Ο έλεγχος των Πρωταθλητών Ευρώπης: Centers
Kyle Hines
Να γράψεις κάτι για τη χρονιά του Κάιλ Χάινς αυτές τις μέρες που όλος ο κόσμος ασχολείται με την παραμονή του (ή όχι) στον Ολυμπιακό είναι δύσκολο. Τα πληκτρολόγια ραγίζουν και το μυαλό κολλάει στη σκέψη ότι μπορεί και να μην είναι εδώ του χρόνου αλλά θα το δοκιμάσω...
Πέρσι ο flashy Τζόι Ντόρσει του πήρε αρκετά από την δόξα που του άξιζε σε σημείο που ο Κάιλ έμοιαζε περισσότερο σαν αφανής ήρωας στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Ευρωπαικού της Πόλης. Όμως και πέρσι όποτε χρειάστηκε ο κύριος με το 4 ήταν εκεί και με το παραπάνω με αποκορύφωμα το τέταρτο ματς με τη Σιένα στο ΣΕΦ. Ήταν η μέρα που μπήκε στη καρδιά μας μια για πάντα με τα τσιρότα του, τα αίματα και τις βουτιές του σε μια επική εμφάνιση.
Αυτό όμως ήταν μόνο το preview για αυτό που θα ακολουθούσε φέτος...
Το τι έκανε ο Κάιλ φέτος δεν αποτυπώνεται με λόγια...Είναι από τις περιπτώσεις που μιλάει το βίντεο πολύ καλύτερα...
Αρκεί μόνο να δει κανείς ότι με τον Κάιλ μέσα ο Ολυμπιακός σκόραρε 10.5 πόντους παραπάνω ανά 100 κατοχές από ότι χωρίς αυτόν, το 112.8 σε Ortg (πόντοι ανά 100 κατοχές) που είχε ο Ολυμπιακός με τον Χάινς μέσα θα έφερνε τον Ολυμπιακό πρώτο σε όλη την Ευρωλίγκα, το 102.4 που είχε χωρίς αυτόν θα τον έφερνε μόλις στην 15η θέση.
Αντίστοιχα στην άμυνα, με τον Χάινς μέσα το 98.7 σε Drtg θα έδινε στον Ολυμπιακό την 2η θέση στη διοργάνωση στην συγκεκριμένη κατηγορία, το 106.2 που έγραφε η ομάδα χωρίς τον Χάινς έδινε στον Ολυμπιακό την 13η θέση.
Σε αριθμούς η παρουσία του Χάινς απλά μεταμόρφωνε τον Ολυμπιακό από μια μέτρια ομάδα σε top για την Ευρωλίγκα και αυτό δείχνει το τεράστιο impact του Κάιλ σε αυτόν τον Ολυμπιακό.
Αντίστοιχα στην άμυνα, με τον Χάινς μέσα το 98.7 σε Drtg θα έδινε στον Ολυμπιακό την 2η θέση στη διοργάνωση στην συγκεκριμένη κατηγορία, το 106.2 που έγραφε η ομάδα χωρίς τον Χάινς έδινε στον Ολυμπιακό την 13η θέση.
Σε αριθμούς η παρουσία του Χάινς απλά μεταμόρφωνε τον Ολυμπιακό από μια μέτρια ομάδα σε top για την Ευρωλίγκα και αυτό δείχνει το τεράστιο impact του Κάιλ σε αυτόν τον Ολυμπιακό.
Τα στατιστικά λένε την αλήθεια στην περίπτωση του Χάινς μόνο που είναι πόσα άλλα πράγματα που δεν μπορούν να μετρηθούν με νούμερα. Όπως ότι ήταν ο καλύτερος παίχτης του Ολυμπιακού εκεί που οι άλλοι παρέπαιαν όπως για παράδειγμα στην συντριβή εκτός έδρας από την Εφές στον πρώτο γύρο και στους τελικούς με τον Παναθηναικό.
Να δώσω και ένα credit στον Γιώργο Μπαρτζώκα που πήρε το μάξιμουμ από τον Χάινς χρησιμοποιώντας τον στα τελειώματα των ημιχρόνων; Θα δώσω γιατί άκουσε πολλά για αυτό το θέμα...
