Το δις εξαμαρτείν
Η επανάληψη του περσινού τελικού της Πόλης, φέτος θα γίνει ένα σκαλί ή διαφορετικά, δύο μέρες νωρίτερα αν προτιμάτε. Κατά πολλούς βέβαια αυτό δεν έχει και τόση σημασία γιατί ξανά..., ο πραγματικός τελικός της διοργάνωσης είναι αυτός μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά ένας τέτοιος ισχυρισμός μόνο ως πρόωρος και βιαστικός μπορεί να θεωρηθεί με τους Ισπανούς να παραμονεύουν στον τελικό. Από την άλλη τι να περιμένουμε όταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης τα τελευταία 2 χρόνια (ΤΣΣΚΑ) αντιμετωπίζει τον Πρωταθλητή Ευρώπης (Ολυμπιακό); Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι σε κάθε περίπτωση.
Τα δεδομένα είναι λίγο διαφορετικά σε σχέση με πέρσι πάντως. Η ΤΣΣΚΑ δεν κουβάλησε σαν βαρίδι το περσινό hype που την συνόδεψε μέχρι τον τελικό της Πόλης και αυτό μάλλον της έκανε καλό. Πέρασε όλες τις ζυμώσεις και τις διαδικασίες που χρειάζονταν μέσα στην χρονιά ώστε να εξελιχθεί σαν ομάδα με ηρεμία και στο τέλος έφτασε στο ίδιο σημείο, να έρχεται στο Λονδίνο σαν το μεγάλο φαβορί. Ο Ολυμπιακός δεν είχε την περσινή άγνοια κινδύνου, οι πάντες τον περίμεναν στην γωνία και οι απαιτήσεις ήταν μεγαλύτερες, όμως οι αντιστάσεις που έχει δημιουργήσει αυτή η ομάδα ήταν αρκετές να τον φέρουν σε ένα ακόμα Final Four.
Η διαφορά της φετινής ΤΣΣΚΑ από την περσινή έχει ονοματεπώνυμο: Έτορε Μεσίνα. Προσέθεσε στα αθλητικά προσόντα πολύ δουλειά και εν τέλει δημιουργήσει μια ομάδα που διαθέτει μια σειρά από επιθετικές επιλογές, σε σημείο που η ΤΣΣΚΑ να μοιάζει περισσότερο σε κάτι πιο...Μπαρτσελόνα style, χαρακτηριστικό είναι ότι ότι η ομάδα του Μεσίνα ήταν 13η στο top-16 σε κατοχές ανά ματς αλλά και 3η σε Offensive Rating (πόντοι ανά κατοχές). Γρήγορα-γρήγορα έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα χαμηλού ρυθμού αλλά με θαυμαστή επιτυχία στο σκοράρισμα στο μισό γήπεδο. Βέβαια το ρόστερ της ΤΣΣΚΑ αποτελεί από μόνο του σφραγίδα ότι και στο ανοιχτό γήπεδο δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα για τους αντιπάλους, ενώ μια που ανέφερα το ρόστερ ας προσθέσουμε και την διάθεση του Μεσίνα να ανακατέψει σχήματα και παίχτες γεγονός που έδωσε λύσεις σε προβλήματα μέσα στη χρονιά. Σε γενικές γραμμές η ΤΣΣΚΑ είναι μια ομάδα που έχει άξονα το pick n roll (ή pop) και τα πολλά screens μακριά από την μπάλα, με έφεση στην αξιοποίηση της αδύνατης πλευράς και του ποστ παιχνιδιού. Αμυντικά έχουν περιοριστεί τα πολλά hedge out και η άμυνα είναι πιο κλειστή γεγονός που σε συνδυασμό με τις αρκετές βοήθειες που δίνονται ή ακόμα και τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα ακόμα και μακριά από τη μπάλα, κάνουν την άμυνα να τρέχει πολύ, να κινείται και τελικά να είναι ευάλωτη στα περιφερειακά σουτ. Στην ουσία βέβαια τους βασικούς πυλώνες του παιχνιδιού της ΤΣΣΚΑ τους έχει περιγράψει με ακρίβεια ο Rod Higgins στο thrylos-fans.net οπότε από εκεί και μετά κάθε σχόλιο περιττεύει.
