έτοιμο" που ήταν όμως τόσο αληθινό;
Ο Ολυμπιακός το είδε αρκετά συντηρητικά το θέμα του νομίζω, τον έβαλε πολύ προσεκτικά στην αρχή, μόνο στα ματς της Α1, αργότερα με τα θέματα του Περπέρογλου βρήκε θέση και στην Ευρωλίγκα, μια προσέγγιση που θα ήταν σωστή σε μια διαδικασία ανάπτυξης κάποιου άγουρου ταλέντου όμως.
Ο Παπαπέτρου στην πράξη απέδειξε ότι δεν είναι απλά ένα ταλέντο αλλά ένας παίχτης που χρειάζεται η ομάδα άμεσα, είναι ανεξήγητο γιατί ξεχάστηκε στους τελικούς, μην παραβλέπουμε ότι η φρεσκάδα του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς έκανε διαφορά σε ένα σημείο της σειράς των τελικών που είχε ήδη έρθει φθορά στους βασικούς των δυο ομάδων.
Με αυτό το πρίσμα ο Ολυμπιακός πρέπει να βγάλει τον Παπαπέτρου μπροστά του χρόνου, με σταθερό χρόνο και παρουσία, είναι κάτι που συμφωνούν οι περισσότεροι. Από την πλευρά του, δουλεία στο footwork και στις τοποθετήσεις του στην ομαδική άμυνα και όλα θα πάνε καλά.
Γιώργος Πρίντεζης
Δυο προβλήματα για τον Γιώργο Πρίντεζη φέτος.
Ένα, ότι στα δεδομένα προβλήματα που έχει αρχίσει να βγάζει φέτος ήρθε και έδεσε το ιατρικό τιμ του Ολυμπιακού.
Και δεύτερον, αντί να τρέχει με τις Εθνική στη Σλοβενία έπρεπε να κάτσει να ξεκουράσει λίγο το κορμί του που έχει αρχίσει να τον προδίδει. Αυτό διορθώνεται φέτος ελπίζω.
Κατά τα άλλα, χρονιά με ιατρικά θέματα αλλά και με σφραγίδα ότι πλέον είναι ένας αρκετά καλός συνδυασμός ποιότητας και εμπειρίας που του επιτρέπει να είναι καθοριστικός εκεί που πρέπει.
Συγκινητική προσπάθεια στη σειρά με τη Ρεάλ όταν γυρνούσε από τραυματισμό, πολύ καλή σειρά στους τελικούς επίσης.
Όσο βγάζει θέματα θα τον βλέπω σιγά-σιγά σαν μια περίπτωση παίχτη x-factor, με προσωπικότητα και ποιότητα αρκετή για να πάρει παιχνίδια μόνος του αλλά χωρίς να μπορώ να τον εμπιστευτώ ότι θα βγάλει όλα τα ματς με σταθερή παρουσία.
Και αυτό ο Ολυμπιακός θα πρέπει να το προσέξει στον παίχτη που χρειάζεται να αποκτηθεί στη συγκεκριμένη θέση.
Δημήτρης Αγραβάνης
Όταν ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Δημήτρη Αγραβάνη από τον Πανιώνιο ήξερε ότι δεν έχει πάρει έναν παίχτη έτοιμο για άμεσες λύσεις, αλλά έναν νεαρό με καλές δυνατότητες που πρέπει να τον εξελίξει για το μέλλον.
Με αυτή την έννοια δεν θέλω να σταθώ τόσο στην απόδοση του μικρού, ούτε στο αν βελτίωσε τις εντοπισμένες αδυναμίες του.
Για παράδειγμα το 2/19 τρίποντα που σούταρε σε Ελλάδα και Ευρώπη δείχνει ότι δεν είχε πρόοδο σε ένα ζήτημα που πρέπει να βελτιώσει στη πορεία της καριέρας του.
Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι εδώ ο Μπαρτζώκας μάλλον έκανε καλή διαχείριση, ο Αγραβάνης έπαιξε σε 14 ματς για την Α1 και 8 για την Ευρωλίγκα με λίγο κάτω από 10 λεπτά ανά ματς, μια δουλειά που στοχευμένα έγινε στην αρχή της σεζόν που υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες δοκιμές.
Ικανοποιητικός χρόνος συμμετοχής για έναν παίχτη 19 χρονών, μια κατάσταση που πρέπει να συνεχιστεί αν για κάποιο λόγο δεν πάει δανεικός.