Δεν θα έχει και πολύ νόημα να πω αν θέλω να μείνει ή να φύγει,ε;
Giorgi Shermadini
Μετά από δύο επιτυχημένες σεζόν στην Ευρωλίγκα, σε Ολύμπια Λουμπλιάνα και Καντού, ο Γκιόργκι Σερμαντίνι ήταν αποφασισμένος να πάει σε ομάδα κορυφαίου επιπέδου και η επιλογή του καλοκαιριού από την Μακάμπι φαινόταν να είναι μια καλή ευκαιρία για την πραγματοποίηση των φιλοδοξιών του Γεωργιανού. Τελικά ο Σέρμα την πήρε την Ευρωπαϊκή κούπα, βεβαίως όχι με την Μακάμπι αλλιώς δεν θα μας απασχολούσε εδώ, αλλά με την φανέλα του Ολυμπιακού, αφού η Μακάμπι ήθελε μάλλον έναν άλλου τύπου παίκτη δίπλα στον Σον Τζέιμς όπως έδειξε η επιλογή του Ντάρκο Πλάνινιτς, ενός σέντερ με καλύτερο παιχνίδι με πλάτη αλλά σαφώς πιο αργό στα πόδια από τον προκάτοχό του.
Έτσι όταν τον Ιανουάριο του 2013 ερχόταν ο Σερμαντίνι στον Ολυμπιακό έμοιαζε πως θα είχαμε μια νέα περίπτωση Βουγιούκα από την ανάποδη.
Όπως ο Βουγιούκας δεν μπορούσε να βρει θέση στον Ολυμπιακό, γιατί ήταν η τέταρτη επιλογή πίσω από σπουδαίους ψηλούς, αλλά έπαιξε σημαντικό ρόλο στον αιώνιο αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, κάπως έτσι θα επιδίωκε το ακριβώς αντίστροφο ο Ολυμπιακός με τον Σερμαντίνι.
Το αν έγινε αυτό η όχι με τον Γεωργιανό δεν μπορούμε να το κρίνουμε με μόλις μισό χρόνο στην ομάδα όμως ο Σερμάντινι χρειάστηκε και κατάφερε να βουτήξει κατευθείαν στα βαθιά για να καλύψει τα προβλήματα με Πάουελ και Μαυροειδή που προέκυψαν στο top-16.
Μια αρχή που ήταν γεμάτη υποσχέσεις σε Βαρκελώνη, στο εντός έδρας ματς με την Σιένα, όπου δεν έπαιξε περισσότερο εξαιτίας των ελαφριών Ιταλικών σχημάτων, αλλά και στα ματς σε Τέλ-Αβιβ και με Φενέρ στο ΣΕΦ. Ο Γκιόργκι προσέφερε σε αυτά τα ματς άμεσα, έδωσε ενέργεια, επιθετικά ριμπάουντς και καλύτερη άμυνα από τον Πάουελ και έπαιξε τουλάχιστον δέκα λεπτά στους τέσσερις από τους πέντε πρώτους αγώνες με μέσο όρο 7.2 πόντους 4.6 ριμπάουντς σε 12.5 λεπτά συμμετοχής. Το ξεκίνημα άφηνε υποσχέσεις ότι ο Ολυμπιακός βρήκε ένα πραγματικό λαβράκι στο πρόσωπό του…
Ακόμα και προς το τέλος, στο φάιναλ φορ, ο Σερμαντίνι ήταν πραγματικός τίγρης με καλές hedge out άμυνες κατεβάζοντας τα χέρια του πολύ σωστά πάνω στη μπάλα, με συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντς και μια γενικότερη παρουσία που μπορεί στατιστικά να μην ήταν εντυπωσιακή αλλά ουσιαστικά ήταν πολύ σημαντική, δίνοντας πολύτιμες ανάσες σε άμυνα και επίθεση στον ήρωα και στήριγμα της ομάδας Kάιλ Χάινς.
