Το financial fair play και το μέλλον
Μπορεί το φάιναλ φορ να βρίσκεται μόλις ένα μήνα μακριά, αλλά ορισμένες σημαντικές μεταβολές στο ευρωπαϊκό μπάσκετ φέρνουν στο προσκήνιο την επόμενη χρονιά και το μακροπρόθεσμο μέλλον της ομάδας. Οι προσθήκες των Λο και Ντόρσεϊ, σε συνδυασμό με την πρόκριση εις βάρος της Σιένα, έχουν απομακρύνει την αβεβαιότητα που επικρατούσε πριν μερικούς μήνες - για τη στάση των ιδιοκτητών της ΚΑΕ, για τους στόχους της φετινής περιόδου, για την επάρκεια του ρόστερ - ωστόσο το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι να πρωταγωνιστεί σε βάθος χρόνου. Και η πραγματοποίηση αυτού του στόχου θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα της διοίκησης να προσαρμοστεί σε κάποια νέα δεδομένα.
Στις 7 Μαρτίου η Ευρωλίγκα ανακοίνωσε την πρόθεση της να εφαρμόσει ένα σύστημα financial fair play το οποίο θα πρέπει να σέβονται οι ομάδες που συμμετέχουν στη διοργάνωση. Σύμφωνα με την ανακοίνωση θα προβλέπεται ένα ελάχιστο μέγεθος για το μπάτζετ κάθε ομάδας που θα συμμετέχει στη διοργάνωση (ως εδώ καλά..., ) θα οριστεί ένα μέγιστο ποσοστό ζημιών στην τριετή χρήση κάθε ομάδας (ωχ...), ενώ θα τεθεί μέγιστο όριο στις δαπάνες των ομάδων για αμοιβές παικτών (player expenses - κι αυτό καλό) και στο ποσοστό συμμετοχής των μετόχων στο μπάτζετ κάθε ομάδας (αποχαιρέτα τους Τσίλντρες, τους Κλέιζα και τους Μάτσε που ήξερες...).
Πριν λίγες μέρες, ο Ζόρντι Μπερτομέου, εκτελεστικός διευθυντής της Ευρωλίγκας, έδωσε μια συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο, με την οποία προσπάθησε να εξηγήσει αυτό το σύστημα σε μια γλώσσα που δε θα καταλάβαιναν μόνο οι λογιστές. Ο όρος - κλειδί είναι το break even:
"Ο κανόνας του break even υποχρεώνει τα κλαμπ να μην ξοδεύουν περισσότερα από τα έσοδα που αποκομίζουν. Κι είναι το βασικό κριτήριο, καθώς περιλαμβάνει όλες τις αρχές που θέλουμε να σεβαστούμε με αυτή την πρωτοβουλία”.
Το περασμένο καλοκαίρι η διοίκηση προχώρησε σε τεράστια μείωση του μπάτζετ. Αν, όμως, ο παραπάνω κανόνας εφαρμοστεί αυστηρά, τότε αυτές οι μειώσεις θα είναι μόνο η αρχή. Πρόθεση του Μπερτομέου είναι το financial fair play να ισχύει από τη σεζόν 2015-16. Αν αυτό το χρονοδιάγραμμα τηρηθεί, ο Ολυμπιακός θα έχει μπροστά του τρία χρόνια για να συμμαζέψει τα οικονομικά του. Το αισιόδοξο σενάριο λέει ότι αυτό μπορεί να γίνει με αύξηση των εσόδων. Η οικονομική κατάσταση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (και φυσικά στην Ελλάδα γενικότερα..) δείχνει ότι η ομάδα θα πρέπει να μάθει να ξοδεύει λιγότερα.
Οι ισολογισμοί της ΚΑΕ για το 2010 και το 2011 είχαν αποκαλύψει ελλείμματα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Είναι σαφές ότι ανεξάρτητα από τους κανονισμούς της Ευρωλίγκας ή τα γεγονότα που οδήγησαν στην περίφημη ανακοίνωση αποχώρησης, το οικονομικό μοντέλο λειτουργίας της ομάδας δεν ήταν βιώσιμο. Το ψαλίδι του κύριου Σκινδήλια διόρθωσε σε σημαντικό βαθμό αυτή την κατάσταση - φέτος το συνολικό ποσό για τα συμβόλαια των παικτών είχε πέσει στην αρχή της χρονιάς στα 11 εκατομμύρια ευρώ, ενώ αν υπολογιστούν τα έξοδα για το προπονητικό τιμ, τις μεταγραφές των Λο και Ντόρσεϊ και τον εκκρεμμή διακανονισμό με τον Βασιλόπουλο, οι δαπάνες για το έμψυχο δυναμικό της ομάδας δεν αναμένεται να ξεπεράσουν τα 14 εκατομμύρια ευρώ.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη, ειδικά από τη στιγμή που η εικόνα του Ολυμπιακού στο γήπεδο είναι τόσο ικανοποιητική. Το πρόβλημα είναι τα έσοδα υπολείπονται σημαντικά. Για τη φετινή χρονιά, τα τηλεοπτικά δικαιώματα απέφεραν 2,5 εκατομμύρια ευρώ, η χορηγία του ΟΠΑΠ άλλο ένα εκατομμύριο και η πώληση του Τεόντοσιτς στην ΤΣΚΚΑ 1,3 εκατομμύρια ευρώ. Με άλλα λόγια τα έσοδα της ομάδας έχουν ως βάση ένα ποσό γύρω στα 5 εκατομμύρια. Ακόμα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το επιπλέον ποσό που θα μπει στα ταμεία από τις πωλήσεις εισιτηρίων (πέρσι ο μέσος όρος θεατών με βάση τα επίσημα στοιχεία της Ευρωλίγκα ήταν 7000, νούμερο που αποκλείεται να επαναληφθεί φέτος, ενώ και η κίνηση των διαρκείας ήταν πεσμένη), τους άλλους χορηγούς της ΚΑΕ (πχ Peugeot, Pizza Fan) και τα διάφορα πριμ της Ευρωλίγκα. Ακόμα και στην ακραία περίπτωση, όμως, που αυτές οι πηγές διπλασιάσουν τα συνολικά έσοδα της ομάδας, θα υπάρχει ένα έλλειμμα που θα ξεπερνάει τα 3 εκατομμύρια ευρώ.