Συνεχίζοντας, το ενδεχόμενο αρχικό σχήμα της ΤΣΣΚΑ μας δίνει κάποιες πιθανές πρώτες εικόνες από το ματς. Ο Μεσίνα ξεκινά τελευταία με τους Τεόντοσιτς-Γουίμς-Κριάπα-Έρτσεγκ-Καούν πράγμα που αν γίνει και την Παρασκευή δίνει κατά πάσα πιθανότητα την πρωτιά στη σκυταλοδρομία της αναχαίτισης του Βασίλη Σπανούλη στον Σόνι Γουίμς. Ο Αμερικάνος είναι καλός αμυντικός και είναι ένα ακόμα plus της δουλειάς του Μεσίνα ότι κατάφερε να τιθασεύσει το στυλ του αρκετά, αμυντικά και επιθετικά, αλλά δεν είναι και Μάντζαρης στην άμυνα. Πέρα από αυτό αν ο Έρτσεγκ πάει στον Πρίντεζη τότε ο Ολυμπιακός έχει μια ωραιότατη ευκαιρία να πάει κοντά στο καλάθι από το 4. Αυτά είναι τα θέματα από την πλευρά της ΤΣΣΚΑ γιατί και ο Ολυμπιακός θα έχει ερωτήματα να λύσει αν βρει απέναντί του αυτό το σχήμα. Το πιθανότερο είναι ο Σπανούλης να πάει στον Τεόντοσιτς και ο Λο στον Γουίμς, στο δεύτερο matchup μένει να δούμε πόσο χαμηλά θα κοιτάξει να πάει η ΤΣΣΚΑ με τον Αμερικάνο (ή τον Μίτσοβ αν αργότερα ματσάρει με τον Σπανούλη) κόντρα σε όποιον βρει μπροστά του.
Το κάζο με τον Ντριου Νίκολας και η θυσία του Ντιόντε Κρίστμας στον βωμό της απόκτησης ενός ακόμα δημιουργού, του Θοδωρή Παπαλουκά, νομίζω ότι άνοιξαν τον δρόμο για περισσότερα λεπτά στον Έρτσεγκ. Η ΤΣΣΚΑ θα έχανε την ικανότητα στο σουτ αλλά ο Μεσίνα βρήκε την λύση με το τρικ του ψηλού σχήματος που έφερνε τον καλό σουτέρ Ζόραν να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν 3 επιθετικά, ακροβολισμένος στην αδύνατη πλευρά, θα έλεγα ότι το παιχνίδι του θυμίζει αρκετά τον τρόπο που χρησιμοποιείται ο Στράτος Περπέρογλου στην επίθεση του Ολυμπιακού, σουτέρ της weakside και με πολλές ευκαιρίες για post game. Σημασία έχει ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να στείλει και κοντύτερο παίχτη στον Έρτσεγκ εξ'αιτίας αυτής της συμπεριφοράς.
Ο έταιρος εκφραστής του παιχνιδιού στην αδύνατη πλευρά είναι ο Σόνυ Γουίμς. Λειτουργεί και σαν ballhandler ενίοτε και μπορεί να σουτάρει μετά από τρίπλα σε φάσεις που φτιάχνει μόνος του για τον εαυτό του αλλά κυρίως δραστηριοποιείται στην weakside. Για εμένα η απόδοση του Γουίμς επιθετικά είναι από τα σημεία κλειδιά του ημιτελικού, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να ρισκάρει λίγο δίνοντας του το σουτ με τον προσωπικό του αντίπαλο να κλίνει λίγο προς τα μέσα αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει αυτό το flash&recover του ψηλού στην pick n roll άμυνα. Δεν είναι κακός σουτέρ, το αντίθετο, απλά δεν είναι σταθερός. Αν δεν μπουν τα σουτ φυσικά έχει και άλλα πράγματα στο ρεπερτόριο του, αν βρει διάδρομο και πάει στο drive είναι ασταμάτητος, το πρόβλημα για αυτόν στα drives του είναι ότι μοιάζει κάποιες φορές σαν φορτηγό χωρίς φρένα πράγμα που τον κάνει επιρρεπή στα τρακαρίσματα και στα λάθη. Ένας ακόμα τομέας που πρέπει να κοιτάξει ο Ολυμπιακός, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τον στείλει να τριπλάρει προς τα μέσα δίνοντας όμως βοήθεια από κάποιον ψηλό.