Από την άλλη, όταν ο Πάουελ πατούσε πιο γερά στα πόδια του στον δεύτερο γύρο του top-16 και σε συνδυασμό με την, ίσως, μέτρια φυσική κατάσταση του Σερμαντίνι είχε ως αποτέλεσμα στο διάστημα μέχρι το φάιναλ φορ ο ρόλος του Γεωργιανού να μειωθεί με εξαίρεση κάποια ματς στην Α1 σε Αλεξάνδρειο και Νέα Σμύρνη ενώ και τα προβλήματα από την θλάση στον προσαγωγό που τον ανάγκασαν να παίξει με ένεση στο Λονδίνο εξώθησαν τον Μπαρτζώκα να τον αφήσει εκτός προημιτελικών με τον Απόλλωνα Πάτρας. Στους δε τελικούς με τον Παναθηναικό μάλλον ο κόουτς του έδωσε λιγότερο χρόνο από όσο θα επιθυμούσε, κουράζοντας υπερβολικά τον Hines ή αφήνοντας τον Πάουελ να παλεύει με ψηλούς που δεν του ταίριαζαν σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για έναν ταλαντούχο σέντερ που πρόσφερε στο φάιναλ φορ για τον Ολυμπιακό και έχει στην πλάτη του καλές χρονιές σε επίπεδο Ευρωλίγκας έτσι και αλλιώς.
Του χρόνου αν ενταχθεί από την αρχή της προετοιμασίας, χωρίς προβλήματα υγείας και περισσότερη συμμετοχή στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, ίσως και να αποτελεί μια ιδανική εναλλακτική λύση αρκεί και το συμβόλαιο του να είναι κοντά στα πλαίσια των χρημάτων που μπορεί να δώσει η ομάδα για παίχτες με τον δικό του ρόλο.
Δημήτρης Μαυροειδής
Όταν ο Δημήτρης Μαυροειδής ερχόταν με κάπως φουσκωμένη τιμή στον Ολυμπιακό, εξαιτίας της εθνικότητας του και της μάχης με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, ασφαλώς δεν περίμενε κανείς να παίξει τον ρόλο που είχε ο προκάτοχος του Λάζαρος Παπαδόπουλος στο ποστ και στην δημιουργία παιχνιδιού. Ο Μαυροειδής θα συμπλήρωνε το τρίο των καλών αμυντικών ψηλών με την άμυνα του και ολοκληρώνοντας στη επίθεση κάποια πικ εν ρολ.
Και όμως με τέτοιες, σχετικά χαμηλωμένες, προσδοκίες η χρονιά για τον διεθνή Έλληνα σέντερ ήταν δυστυχώς αποτυχημένη παρόλο που με τα διάφορα προβλήματα τρέλας (Ντόρσει), τραυματισμών (Σερμαντίνι) και χαλαρής προσέγγισης των πραγμάτων (Πάουελ) τα οποία παρουσιάστηκαν στους άλλους ψηλούς, θα περίμενε κανείς ότι θα είχε αρκετές ευκαιρίες για χρόνο συμμετοχής.
Από την άλλη, και για να είμαστε δίκαιοι, δεν μπορούμε να τον καταδικάσουμε αφού οφείλουμε να αναγνωρίσουμε δύο πράγματα: ότι ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμό όπως επιβεβαίωσε και η εγχείριση που έκανε και τον έθεσε νοκ-αουτ για το υπόλοιπο της χρονιάς, και ότι στην Ευρωλίγκα δεν πήρε ποτέ σοβαρό μερίδιο στον χρόνο συμμετοχής. Χαρακτηριστικό είναι ότι μια φορά πήρε πάνω από 8 λεπτά συμμετοχής και έκανε ματς με 13 πόντους, 7 ριμπαόυντς και 21 αξιολόγηση, που όσο και να βοήθησε η άμυνα του Μπουρούση σε εκείνο το ματς στο Μιλάνο, δείχνει τι θα μπορούσε να δώσει ο πρώην της Μπιλμπάο.
Στην ζυγαριά της απόφασης, αν και κατανοώ ότι θεωρείται από τις πιο αποτυχημένες μεταγραφές της σεζόν (αυτό που έμεινε περισσότερο ήταν το βρίσιμο που έφαγε από τον Μπαρτζώκα παρά οτιδήποτε άλλο) θα του έδινα μια ευκαιρία.
Έλληνες ψηλοί που να προσφέρουν σκορ από το ζωγραφιστό υπάρχουν αλλά γρήγορους και καλούς αμυντικούς ψήλους όπως ο Μαυροειδής δεν διαθέτει πολλούς το κατάστημα του Ελληνικού μπάσκετ. Για παράδειγμα όταν η καλύτερη διαθέσιμη οικονομικά επιλογή για Έλληνα ψηλό είναι μάλλον ο άτεχνος ακόμη Καββαδάς τότε θα έδινα πάσο παραμονής στον Μαυροειδή.
