Σχέση εμπιστοσύνης...

Το ρολόι έδειχνε περίπου 23,35. Ο Μακάλεμπ σουτάρει για τρεις, αστοχεί, η μπάλα καταλήγει στα χέρια του Λο και το χρονόμετρο του ΣΕΦ δείχνει 0.00.Αυτό ήταν. Ο Ολυμπιακός είχε μόλις προκριθεί  σε φάιναλ φορ για 7^η φορά στην ιστορία του. Αμέσως, περίπου 200 άτομα μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν με τους παίκτες, ενώ οι υπόλοιποι 12 και πλέον χιλιάδες χοροπηδάν στις κερκίδες τραγουδώντας τον ύμνο της ομάδας.

Κι όμως, αυτή ήταν η τρίτη πρόκριση σε φάιναλ φορ για την ομάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια… Όμως καμία από τις προηγούμενες δυο δεν γιορτάστηκε τόσο έντονα όσο αυτή της περασμένης Παρασκευής. Υπάρχει βέβαια η δικαιολογία ότι τόσο στην σειρά με την Ρεάλ όσο και με την Πρόκομ, η τρίτη νίκη επετεύχθη εκτός έδρας οπότε δεν μπορούμε να συγκρίνουμε αντιδράσεις. Αλλά αυτή η πρόκριση δεν ήταν σαν τις προηγούμενες. Το έβλεπες στα μάτια των οπαδών στο κατάμεστο ΣΕΦ, στις αντιδράσεις τους. Ίσως έφταιξε το γεγονός ότι αν τον περασμένο Σεπτέμβρη τολμούσε κάποιος να ξεστομίσει την φράση ότι αυτός ο Ολυμπιακός θα ήταν στις 4 τοπ ομάδες της Ευρώπης έχοντας αποκλείσει την Σιένα με μειονέκτημα έδρας, το γέλιο θα ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να προκαλέσει.

Και τελικά, έχουμε μπει στον Απρίλη και το ταξίδι αυτό συνεχίζεται και θα ολοκληρωθεί στις 13 Μαϊου. Το μεγαλύτερο κέρδος αυτής της ομάδας ίσως δεν είναι η πρόκριση αυτή καθ’εαυτή. Το μεγαλύτερο κέρδος είναι ότι έκανε τον «δύσπιστο» οπαδό του Ολυμπιακού- αυτόν τον οπαδό που  15 χρόνια έχει πιστέψει τόσες και τόσες ομάδες παίρνοντας πίσω ελάχιστες χαρές- να δώσει  μια ευκαιρία σε αυτή την ομάδα.. Να τον κάνει να σκεφτεί πως φέτος ίσως πραγματικά να χτίζεται κάτι καλό.

Και στα δυο ματς με αντίπαλο την Σιένα παρατήρησα το ίδιο πράγμα. Κάτι που δεν το έχω δει να συμβαίνει ποτέ τα τελευταία 6 χρόνια που πηγαίνω ανελλιπώς στο ΣΕΦ. Ήταν η πρώτη φορά που σε καμία φάση, σε  λάθος πάσα, σε άστοχο σουτ,  σε μια κακή άμυνα δεν υπήρξε η κλασσική αντίδραση αγανάκτησης. Όλοι στήριξαν την ομάδα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ακόμα και στο δεύτερο ματς, που η Σιένα τα έδωσε όλα για να φέρει την σειρά πίσω στην Τοσκάνη, κανείς δεν βιάστηκε να «τελειώσει» το ματς δείχνοντας πίστη στην ομάδα. Εντυπωσιακό ήταν και το σκηνικό όπου κάποιοι πάνε να ξεκινήσουν το σύνθημα « Θρύλε γερά , να πάμε και στην Πόλη, …» και αμέσως οι περισσότεροι τους σταμάτησαν θεωρώντας το γκαντέμικο καθώς τις άλλες φορές δεν έφερε τύχη στην ομάδα!!!

Κλείνοντας, νομίζω πως καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα..

Ο κόσμος έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θρύλο του, και ο Θρύλος έχει αρχίσει να πείθει τον κόσμο του…