Πώς φτάνει η μπάλα στη weakside όμως; Μα φυσικά από τον Μίλος Τεόντοσιτς. Είναι γνωστό ότι μπορεί να πασάρει οπουδήποτε μέσα στο γήπεδο και με με flashy τρόπους κιόλας. Με δεδομένο ότι ο Σπανούλης θα πάει αρχικά πάνω του (γιατί απέναντι στο ψηλό σχήμα ίσως και να μην μπορεί να πάει αλλού) νομίζω ότι ο Ολυμπιακός θα πάει και πάλι σε hedgeout όταν ο Μίλος παίρνει το πικ. Ο Μπιλ ούτε ειδικός στο να σπάει τα σκρινς αμυντικά είναι, ούτε θα είναι πολύ σοφό να τον κουράσεις με τέτοιες απαιτήσεις... Άρα νομίζω ότι ο Ολυμπιακός θα ρισκάρει λίγο με την αδύνατη πλευρά των Ρώσων, Γουίμς-Μίτσοβ-Τζάκσον-Έρτσεγκ, και προσωπικά είμαι αρκετά εντάξει με αυτό το ρίσκο. Ο άλλος τρόπος, κυρίως όταν στον Μίλος έχει πάει ο Λο ή ο Δημήτρης Κατσίβελης που σπάνε τα σκρινς πιο εύκολα, είναι ο ψηλός να πηγαίνει παράλληλα (ή να μένει μέσα) στο pick n roll (όπως έγινε και πέρσι στον τελικό) προκαλώντας στην ουσία τον Τεόντοσιτς να τριπλάρει προς τα μέσα ή να πάρει τα σουτ του πίσω από το σκριν. Με αυτόν τον τρόπο θα έχει αποκοπεί ο ένας πόλος που συνδέει την ΤΣΣΚΑ (..ο άλλος είναι ο Κριάπα) ενώ έχουμε ως δεδομένο ότι ο Τεόντοσιτς σκοράρει περισσότερο στις 5 ήττες της ΤΣΣΚΑ φέτος στην Ευρωλίγκα από ότι στις νίκες, 15.4 πόντους σε αυτά τα ματς έναντι 13.2 συνολικά. Στην ουσία πρόκειται για τις δύο τάσεις που είναι και οι κυρίαρχες σε όλη την καριέρα του Τεόντοσιτς, ο Ομπράντοβιτς προτιμούσε να τον πιέζει με παγίδες και τουλάχιστον να βγάζει την μπάλα από πάνω του στα Ολυμπιακός-Παναθηναικός, ο Ίβκοβιτς πέρσι στο τελικό του έδωσε περισσότερο σουτ και λιγότερες passing lanes.
Ο πιο δημιουργικός παίχτης της ΤΣΣΚΑ μαζί με τον Τεόντοσιτς είναι ο Βίκτορ Κριάπα. Κινείται πάντα προς τα έξω μετά το pick (ενώ τα 5αρια ρολάρουν πάντα μέσα, αν τώρα έχουμε τον Κρστιτς στο 4 αυτός παίζει τόσο pick n roll, όσο και pick n pop κινούμενος λίγο πιο μέσα όμως, στα 4-5 μέτρα) και αποτελεί το σκαλοπάτι για όλων των ειδών τις πάσες που συνδέουν την επίθεση της ΤΣΣΚΑ. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει δείξει αδυναμία σε τέτοιες καταστάσεις, ιδιαίτερα στην δράση του Άντε Τόμιτς και του Ντούσκο Σαβάνοβιτς κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Εφές αντίστοιχα και ο Κριάπα αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο γιατί πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να σουτάρει με επιτυχία για τρεις, είναι ταυτόχρονα ένας από τους κορυφαίους πασέρ της Ευρωλίγκα με σχεδόν 4 ανά ματς. Ο Ολυμπιακός πρέπει να δώσει έμφαση στην δράση του 4αριού της ΤΣΣΚΑ (όπως και του κεντρικού pic n roll με τον σέντερ, εδώ έρχεται και κολάει το ρίσκο της weakside) με τις περιστροφές του, το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι βασική κατεύθυνση στην επίθεση των Ρώσων είναι η πάσα από το 4αρι για ποστ παιχνίδι από το 5 με χαρακτηριστικό στοιχείο ότι το 50% των ασίστ του Κριάπα έχει παραλήπτες τους Κρστιτς και Καούν.