Ακόμα και αν αποκτηθεί ο ίδιος ο Καββαδάς, παραμείνει ο Σερμαντίνι ή αποκτηθεί άλλος για τρίτος ψηλός, ο Μαυροειδής μπορεί να δώσει λύσεις μένοντας στο ρόστερ, λύσεις που όπως έδειξαν οι τελικοί της Α1 μπορεί να χρειαστούν ανά πάσα στιγμή.
Josh Powell
Ένας παίκτης που έχει ως απολογισμό δύο πρωταθλήματα ΝΒΑ και μια κατάκτηση Ευρωλίγκα είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα εξαιρετικό ζωντανό γούρι για οποιαδήποτε ομάδα.
Στην πραγματικότητα όμως η δημοφιλία του Τζος Πάουελ ανάμεσα στους οπαδούς του Ολυμπιακού είναι χαμηλότερη ακόμα και από τις θερμοκρασίες στην Αλάσκα και οι κακοί τελικοί με τον Παναθηναϊκό συνετέλεσαν σε ακόμη χαμηλότερη εκτίμηση των όποιων δυνατοτήτων του Αμερικάνου ψηλού.
Και όμως η θητεία του πρώην παίκτη των Λέικερς με το γλυκό σουτάκι μέσης απόστασης ξεκίνησε αρκετά καλά σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον Ολυμπιακό, με την ομάδα να ξεκινάει με σοκαριστικές ήττες στην Ευρωλίγκα, τον Ντόρσει να αποχωρεί με άσχημο τρόπο και τον Μπαρτζώκα να αλλάζει το αρχικό αμυντικό πλάνο με τις αλλαγές στα σκρινς πηγαίνοντας στα περίφημα hedge out.
Και μπορεί εκείνη την περίοδο το γεγονός ότι αποκτήθηκε παίκτης με πρόσφατες εμπειρίες από Κίνα και Πούερτο Ρίκο να μην ενθουσίασε τον κόσμο του Ολυμπιακού αλλά εκ των πραγμάτων δεν ήταν εφικτό να βρεθεί κάτι πολύ καλύτερο σε αυτό το χρονικό διάστημα.
Όμως αν και η πρώτη εμφάνιση του στο Μιλάνο δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντική, με 2 φάουλς και 2 λάθη σε 1 λεπτό που πρόλαβε να παίξει, ο Τζος κατάφερε να προσαρμοστεί γρήγορα στην ομάδα, δείχνοντας μεν κάποιες αμυντικές αδυναμίες αλλά προσφέροντας άμεσο σκορ. Βοηθούμενος και από την περιφερειακή πίεση των γκαρντς του Ολυμπιακού ο Πάουελ κατάφερε στο δεύτερο μισό της πρώτης φάση της Ευρωλίγκα να έχει τρία ματς με διψήφιο αριθμό πόντων, (και άλλο ένα με 9 πόντους), ενώ στο μοναδικό που δεν πρόσφερε ουσιαστικά στο σκορ (με Εφές στο ΣΕΦ) το ότι έπαιξε 19 λεπτά δεν εμπόδισε τον Ολυμπιακό να περιορίσει τους Τούρκους στους 52 πόντους παθητικό με τον Τζος να κλείνει με +7 στην +- στατιστική την πρώτη φάση των ομίλων της Ευρωλίγκα.
Όμως η είσοδος του 2013 ήταν και η αρχή μιας πραγματικά δύσκολης περιόδου όπου τα γόνατα του Πάουελ άρχισαν να τον εγκαταλείπουν και οι αμυντικές αντιδράσεις του στα hedge out και κοντά στο καλάθι στοίχιζαν περισσότερο από όσο στα τέλη του 2012.
Παράλληλα η αποτελεσματικότητα του στην επίθεση άρχισε να φθίνει, ήρθε και η αναγκαστική απουσία λόγω υγείας από δύο ματς της Ευρωλίγκα με Σιένα και Μακάμπι, προστέθηκε και η άσχημη εμφάνιση στον τελικό Κυπέλλου με τα πολλά χαμένα ριμπάουντς άρα ο νέος αποδιοπομπαίος τράγος είχε βρεθεί στις τάξεις των φιλάθλων του Ολυμπιακού!
