The Memory Remains Pt.1 (Higgins-Karnisovas-Blue)
Rod Higgins(1992)
ΗΡΘΕ μια μέρα του Σεπτέμβρη του 1992 όταν ο Ολυμπιακός κόντευε να ξεκινήσει τις επίσημες υποχρεώσεις του και ακόμα δεύτερο ξένο δεν είχαμε δει. Οι φήμες του καλοκαιριού ήθελαν την ομάδα να συζητάει ακόμα και με τον Magic Johnson (ναι,το ακούσαμε και αυτό…) αλλά χοντρό παιχνίδι έγινε σίγουρα με τον Tom Gugliotta νο.6 του draft εκείνης της χρονιάς ο οποίος ήρθε στην Έλλάδα, φιλοξενήθηκε από τον ίδιο τον Σωκράτη Κόκκαλη άλλα έφυγε χωρίς να βάλει τζίφρα στο πλουσιοπάροχο συμβόλαιο που του προτάθηκε…Ο Γιάννης Ιωαννίδης παραδέχθηκε μετά οτί ο Higgins είναι ένας από τους ελάχιστους παίχτες που πήρε χωρίς να είναι σίγουρος 100%.
ΕΠΑΙΞΕ άχρωμα, άγευστα, άοσμα. Ξεκίνησε με μηδενικό κόντρα στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας στα προκριματικά για την είσοδο στους ομίλους του Πρωταθλητριών πράγμα αδιανόητο για ξένο εκείνη την εποχή. Συνέχισε κάπως καλύτερα αλλά ούτε το σουτ του είδαμε ποτέ, ούτε ο δεύτερος πόλος δίπλα στον Ζάρκο Πάσπαλι που ζήταγαν οι ερυθρόλευκοι έγινε. Ήταν φανερό ότι ενώ ήταν καλός παίχτης δεν μπορούσε να μεταμορφωθεί σε πρωταγωνιστή. Έβλεπε γήπεδο, έκανε καλά σκριν και έδινε σωστές βοήθειες αμυντικά αλλά επιθετικά δεν μπορούσες να στηριχθείς πάνω του. Μετά τον Ολυμπιακό βρήκε αμέσως δουλειά στο ΝΒΑ και στους Sacramento Kings με 8.3 πόντους μέσο όρο εκείνη τη χρονιά.
ΕΦΥΓΕ πριν την πρεμιέρα των ομίλων των Πρωταθλητριών όταν οι άνθρωποι του συλλόγου αντιλήφθηκαν ότι ο Rod δεν ήταν αυτό που χρειάζονταν. Στη θέση του ήρθε ο Walter Berry που κόλλησε αμέσως με την ομάδα σε μία από τις πιο σωστές και αποδοτικές αλλαγές ξένων που έχουν γίνει ποτέ…
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ τους 34 πόντους που πέτυχε στο Παπαστράτειο κόντρα στον Πειραικό. Μέχρι και τρίποντο από το κέντρο έβαλε εκείνο το απόγευμα πράγμα που έφερε αισιοδοξία αλλά και επιφωνήματα θαυμασμού για τον “παιχταρά” από το ΝΒΑ μόνο που η απόδοσή του δεν είχε ανάλογη συνέχεια…
TIP : Ο Rod Higgins δεν ήταν τυχαίος παίχτης και ας έφυγε πρόωρα από την ομάδα. Τελείωσε την καριέρα του με πάνω από 800 παιχνίδια στο ΝΒΑ, 7000+ πόντους και θητεία σε 7 ομάδες. Άνθρωπος που σέβονται οι πάντες στην Αμερική, παράσημο η φιλία του με τον πολύ Michael Jordan από τις μέρες των Bulls. Eνδεικτικό είναι ότι μετά το τέλος της αθλητικής του καριέρας αφού πειραματίστηκε σαν ασίσταντ για λίγο, έγινε ένας αρκετά επιτυχημένος general manager με τετραετή θητεία στους Charlotte Bobcats. Φέτος το καλοκαίρι προάχθηκε σε President of Basketball Operations των Bobcats.