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δοκιμάσει ίσως κάποια τρικς για να ανακόψει λίγο την κυκλοφορία της ΤΣΣΚΑ. Τα χαμηλά σχήματα με Παπ-Περπέρογλου στα forwards, από την στιγμή που ο Κριάπα έχει εξωτερική δράση κυρίως (στην ουσία έχει αντικαταστήσει τον Κιριλένκο χωρίς βέβαια την κίνηση χωρίς την μπάλα που είχε ο Αντρέι), θα μπορούσαν να δώσουν ενέργεια στην πίεση και τις περιστροφές. Η χρησιμοποίηση του Ντορόν Πέρκινς πάνω στους πλάγιους της ΤΣΣΚΑ επίσης, ακόμα και στον Έρτσεγκ, αν και έχω το ερωτηματικό πόσο καλά θα ξεγλιστρήσει στα πολλά σκρινς που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι, ένας τομέας που ακόμα δεν με έχει πείσει ο συμπαθής Ντορόν. Ένα απλό κόλπο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ιδιαίτερα όταν ο Μίλος είναι έξω και ο Θοδωρής Παπαλουκάς μέσα, είναι η χρήση ζώνης. Όχι ότι δεν έχουν υπομονή και κίνηση σε αυτές τις καταστάσεις αλλά και πάλι η δημιουργικότητα και το σουτ του Μίλος κάνει διαφορά.
Στην επίθεση ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει πράγματα να εκμεταλλευτεί. Η ΤΣΣΚΑ δίνει αρκετές βοήθειες και είναι κλειστή προς τα πίσω, ο Ολυμπιακός μπορεί να την κάνει να κινηθεί και να βρει σουτ τόσο από τους κοντούς του πίσω από τα σκρινς, όσο και από τους πλάγιους μετά από καλή κυκλοφορία. Ατομικά οι στόχοι είναι γνωστοί, τα αργά πόδια των Τεόντοσιτς-Κρστιτς, η έφεση του Κριάπα να κάνει τον double team man και να ανοίγει σουτ για τον προσωπικό αντίπαλο. Αν ο Ολυμπιακός βάλει τα σουτ και μπορέσει να τρέξει ελεγχόμενα (έστω 2-3 καλάθια παραπάνω στο transition) θα έχει κάνει την μισή δουλειά.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας χαρακτήρισε την φετινή ΤΣΣΚΑ πιο γήινη από την περσινή υπερηχητική. Θα ξέρει και ο ίδιος όμως ότι ταυτόχρονα φέτος ο αντίπαλος έχει τόσες επιλογές που μπορεί να είναι το ίδιο δύσκολο να καταβληθεί όσο ήταν και πέρσι. Η ΤΣΣΚΑ έχει καλύψει κάποια μειονεκτήματα της από το περσινό ματς: την υπεροψία της και το γεγονός ότι μοναδικός δημιουργός ήταν στην ουσία ο ασταθής Μίλος Τεόντοσιτς, και έχει ξεκάθαρα τον πρώτο λόγο στον ημιτελικό. Ο Γιάννης Ιωαννίδης έβαλε αυτογκόλ μετά τον τελικό του Τελ-Αβίβ όταν είπε ότι 100 φορές να παίζαμε με τη Μπανταλόνα θα κερδίζαμε τις 99 (και έπρεπε η 100η να ήταν στον τελικό ρε Γιάννη;), στο δικό μας ζευγάρι την τελευταία διετία εκτιμώ λίγο πρόχειρα ότι στα 10 ματς Ολυμπιακός-ΤΣΣΚΑ οι Ρώσοι θα έπαιρναν τα 8. Το 9ο ήταν το περσινό, εύχομαι το 10ο να είναι την Παρασκευή το βράδυ και ας μείνουν αυτοί με τα 8 που υποτίθεται ότι θα κερδίσουν κάπου-κάπως-κάποτε.
