O έλεγχος των πρωταθλητών: 12.Λάζαρος Παπαδόπουλος

"Είναι ένα νέο κεφάλαιο για μένα το οποίο ευελπιστώ ότι θα έχει καλή πορεία, αλλά δεν θέλω να το περιγράψω με λόγια και να το δείξω μέσα στο γήπεδο.Βλέπω ότι δημιουργείται μια ομάδα με οικογενειακό κλίμα. Έγιναν κινήσεις για να συμπληρωθεί ένα παζλ και τα κομμάτια δεν είναι ξεχωριστά αλλά ταιριάζει το ένα με το άλλο για να δημιουργηθεί ένας όμορφος πίνακας.Είναι η δεύτερη φορά που θα συνεργαστώ με τον κόουτς και ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που ήρθα στην ομάδα. Είχαμε φανταστική συνεργασία στη Ρωσία και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα"

Προσωπική επιλογή του Ίβκοβιτς για την θέση του βασικού σέντερ ήταν το καλοκαίρι ο Λάζαρος Παπαδόπουλος. Είχε λογική η κίνηση αυτή : Έλληνας ψηλός με ικανότητα στο ποστ που θα συμπλήρωνε καλά την front line του Ολυμπιακού, ο Λάζος έμοιαζε μονόδρομος εκείνη την εποχή. Η ένσταση στην επιλογή όμως, θεωρώ ότι ήταν ότι ο Ντούντα υπερεκτίμησε λίγο  την δυνατότητα του Λάζου να παίζει λεπτά βασικού σε αυτήν την ηλικία από την μία και ότι προσάρμοσε μονοπωλιακά το παιχνίδι της ομάδας στο σετ πάνω στο post game του από την άλλη. Βέβαια την συγκεκριμένη στιγμή ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε την δημιουργία, ούτε τους αυτοματισμούς άρα σε low tempo παιχνίδι ίσως και η επιλογή αυτή να έγινε περίπου αναγκαστικά.

 Στο πρώτο κομμάτι της σεζόν ο Λάζαρος βοήθησε αρκετά την ομάδα. Έδινε άμεση επιθετική επιλογή στα άπειρα γκαρντς, ήταν παραγωγικός στο ποστ σκοράροντας και δημιουργώντας και είχε κάποιες καλές εμφανίσεις σε πολύ σημαντικά παιχνίδια. Και πάλι όμως τα καλά του διαστήματα περιορίζονταν σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους (..ένα δεκάλεπτο πχ.) και όχι σε ολόκληρο παιχνίδι αποδεικνύοντας ακόμα περισσότερο ότι ο ρόλος του, έπρεπε να ήταν πιο συγκεκριμένος. Αμυντικά ήταν αξιοπρεπής, δεν κόστισε τόσο η προφανής αδυναμία του εκτός ίσως του παιχνιδιού στο Μπιλμπάο την πρώτη αγωνιστική και την αντιμετώπιση του Φίσερ.

Επειδή όμως με την τρελή φετινή πορεία του Ολυμπιακού, είτε κάποιοι ξεχνάνε το πρώτο κομμάτι της σεζόν, είτε άρχισαν να παρακολουθούν από την άνοιξη και μετά, παραθέτω το βίντεο με το ζευγάρωμα του Λάζαρου του Νοεμβρίου κόντρα στον άνθρωπο που μεταμόρφωσε τον Ολυμπιακό  και τον ανέβασε πολλά επίπεδα ιδιαίτερα αμυντικά από τον Γενάρη και μετά, τον Τζόι Ντόρσευ, στα παιχνίδια του Ολυμπιακού με την Κάχα Λαμποράλ.

Όταν επέστρεψε μετά τον τραυματισμό του ο Λάζαρος, η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσε να προσφέρει. Ούτε επιθετικά, ούτε αμυντικά. Για την ακρίβεια εώς και αρνητικό τον λες .Όμως συνάντησε και έναν άλλον Ολυμπιακό...

Ο Ίβκοβιτς συνήθως τον είχε στην 12αδα μπροστά από τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη με το σκεπτικό υποθέτω ότι  προσθέτει στα σέντερ του έναν επιθετικό παίχτη και όχι έναν ακόμα αμυντικό σαν τον Ανδρέα αλλά τα δίλεπτα/τρίλεπτα που του έδινε δεν μου έδωσε την αίσθηση ότι περίμενε κάτι συγκέκριμενο από αυτόν επιθετικά. Δεν ήταν σε κάλη κατάσταση, δεν βρήκε και αγωνιστικό ρυθμό...

Πολλοί λένε ότι τον ξεπέρασε το μπάσκετ. Έχει βάση αυτό αλλά δεν είναι το κυριότερο κατά την γνώμη μου. Μια χαρά βοηθούσε στο ξεκίνημα ο Λάζος και δεν πρόλαβε να αλλάξει το μπάσκετ από τότε. Επίσης βλέπω παίχτες αντίστοιχους σε στυλ του Λάζου, ελάχιστα πιο γρήγορους αν και νεότεροι, με το μισό του ταλέντο, μια χαρά να έχουν τον κατάλληλο ρόλο στις ομάδες τους και να καλούνται και στην Εθνική δικαιότατα.

Παρέθεσα το βίντεο παραπάνω όχι μόνο για να δείξω πόσο βοήθησε φέτος ο Λάζος αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Για να φανεί πόσο μεγάλη σημασία έχει ο τρόπος που χρησιμοποιείται ένας παίχτης από την ομάδα, ο ρόλος του, η σωστή κατανομή αρμοδιότητων, το ταίριασμα του στυλ του παίχτη με αυτό της ομάδας. Ο Ντόρσευ της Κάχα μπορεί άνετα να ισοπεδωθεί από τον Λάζαρο του Ολυμπιακού του Νοεμβρίου, όπως και ο Ντόρσευ του Ολυμπιακού θα περάσει από πάνω από τον Λάζαρο του Ολυμπιακού της άνοιξης. Άρα πριν πούμε για ξεπεράσμενους και παιχταράδες ας σκεφτούμε τον τρόπο που φιτάρει κάθε παίχτης σε ένα σύνολο.

Μαζί με την αργή επιστροφή σε καλή κατάσταση από τον τραυματισμό του νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος της κατάρρευσης του Λάζου από τα μέσα της σεζόν και μετά. Δεν τον ξεπέρασε το μπάσκετ, τον ξεπέρασε δυο φορές ο ίδιος ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που έπαιζε. Δεν θα μπορούσε όυτε στα ντουζένια του ο Λάζαρος να ανταποκριθεί σε αυτήν την ομάδα που πίεζε, που έτρεχε, που πήγαινε σε up tempo τα παιχνίδια και αυτό είναι προφανές.

Το μονοετές συμβόλαιο του Λάζαρου με τον Ολυμπιακό έληξε και δεν θα ανανεωθεί δικαίως αφού μοιάζει και είναι περιττός στον Ολυμπιακό έτσι όπως χτίστηκε στην πορεία. Κρατάω την αγωνιστική προσπάθεια που έκανε συν ότι ακόμα και τότε που δεν έπαιζε καλά έμοιαζε θετικό στοιχείο μέσα στην ομάδα, καλή επιρροή για τους νέους και γενικώς ότι απολάμβανε που ήταν και αυτός μέλος της ομάδας.

Τα στατιστικά του Λάζαρου Παπαδόπουλου σε Ελλάδα και Ευρώπη