Matt Lojeski
Μετά την πώληση του Κώστα Παπανικολάου οι περισσότεροι περίμεναν έναν διαφορετικό παίχτη για αντικαταστάτη. Κάτι πιο κοντινό στα στοιχεία του Παπ ίσως, ένα μεγαλύτερο όνομα σίγουρα.
Γι'αυτό και ο Ματ Λοτζέσκι έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να πείσει τους δύσπιστους.
Οι πρώτες απαντήσεις δεν άργησαν να έρθουν όμως...
Κόντρα στη Μπεσίκτας στο Rixos Cup πήρε τον Ολυμπιακό στις πλάτες του στην ανατροπή του δευτέρου ημιχρόνου, έβαλε και το νικητήριο σουτ στο τέλος και έδειξε ότι σε κάθε περίπτωση, δεν είναι τυχαίος παίχτης.
Δεν έχει νόημα να τον κρίνουμε για πράγματα που ξέρουμε ότι δεν μπορεί να κάνει.
Για την ποστ άμυνα για παράδειγμα. Αυτά είναι ερωτήματα που θα έπρεπε να συνοδεύσουν το κείμενο για το τεχνικό τιμ. Απλά μια παρατήρηση...
Nομίζω ότι η λογική πάνω στην οποία στηρίχθηκε η απόκτησή του δεν πολυπέτυχε και εξηγούμαι.
Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να θυσιάσει πράγματα στην άμυνα προσθέτοντας έναν παίχτη πιο πλήρη επιθετικά, που ναι μεν μπορούσε να σουτάρει με καλά ποσοστά, αλλά που ταυτόχρονα μπορούσε να τριπλάρει και να δημιουργήσει για τον εαυτό του ή για τους άλλους.
Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε στο παρκέ ο Λοτζέσκι ακύρωσε την παραπάνω υπόθεση.
Ο Ματ σκόραρε το 70% των σουτς του μετά από ασίστ όταν ο μέσος όρος των 3αριων στην Ευρωλίγκα ήταν στο 55%. Ο καθαρά ετερόφωτος επιθετικά Κώστας Παπανικολάου για παράδειγμα ήταν στο 62%.
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα πακέτο που φιλοδοξούσε να αναβαθμίσει την αποτελεσματικότητα και την δημιουργία στην επίθεση για να το χρησιμοποιήσει μονοδιάστατα εν τέλει.
Ο Λοτζέσκι όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ζητούσε λιγότερες μπάλες, ήταν πολύ πιο δημιουργικός στα πρώτα παιχνίδια, προς τιμήν του προσαρμόστηκε σε μια κατάσταση που δεν πολυήταν συνηθισμένος, στην Οστάνδη ήταν ο MVP, ο παίχτης που έκανε όλο το παιχνίδι, έπαιζε περισσότερο με την μπάλα στα χέρια, εδώ οι όροι αντιστράφηκαν.
Αλλά όταν έχεις τόση ποιότητα μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Η αλήθεια είναι ότι τραυματίστηκε ο Είσι Λο, ο Λοτζέσκι προσπάθησε να πάρει δημιουργικές πρωτοβουλίες αλλά δεν τα πολυκατάφερε.
Δύο λόγους μπορώ να βρω γι'αυτό.
Πρώτον, όταν χρησιμοποιείς έναν παίχτη σε έναν συγκεκριμένο ρόλο από την αρχή, είναι δύσκολο γι'αυτόν να πατήσει τον διακόπτη μέσα στη χρονιά και να αλλάξει. Όσο πέρναγε η χρονιά δεν είχε αυτοπεποίθηση δημιουργικά - όσο είχε στην αρχή τουλάχιστον.
Και δεύτερον, ότι απλά δεν είναι αρκετά καλός δημιουργός για αυτό το επίπεδο.
Μπορεί να είναι και τα δύο, πάντως και στις δυο περιπτώσεις η λογική του Ολυμπιακού κάνει νερά, δεν νομίζω να θυσίασε αμυντικά τόσα πράγματα για έναν spot shooter.
Όλα αυτά λίγο απασχολούν τον Λοτζέσκι όμως.
Ο άνθρωπος απάντησε σε όλα τα ερωτηματικά που του έθεταν από την αρχή, αν αξίζει να είναι στον Ολυμπιακό - αν μπορεί στα μεγάλα παιχνίδια, και φυσικά πρέπει να μείνει στην ομάδα και τη νέα χρονιά.