Η διαφορά της φετινής ΤΣΣΚΑ από την περσινή έχει ονοματεπώνυμο: Έτορε Μεσίνα. Προσέθεσε στα αθλητικά προσόντα πολύ δουλειά και εν τέλει δημιουργήσει μια ομάδα που διαθέτει μια σειρά από επιθετικές επιλογές, σε σημείο που η ΤΣΣΚΑ να μοιάζει περισσότερο σε κάτι πιο...Μπαρτσελόνα style, χαρακτηριστικό είναι ότι ότι η ομάδα του Μεσίνα ήταν 13η στο top-16 σε κατοχές ανά ματς αλλά και 3η σε Offensive Rating (πόντοι ανά κατοχές). Γρήγορα-γρήγορα έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα χαμηλού ρυθμού αλλά με θαυμαστή επιτυχία στο σκοράρισμα στο μισό γήπεδο. Βέβαια το ρόστερ της ΤΣΣΚΑ αποτελεί από μόνο του σφραγίδα ότι και στο ανοιχτό γήπεδο δεν είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα για τους αντιπάλους, ενώ μια που ανέφερα το ρόστερ ας προσθέσουμε και την διάθεση του Μεσίνα να ανακατέψει σχήματα και παίχτες γεγονός που έδωσε λύσεις σε προβλήματα μέσα στη χρονιά. Σε γενικές γραμμές η ΤΣΣΚΑ είναι μια ομάδα που έχει άξονα το pick n roll (ή pop) και τα πολλά screens μακριά από την μπάλα, με έφεση στην αξιοποίηση της αδύνατης πλευράς και του ποστ παιχνιδιού. Αμυντικά έχουν περιοριστεί τα πολλά hedge out και η άμυνα είναι πιο κλειστή γεγονός που σε συνδυασμό με τις αρκετές βοήθειες που δίνονται ή ακόμα και τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα ακόμα και μακριά από τη μπάλα, κάνουν την άμυνα να τρέχει πολύ, να κινείται και τελικά να είναι ευάλωτη στα περιφερειακά σουτ. Στην ουσία βέβαια τους βασικούς πυλώνες του παιχνιδιού της ΤΣΣΚΑ τους έχει περιγράψει με ακρίβεια ο Rod Higgins στο thrylos-fans.net οπότε από εκεί και μετά κάθε σχόλιο περιττεύει.
Συνεχίζοντας, το ενδεχόμενο αρχικό σχήμα της ΤΣΣΚΑ μας δίνει κάποιες πιθανές πρώτες εικόνες από το ματς. Ο Μεσίνα ξεκινά τελευταία με τους Τεόντοσιτς-Γουίμς-Κριάπα-Έρτσεγκ-Καούν πράγμα που αν γίνει και την Παρασκευή δίνει κατά πάσα πιθανότητα την πρωτιά στη σκυταλοδρομία της αναχαίτισης του Βασίλη Σπανούλη στον Σόνι Γουίμς. Ο Αμερικάνος είναι καλός αμυντικός και είναι ένα ακόμα plus της δουλειάς του Μεσίνα ότι κατάφερε να τιθασεύσει το στυλ του αρκετά, αμυντικά και επιθετικά, αλλά δεν είναι και Μάντζαρης στην άμυνα. Πέρα από αυτό αν ο Έρτσεγκ πάει στον Πρίντεζη τότε ο Ολυμπιακός έχει μια ωραιότατη ευκαιρία να πάει κοντά στο καλάθι από το 4. Αυτά είναι τα θέματα από την πλευρά της ΤΣΣΚΑ γιατί και ο Ολυμπιακός θα έχει ερωτήματα να λύσει αν βρει απέναντί του αυτό το σχήμα. Το πιθανότερο είναι ο Σπανούλης να πάει στον Τεόντοσιτς και ο Λο στον Γουίμς, στο δεύτερο matchup μένει να δούμε πόσο χαμηλά θα κοιτάξει να πάει η ΤΣΣΚΑ με τον Αμερικάνο (ή τον Μίτσοβ αν αργότερα ματσάρει με τον Σπανούλη) κόντρα σε όποιον βρει μπροστά του.
Το κάζο με τον Ντριου Νίκολας και η θυσία του Ντιόντε Κρίστμας στον βωμό της απόκτησης ενός ακόμα δημιουργού, του Θοδωρή Παπαλουκά, νομίζω ότι άνοιξαν τον δρόμο για περισσότερα λεπτά στον Έρτσεγκ. Η ΤΣΣΚΑ θα έχανε την ικανότητα στο σουτ αλλά ο Μεσίνα βρήκε την λύση με το τρικ του ψηλού σχήματος που έφερνε τον καλό σουτέρ Ζόραν να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν 3 επιθετικά, ακροβολισμένος στην αδύνατη πλευρά, θα έλεγα ότι το παιχνίδι του θυμίζει αρκετά τον τρόπο που χρησιμοποιείται ο Στράτος Περπέρογλου στην επίθεση του Ολυμπιακού, σουτέρ της weakside και με πολλές ευκαιρίες για post game. Σημασία έχει ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να στείλει και κοντύτερο παίχτη στον Έρτσεγκ εξ'αιτίας αυτής της συμπεριφοράς.
