Εξαντλώντας τις πιθανότητες

Αφού φτάσαμε ως εδώ, δεν είναι δυνατό να μη ρωτήσουμε το αυτονόητο: πώς μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίσει την ΤΣΣΚΑ;

Οι δύο αναμετρήσεις για το τοπ - 16 δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Στο πρώτο ματς ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να ακολουθήσει την επιθετική παραγωγικότητα των Ρώσων, παρά την εξαιρετική ευστοχία του στα περιφερειακά σουτ. Η ΤΣΣΚΑ συνάντησε μικρή αντίσταση στη ρακέτα, κέρδισε ένα σωρό φαουλ και υποχρέωσε τον Ολυμπιακό να ψάχνει λύσεις στην επίθεση σχεδόν αποκλειστικά από την περιφέρεια. Και παρότι οι παίκτες του Ίβκοβιτς τελείωσαν το ματς με 9/20 τρίποντα (ακριβώς όπως συνέβη και χτες), σκόραραν μόλις 34 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο,αν και  η ΤΣΣΚΑ έπαιζε σε υψηλό ρυθμό. Για το ματς της Μόσχας ας μην συζητήσουμε καλύτερα...

Οι λίγες φετινές ήττες των Ρώσων έχουν ορισμένα κοινά σημεία. Καταρχήν τον αργό ρυθμό, ο οποίος τους υποχρεώνει να βασιστούν περισσότερο στα γκαρντ τους και λιγότερο στα αθλητικά προσόντα που διαθέτουν στις θέσεις 3 και 4, όπου βρίσκεται και η πραγματική τους δύναμη στους αιφνιδιασμούς. Σε τέτοια παιχνίδια φαίνεται περισσότερο η ροπή του Σβεντ, του Τεόντοσιτς και του Γκόρντον σε συζητήσιμες επιλογές, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι όταν η ΤΣΣΚΑ χάνει, σουτάρει περισσότερα τρίποντα με χειρότερα ποσοστά - ειδικά η ζώνη της Γαλατασαράι αποτέλεσε ανυπέρβλητο εμπόδιο για τον Καζλάουσκας. Από την άλλη η Κίμκι Μόσχας και η Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης εκμεταλλεύτηκαν την έμφαση που δίνει η ΤΣΣΚΑ στην προστασία της ρακέτας, βρήκαν πολλά ελεύθερα περιφερειακά σουτ και δε χρειάστηκε να μπλέξουν με τα δέντρα κοντά στο καλάθι.

Η αξιοποίηση της προφανούς αδυναμίας των Τεόντοσιτς και Κρστιτς στην αντιμετώπιση των πικ εν ρολ είναι ένα ακόμα σημείο - κλειδί. Ο Φριντζόν, ο Μπέβερλι, ο Χαλπερίν, ο Άαρον Τζάκσον, ο Αρσλάν και ο Γκόρντον/Λούκας/Άλφρεντ μοίρασαν ένα σωρό ασίστ στις νίκες των ομάδων τους, αφού η ΤΣΣΚΑ υποχρεωνόταν να στέλνει βοήθειες με δεύτερο και τρίτο παίκτη σε τέτοιες καταστάσεις. Ο Ολυμπιακός δεν είχε χτυπήσει όπως θα έπρεπε τους Ρώσους σε αυτό το κομμάτι - ίσως και λόγω της κακής κατάστασης του Σπανούλη, που ερχόταν από τραυματισμό - αλλά αύριο θα είναι διαφορετικό ματς. Αυτή τη φορά ο Κρστιτς είναι εκείνος που βρίσκεται σε μέτρια κατάσταση, ενώ ο Καζλάουσκας έκλεισε το χτεσινό ημιτελικό με ένα σχήμα που εμπιστεύεται πολύ ο Μπλατ στην Εθνική Ρωσίας. Χωρίς κλασικό σέντερ, με Βοροντσέβιτς ή Σισκάουσκας, Κριάπα και Κιριλένκο να αλλάζουν συνεχώς μαρκαρίσματα στη φροντ λάιν. Το σχετικά αδύνατο σημείο αυτής της πεντάδας είναι ο Βοροντσέβιτς ή ο Σίσκα, τους οποίους ο Ολυμπιακός θα πρέπει να απομονώσει, όπως συνέβη χτες με Πρίντεζη και Λόρμπεκ.

Βέβαια όλα αυτά δεν είναι όσο απλά ακούγονται. Η ΤΣΣΚΑ σουτάρει με εξαιρετικά ποσοστά στα τρίποντα όποτε το ταμπούρι δε λειτουργεί πάντα. Οι βοήθειες που δίνουν οι Κιριλένκο και Κριάπα δυσκολεύουν τις τελικές προσπάθειες μέσα στη ρακέτα ακόμα και μετά από άψογα εκτελεσμένο πικ εν ρολ. Επίσης τα επιθετικά ριμπάουντ που μαζεύουν οι Ρώσοι μπορούν να διαλύσουν οποιοδήποτε αμυντικό πλάνο, έστω κι αν ο Ολυμπιακός θα ρισκάρει λιγότερο σε σχέση με χτες στο συγκεκριμένο τομέα. Δεν υπάρχει αμφιβολία επομένως ότι η ΤΣΣΚΑ είναι φαβορί του 1,10. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αδύνατα σημεία. Ούτε ότι ο Ολυμπιακός έφτασε ως εδώ για να παραδοθεί χωρίς να παλέψει. Για όλα τ’ άλλα υπάρχει ο Ντούντα.

από τον Rod Higgins