Arturas Karnisovas(1997-1998)
ΗΡΘΕ λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της μη συμφωνίας της ομάδας με τον David Rivers το καλοκαίρι του 1997. O κόσμος χρειαζόταν ένα δυνατό όνομα για να ξεπεράσει την φυγή του “Μίδα” Rivers και η απόκτηση του Arturas έδειχνε να είναι η εγγύηση ότι η ομάδα θα είναι πολύ δυνατή και την νέα χρονιά. Οι μνήμες του τελικού της Ρώμης στον οποίο ο Karnisovas ήταν από τους λίγους που πάλεψαν για την Μπαρτσελόνα εναντίον του Ολυμπιακού αλλά και από τον τελικό της προηγούμενης χρονιάς με τους 23 πόντους κόντρα στον Παναθηναικό στο Παρίσι ήταν πρόσφατες και καταλυτικές.
ΕΠΑΙΞΕ πάρα πολύ καλά μέχρι τον Γενάρη όπως όλος ο Ολυμπιακός. Σε εκείνο το διάστημα ο Karnisovas σκόραρε κατά βούληση και έπειθε ότι είναι το καλύτερο τριάρι της Ευρώπης. Στο δεύτερο μισό άρχισαν ξανά οι ενοχλήσεις στη μέση, έχασε πολλά παιχνίδια αλλά και όταν επέστρεψε ήταν αρκετά επηρεασμένος.
ΕΦΥΓΕ μετά από μόλις έναν χρόνο στην ομάδα,το καλοκαίρι του 1998. Ο Ολυμπιακός απέτυχε να κατακτήσει τους στόχους του χάνοντας το Πρωτάθλημα μετά από πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις, για την ακρίβεια δεν έφτασε καν στον τελικό. Τα προβλήματα τραυματισμού του Karnisovas στάθηκαν καθοριστικά αν και για την αξία του δεν νομίζω να αμφέβαλε ποτέ κανείς.
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ την μονομαχία του με τον μπλαζέ Toni Kukoc στο Μπερσί κόντρα στους Bulls. Ο καλύτερος Ευρωπαίος εκτός Αμερικής κόντρα στον καλύτερο Ευρωπαίο εκείνη την εποχή γενικώς.
TIP : Τον καλύτερο Karnisovas που θυμάμαι τον είδα με την Εθνική Λιθουανίας. Τρίτος πόλος μετά από Sabonis-Marculionis αλλά με εμφανίσεις ανάλογες με αυτές των δύο μεγάλων συμπαιχτών του. Ο απόφοιτος του Seton Hall μετά τον Ολυμπιακό έπαιξε για δύο χρόνια στην Παφ Μπολόνια για να κλείσει την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα σε ηλικία μόλις 31 ετών. Σήμερα εργάζεται σαν scouter των Houston Rockets στην Ευρώπη.
Επικοινωνήσαμε με τον Arturas Karnisovas, του δείξαμε το tribute video που κάναμε για αυτόν και του ζητήσαμε ένα μήνυμα για τον κόσμο του Ολυμπιακου. Ας δούμε, λοιπόν, τι μας είπε:
“I am flattered that after such a long time you still remember me. I would like to say a huge thank you to Olympiacos fans for their passion and love of basketball. You will always be special in my heart and I will never forget my stay in Greece, although it was a short one. Thank you for the memories.”
Εμείς ευχαριστούμε ρε Kάρνι…
Blue Edwards(1999-2000)
ΗΡΘΕ για να αντικαταστήσει τον παιχταρά Chris Morris που του έφταιγαν τα σκληρά παρκέ τον Δεκέμβριο του 1999. Στον πιο made in U.S.A Ολυμπιακό που θυμάμαι, η απόκτηση του Blue έδειχνε να κολάει γάντι.