Ο έταιρος εκφραστής του παιχνιδιού στην αδύνατη πλευρά είναι ο Σόνυ Γουίμς. Λειτουργεί και σαν ballhandler ενίοτε και μπορεί να σουτάρει μετά από τρίπλα σε φάσεις που φτιάχνει μόνος του για τον εαυτό του αλλά κυρίως δραστηριοποιείται στην weakside. Για εμένα η απόδοση του Γουίμς επιθετικά είναι από τα σημεία κλειδιά του ημιτελικού, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να ρισκάρει λίγο δίνοντας του το σουτ με τον προσωπικό του αντίπαλο να κλίνει λίγο προς τα μέσα αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει αυτό το flash&recover του ψηλού στην pick n roll άμυνα. Δεν είναι κακός σουτέρ, το αντίθετο, απλά δεν είναι σταθερός. Αν δεν μπουν τα σουτ φυσικά έχει και άλλα πράγματα στο ρεπερτόριο του, αν βρει διάδρομο και πάει στο drive είναι ασταμάτητος, το πρόβλημα για αυτόν στα drives του είναι ότι μοιάζει κάποιες φορές σαν φορτηγό χωρίς φρένα πράγμα που τον κάνει επιρρεπή στα τρακαρίσματα και στα λάθη. Ένας ακόμα τομέας που πρέπει να κοιτάξει ο Ολυμπιακός, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τον στείλει να τριπλάρει προς τα μέσα δίνοντας όμως βοήθεια από κάποιον ψηλό.
Πώς φτάνει η μπάλα στη weakside όμως; Μα φυσικά από τον Μίλος Τεόντοσιτς. Είναι γνωστό ότι μπορεί να πασάρει οπουδήποτε μέσα στο γήπεδο και με με flashy τρόπους κιόλας. Με δεδομένο ότι ο Σπανούλης θα πάει αρχικά πάνω του (γιατί απέναντι στο ψηλό σχήμα ίσως και να μην μπορεί να πάει αλλού) νομίζω ότι ο Ολυμπιακός θα πάει και πάλι σε hedgeout όταν ο Μίλος παίρνει το πικ. Ο Μπιλ ούτε ειδικός στο να σπάει τα σκρινς αμυντικά είναι, ούτε θα είναι πολύ σοφό να τον κουράσεις με τέτοιες απαιτήσεις... Άρα νομίζω ότι ο Ολυμπιακός θα ρισκάρει λίγο με την αδύνατη πλευρά των Ρώσων, Γουίμς-Μίτσοβ-Τζάκσον-Έρτσεγκ, και προσωπικά είμαι αρκετά εντάξει με αυτό το ρίσκο. Ο άλλος τρόπος, κυρίως όταν στον Μίλος έχει πάει ο Λο ή ο Δημήτρης Κατσίβελης που σπάνε τα σκρινς πιο εύκολα, είναι ο ψηλός να πηγαίνει παράλληλα (ή να μένει μέσα) στο pick n roll (όπως έγινε και πέρσι στον τελικό) προκαλώντας στην ουσία τον Τεόντοσιτς να τριπλάρει προς τα μέσα ή να πάρει τα σουτ του πίσω από το σκριν. Με αυτόν τον τρόπο θα έχει αποκοπεί ο ένας πόλος που συνδέει την ΤΣΣΚΑ (..ο άλλος είναι ο Κριάπα) ενώ έχουμε ως δεδομένο ότι ο Τεόντοσιτς σκοράρει περισσότερο στις 5 ήττες της ΤΣΣΚΑ φέτος στην Ευρωλίγκα από ότι στις νίκες, 15.4 πόντους σε αυτά τα ματς έναντι 13.2 συνολικά. Στην ουσία πρόκειται για τις δύο τάσεις που είναι και οι κυρίαρχες σε όλη την καριέρα του Τεόντοσιτς, ο Ομπράντοβιτς προτιμούσε να τον πιέζει με παγίδες και τουλάχιστον να βγάζει την μπάλα από πάνω του στα Ολυμπιακός-Παναθηναικός, ο Ίβκοβιτς πέρσι στο τελικό του έδωσε περισσότερο σουτ και λιγότερες passing lanes.