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας όμως παρέμεινε πιστός στις δυνατότητες του Αμερικάνου (ή απλά δεν βρήκε κάτι καλύτερο στην αγορά) και παρά τις αντίθετες προσδοκίες των φιλάθλων του Ολυμπιακού που ήλπιζαν μέχρι το τέλος της προθεσμίας σε αλλαγή στην θέση του Τζός, αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόθεση…
Και πραγματικά ο Πάουελ προσπάθησε να ανταποδώσει με όλες του τις δυνάμεις την εμπιστοσύνη του προπονητή και είδαμε βελτίωση στο δεύτερο γύρο της Ευρωλίγκα όπου δεν έλειψαν τα ματς στα όποια ήταν άφαντος αλλά υπήρξαν ματς του top-16 όπου βοήθησε πολύ όπως με Μπαρτσελόνα, Μπεσίκτας, Κίμκι, και σαν αποκορύφωμα ο πέμπτος προημιτελικός της Ευρωλίγκας με αντίπαλο την Εφές όπου με την δαμόκλειο σπάθη την εις βάρος του Ολυμπιακού διψήφιας διαφοράς και του αποκλεισμού από το φάιναλ φορ ο Πάουελ δεν σκόραρε μόνο αλλά πίεζε με φανατισμό ακόμη και στην άμυνα. Ένα σημαντικό κομμάτι της πρόκρισης στο φάιναλ φορ που έφερε το τρίτο Ευρωπαϊκό τρόπαιο για τον Ολυμπιακό ανήκε και σε αυτόν.
Δυστυχώς όμως εκείνο το ματς ήταν και η τελευταία καλή στιγμή του με την φανέλα του Ολυμπιακού σε σοβαρό ματς, αφού τόσο στο φάιναλ φορ όσο και στους τελικούς της Α1 η παρουσία του περιοριζόταν σε λίγα μόνο λεπτά κυρίως για να προστατευτεί από φάουλ και υπερβολική κούραση ο Χάινς, κάτι που έτσι και αλλιώς συνέβαινε σε όλη τη σαιζόν απλά στους τελικούς της Α1 ήταν ακόμα πιο φανερό.
Ο Τζος Πάουελ ήταν ένας σοφτ σέντερ που έπαιζε σε λάθος θέση, δεν δοκιμάστηκε πολύ το ποστ παιχνίδι του για fade away shoot, δεν εξασφάλισε σιγουριά στα ριμπάουντ και στην άμυνα. Μόνο η post-up αντιμετώπιση μας εξέπληξε θετικά αφού σε άμυνα δύο εναντίον δύο ήταν τρωτός, ακόμα και αν χρησιμοποιούσε το άλμα του το έκανε σε λάθος timing. 'Οσο για τις flash and recover άμυνες του, βελτιώθηκε μέσα στην σαιζόν, υπήρχαν στιγμές που τις εφάρμοζε πολύ καλά αλλά και αρκετές που δεν συνέβαινε αυτό δημιουργώντας ανισορροπίες στην άμυνα.
Όμως με δεδομένο ότι βοήθησε σε κομβικές στιγμές όπως στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκα, στο τελευταίο ματς του top-16 που έδωσε πλεονέκτημα έδρας και στον τελευταίο προημιτελικό που έδωσε πρόκριση στο φάιναλ φορ δεν πρέπει να του κρατήσουμε κακία, αν και σχεδόν όλοι μας ευχόμαστε να ξαναέρθει στην Ελλάδα μόνο για διακοπές όσο συμπαθής άνθρωπος και αν φαίνεται…
Γιώργος Γεωργάκης
Για έναν παίκτη που ήταν ρολίστας τόσο στις μικρές Εθνικές όσο και στην Καβάλα, όπως ο Γιώργος Γεωργάκης, και μόνο να βρίσκεσαι στο ρόστερ του Ολυμπακού, παίζοντας σε επίπεδο ομάδας που δεν έχουν φτάσει ακόμα άλλοι ψηλοί της γενιάς σου, είναι επιτυχία!