O Ολυμπιακός, που είχε και το μετέπειτα παίχτη της ΑΕΚ Chris Carr στις λίστες του, βρέθηκε σε δυσάρεστη θέση όταν ανακάλυψε στις ιατρικές εξετάσεις του Έντουαρντς πρόβλημα στο μηνίσκο. Ο Μπλου έφυγε χωρίς να υπογράψει μέχρι που ο Ολυμπιακός το πήρε απόφαση για ένα συμβόλαιο που κάλυπτε απόλυτα την ομάδα σε περίπτωση τραυματισμού.
Τον ξανάφερε πίσω και τον υπέγραψε για περίπου 500.000 δολάρια μέχρι το τέλος της σεζόν.
O Ολυμπιακός, που είχε και το μετέπειτα παίχτη της ΑΕΚ Chris Carr στις λίστες του, βρέθηκε σε δυσάρεστη θέση όταν ανακάλυψε στις ιατρικές εξετάσεις του Έντουαρντς πρόβλημα στο μηνίσκο. Ο Μπλου έφυγε χωρίς να υπογράψει μέχρι που ο Ολυμπιακός το πήρε απόφαση για ένα συμβόλαιο που κάλυπτε απόλυτα την ομάδα σε περίπτωση τραυματισμού.
Τον ξανάφερε πίσω και τον υπέγραψε για περίπου 500.000 δολάρια μέχρι το τέλος της σεζόν.
ΕΠΑΙΞΕ μέτρια μάλλον. Τα δύο εκπληκτικά παιχνίδια στο ΟΑΚΑ κόντρα σε Παναθηναικό και ΑΕΚ του έφτιαξαν το image αλλά στην πραγματικότητα δεν βοήθησε και τόσο. Η ομάδα απέτυχε στους στόχους της μένοντας εκτός τελικών Πρωταθλήματος ενώ είχε απόλυτο πλεονέκτημα έδρας.
ΕΦΥΓΕ στα τέλη της χρονιάς, καλοκαίρι 2000, στα πλαίσια του ξεσκαρταρίσματος που έγινε τότε. Συνέχισε και την επόμενη χρονιά Ελληνικά, στην Δάφνη, πριν σταματήσει οριστικά την καριέρα του.
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ τα δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ από τα οποία δυσκολεύομαι να επιλέξω το καλύτερο.
Το παιχνίδι με τον Παναθηναικό στο ΟΑΚΑ ήταν το πρώτο του ουσιαστικά στην Ελλάδα, μία εβδομάδα νωρίτερα με την ΑΕΚ στο ΣΕΦ δεν είχε αγωνιστεί καλά-καλά πεντάλεπτο. Με τον Παναθηναικό, λοιπόν, πρόλαβε να εκσφενδονίσει την καρέκλα των αναπληρώματικων πριν καν μπει στο παιχνίδι για πρώτη φορά, να πετύχει το πρώτο του καλάθι ever στον Ολυμπιακό με την καρφωματάρα στη μούρη του Ρέμπρατσα, να πλακωθεί στο χαλαρό με τον αχώνευτο Μποντιρόγκα και τέλος, να παίξει καταλυτικό ρόλο σε μία από τις πιο γλυκές νίκες επί του Παναθηναικού της ιστορίας, 68-69.
Με την ΑΕΚ στο ίδιο γήπεδο έναν αγωνιστικό γύρο μετά έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στην Ελλάδα, 25 πόντους με το κρίσιμο τρίποντο στα 30” για το τέλος παίζοντας ακόμα και στο 4 σε μία κίνηση του Ιωαννίδη που γύρισε το ματς.
TIP : Ο Βlue σήμερα ζει στη Charlotte μαζί με την γυναίκα του και τις δίδυμες κόρες του. Κάνει παρέα με τον γείτονα Delany Rudd, τον άσο της Βιλερμπάν στο φάιναλ φορ της Ρώμης, και περιμένει την ευκαιρία να εργαστεί σαν προπονητής. Παλιότερα είχε δηλώσει για την εμπειρία του στον Ολυμπιακό:”It was a different, but really good experience for me” . Μακάρι να είχε έρθει νεότερος…
* Το The Memory Remains Pt.1 πρωτοδημοσιεύτηκε στο www.redhoops.gr