 |
| gigabasket.org |
Ο πιο δημιουργικός παίχτης της ΤΣΣΚΑ μαζί με τον Τεόντοσιτς είναι ο Βίκτορ Κριάπα. Κινείται πάντα προς τα έξω μετά το pick (ενώ τα 5αρια ρολάρουν πάντα μέσα, αν τώρα έχουμε τον Κρστιτς στο 4 αυτός παίζει τόσο pick n roll, όσο και pick n pop κινούμενος λίγο πιο μέσα όμως, στα 4-5 μέτρα) και αποτελεί το σκαλοπάτι για όλων των ειδών τις πάσες που συνδέουν την επίθεση της ΤΣΣΚΑ. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει δείξει αδυναμία σε τέτοιες καταστάσεις, ιδιαίτερα στην δράση του Άντε Τόμιτς και του Ντούσκο Σαβάνοβιτς κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Εφές αντίστοιχα και ο Κριάπα αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο γιατί πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να σουτάρει με επιτυχία για τρεις, είναι ταυτόχρονα ένας από τους κορυφαίους πασέρ της Ευρωλίγκα με σχεδόν 4 ανά ματς. Ο Ολυμπιακός πρέπει να δώσει έμφαση στην δράση του 4αριού της ΤΣΣΚΑ (όπως και του κεντρικού pic n roll με τον σέντερ, εδώ έρχεται και κολάει το ρίσκο της weakside) με τις περιστροφές του, το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι βασική κατεύθυνση στην επίθεση των Ρώσων είναι η πάσα από το 4αρι για ποστ παιχνίδι από το 5 με χαρακτηριστικό στοιχείο ότι το 50% των ασίστ του Κριάπα έχει παραλήπτες τους Κρστιτς και Καούν.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δοκιμάσει ίσως κάποια τρικς για να ανακόψει λίγο την κυκλοφορία της ΤΣΣΚΑ. Τα χαμηλά σχήματα με Παπ-Περπέρογλου στα forwards, από την στιγμή που ο Κριάπα έχει εξωτερική δράση κυρίως (στην ουσία έχει αντικαταστήσει τον Κιριλένκο χωρίς βέβαια την κίνηση χωρίς την μπάλα που είχε ο Αντρέι), θα μπορούσαν να δώσουν ενέργεια στην πίεση και τις περιστροφές. Η χρησιμοποίηση του Ντορόν Πέρκινς πάνω στους πλάγιους της ΤΣΣΚΑ επίσης, ακόμα και στον Έρτσεγκ, αν και έχω το ερωτηματικό πόσο καλά θα ξεγλιστρήσει στα πολλά σκρινς που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι, ένας τομέας που ακόμα δεν με έχει πείσει ο συμπαθής Ντορόν. Ένα απλό κόλπο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, ιδιαίτερα όταν ο Μίλος είναι έξω και ο Θοδωρής Παπαλουκάς μέσα, είναι η χρήση ζώνης. Όχι ότι δεν έχουν υπομονή και κίνηση σε αυτές τις καταστάσεις αλλά και πάλι η δημιουργικότητα και το σουτ του Μίλος κάνει διαφορά.
Στην επίθεση ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει πράγματα να εκμεταλλευτεί. Η ΤΣΣΚΑ δίνει αρκετές βοήθειες και είναι κλειστή προς τα πίσω, ο Ολυμπιακός μπορεί να την κάνει να κινηθεί και να βρει σουτ τόσο από τους κοντούς του πίσω από τα σκρινς, όσο και από τους πλάγιους μετά από καλή κυκλοφορία. Ατομικά οι στόχοι είναι γνωστοί, τα αργά πόδια των Τεόντοσιτς-Κρστιτς, η έφεση του Κριάπα να κάνει τον double team man και να ανοίγει σουτ για τον προσωπικό αντίπαλο. Αν ο Ολυμπιακός βάλει τα σουτ και μπορέσει να τρέξει ελεγχόμενα (έστω 2-3 καλάθια παραπάνω στο transition) θα έχει κάνει την μισή δουλειά.