Από αγωνιστικής άποψης δεν υπάρχουν πολλά πράγματα τα όποια θα μπορούσαμε να πούμε αφού αγωνίστηκε μόνο σε 6 ματς στην Α1 με 1.8 πόντους σε 3.5 λεπτά συμμετοχής μέσο όρο συνεπώς το μόνο θετικό που μπορεί να καταλογιστεί υπέρ του είναι ότι διαθέτει εκτόπισμα και όγκο για παιχνίδι κοντά στο καλάθι. Φυσικά έχει αρκετές αγωνιστικές αδυναμίες άρα το καλύτερο για τον νεαρό Έλληνα σέντερ είναι να εκμεταλλευτεί την φτώχεια και την ένδεια που επικρατεί στην Α1 πλην των δυο μεγάλων και να πάει σε ομάδα που θα του δώσει αρκετό χρόνο συμμετοχής.
Joey Dorsey
Ξεκινώντας την χρονιά ο Τζόι Ντόρσει ήταν μια από τις δύο αλλαγές, μαζί με τον Έισι Λο, που έγιναν στην μέση του 2011-2012 και άλλαξαν τον ρου της σεζόν για την ομάδα.
Με την άμυνα του στα πικ εν ρολ όπου, σε συνδυασμό με τον Hines, έδινε αυτό που ο Ολυμπιακός δεν είχε τα προηγούμενα χρόνια, με ψηλούς όπως ο Μπουρούσης, ο Σχορτσανίτης ο Βούισιτς και ο Τσακαλίδης, δηλαδή γρήγορα πόδια καλά σκριν και τάπες, ο Ντόρσει ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές του Ολυμπιακού.
Όταν μετά από αρκετή αναμονή ανανέωσε στον Ολυμπιακό το προηγούμενο καλοκαίρι οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας χάρηκαν για την παραμονή του αφού η πετυχημένη συνταγή θα παρέμενε άθικτη παρόλο που μέσα στον Ολυμπιακό κάποιοι ήδη ήξεραν καλά ότι ο Τζόι είχε μερικές ιδιορρυθμίες που σε πιθανή παραμονή του Ίβκοβιτς στο τιμόνι θα τον έθεταν εκτός ομάδας για το 2013-2014.
Και πριν καλά-καλά ξεκινήσει η χρονιά εμφανίστηκαν και πάλι προβληματάκια αφού στα τέλη Σεπτεμβρίου ο Τζόι Ντόρσει με status στο Facebook έδειχνε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση εκδηλώνοντας νοσταλγία για τα αγαπημένα του πρόσωπα και την οικογένεια του. Ο Ολυμπιακός συμπαραστάθηκε στον ευαίσθητο, ψυχολογικά, Αμερικάνο με τα πράγματα να μοιάζουν να διορθώνονται, μάλιστα με το κάρφωμα του που διέλυσε την μπασκέτα της Σάσσαρι στο φιλικό που έγινε στην Σαρδηνία έδινε υποσχέσεις για μια ακόμη θεαματική χρονιά. Ένα θετικό κλίμα που διατηρήθηκε δυστυχώς μόνο μέχρι την στιγμή που άρχισαν τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου...
Με τον, έτσι και αλλιώς, μη ικανό επιθετικά Ντόρσει να μην τροφοδοτείται όσο θα ήθελε για να λειτουργήσει σαν finisher, με την άμυνα με τις αλλαγές στα σκριν να μην βγαίνει στον Ολυμπιακό, με τις ακατανόητες πάσες πίσω από την πλάτη του Ντόρσει και τις συντριβές από Εφές και Ζαλγκίρις, η χρονιά ξεκίνησε άσχημα και ήταν η σπίθα που χρειαζόταν για να πυροδοτηθεί ο δυναμίτης.
Μετά την άσχημη εντός έδρας ήττα από τους Λιθουανούς ο Ντόρσει απευθύνθηκε μέσω Facebook στους συμπαίκτες τους με καθόλου διακριτικό τρόπο και δεν άφησε περιθώριο σε διοίκηση και προπονητή να σκεφτούν μια πιο διαλλακτική λύση του θέματος από την άμεση λύση του συμβολαίου του.
...από τον Weekendman
(*Kyle Hines από τον Morrison)