Φυσικά ο Μπερτομέου απέφυγε να δεσμευτεί για τον τρόπο με τον οποίο θα εφαρμοστεί ο κανόνας του break even. Δεν ξεκαθάρισε το είδος των κυρώσεων που θα επιβάλλονται στους παραβάτες, διαχώρισε το financial fair play από το σύστημα αδειοδότησης (και κατ’επέκταση το δικαίωμα συμμετοχής) των ομάδων που αγωνίζονται στη διοργάνωση και φυσικά υπενθύμισε ότι τον τελευταίο λόγο για την έγκριση αυτών των μεταρρυθμίσεων θα έχουν οι ίδιες οι ομάδες - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το οριστικό περιεχόμενο και την αυστηρότητα των νέων κανονισμών. Επίσης το γεγονός ότι φέτος το καλοκαίρι φεύγει από τα βιβλία το επταψήφιο συμβόλαιο του Βασιλόπουλου δίνει στον Ολυμπιακό μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.
Το γεγονός, όμως, παραμένει: μετά από αιματηρές περικοπές, που αντιστοιχούν περίπου στο μισό του περσινού μπάτζετ, ο Ολυμπιακός δε θα ανταποκρίνεται στην ουσία των κανόνων του financial fair play, ακόμα και αν πραγματοποιηθεί το πλέον αισιόδοξο σενάριο από πλευράς εσόδων. Η εύκολη λύση για να βγαίνουν τα νούμερα είναι να μειωθούν ακόμα περισσότερο τα έξοδα. Η δύσκολη, αλλά απαραίτητη λύση προκειμένου η ομάδα να παραμείνει ανταγωνιστική είναι να συνεχιστούν οι αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της ΚΑΕ. Η λύση στο θέμα του γηπέδου είναι απαραίτητη προκειμένου να αυξηθούν τα έσοδα, αλλά δεν επαρκεί αφού τα χάλια του πρωταθλήματος δεν αναμένεται να διορθωθούν σύντομα και η Ευρωλίγκα δεν προσφέρει αξιόλογη ανταμοιβή στις ομάδες που έχουν καλά αποτελέσματα.
Επομένως ο Ολυμπιακός πρέπει να φροντίσει ώστε τα λεφτά που δίνει για μεταγραφές να πιάνουν τόπο. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανονικό τμήμα σκάουτινγκ στην ΚΑΕ. Αν θέλουμε λιγότερους Έρτσεγκ και περισσότερους Χάινς, αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να συνεχιστεί. Όπως δεν γίνεται ο τελευταίος παίκτης της ομάδας που έχει αναδειχτεί στα τμήματα υποδομής να είναι ο Πρίντεζης. Η επιμονή σε εγχώρια ταλέντα από το 2005 έως σήμερα είναι ένα καλό πρώτο βήμα, αλλά πρέπει να συνδυαστεί με ένα ορθολογικό πλάνο αξιοποίησης τους, καλύτερη δουλειά στις ακαδημίες και διεύρυνση του δικτύου παρακολούθησης παικτών στην Ευρώπη. Η Κάχα Λαμποράλ βρήκε πριν δύο χρόνια ένα δεκαεξάχρονο ταλέντο στη Μεγάλη Βρετανία, το οποίο έχει ήδη αγωνιστεί σε Ευρωμπάσκετ. Η Μπαρτσελόνα υπέγραψε πέρσι έναν δεκαοχτάχρονο Σουηδό και τσεκάρει ταλέντα στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει σοβαρά κονέ ούτε καν στα Βαλκάνια. Και φυσικά το πρόβλημα δεν είναι το κόστος τέτοιων κινήσεων.
Μέχρι πέρσι ο κόσμος έκρινε τη διοίκηση με βάση τις μεταγραφές που έκανε (ή θα έπρεπε να είχε κάνει) και τη στάση της απέναντι στο παράσκηνιο. Από δω και πέρα θα πρέπει να είναι περισσότερο απαιτητικός σε θέματα οργάνωσης που είναι λιγότερο πιασάρικα αλλά περισσότερο κρίσιμα για το μέλλον της ομάδας. Οι βασικοί ανταγωνιστές του Ολυμπιακού στην Ευρώπη αναμένεται να έχουν περισσότερα ίδια έσοδα και επομένως μεγαλύτερη άνεση να ξοδεύουν. Αυτό το μειονέκτημα καλύπτεται μόνο με σοβαρή δουλειά, έξυπνες κινήσεις και όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή από εμάς.
...από τον Rod Higgins
